เรื่องมีอยู่ว่า...เราเป็นผู้หญิงนะ มีเพื่อนสนิทผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาดี หุ่นดี แต่งตัวดี เรียนดี คือทุกอย่างดูดีหมดแต่...เป็นเกย์ เราค่อนข้างจะสนิทกันในระดับหนึ่ง คือเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย อยู่คณะเดียวกันสาขาเดียวกัน แต่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน(กลุ่มเราผญ.หมด)แต่มาสนิทกันเพราะเคยเรียนวิชาตัวหนึ่งด้วยกัน ต้องทำงานคู่กันแล้วคุยกันถูกคอ นิสัยคล้ายๆกัน ชอบขนมของกิน เพลง ไปเที่ยว ฯลฯ แนวเดียวกัน เลยมีเรื่องให้คุยกันได้เยอะ บวกกับเค้าเป็นเกย์ที่น่ารักมาก นิสัยดี เทคแคร์เพื่อน ใส่ใจทุกคน ไม่แรดเว่อร์ คุยด้วยแล้วสบายใจมากถึงมากที่สุด ก็ไม่ได้คิดอะไร แค่ชอบที่ได้คุยกัน รู้สึกว่าเราโชคดีที่ได้เจอเพื่อนดีๆแบบนี้ในมหาลัย ก็เลยเป็นเพื่อนสนิท(นอกกลุ่ม)ของเรามาตั้งแต่ตอนนั้น
แต่หลังๆ...เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนเราห่วงเค้าจนเกินเพื่อน เราอยากทำอะไรดีๆให้เค้ามาก อยากคอยดูแลเค้า อยากจะเป็นคนที่ทำให้เค้ามีความสุข อยากเห็นเค้ายิ้ม ไม่อยากเห็นเค้าเสียใจ อยากอยู่ด้วยกัน อยากคุยกันแบบนี้ไปตลอด ฯลฯ เราไม่รู้ว่าเราคิดมากไปหรือเปล่า แต่ก็ยังคงเก็บความรู้สึกนี้ไว้ยังไม่ได้บอกใครหรือเล่าให้ใครแม้กับเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม เพราะมันก็ฟังดูแปลกๆปะ ถ้าเราไปชอบทอมเรารู้สึกว่าคนฟังยังจะเข้าใจเราได้ง่ายกว่า แต่นี่คือ...เราชอบเกย์หรอ??? เราก็ยังไม่เข้าใจ งงๆอยู่ ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ ก็เคยอ่านมาหลายเรื่องแบบประมาณว่าผู้หญิงอกหักเพราะแฟนของนางเป็นเกย์ แต่คือนั่นรักเพราะตอนแรกเข้าใจว่าเป็นผู้ชาย แต่นี่เราก็รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายแต่ทำไม...
เล่าย้อนว่า...เราเคยมีแฟนผู้ชายตั้งแต่เรียนมัธยมปลายแล้วก้เลิกกัน ซึ่งตอนนั้นก็รู้จักสนิทกันแล้วกับเพื่อนเราคนนี้ เค้าก็เป็นที่ปรึกษาให้เราแบบเป็นเพื่อนคุยอะไรประมาณนั้น แต่เราไม่ได้เศร้าอะไรมากมาย จริงๆก็รักมากนะแต่เหมือนกับรู้สึกได้ว่ามันถึงทางตันแล้วก็ต้องจบ ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ที่เล่าย้อนมานี่คือต้องการจะบอกว่าเราก็เคยชอบผู้ชายนะ
ตัดกลับมาที่เรื่องเรากับเค้า...ตอนนี้ทำงานกันแล้วทั้งคู่ก็ยังนัดเจอกันบ้างแบบไปกัน2คน มีอะไรก็ยังโทรหาไลน์อัพเดตกันบ่อย คือเค้ามีแฟนผช.ของเค้ามาหลายคนแล้วตั้งแต่เรียนอยู่แต่บทสรุปก็ดราม่าตลอดทุกคน เราสงสารเค้านะ เวลาเค้าโทรมาเล่าให้ฟัง คิดอยู่ในใจว่าเราอยากจะเป็นคนนั้นของเค้าให้เอง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ก็ในเมื่อเค้าไม่ได้ชอบผู้หญิง
