[เรื่องเล่าของคนที่แอบรักคนที่(ยัง)ไม่รู้จัก] แค่อยากเจอคนที่คิดถึงแบบคิดไม่ถึง

ตอนนี้จขกท.กำลังแอบชอบผู้ชายคนนึงค่ะ

ความจริงเคยเจอพี่คนนี้เมื่อ2ปีที่แล้วที่ห้องสมุด ตอนนั้นก็ทำได้แค่แอบมองไปแอบมองมาแต่ก็รู้สึกดีมากมาย
พี่เค้าเป็นผู้ชายหน้าตี๋ๆ จีนๆ ผิวขาวเนียน(เนียนกว่าจขกท.อีก) ชอบแอบมองเวลาเค้าอ่านหนังสือมากและสังเกต
ได้ว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ชั่วโมงพี่ก็ยังนั่งหลังตรงอยู่ ซึ่งตรงข้ามกับจขกท.ซึ่งเลื้อยตั้งแต่2ชม.แรกแล้ว 555
คือชอบผู้ชายบุคลิกดีอ่ะ แถมพี่เค้ายังใส่แว่นอีก อรั๊ยย!! เสป็คเลย เมื่อ2ปีก่อนได้เจอกันแค่10วันหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจออีก
แต่ก็ยังอยากเจออยู่ตลอด ตั้งปณิธานไว้ว่าถ้า(มีโอกาส)ได้เจอกันอีกครั้งจะต้องทำความรู้จักกันให้ได้
เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนวันที่8 ธ.ค.นี้เอง อยากบอกว่าเกิดเรื่องประหลาดขึ้นมากมายในวันนั้นทั้งที่ความจริงแล้วเป็นวันอาทิตย์
จขกท.จะไม่ออกจากบ้านไปไหนแต่จู่ๆเพื่อนก็โทรให้จขกท.ไปร่วมงานพิธีโรงเรียน(ทั้งๆที่สายชั้นเราทำพิธีไปล่วงหน้าแล้ว
เพราะวันพิธีตรงกับวันสอบเข้า) แต่งตัวเสร็จจะไปใส่นาฬิกาปรากฏว่านาฬิกาที่จขกท.เพิ่งซื้อมันกลับไม่เดินแต่นาฬิกาเรือนที่
เคยใส่ตอนที่เจอพี่เค้ากลับเดินทั้งๆที่มันไม่เดินมาปีกว่าแล้วแอบมีลางสังหรณ์อยู่ลึกๆว่าอาจจะได้เจอกันอีกรึเปล่านะ
จขกท.ก็ร่วมพิธีตามปกติพอพิธีเสร็จน้องสาวจขกท.อยากดู(นัก)บาสแต่จขกท.ไม่อยากดูก็เลยกลับก่อน แต่เพราะลางสังหรณ์
มันทำให้จขกท.ต้องกลับไปที่ห้องสมุดอีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่คิดว่าอาจจะได้เจอแต่ก็ไม่แน่ใจ กลัวว่าถ้าเข้าไปแล้วไม่เจอ
จะต้องกลับมาเสียใจเหมือนครั้งก่อนๆ สักพัก....ครืด ครืด โครกคราก - -^(เสียงท้องจขกท.เองแหละ)ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้าละ
จขกท.เลยรีบไปกินข้าวที่ร้านซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องสมุดพอกินเสร็จก็เดินออกมาแต่เหมือนสายตาจะไปเห็นกับอะไรบางอย่างเข้า
มีลักษณะเหมือนผู้ชายตัวขาวๆยืนคุยโทรศัพท์อยู่และเหมือนจะมองมาทางจขกท.ด้วยตอนแรกนึกว่าเป็นพี่อีกคนที่ชอบจขกท.เพราะคนที่ชอบจขกท.ก็แอบคล้ายคนที่จขกท.ชอบขนาดบางทีจขกท.ยังมองพลาดเลยทำให้เฟลไปหลายครั้ง แต่ด้วยความที่จขกท.รักเดียวใจเดียว
ก็เลยไม่มองหน้าเดินเชิดผ่านเข้าร้านขายเครื่องเขียนไปเลย ระหว่างเลือกกาวอยู่ในใจก็นึกแว้บขึ้นมาว่า เหมือนพี่คนนั้นเลย...
