มีใครเคยชอบคนอื่น แต่ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังแม้กระทั่งเพื่อนบ้างค่ะ

ตอนแรกเราชอบเค้าเพราะเคยทำกีฬาสีด้วยกันค่ะ ตอนนั้น บี นามสมมตินะค่ะ อยู่คนละห้อง
แต่เค้าชอบแวะมาอยู่กับพวกห้องเราบ่อยๆค่ะ
ตอนนั้น ม4ได้ บีจะเป็นผู้ชายชอบเกาหลีค่ะ คือคุยกันถูกคอมากๆๆๆ เลยชอบนิดๆค่ะ
พอเสร็จงานกีฬาสีไปเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยค่ะ เจอ หน้ากันบ้างเล็กน้อยจริงๆ
พอขึ้น ม5 ดันต้องมาอยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกๆคือไม่ได้คุยกันเลยนะ
ไปๆมาๆ ก็กลายเป็นสนิทกันเลยค่ะ แต่ด้วยนิสัยเค้าเป็นคนเล่นแรงค่ะ พูดจาไม่ค่อยรักษาน้ำใจเท่าไหร่
เราเลยรู้สึกเฉยๆไปเลย แบบตอนนั้นคิดว่าผู้ชายแบบนี้มันไม่ใช่ สเปคเราเลยนะ เราเลยไปชอบรุ่นพี่แทนค่ะ
รุ่นพี่คนนั้นกับบีก็สนิทกันค่ะ จนวันหนึ่งบีไปบอกรุ่นพี่ว่าเราชอบ เราก็ไม่รู้ว่าบีพูดจริงหรือเปล่า
ส่วนรุ่นพี่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร ไอเราก็รู้สึกว่าคงแป้กค่ะ
พอปีสุดท้าย เราเริ่มกลับมาชอบบีอีกค่ะ โดยที่เค้าชอบทำให้เราหวั่นไหวบ่อยๆ แบบเวลาปิดเทอมนานๆ เค้าก็จะทักมาว่าคิดถึง แต่แบบเหมือนเล่นๆมากกว่า
ไอตัวเค้าเล่นๆ แต่เราดันคิดจริงนี่สิ ผู้ชายแบบนี้แย่จริงๆ


ตอนนี้พอเข้ามหาลัยเราก็ดันมาเรียนที่เดียวกันอีก แต่คนละคณะค่ะ
การเจอกันโดยบังเอิญเป็นไรที่เป็นไปไม่ค่อยได้เลยด้วยซ้ำ เรารู้สึกแปลกตลอดเวลาเห็นรูปเค้า
หรือไม่ก็จะคิดถึงเค้าบ่อย คือเวลาจะทำอะไรก็คิดถึงเค้าตลอด
คือเพื่อนทุกคนไม่มีใครรู้ว่าเราชอบบีเลย เราไม่กล้าบอกใคร
ส่วนบีเองผู้หญิงเยอะมาก คนคุยเยอะมาก เค้ามีเสน่ห์มาก ผิดกับเราเลย เห้อออ

ที่อยากเล่าให้ฟังคืออึดอัดมากค่ะ ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เลยอยากระบาย เผื่อมีใครให้ทางออกที่ดีกับเราได้บ้าง