เรื่องยาวหน่อยนะคะ คือเราคบกับผช.คนนึงได้5เดือนกว่าๆ แต่มีปัญหามาตลอดที่คบ เริ่มต้นเราเจอกันที่ร้านเหล้า แลกเบอร์กัน จากนั้นเค้าก็ติดต่อเรามา ครั้งแรกเลยที่เดทกันเราสองคนก็มีเซ็กส์กันเลยค่ะ คือบอกตรงๆเลย ช่วงก่อนหน้านี้เราเองใช้ชีวิตปาร์ตี้วันไนท์สแตนมาตลอด จนผ่านไปเค้าก็คอยติดต่อและมาหาเราตลอดไม่เคยขาด ตอนนั้นเค้าหุ้นกับญาติทำธุรกิจส่วนตัว ไปมาหาสู่เราเค้าจะจ่ายตลอด เค้าดีนะ แต่เค้าเองก่อนหน้านี้ก็เป็นพวกชอบเที่ยว คบหลายคน ซึ่งเราก็รู้ จนคบๆไปก็เริ่มจับได้ว่าเค้ายังคุยกับคนอื่น รอบแรกเราเฉยๆเพราะเราก็ยังคุยเหมือนกัน
จนคบมาเข้าเดือนที่3 จุดมันก็เริ่มเปลี่ยน ในช่วงนั้นธุรกิจเค้าขาดทุน ปิดกิจการไป ต้องย้ายที่อยู่ และไปทำงานกับญาติ ซึ่งไกลจากเราพอสมควร เค้าไปทำงานได้1เดือน ญาติก็ให้คุมงานแทน ฐานงานมั่นคงแต่เงินเดือนรวมแล้วประมาณหมื่นต้นๆ ตลอดเวลาที่ห่างกัน เรารู้สึกคิดถึงและโหยหาเค้าทุกวัน เพราะตอนแรกๆคือเจอกันแทบทุกวัน จนเค้าบอกว่า เค้ารู้สึกว่าเจอคนที่ใช่แล้ว เค้าอยากหยุดที่เรา เค้าอยากหาทางให้เราได้อยู่กับเค้า แต่เหตุคือบ้านเรามีฐานะ เราเองช่วยแม่ทำธุรกิจ ซึ่งแม่เราจะชอบให้เราไปพบปะพวกนักธุรกิจด้วยกัน และไม่ชอบผช.คนนี้ จนเราเองทะเลาะกับแม่ เพราะเราอยากยืนได้ด้วยตัวเองบ้าง อยากสร้างครอบครัวกับคนนี้ แม่เราไม่เห็นด้วย เพราะบอกไม่มั่นคง ถ้าอยากจะไปคบกัน ก็ให้ไปแต่ตัว ดูสิว่าผช.คนไหนจะเอา แม่เราบอกว่า ผช.ส่วนมากที่เข้ามา เพราเห็นว่าเรามีเงิน มีหน้ามีตาในจังหวัด เพราะพ่อเราก็รับราชการ เราดื้อ เรารั้น เพราะเราหลงเค้ามาก ออกจากบ้านมาตัวเปล่า ไปอยู่กับเค้าซักพักเราก็จับได้อีกว่าเค้าคุยกับผญ.คนอื่นหลายคน เค้าก็ยอมรับ และบอกว่ามันเป็นโลกเล็กๆของเค้า แค่คุยสนุกๆ ไม่ได้นอกกายเราแน่นอน
เราไปอยู่ด้วยกัน บอกเลยว่าลำบากมาก เงินเดือนไม่พอกับรายจ่าย เค้าให้เราอยู่บ้านเฉยๆ เพื่อรอตำแหน่งงานว่าง รถเค้าก็ผ่อน เราเองจากเคยมีเงิน ก็อึดอัด ไปไหนก็ไม่ได้เพราะที่อยู่ห่างไกลจากเมืองมาก เงินไม่มี แต่ที่ดีคือเค้าไม่เคยให้เราอด ตามใจทุกอย่าง ทำกับเราเสมอต้นเสมอปลาย แต่ขาดปัจจัยการเงิน เราทำใจมาตลอด และหวังว่าถ้าได้ทำงาน ชีวิตเราจะดีขึ้น ตลอดเวลาก็มีทะเลาะกันบ้าง เพราะเรารับสภาพไม่ได้ ผิดที่เราเองที่ปรับตัวยาก แต่เราก็พยายามนะ หัดทำกับข้าว หุงข้างทำงานบ้าน จนเข้าที่เข้าทาง พ่อเราสงสารเลยบอกให้เรามาขนของใช้ที่บ้านไปใช้ เพราะเราไม่มีต้นทุนซื้ออะไรได้เลย พ่อคุยกับแม่ จนแม่เราอ่อนลง แค่ยังไม่พูดกับเรา จนเรากลับบ้านไปขนของ ผช.ของเราก็บอกกับพ่อเราว่า ขอเวลาหน่อยแล้วเค้าจะมาทำให้ถูกต้องและกำลังหางานให้เราทำ กำลังจะสร้างเนื้อสร้างตัว
