คนที่เข้ากับคนยาก ส่วนใหญ่จะเกิดกับคนที่เป็นโลกส่วนตัวสูง ใช่หรือไม่

ผมเป็นเกย์ ไม่แสดงออก อายุ 21 ปี

ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมรู้สึกเข้ากับคนค่อนข้างยาก

คุยกับเพื่อนผู้หญิงก็จุกจิกมาก
คุยกับเพื่อนผู้ชายก็จูนไม่ติดสักคน

ผมแทบไม่มีสังคมเลยครับ

เวลาผมจะคบคุยกับใครก็ตาม คือ ผมมักจะมีความกังวลหมด
- กังวลว่าเขาจะสนิทกับเราจริงๆหรือเปล่า
- กังวลว่าเขาจะไม่พอใจอะไรหรือเปล่า
- กังวลว่าเขาจะคิดยังไงกับเรา
- กังวลและมักมองโลกในแง่ร้ายบ่อยด้วยครับ เพราะผมมีปมเรื่องถูกล้อรังแกในตอนเด็ก ญาติพี่น้อง เขาก็ไม่ค่อยมีใครสนใจผมด้วย
และ 108 เรื่องกังวล

จนตอนนี้ผมสังสัยว่า ผมน่าจะเป็นโรควิตกกังวลหรือเปล่า
เพราะผมมักจะกังวลตลอดเวลาบ่อย
สมาธิไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว
นอนไม่ค่อยหลับแทบทุกคืน
เวลาผมอยู่คนเดียว มักจะชอบจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย เหมือนคนฝันกลางวันบ่อยมาก
ชอบพูดคุยคนเดียวเหมือนคนบ้า
เคลื่อนไส้บ่อย ปวดจี๊ดบนหัวเป็นบางครั้ง

ช่วง ม.ปลาย ครูที่ปรึกษาลงประเมินพฤติกรรมของนักเรียนของผมว่า
....ผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูง....

ผมเห็นเพื่อนรอบข้างหลายคน ต่างคนต่างก็มีเพื่อน มีสังคม เฮฮาปาร์ตี้กันหมด

เอาตรงๆใจจริงๆผมอยากมีสังคมมีเพื่อนสังสรรค์มาก แต่มันติดตรงที่ว่าผมคุยกับใครแล้วจูนไม่ติดเลย
มีหลายคนที่ผมรู้สึกคุยแล้วดูเหมือนจะจูนติด แต่สึดท้ายผมมกลับเป็นฝ่ายที่สนิทแค่ฝ่ายเดียวแล้วก็ขี้กังวลเองในที่สุด