เกริ่นตอนแรกก่อนนะครับ ผมไม่ได้ใช้บริการประกันของที่ว่านี่ แต่ผมเป็นผู้เดินอยู่แล้วถูกรถชน (รถขึ้นมาชนบนฟุตบาท)
อุบัติเหตุไม่ร้ายแรงมาก แค่กระเด็นอัดกับประตูรั้ว คนที่เห็นคิดว่าไอ้นี่ตายแน่ๆ แต่ไม่ครับ แค่ไม่มีแรงลุกเดินเฉยๆ ทางผู้ชนก็ดูแลดี ถามผมว่าจะไปโรงพยาบาลไหม ผมไม่ตอบ ผมให้เค้าตอบเอง เพราะถ้าเป็นผม จิตสำนึกของผมที่ต้องรับผิดชอบก็ต้องพาเค้าไป เพื่อความสบายใจ (ทางเพื่อนได้ถ่ายรูปทะเบียนรถไว้แล้ว) แต่สรุปแล้วเค้าก็ไม่ได้พาไป ส่งผมขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน และให้เบอร์โทรติดต่อมา ผมอยู่บนแท็กซี่คิดได้ว่าแวะโรงพยาบาลดีกว่า เพื่อความสบายใจของผม และได้นำใบรับรองแพทย์ไปเพื่อขอหยุดงาน
แต่แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น เมื่อผมพบแพทย์เรียบร้อย ไม่มีอะไรบุบสลาย จึงจะโทรไปเพื่อบอกทางฝ่ายนั้นให้สบายใจว่าผมเองไม่เป็นอะไรนะ
แต่....... เจ้ากรรม เบอร์โทรที่ทางเค้าให้มามันมั่วมานี่หว่า ทางปลายสายไม่รู้จักคนชื่อนี้
วันรุ่งขึ้นจึงได้ไปแจ้งความที่ สน. (จริงๆ ไม่อยากเอาเรื่องเอาราว ค่ารักษาพยาบาลเพียงเท่านั้นไม่ได้อยากได้ มีปัญญาจ่ายเองได้อยู่แล้ว แต่เจ็บใจที่ทำไมถึงหนี ถึงให้เบอร์ผิดๆมา)
ทางสน. ได้ส่งหมายไปหายังเจ้าของรถเพื่อเคลียร์ และนัดกันมาคุยกันที่สน. (หน้าตาวันที่ชนกับวันที่ขึ้นโรงพักคนละหน้าคนละอารมณ์กันเลย)
ทางฝ่ายนั้นได้ให้ประกันของตนมาเคลียร์ในส่วนค่าเสียหายและสินไหม ผมเรียกไปจำนวนหนึ่ง แต่ทางนั้นเสนอให้มาอีกจำนวนนึง โอเคตรงนี้ไม่เคลียด (ผมได้บอกเพื่อนไว้และว่า ถ้าผมได้ยินคำว่าขอโทษที่ออกมาจากปากเค้าและออกมาจากใจที่ยอมรับผิดจริงๆ สักแดงผมก็ไม่เอา)
ทางประกันบอกว่าจะโอนมาให้ภายใน 7 วัน และหลุดวันที่มาเป็นวันที่ 18/12/56 ซึ่งจากวันนั้นมาถึงวันที่ 18 ก็เกิน 7 วันและ ผมไม่ซีเรียสเพราะคิดว่าน่าจะเดินเรื่องอะไรต่างๆ นานา ตามประสาประกัน
วันนี้จึงโทรไปถามด้วยความสงสัย ว่าเหตุอันใดทำไมถึงบิดเบี้ยวไม่ส่งมาตามในสัญญา และในบันทึกประจำวัน
ทางนั้นแจ้งว่าขอผลัดเลื่อนไปวันที่ 25 ซึ่งตรงกับวันพุธแทน ผมจึงถามไปว่า ทำไมถึงไม่โทรมาแจ้ง ทั้งๆ ที่วันนั้นถามเบอร์โทรไป และบอกว่าถ้ามีเหตุอะไรจะโทรมาแจ้ง
ที่ข้องใจก็คือ ทำไมไม่คิดจะติดต่อมาบอกถึงเหตุผล เข้าใจว่าคุณอาจจะยุ่ง แต่ผมก็เข้าใจในส่วนของคุณว่านั้นคืองานของคุณ คือความรับผิดชอบของคุณ ทำไมผมต้องเป็นผู้ตามเรื่องเอง???