เราดีใจมาก และศรัทธาเค้า พอกลับไปเราก็พอมีกำลังใจอยู่ต่อ ไม่หาเรื่องทะเลาะกับเค้า อดทน ไม่ซื้อของที่ไม่จำเป็น รอและรอ จนวันนึงเราก็ไปเจอไลน์ที่เค้าคุยกับผญ.คนนึง ถึงขั้นโทรหากัน นัดกัน แต่ยังไม่มีโอกาสเจอกัน และเค้าบอกหลายๆคนในไลน์ว่าเค้าโสด เราเสียใจมาก มันตันบอกไม่ถูก เพราะรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง เราอุตส่าทิ้งทุกอย่างมาเพื่อเค้า หยุดที่เค้า ปรับตัวให้เค้ากับสังคมที่อยู่ เปลี่ยนมุมมองและหวังจะมีครอบครัวเล็กๆ มันจบลงหมดทุกความรู้สึก เพราะเค้าสัญญากับเราแล้วว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก จะไม่นอกใจเราอีก
มันเลยทำให้เราประมวลผล มันแย่มากตั้งแต่เรามาคบกัน เราเองที่ปรับเปลี่ยนทุกอย่าง แค่เค้าไม่เคยแม้แค่จะคิดจูนเข้าหาเรา เค้ายังมีเพื่อนร่วมงาน เค้าใหความสำคัญกับงาน เค้าทำกิจวัตรประจำวันเหมือนตอนเป็นโสด และเกรงใจคนอื่น ให้เพื่อนร่วมงานยืมรถ ใครฝากซื้อของอะไรก็ไม่เคยได้เงินคืน คือเค้าสปอร์ตและหน้าใหญ่ เราก็อดทนมาตลอด มีไม่พอในเราจะเงียบ เพราะเราคิดว่าเราเลือกแล้วเราจะไม่เสียใจ แต่เจอเรื่องนี้เรารับไม่ได้ ก็ทะเลาะกัน และเค้าก็ยอมรับและขอโอกาสครั้งสุดท้าย เพราะเราบอกเค้าว่า เราจะกลับบ้าน เราขอเลิก เพราะเราให้อภัยมาแล้ว2ครั้ง และเรื่องอื่นๆเกี่ยวกับอีกมากมาย ที่สร้างภาพโกหกเราไว้ เรารู้ตากพ่อของเค้า ว่าเค้าเคยติดคุก และที่บ้านหมดเงินไปมาก และเค้าเองใช้เงินเก่ง พ่อให้อะไรก็ขายหมด ติดเที่ยว ติดผญ. เราแบบว่าหน้าชาเลย อื้อไปหมด แต่พ่อเค้าบอกว่า ดีใจที่เห็นเค้าทำงานมั่นคง มีครอบครัว เพราะเค้าเป็นคนที่หวงความโสด และเค้าก็ไม่เคยจริงจังใครเท่าเรา เราเป็นคนแรกที่เค้าพาเข้าบ้าน
แต่เรารับไม่ได้และมองย้อนดูตัวเอง เรายอมรับว่าตกต่ำที่สุดในช่วงชีวิต29ปี เราไม่เคยลำบากขนาดนี้ เราแทบมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง เราเลยขอเค้ากลับบ้าน คือตอนแรกเราจะขอเลิกเลย แต่เค้าไม่ยอมและไม่ให้เรากลับบ้าน จนเราโทรหาพ่อ พ่อเราบอกว่าลองใช้ใจประมวลผล ว่าเรารักเค้ามากกว่ารักตัวเองหรือเปล่า ที่ทนอยู่ทุกวันนี้ เรามีความสุขหรือทุกข์ คนรักกันหลายคู่ที่เราต้องเลิกกันทั้งที่ยังรัก และหลายคู่ก็ไม่ได้ใข้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราเข้าใจนะ ฟังและคิดตาม เรารักเค้ามาก กตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งที่มันแค่5เดือนกว่า แต่เรารู้สึกผูกพันธ์มาก แต่เรารับไม่ได้ที่เค้าโกหก ที่นอกใจ และเราก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้ทำงาน เราสับสนมาก มันตัน มันไม่มีทางออกเลย เราลองหยุดนิ่งและคิดตรึกตรอง เราโกรธเค้านะ และโทษตัวเองที่เลือกคู่ผิด เราเสียใจ
