เริ่มที่ยุคจิ๋นซีครับ มีพี่น้อง 2 คน ชื่อ ไหน่ก้า และ เกียงชุน อยู่ในชนบทอันไกลโพ้น ทั้งสองคนชอบเสาะแสวงหาเมนูอาหารใหม่ๆทำกันอยู่เสมอๆ วันนึงสองพี่น้องได้เดินเข้าป่าลึกเพื่อเก็บเห็ด ทั้งคู่ต่างแยกย้ายไปหากัน ทันใดนั้น!!! มีหมีแพนด้าวิ่งเอาหัวมาโหม่งโดนคนพี่ชื่อไหนก้า กลิ้งตกเขา ขลุกๆๆๆ เกียงซุนไม่สามารถตามลงไปช่วยเหลือได้ จึงได้แต่ร้องห่มร้องไห้ วิ่งกลับเข้าบ้าน และไม่ได้ทำอาหารอีกเลย ทำแต่ข้าวเปล่าๆกิน พร้อมกับนั่งเล่นกับไก่น้อยที่มาขอข้าวสารกิน....

ผ่านมา 2 วันครึ่ง ไหนก้าฟื้นขึ้นท่ามกลางความมืดมิดในถ้ำที่มีลมพัดผ่านเบาๆ ไหนก้าได้เดินลึกเข้าไปในถ้ำ ไปเรื่อยๆ ในที่สุด ในปลายทางที่มีแสงสว่างส่องลอดลงมาที่ชะแง่นหิน ไหนก้า ได้เจอหนังสือเก่าๆเล่มนึงวางอยู่ที่ชะแง่นหินนั้น !!!

โอ้ว นี่คือ สุดยอดคัมภีร์เชฟกะทะทองแดงในตำนานนี่เอง !!! ไหนก้า คิดในใจ เราต้องกลับไปหาน้องเรา เกียงชุนให้ได้ เราจะได้ทำอาหารร่วมกันอีกครั้ง จากนั้น ไหนก้าได้หาวิธีออกจากถ้ำและขึ้นเขาโดยใช้เวลา 3 คืน 2 วัน โดยที่ไม่ได้กินอะไรแม้แต่น้อย(อึดจิงๆ)

ในที่สุด (ใกล้จบละ) ท่านพี่ไหนก้าก็กลับมาถึงบ้าน!! เกียงชุนดีใจมาก ที่ท่านพี่ไม่เป็นอะไร ท่านพี่ไหนก้ารีบเอาสุดยอดคัมภีร์ มาเปิดดู ปรากฏว่า!!!!!!!!! มีเพียงตัวอักษรเลือนลางเขียนไว้ว่า "การทำอาหาร จงทำด้วยความรัก และปรารถนาให้คนกินมีความสุข"

ทั้งคู่มองหน้ากันเบาๆ มียิ้มที่มุมปาก ด้วยความหิวและคำชี้แนะจากคัมภีร์ ท่านพี่จึงขอรับปากจะทำอาหารมื้อนี้เอง จึงได้จัดทำอาหารที่พอมีในบ้าน ข้าวมี เห็ดมี ไก่มี(ย้อนดูตอนที่ไก่น้อยมาขอข้าวกิน) เครื่องปรุง(คงมีแหละ) ผ่านไปครึ่งชั่วยาม จึงได้ ข้าว ที่มีไก่เป็นส่วนประกอบและเห็ดที่เก็บจากป่าเมื่อหลายวันก่อน ท่านพี่ไหนก้าปลื้มปริ่มในครัว ได้ยกข้าวกับไก่ร้อนๆออกมา เกียงชุนเห็นแล้วทึ่งยิ่งนัก จึงให้ท่านพี่ตั้งชื่อเมนูด้วย เพราะเป็นมื้อแรกที่ทั้งสอง บรรลุในการทำอาหาร

ท่านพี่จึงใช้ชื่อทั้งสองคนมารวมกันคือ ไหนก้า และ เกียงชุน เมื่อเอาคำมาผสมกันเหมือน การปรุงรสชาติของเมนู จะได้ หน้าไก่ กุนเชียง รวมกับสิ่งที่ได้ออกมาคือ

"ข้าวหน้าไก่กุนเชียง!!!!" มันต้องคู่กันอย่างนี้นี่เอง

จบดีก่า อย่าเชื่อผม มั่วที่สุดในแปดโลก 555+