ตอนนี้ยังจะไม่พูดถึงภาษาอินเทอร์เน็ต น่ะครับ   จะเอ่ยถึงเพียงแค่เฉพาะการใช้ภาษาไทยปกติทั่ว ๆ ไปซึ่งใช้กันจนเคยชินไปจนไม่รู้ตัวว่าตนใช้ผิดของนักเรียนสมัยนี้  ซึ่งถ้าปล่อยไปจนโต มันอันตรายมาก

เคยเป็นหรือรู้สึกไหมครับ  เกิดอาการเบื่อและรำคาญคนที่ใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้อง  ที่พบเห็นบ่อย เช่น อักษรต่ำแต่ใช้ไม้ตรี  น๊า  ลั๊นลา  ว๊า  สนุ๊ก น่าร๊าก ฯลฯ  จริง ๆ ไม่ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ใด ๆ เลยก็ได้ หรือถ้าจะใช้ ให้ใช้ไม้โท อย่างเดียว

ผมเรียนภาษาต่างประเทศมาห้าภาษา  ใช้การได้มากน้อยลดหลั่นกันไป   แต่ถึงอย่างไรก็ตาม จะให้ความสำคัญของภาษาไทยเท่า ๆ กันกับภาษาต่างประเทศที่เรียนเลย เพราะถ้าเรียนและฝึกฝนถึงขั้นกลางถึงสูงแล้ว จะหนีการแปลไม่พ้น  โดยต้องมีการแปลจากภาษาต่างประเทศภาษาหนึ่งเป็นภาษาไทย หรือแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาต่างประเทศภาษานั้น ๆ ผู้อื่นจึงเห็นความสามารถของเราได้จากทักษะตรงนี้ โดยเฉพาะการแปลเอกสารเป็นสำคัญ  ถ้าภาษาไทยไม่ดี ตีความไม่แตก เลือกใช้คำไม่ถูกต้อง เขียนผิด ฯลฯ ก็จะสื่อความแปลความผิดพลาดได้ ทำให้เกิดความเสียหาย และส่อถึงพื้นฐานทางภาษาแม่อันอ่อนด้อยของคน ๆ นั้นด้วย  เห็นชาวต่างชาติเรียนภาษาไทยเก่ง ๆ แล้ว น่าละอายใจ  คนเราถ้าภาษาไทยซึ่งเป็นภาษาแม่ไม่ดี  การเรียนภาษาต่างประเทศให้ดีก็ยากครับ

และที่พบบ่อย มักจะใช้กันจนเคยชินในภาษาพูด เนื่องจากภาษาพูดมักตัดเป็นเสียงพยางค์สั้น และบางคำได้รับอิทธิพลจากเสียงพยางค์ท้าย จนการออกเสียงเปลี่ยนไป  พอไม่รู้ตาม้าตาเรือ นำมาเขียนจนชิน  กระทั่งแทบจะไม่รู้ที่มา นำคำภาษาพูดมาเขียนเฉยเลย  ทั้ง ๆ ที่รายงานหรือโครงงานต้องใช้ภาษามาตรฐาน  เช่น ...ละกัน (...แล้วกัน)  ...มั่ง (...บ้าง)   ยังไง (อย่างไร)   เป็นไง (เป็นอย่างไร) ฯลฯ

หรือการใช้คำที่ถูกต้องตามกาละเทศะหรือถูกกับความหมายสำหรับการสื่อสารในประโยค เช่น คะ/ค่ะ  แก่/แด่  การใช้ไม้ม้วนไม้มลาย ฯลฯ

ทุกท่านคิดเช่นไรกันบ้างครับ