ตอนนี้เรากลับมาอยู่บ้าน และยังไม่ได้เลิกกัน แต่ลึกๆในใจเรา เราจะให้ความห่างไกล ทำให้รักเราจบ เราอยากเลิก แต่เราบอกเค้าว่า เราขอกลับบ้านมาตั้งหลัก หางานทำ เก็บเงินแล้วค่อยหาทางอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ซึ่งจริงๆไม่ใช่ เราตั้งใจกลับมาเพื่อทำใจและเราจะเลิกรักเค้าได้ เค้าบอกว่าที่เรากลับบ้านก็ดีเพราะถ้าช่วยกันเก็บเงินสร้างตัว ไม่นานก็จะได้อยู่ด้วยกัน เราสัญญาว่าจะไม่นอกใจ ไม่นอกกายเราอีก แต่เราไม่เชื่อใจเค้าเลย ทำใจไม่ลงจริงๆ เราบอกพ่อเราว่า เราอ่อนลงเพื่อให้เค้ากลีบมาส่งเราดีๆ แต่เราจะเลิกแน่นอน และเราจะหายไปในที่สุด
พ่อเราไม่คอมเม้น แม่เรายังไม่พูดกับเรา เรายังไม่มีเงินใช้ เค้าให้เราติดตัวกลับมา2000 และยืนยันว่า เรายังคบกัน รักกันและไม่เลิกกันนะ เค้าจะตั้งใจทำงาน โฟกัสเรื่องงานเก็บเงินมาขอเราให้ถูกต้อง
ตั้งแต่เรากลับมา ไม่มีนาทีไหนเลยที่เราไม่เสียใจ เราอยู่ในห้อง ไม่อยากเจอใคร กินข้าวไม่ลง ไม่รู้จะเอายังไงต่อดี ร้องไห้จนเหนื่อย ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไรก่อน แม่ก็ไม่คุยกับเรา ไม่สนใจและไม่มีงานให้เราทำอีก เพราะตอนที่เราออกจากบ้าน แม่เราก็เสียใจ และขายหุ้นธุรกิจ และทะเลาะกับพ่อ เพราะพ่อเราไม่ห้ามเรา แม่เราหยุดทำงาน คิดมากเรื่องเรา
ตอนนี้เค้าก็ยังโทรมาหาเราทั้งวัน เค้ายังเข้าใจว่าเราเหมือนเดิม เราทำตัวไม่ถูกนะตอนนี้ เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ...
รู้สึกเจ็บ สับสน หาทางออกยังไงดีคะ สารพัดปัญหาโหมเข้ามาเพราะตัวเอง
จนคบมาเข้าเดือนที่3 จุดมันก็เริ่มเปลี่ยน ในช่วงนั้นธุรกิจเค้าขาดทุน ปิดกิจการไป ต้องย้ายที่อยู่ และไปทำงานกับญาติ ซึ่งไกลจากเราพอสมควร เค้าไปทำงานได้1เดือน ญาติก็ให้คุมงานแทน ฐานงานมั่นคงแต่เงินเดือนรวมแล้วประมาณหมื่นต้นๆ ตลอดเวลาที่ห่างกัน เรารู้สึกคิดถึงและโหยหาเค้าทุกวัน เพราะตอนแรกๆคือเจอกันแทบทุกวัน จนเค้าบอกว่า เค้ารู้สึกว่าเจอคนที่ใช่แล้ว เค้าอยากหยุดที่เรา เค้าอยากหาทางให้เราได้อยู่กับเค้า แต่เหตุคือบ้านเรามีฐานะ เราเองช่วยแม่ทำธุรกิจ ซึ่งแม่เราจะชอบให้เราไปพบปะพวกนักธุรกิจด้วยกัน และไม่ชอบผช.คนนี้ จนเราเองทะเลาะกับแม่ เพราะเราอยากยืนได้ด้วยตัวเองบ้าง อยากสร้างครอบครัวกับคนนี้ แม่เราไม่เห็นด้วย เพราะบอกไม่มั่นคง ถ้าอยากจะไปคบกัน ก็ให้ไปแต่ตัว ดูสิว่าผช.คนไหนจะเอา แม่เราบอกว่า ผช.ส่วนมากที่เข้ามา เพราเห็นว่าเรามีเงิน มีหน้ามีตาในจังหวัด เพราะพ่อเราก็รับราชการ เราดื้อ เรารั้น เพราะเราหลงเค้ามาก ออกจากบ้านมาตัวเปล่า ไปอยู่กับเค้าซักพักเราก็จับได้อีกว่าเค้าคุยกับผญ.คนอื่นหลายคน เค้าก็ยอมรับ และบอกว่ามันเป็นโลกเล็กๆของเค้า แค่คุยสนุกๆ ไม่ได้นอกกายเราแน่นอน