หรือว่าจะเป็นพี่คนนั้น รีบวิ่งออกมาจากร้านแล้วข้ามถนนไปห้องสมุดอย่างรวดเร็ว(วินาทีนั้นกำลังคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกเอ็มวีที่
กำลังตามหาพระเอก ภาพตัดไปมาอย่างรวดเร็วลองจินตนาการตามดูนะ) พอเข้ามาก็เห็นผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังอยู่ลักษณะคล้าย
พี่คนนั้นแต่ผมสั้นกว่า จขกท.ทำใจกล้าเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆแต่เค้าก็ยังไม่มองจขกท. จขกท.เลยเดินไปเข้าห้องน้ำทำใจสักพักว่าอาจจะเป็น
พี่ที่ชอบจขกท.ก็ได้เพราะฉะนั้นอย่าหวังอะไรมากเลย ถึงพี่คนนั้นเค้ายังไม่มาก็ไม่เป็นไรหรอกผิดหวังมาหลายครั้งแล้วไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย
จขกท.ก็เดินออกจากห้องน้ำ จ้องไปที่หน้าผู้ชายคนนั้น ปรากฏว่าไม่ใช่พี่คนที่ชอบจขกท. แต่เป็นคนที่จขกท.ชอบ!! ช็อคไปพักใหญ่
คือมันเหมือนตั้งตัวแต่มันก็ไม่ทันตั้งตัว จขกท.ก็ยังไม่มั่นใจก็เลยทำเป็นเอาโทรศัพท์มาดูหน้าตัวเองแต่ความจริงคือดูพี่เค้านั่นแหละ
เพราะพี่เค้านั่งอยู่เยื้องๆดูเป็นหลายสิบครั้งจนมั่นใจ แอบดีใจอยู่ลึกๆแล้วก็จะทำตามที่สัญญากับตัวเองไว้ก็คือ จะเข้าไปถามชื่อ(แต่ต้องรอคนน้อยๆก่อน) ไม่รู้ว่าพี่จะจำจขกท.ได้รึเปล่านะ แต่เหมือนจะหันมามองเหมือนกัน(แต่ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่) จู่ๆเพื่อนของจขกท.ก็มาหาที่ห้องสมุด ก็นึกดีใจเหมือนกันจะได้ยื้อเวลาให้ได้นั่งใกล้ๆพี่นานๆ จขกท.รอไปเรื่อยๆจนเย็นเพื่อนจขกท.กลับบ้าน จขกท.ก็เริ่มปฏิบัติการไปแอบอยู่แถวๆที่วางหนังสือ กะว่าถ้าพี่เอาหนังสือมาเก็บจะเข้าไปคุย ตอนนั้นพี่เค้าคงคิดว่าจขกท.กลับบ้านไปแล้วมั้งเพราะตอนที่จขกท.สะพายกระเป๋าพี่เค้าก็มองนิดๆ พอจขกท.ไปแอบสักพักพี่เค้าก็เก็บกระเป๋าแล้วเอาหนังสือที่อ่านใส่กระเป๋า อ้าวว!! ตะ...ตกลงพี่เอาหนังสือมาเอง แสดงว่าพี่ก็ไม่มาตรงนี้อ่ะดิ! โอ๊ะ! พลาดเเล้วววววว!!! ขณะที่จขกท.กำลังหัวเสียให้กับแผน(งี่เง่า)ที่พังอย่างไม่เป็นท่าของตัวเองพี่เค้าก็หันมาเห็นจขกท.พอดีทำหน้ายิ้มๆเหมือนกับว่า อ้าวว! อีนี่ยังไม่ไปอีกเรอะ จขกท.ก็มองตามตาละห้อย แต่จู่ๆ...จขกท.ก็แอบเห็นพี่เค้าอมยิ้มแล้วเปิดประตูเดินออกไป โอ้ววว!! หล่ออ่ะ น่ารักเฟร่อๆๆ              
ตอนนี้จขกท.มีความสุขมากที่ได้เจอกับพี่คนนี้อีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณเพื่อนที่โทรมาตาม(จิก)ให้ไปร่วมงาน ขอบคุณเหตุการณ์ทางการเมืองที่แม้จะดูตึงเครียดแต่ก็ทำให้มหาลัยในกรุงเทพปิดและได้มอบบางอย่างที่ทำให้คนที่เฝ้ารอคนหนึ่งยิ้มได้อีกครั้ง ขอบคุณความบังเอิญ/ลางสังหรณ์ทุกอย่าง สุดท้ายขอบคุณหัวใจตัวเองที่ยังคงมีศรัทธาอยู่ ไม่อย่างนั้นความรู้สึกดีๆอย่างนี้คงไม่หวนกลับมาแน่
เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้เจอก็คิดว่าคงไม่มีหวังที่จะได้เจอ แต่พอได้เจอพี่แค่ครั้งนี้ก็ทำให้จขกท.เชื่อว่าครั้งต่อๆไปจะต้องมี เราจะต้องได้พบกันอีกอย่างแน่นอนไม่นานเกินรอหรอก เชื่อสิ... ครั้งต่อไปจะต้องรู้ชื่อพี่ให้ได้