เราอยากถามเกย์ทั้งหลายอ่ะค่ะ เราอยากรู้ว่ามันจะมีทางเป็นไปได้มั้ยที่เค้าจะหันกลับมาชอบผู้หญิงอย่าง แต่เราก็ทำใจ เผื่อใจไว้แล้วแล่ะ ว่าเราก็คงทำได้เพียงแค่เป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดให้กับเค้า คงเป็นได้เท่านี้ เพราะเรื่องพวกนี้มันเปลี่ยนกันยาก แค่เรามีความรักความหวังดีให้กันก็พอแล้วเนอะ (ปลอบใจตัวเอง)
สุดท้าย..ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์นั่งอ่านเรื่องราวของเราจนจบนะคะ ขอบคุณค่ะ
คุณจะทำยังไง??? ถ้าคุณแอบรักผู้ชายคนหนึ่ง (ที่คุณก็รู้ว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชาย)
แต่หลังๆ...เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนเราห่วงเค้าจนเกินเพื่อน เราอยากทำอะไรดีๆให้เค้ามาก อยากคอยดูแลเค้า อยากจะเป็นคนที่ทำให้เค้ามีความสุข อยากเห็นเค้ายิ้ม ไม่อยากเห็นเค้าเสียใจ อยากอยู่ด้วยกัน อยากคุยกันแบบนี้ไปตลอด ฯลฯ เราไม่รู้ว่าเราคิดมากไปหรือเปล่า แต่ก็ยังคงเก็บความรู้สึกนี้ไว้ยังไม่ได้บอกใครหรือเล่าให้ใครแม้กับเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม เพราะมันก็ฟังดูแปลกๆปะ ถ้าเราไปชอบทอมเรารู้สึกว่าคนฟังยังจะเข้าใจเราได้ง่ายกว่า แต่นี่คือ...เราชอบเกย์หรอ??? เราก็ยังไม่เข้าใจ งงๆอยู่ ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ ก็เคยอ่านมาหลายเรื่องแบบประมาณว่าผู้หญิงอกหักเพราะแฟนของนางเป็นเกย์ แต่คือนั่นรักเพราะตอนแรกเข้าใจว่าเป็นผู้ชาย แต่นี่เราก็รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายแต่ทำไม...
เล่าย้อนว่า...เราเคยมีแฟนผู้ชายตั้งแต่เรียนมัธยมปลายแล้วก้เลิกกัน ซึ่งตอนนั้นก็รู้จักสนิทกันแล้วกับเพื่อนเราคนนี้ เค้าก็เป็นที่ปรึกษาให้เราแบบเป็นเพื่อนคุยอะไรประมาณนั้น แต่เราไม่ได้เศร้าอะไรมากมาย จริงๆก็รักมากนะแต่เหมือนกับรู้สึกได้ว่ามันถึงทางตันแล้วก็ต้องจบ ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ที่เล่าย้อนมานี่คือต้องการจะบอกว่าเราก็เคยชอบผู้ชายนะ
ตัดกลับมาที่เรื่องเรากับเค้า...ตอนนี้ทำงานกันแล้วทั้งคู่ก็ยังนัดเจอกันบ้างแบบไปกัน2คน มีอะไรก็ยังโทรหาไลน์อัพเดตกันบ่อย คือเค้ามีแฟนผช.ของเค้ามาหลายคนแล้วตั้งแต่เรียนอยู่แต่บทสรุปก็ดราม่าตลอดทุกคน เราสงสารเค้านะ เวลาเค้าโทรมาเล่าให้ฟัง คิดอยู่ในใจว่าเราอยากจะเป็นคนนั้นของเค้าให้เอง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ก็ในเมื่อเค้าไม่ได้ชอบผู้หญิง
เราอยากถามเกย์ทั้งหลายอ่ะค่ะ เราอยากรู้ว่ามันจะมีทางเป็นไปได้มั้ยที่เค้าจะหันกลับมาชอบผู้หญิงอย่าง แต่เราก็ทำใจ เผื่อใจไว้แล้วแล่ะ ว่าเราก็คงทำได้เพียงแค่เป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดให้กับเค้า คงเป็นได้เท่านี้ เพราะเรื่องพวกนี้มันเปลี่ยนกันยาก แค่เรามีความรักความหวังดีให้กันก็พอแล้วเนอะ (ปลอบใจตัวเอง)
สุดท้าย..ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์นั่งอ่านเรื่องราวของเราจนจบนะคะ ขอบคุณค่ะ