เราไปอยู่ด้วยกัน บอกเลยว่าลำบากมาก เงินเดือนไม่พอกับรายจ่าย เค้าให้เราอยู่บ้านเฉยๆ เพื่อรอตำแหน่งงานว่าง รถเค้าก็ผ่อน เราเองจากเคยมีเงิน ก็อึดอัด ไปไหนก็ไม่ได้เพราะที่อยู่ห่างไกลจากเมืองมาก เงินไม่มี แต่ที่ดีคือเค้าไม่เคยให้เราอด ตามใจทุกอย่าง ทำกับเราเสมอต้นเสมอปลาย แต่ขาดปัจจัยการเงิน เราทำใจมาตลอด และหวังว่าถ้าได้ทำงาน ชีวิตเราจะดีขึ้น ตลอดเวลาก็มีทะเลาะกันบ้าง เพราะเรารับสภาพไม่ได้ ผิดที่เราเองที่ปรับตัวยาก แต่เราก็พยายามนะ หัดทำกับข้าว หุงข้างทำงานบ้าน จนเข้าที่เข้าทาง พ่อเราสงสารเลยบอกให้เรามาขนของใช้ที่บ้านไปใช้ เพราะเราไม่มีต้นทุนซื้ออะไรได้เลย พ่อคุยกับแม่ จนแม่เราอ่อนลง แค่ยังไม่พูดกับเรา จนเรากลับบ้านไปขนของ ผช.ของเราก็บอกกับพ่อเราว่า ขอเวลาหน่อยแล้วเค้าจะมาทำให้ถูกต้องและกำลังหางานให้เราทำ กำลังจะสร้างเนื้อสร้างตัว
เราดีใจมาก และศรัทธาเค้า พอกลับไปเราก็พอมีกำลังใจอยู่ต่อ ไม่หาเรื่องทะเลาะกับเค้า อดทน ไม่ซื้อของที่ไม่จำเป็น รอและรอ จนวันนึงเราก็ไปเจอไลน์ที่เค้าคุยกับผญ.คนนึง ถึงขั้นโทรหากัน นัดกัน แต่ยังไม่มีโอกาสเจอกัน และเค้าบอกหลายๆคนในไลน์ว่าเค้าโสด เราเสียใจมาก มันตันบอกไม่ถูก เพราะรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง เราอุตส่าทิ้งทุกอย่างมาเพื่อเค้า หยุดที่เค้า ปรับตัวให้เค้ากับสังคมที่อยู่ เปลี่ยนมุมมองและหวังจะมีครอบครัวเล็กๆ มันจบลงหมดทุกความรู้สึก เพราะเค้าสัญญากับเราแล้วว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก จะไม่นอกใจเราอีก
มันเลยทำให้เราประมวลผล มันแย่มากตั้งแต่เรามาคบกัน เราเองที่ปรับเปลี่ยนทุกอย่าง แค่เค้าไม่เคยแม้แค่จะคิดจูนเข้าหาเรา เค้ายังมีเพื่อนร่วมงาน เค้าใหความสำคัญกับงาน เค้าทำกิจวัตรประจำวันเหมือนตอนเป็นโสด และเกรงใจคนอื่น ให้เพื่อนร่วมงานยืมรถ ใครฝากซื้อของอะไรก็ไม่เคยได้เงินคืน คือเค้าสปอร์ตและหน้าใหญ่ เราก็อดทนมาตลอด มีไม่พอในเราจะเงียบ เพราะเราคิดว่าเราเลือกแล้วเราจะไม่เสียใจ แต่เจอเรื่องนี้เรารับไม่ได้ ก็ทะเลาะกัน และเค้าก็ยอมรับและขอโอกาสครั้งสุดท้าย เพราะเราบอกเค้าว่า เราจะกลับบ้าน เราขอเลิก เพราะเราให้อภัยมาแล้ว2ครั้ง และเรื่องอื่นๆเกี่ยวกับอีกมากมาย ที่สร้างภาพโกหกเราไว้ เรารู้ตากพ่อของเค้า ว่าเค้าเคยติดคุก และที่บ้านหมดเงินไปมาก และเค้าเองใช้เงินเก่ง พ่อให้อะไรก็ขายหมด ติดเที่ยว ติดผญ. เราแบบว่าหน้าชาเลย อื้อไปหมด แต่พ่อเค้าบอกว่า ดีใจที่เห็นเค้าทำงานมั่นคง มีครอบครัว เพราะเค้าเป็นคนที่หวงความโสด และเค้าก็ไม่เคยจริงจังใครเท่าเรา เราเป็นคนแรกที่เค้าพาเข้าบ้าน
