เช้าของวันที่ 4 ธันวาคม 2556 ประชาชนต่างที่ต่างถิ่น มุ่งหน้าสู่ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
นอนค้างแรมริมถนน นั่งรอตากแดดกันจนเช้าของอีกวัน...


บ้างถือรูป(พระบรมฉายาลักษณ์) บ้างถือธงปลิวไสว...ใจจดจ่อ


ด้วยแววตา มุ่งมั่น ต่างเฝ้ารอ...


นี่และหนอ...สุขของชาวไทย เหลืองอร่ามละลานตา ธงชาติ ธงสัญลักษณ์ พริ้วไสว


"เราไม่เหนื่อย เราไม่ร้อน " เป็นคำที่ได้ยินจากผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่ง ที่มุ่งมั่นรอเวลาสำคัญ


ทหารกล้า ธงชัยเฉลิมพล กองเกียรติยศ สมพระเกียรติ พระมหาบารมี


ทหารกล้าผู้พิทักษ์ราชบัลลังก์ ธงชัยเฉลิมพลที่เคารพเหนือเศียรเกล้า (มีพระเกศาบรรจุข้างในยอด)


ข้าราชการ ประชาชน ทุกหมู่เหล่า พร้อมใจหลอมใจเป็นหนึ่งเดียว


ทุกคนร้อยดวงใจเพื่อวันนี้ เพื่อเวลาไม่กี่วินาที ร้อยดวงใจเป็นหนึ่งด้วยความเต็มใจ


ใกล้ถึงเวลา...ที่จะได้เห็นหน้า(พระพักตร์) พ่อของแผ่นดิน


วินาทีสำคัญที่ต้องตัดสินใจว่าระหว่างมองด้วยสองตา หรือเลือกมองผ่านเลนส์ จึงตัดสินใจมองด้วยสองตา กดรัวกล้องโดยไม่ได้เล็ง
แม้จะไม่ได้ภาพสวย แต่ภาพสำคัญที่ติดตาไปตลอดชีวิต วินาทีประทับใจ เสียงแซ่ซ้องทรงพระเจริญกึกก้องกังวาล น้ำตาที่รินไหลไม่รู้ตัว


ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า บิ๊กกี้ ไทยแลนด์ รักในหลวง