ใครเคยเจอความชุ่ยของ บริษัทประกันคุ้มภัยบ้างไหมครับ?
อุบัติเหตุไม่ร้ายแรงมาก แค่กระเด็นอัดกับประตูรั้ว คนที่เห็นคิดว่าไอ้นี่ตายแน่ๆ แต่ไม่ครับ แค่ไม่มีแรงลุกเดินเฉยๆ ทางผู้ชนก็ดูแลดี ถามผมว่าจะไปโรงพยาบาลไหม ผมไม่ตอบ ผมให้เค้าตอบเอง เพราะถ้าเป็นผม จิตสำนึกของผมที่ต้องรับผิดชอบก็ต้องพาเค้าไป เพื่อความสบายใจ (ทางเพื่อนได้ถ่ายรูปทะเบียนรถไว้แล้ว) แต่สรุปแล้วเค้าก็ไม่ได้พาไป ส่งผมขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน และให้เบอร์โทรติดต่อมา ผมอยู่บนแท็กซี่คิดได้ว่าแวะโรงพยาบาลดีกว่า เพื่อความสบายใจของผม และได้นำใบรับรองแพทย์ไปเพื่อขอหยุดงาน
แต่แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น เมื่อผมพบแพทย์เรียบร้อย ไม่มีอะไรบุบสลาย จึงจะโทรไปเพื่อบอกทางฝ่ายนั้นให้สบายใจว่าผมเองไม่เป็นอะไรนะ
แต่....... เจ้ากรรม เบอร์โทรที่ทางเค้าให้มามันมั่วมานี่หว่า ทางปลายสายไม่รู้จักคนชื่อนี้
วันรุ่งขึ้นจึงได้ไปแจ้งความที่ สน. (จริงๆ ไม่อยากเอาเรื่องเอาราว ค่ารักษาพยาบาลเพียงเท่านั้นไม่ได้อยากได้ มีปัญญาจ่ายเองได้อยู่แล้ว แต่เจ็บใจที่ทำไมถึงหนี ถึงให้เบอร์ผิดๆมา)
ทางสน. ได้ส่งหมายไปหายังเจ้าของรถเพื่อเคลียร์ และนัดกันมาคุยกันที่สน. (หน้าตาวันที่ชนกับวันที่ขึ้นโรงพักคนละหน้าคนละอารมณ์กันเลย)
ทางฝ่ายนั้นได้ให้ประกันของตนมาเคลียร์ในส่วนค่าเสียหายและสินไหม ผมเรียกไปจำนวนหนึ่ง แต่ทางนั้นเสนอให้มาอีกจำนวนนึง โอเคตรงนี้ไม่เคลียด (ผมได้บอกเพื่อนไว้และว่า ถ้าผมได้ยินคำว่าขอโทษที่ออกมาจากปากเค้าและออกมาจากใจที่ยอมรับผิดจริงๆ สักแดงผมก็ไม่เอา)
ทางประกันบอกว่าจะโอนมาให้ภายใน 7 วัน และหลุดวันที่มาเป็นวันที่ 18/12/56 ซึ่งจากวันนั้นมาถึงวันที่ 18 ก็เกิน 7 วันและ ผมไม่ซีเรียสเพราะคิดว่าน่าจะเดินเรื่องอะไรต่างๆ นานา ตามประสาประกัน
วันนี้จึงโทรไปถามด้วยความสงสัย ว่าเหตุอันใดทำไมถึงบิดเบี้ยวไม่ส่งมาตามในสัญญา และในบันทึกประจำวัน
ทางนั้นแจ้งว่าขอผลัดเลื่อนไปวันที่ 25 ซึ่งตรงกับวันพุธแทน ผมจึงถามไปว่า ทำไมถึงไม่โทรมาแจ้ง ทั้งๆ ที่วันนั้นถามเบอร์โทรไป และบอกว่าถ้ามีเหตุอะไรจะโทรมาแจ้ง
ที่ข้องใจก็คือ ทำไมไม่คิดจะติดต่อมาบอกถึงเหตุผล เข้าใจว่าคุณอาจจะยุ่ง แต่ผมก็เข้าใจในส่วนของคุณว่านั้นคืองานของคุณ คือความรับผิดชอบของคุณ ทำไมผมต้องเป็นผู้ตามเรื่องเอง???