แต่เรารับไม่ได้และมองย้อนดูตัวเอง เรายอมรับว่าตกต่ำที่สุดในช่วงชีวิต29ปี เราไม่เคยลำบากขนาดนี้ เราแทบมองไม่เห็นอนาคตตัวเอง เราเลยขอเค้ากลับบ้าน คือตอนแรกเราจะขอเลิกเลย แต่เค้าไม่ยอมและไม่ให้เรากลับบ้าน จนเราโทรหาพ่อ พ่อเราบอกว่าลองใช้ใจประมวลผล ว่าเรารักเค้ามากกว่ารักตัวเองหรือเปล่า ที่ทนอยู่ทุกวันนี้ เรามีความสุขหรือทุกข์ คนรักกันหลายคู่ที่เราต้องเลิกกันทั้งที่ยังรัก และหลายคู่ก็ไม่ได้ใข้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราเข้าใจนะ ฟังและคิดตาม เรารักเค้ามาก กตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งที่มันแค่5เดือนกว่า แต่เรารู้สึกผูกพันธ์มาก แต่เรารับไม่ได้ที่เค้าโกหก ที่นอกใจ และเราก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้ทำงาน เราสับสนมาก มันตัน มันไม่มีทางออกเลย เราลองหยุดนิ่งและคิดตรึกตรอง เราโกรธเค้านะ และโทษตัวเองที่เลือกคู่ผิด เราเสียใจ
ตอนนี้เรากลับมาอยู่บ้าน และยังไม่ได้เลิกกัน แต่ลึกๆในใจเรา เราจะให้ความห่างไกล ทำให้รักเราจบ เราอยากเลิก แต่เราบอกเค้าว่า เราขอกลับบ้านมาตั้งหลัก หางานทำ เก็บเงินแล้วค่อยหาทางอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ซึ่งจริงๆไม่ใช่ เราตั้งใจกลับมาเพื่อทำใจและเราจะเลิกรักเค้าได้ เค้าบอกว่าที่เรากลับบ้านก็ดีเพราะถ้าช่วยกันเก็บเงินสร้างตัว ไม่นานก็จะได้อยู่ด้วยกัน เราสัญญาว่าจะไม่นอกใจ ไม่นอกกายเราอีก แต่เราไม่เชื่อใจเค้าเลย ทำใจไม่ลงจริงๆ เราบอกพ่อเราว่า เราอ่อนลงเพื่อให้เค้ากลีบมาส่งเราดีๆ แต่เราจะเลิกแน่นอน และเราจะหายไปในที่สุด
พ่อเราไม่คอมเม้น แม่เรายังไม่พูดกับเรา เรายังไม่มีเงินใช้ เค้าให้เราติดตัวกลับมา2000 และยืนยันว่า เรายังคบกัน รักกันและไม่เลิกกันนะ เค้าจะตั้งใจทำงาน โฟกัสเรื่องงานเก็บเงินมาขอเราให้ถูกต้อง
ตั้งแต่เรากลับมา ไม่มีนาทีไหนเลยที่เราไม่เสียใจ เราอยู่ในห้อง ไม่อยากเจอใคร กินข้าวไม่ลง ไม่รู้จะเอายังไงต่อดี ร้องไห้จนเหนื่อย ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไรก่อน แม่ก็ไม่คุยกับเรา ไม่สนใจและไม่มีงานให้เราทำอีก เพราะตอนที่เราออกจากบ้าน แม่เราก็เสียใจ และขายหุ้นธุรกิจ และทะเลาะกับพ่อ เพราะพ่อเราไม่ห้ามเรา แม่เราหยุดทำงาน คิดมากเรื่องเรา
ตอนนี้เค้าก็ยังโทรมาหาเราทั้งวัน เค้ายังเข้าใจว่าเราเหมือนเดิม เราทำตัวไม่ถูกนะตอนนี้ เราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ...