อ่านแล้วค่อยๆทำความเข้าใจนะครับ ผมจะให้เรื่องเป็นภาพกุญแจของเกมส์ที่ผ่านมา เรื่องมันมีอยู่ว่า
ราชา และเสนาบดี สองคนนี้ของเล่นม้าแข่ง ซึ่งผลการแข่งปรากฏดังนี้
1. ม้าชั้นดี ราชาชนะ
2.ม้ารอง ราชาชนะ
3. ม้าฝีเท้ากลาง ราชาชนะ
4. ม้าเลว ราชาชนะ
เป็นแบบนี้ทุกปี ท่านเสนาฯ เสียค่าพนันไม่ว่าแต่เค้าอยากจะชนะบ้าง กุนซือที่มาใหม่ จึงให้คำแนะนำ ดังนี้
1. เอาม้าเลว ไปแข่งกับม้าชั้นดีของ ราชา ผลออกมา เท่ากับ ราชาชนะ
2. เอาม้าชั้นดีของเสนาฯ ไปแข่งกับม้ารองของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
3 เอาม้ารองของเสนาฯ ไปแข่งกับม้าฝีเท้ากลาง ของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
4. เอาม้าฝีเท้ากลาง ของเสนาฯ ไปแข่งกับม้าเลว ของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
จะเห็นได้ว่าอัตราการชนะ กลายเป็น 3:4 ที่จากเดิมมีผลแพ้ชนะที่ 4:0
เรื่องนี้เป็นเรื่องของการบริหารจัดการในคำภีร์(ซักเล่ม) ที่ทำให้ผมนึกเรื่องนี้ได้เพราะ มีผู้กล่าวว่า วันนั้นเพราะเสื้อแดงคาดการจำนวนคนร่วมชุมนุมผิดไปเยอะ คนมาน้อยกว่าที่ตั้งเอาไว้จึงยุติการชุมนุม ขอตัดประเด็นความรุ่นแรงหน้ารามฯ เพราะผมเชื่อว่าสุเทพ หรือ ปชป.มีปมด้านความคิดและการบริหารจัดการ ที่ด้อยกว่า ทักษิณเสมอ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีการกล่าวอ้างว่า เพื่อไทยคาดคิดอะไรผิด
เอาหละ ผมขอแบบนี้ว่า การทำม๊อบมันต้องมีเงิน ถ้าเอาหน้าตักมาคุยกัน ในระดับ หนึ่งพันล้านบาท ของสองฝ่ายเท่าๆกัน โดยฝ่ายหนึ่งใช้ท่อน้ำเลี้ยงจากนายทุน กับอีกฝ่ายที่หาเงินเองได้จากการลงทุนในต่างประเทศ (ตรงนี้ก็ออกตัวชนะไปเหน่งๆแล้ว)
ในหนึ่งพันล้านบาทก็เพียงพอที่จะก่อสงครามกลางเมืองได้ แต่การชนะบนกองเลือดมันไม่สง่างาม จึงต้องใช้กลยุทธ์ด้านบริหารจัดการ ทั้งตนเอง และฝ่ายตรงข้าม แผนมันมีแบบนี้
ก่อนอื่นมาวิเคาะห์กำลังพล สองฝ่าย ซึ่งแบ่งได้สามกอง คือ กำนัน เสื้อแดง และรับจ้าง
ถ้ากำนันและเสื้อแดง มีกำลังพลเท่าๆกัน ตัวแปรที่จะทำให้ใครชนะด้านจำนวนก็คือ คณะรับจ้าง ใครจ่ายงามกว่าก็ไปด้านนั้น ตามปรกติของลูกจ้าง
ที่นี้ในก่อนวันเกิดเหตุหน้ารามฯ ทุกฝ่ายต่างบอกว่า คนของตัวมากกว่า โดยแดงออกตัวแรง มากันเยอะ กำนันมาน้อยก็จริงแต่เพิ่มการบริการด้านอาหารที่อุดม และจำนวนแดงก็ค่อยๆน้อยลง
วันเวลาก็ผ่านมาก่อนถึงวันที่เกิดเหตุ ซึ่งแดงประกาศว่าขอหนึ่งล้านคน มันมีหรือที่กำนันจะยอม จึงต้องทุ่มเต็มตัว และแล้ววันเกิดเหตุเสื้อแดงก็ยุติซะง้าน
ถ้าคิดด้านเม็ดเงินที่หว่านลงไปในอัตราจ้าง แดงใช้น้อยกว่าเยอะ ในขณะที่ กำนันต้องการชนะด้านจำนวนและหวังก่อเหตุ ปะทะ กำนันก็ได้คนเพิ่มแล้ว แต่แดงหายไปแล้ว ตังก็ต้องจ่าย มันก็เลยลงไม่ได้ จึงต้องใช้ มวลมหาประชาชน ไปยึดนั้นนู้นนี้ หวังนองเลือดแต่ก็แห้ว ไม่มีใครเล่นด้วย คนก็เห้นว่าชนะ แล้วก็กลับบ้าน
ครั้งต่อมา เสื้อแดงประกาศรวมคนอีก แต่สถานที่ไม่แน่นอน ดังนั้น กำนันก็ระดมครั้งหว่านเม็ดเงินลงสุดตัว เพื่อจะนองเลือดในเวลา 0900 น. ผลออกมาว่า 0845 นายก ยุบสภา แป๊กอีกแล้ว
รวมเวลา เดือนกว่าๆ กับการหว่างเม็ดเงินให้มวลมหาประชาชน สองรอบ ที่ขนาดหนัาตัก หนึ่งพันล้านบาท ผมว่างานนี้กำนันใช้ตังเกือบหมดแล้ว แต่เสื้อแดงใช้เงินไม่กี่ร้อยล้าน ทำให้ยังมีตังทอนในการเลือกตั้งวันที่ 2 หรือสามารถระดมคนมาเพื่อปกป้องการเลือกตั้งครั้งนี้อย่างเหลือเฟือ
ภาพกุญแจของเกมส์ที่ผ่านมา
ราชา และเสนาบดี สองคนนี้ของเล่นม้าแข่ง ซึ่งผลการแข่งปรากฏดังนี้
1. ม้าชั้นดี ราชาชนะ
2.ม้ารอง ราชาชนะ
3. ม้าฝีเท้ากลาง ราชาชนะ
4. ม้าเลว ราชาชนะ
เป็นแบบนี้ทุกปี ท่านเสนาฯ เสียค่าพนันไม่ว่าแต่เค้าอยากจะชนะบ้าง กุนซือที่มาใหม่ จึงให้คำแนะนำ ดังนี้
1. เอาม้าเลว ไปแข่งกับม้าชั้นดีของ ราชา ผลออกมา เท่ากับ ราชาชนะ
2. เอาม้าชั้นดีของเสนาฯ ไปแข่งกับม้ารองของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
3 เอาม้ารองของเสนาฯ ไปแข่งกับม้าฝีเท้ากลาง ของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
4. เอาม้าฝีเท้ากลาง ของเสนาฯ ไปแข่งกับม้าเลว ของราชา ผลการแข่ง เสนาฯ ชนะ
จะเห็นได้ว่าอัตราการชนะ กลายเป็น 3:4 ที่จากเดิมมีผลแพ้ชนะที่ 4:0
เรื่องนี้เป็นเรื่องของการบริหารจัดการในคำภีร์(ซักเล่ม) ที่ทำให้ผมนึกเรื่องนี้ได้เพราะ มีผู้กล่าวว่า วันนั้นเพราะเสื้อแดงคาดการจำนวนคนร่วมชุมนุมผิดไปเยอะ คนมาน้อยกว่าที่ตั้งเอาไว้จึงยุติการชุมนุม ขอตัดประเด็นความรุ่นแรงหน้ารามฯ เพราะผมเชื่อว่าสุเทพ หรือ ปชป.มีปมด้านความคิดและการบริหารจัดการ ที่ด้อยกว่า ทักษิณเสมอ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีการกล่าวอ้างว่า เพื่อไทยคาดคิดอะไรผิด
เอาหละ ผมขอแบบนี้ว่า การทำม๊อบมันต้องมีเงิน ถ้าเอาหน้าตักมาคุยกัน ในระดับ หนึ่งพันล้านบาท ของสองฝ่ายเท่าๆกัน โดยฝ่ายหนึ่งใช้ท่อน้ำเลี้ยงจากนายทุน กับอีกฝ่ายที่หาเงินเองได้จากการลงทุนในต่างประเทศ (ตรงนี้ก็ออกตัวชนะไปเหน่งๆแล้ว)
ในหนึ่งพันล้านบาทก็เพียงพอที่จะก่อสงครามกลางเมืองได้ แต่การชนะบนกองเลือดมันไม่สง่างาม จึงต้องใช้กลยุทธ์ด้านบริหารจัดการ ทั้งตนเอง และฝ่ายตรงข้าม แผนมันมีแบบนี้
ก่อนอื่นมาวิเคาะห์กำลังพล สองฝ่าย ซึ่งแบ่งได้สามกอง คือ กำนัน เสื้อแดง และรับจ้าง
ถ้ากำนันและเสื้อแดง มีกำลังพลเท่าๆกัน ตัวแปรที่จะทำให้ใครชนะด้านจำนวนก็คือ คณะรับจ้าง ใครจ่ายงามกว่าก็ไปด้านนั้น ตามปรกติของลูกจ้าง
ที่นี้ในก่อนวันเกิดเหตุหน้ารามฯ ทุกฝ่ายต่างบอกว่า คนของตัวมากกว่า โดยแดงออกตัวแรง มากันเยอะ กำนันมาน้อยก็จริงแต่เพิ่มการบริการด้านอาหารที่อุดม และจำนวนแดงก็ค่อยๆน้อยลง
วันเวลาก็ผ่านมาก่อนถึงวันที่เกิดเหตุ ซึ่งแดงประกาศว่าขอหนึ่งล้านคน มันมีหรือที่กำนันจะยอม จึงต้องทุ่มเต็มตัว และแล้ววันเกิดเหตุเสื้อแดงก็ยุติซะง้าน
ถ้าคิดด้านเม็ดเงินที่หว่านลงไปในอัตราจ้าง แดงใช้น้อยกว่าเยอะ ในขณะที่ กำนันต้องการชนะด้านจำนวนและหวังก่อเหตุ ปะทะ กำนันก็ได้คนเพิ่มแล้ว แต่แดงหายไปแล้ว ตังก็ต้องจ่าย มันก็เลยลงไม่ได้ จึงต้องใช้ มวลมหาประชาชน ไปยึดนั้นนู้นนี้ หวังนองเลือดแต่ก็แห้ว ไม่มีใครเล่นด้วย คนก็เห้นว่าชนะ แล้วก็กลับบ้าน
ครั้งต่อมา เสื้อแดงประกาศรวมคนอีก แต่สถานที่ไม่แน่นอน ดังนั้น กำนันก็ระดมครั้งหว่านเม็ดเงินลงสุดตัว เพื่อจะนองเลือดในเวลา 0900 น. ผลออกมาว่า 0845 นายก ยุบสภา แป๊กอีกแล้ว
รวมเวลา เดือนกว่าๆ กับการหว่างเม็ดเงินให้มวลมหาประชาชน สองรอบ ที่ขนาดหนัาตัก หนึ่งพันล้านบาท ผมว่างานนี้กำนันใช้ตังเกือบหมดแล้ว แต่เสื้อแดงใช้เงินไม่กี่ร้อยล้าน ทำให้ยังมีตังทอนในการเลือกตั้งวันที่ 2 หรือสามารถระดมคนมาเพื่อปกป้องการเลือกตั้งครั้งนี้อย่างเหลือเฟือ