เห็นลุงสุเทพบอก3วันจะให้เอาให้เสร็จ
จริงๆนะยังไม่อยากให้ม็อบหมดเลย ไม่ใช่เพราะไปเฮสนุกสนาน หรือ ไปกินข้าวฟรี
แต่เพราะผมชอบบรรกาศในม็อบมากๆ ทุกเย็นผมต้องไปเพราะใกล้บ้านด้วยแหละ
แต่การที่ผมเป็นพธม.ผมเลยประจำอยู่ที่คปท.และกองทัพธรรม
ผมอายุ27 เพิ่งเลิกกับแฟน โสดจะครบปีแล้ว
ย้อนไปเมื่อ เวทีคปท.ย้ายจากอุรุพงษ์มาตั้งที่สนามมวยราชดำเนิน ได้สัก2-3วัน
ผมก็ตามมาจากอุรุพงษ์
วันนั้นผมกำลังยืนโซ้ยมาม่าผัดอยู่แถวหน้าทางเข้า ด้านประตูยูเอ็น
เจอนักศึกษา2คน แต่มีคนนึงน่ารักมาก น่าจะเป็นเด็กราม
ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วสบตา เธอหันมาแล้วยิ้มตอบเหมือนเขินอะ แล้วซุบซิบๆกับเพื่อน
แล้วหันมามองผมแล้วส่งยิ้มให้ ตอนนั้นขาก้าวไม่ออก มัวแต่ตะลึงทำไมก็ไม่รู้ และคิดในใจ ทำไมกุไม่เข้าไปทักวะ
สาวส่งสายตาให้ขนาดนี้
แล้ววันนั้น ผมตัดสินใจเดินหา ผมเดินหาไปถึงแยกผ่านฟ้าตรงเวทีกองทัพธรรม
ตั้งใจว่าถ้าเจอน้องเขา ผมจะไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย นานๆทีจะมีสาวยิ้มให้และทำท่าเขินอาย
ถ้าเจออยากจะเข้าไปคุยและทำความรู้จัก
แต่ก็ไม่เจอ
จนเวลาผ่านมา ผมก็ไปเวทีทุกวัน คราวนี้คปท.ย้ายเวทีจากตรงสนามมวยมาเป็นสนามม้า ผมก็ตามคปท.ไป
คราวนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว เพราะไม่คิดจะเจอรอบสองหรอก
และ วันนั้นผมกำลังต่อแถวจะกินขนมครก เห็นน้องคนนี้เดินผ่านมาอีกครั้ง
วันนี้ใส่เสื้อสีดำลายธงชาติ เขียนว่า Thailand
เธอยิ้มให้ผมอีกครั้ง แล้วผมยิ้มกลับ เธอทำท่าเขินอายอีกแล้ว วันนี้มาคนเดียวด้วย
แต่เพราะแถวยาวเหยียด และมันก็ใกล้ถึงคิวผมแล้ว กลัวว่าจะอดกินผมชะเง้อดูเธอ
เธอเดินไปเข้ารถห้องน้ำ น่าจะไปล้างหน้าหรือล้างมือมั้งเพราะแป๊บเดียว
แล้วเธอก็เดินกลับมา ส่งสายตาและยิ้มให้ผมอีกรอบ
แต่เพราะเหลืออีก3คิวก็ถึงผมแล้ว ผมคิดว่า เธอคงนั่งอยู่แถวหน้าเวทีนั่นแหละ
เวทีวันนั้นก็มีคนอยู่แค่นี้ มองหาเดี๋ยวก็เจอ ผมได้ขนมครกปุ๊บ ผมเดินหาเธอทั้ง2ฝั่ง
หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คาดว่าตอนที่ส่งสายตาให้ผมนั้น ขากลับ เธอกำลังกลับบ้านแล้ว
ผมแค้นใจกับตัวเอง ไอ้หรร่าาาเอ้ย ห่วงแต่ของแดรรกนะเมิง
หลังจากนั้นก็ไปเวทีนี้ทุกวัน ก็ไม่เจอเธออีกเลย
แม้กระทั่งวันที่ยิงแก๊สน้ำตา ผมก็ไปฟัง ไปดูที่เวที ก็ไม่เจอ
เจอแต่ตากบ กางเกงใน วิ่งไปวิ่งมา
และวันนั้น ลุงสุเทพบอกว่าวันที่9วันสุดท้าย ผมใจหาย
ผมทำใจว่าคงไม่เจอแล้วแหละ วันนี้ไปตอนกลางคืน เพราะกลางวันคนเยอะโคด
ไปฟังปราศัยก็หวังลึกๆว่าจะเจอน้องคนนั้นอีกในทุกครั้งที่ไปชุมนุม
แต่เมื่อตอน4ทุ่มวันนี้ ก็ได้ใจชื้นหน่อย ที่ลุงสุเทพบอกว่า อีก3วัน ผมยังหวังว่าน้องเขาน่าจะมาที่เวทีคปท.อีก
ยังมีเวลาอีก3วัน หวังลึกๆที่อยากจะเจออีกสักครั้ง (หรือยืดเยื้ออีกหน่อยก็ดีนะ)
ไม่อยากให้ม็อบหมดเลยอะ
จริงๆนะยังไม่อยากให้ม็อบหมดเลย ไม่ใช่เพราะไปเฮสนุกสนาน หรือ ไปกินข้าวฟรี
แต่เพราะผมชอบบรรกาศในม็อบมากๆ ทุกเย็นผมต้องไปเพราะใกล้บ้านด้วยแหละ
แต่การที่ผมเป็นพธม.ผมเลยประจำอยู่ที่คปท.และกองทัพธรรม
ผมอายุ27 เพิ่งเลิกกับแฟน โสดจะครบปีแล้ว
ย้อนไปเมื่อ เวทีคปท.ย้ายจากอุรุพงษ์มาตั้งที่สนามมวยราชดำเนิน ได้สัก2-3วัน
ผมก็ตามมาจากอุรุพงษ์
วันนั้นผมกำลังยืนโซ้ยมาม่าผัดอยู่แถวหน้าทางเข้า ด้านประตูยูเอ็น
เจอนักศึกษา2คน แต่มีคนนึงน่ารักมาก น่าจะเป็นเด็กราม
ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วสบตา เธอหันมาแล้วยิ้มตอบเหมือนเขินอะ แล้วซุบซิบๆกับเพื่อน
แล้วหันมามองผมแล้วส่งยิ้มให้ ตอนนั้นขาก้าวไม่ออก มัวแต่ตะลึงทำไมก็ไม่รู้ และคิดในใจ ทำไมกุไม่เข้าไปทักวะ
สาวส่งสายตาให้ขนาดนี้
แล้ววันนั้น ผมตัดสินใจเดินหา ผมเดินหาไปถึงแยกผ่านฟ้าตรงเวทีกองทัพธรรม
ตั้งใจว่าถ้าเจอน้องเขา ผมจะไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย นานๆทีจะมีสาวยิ้มให้และทำท่าเขินอาย
ถ้าเจออยากจะเข้าไปคุยและทำความรู้จัก
แต่ก็ไม่เจอ
จนเวลาผ่านมา ผมก็ไปเวทีทุกวัน คราวนี้คปท.ย้ายเวทีจากตรงสนามมวยมาเป็นสนามม้า ผมก็ตามคปท.ไป
คราวนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว เพราะไม่คิดจะเจอรอบสองหรอก
และ วันนั้นผมกำลังต่อแถวจะกินขนมครก เห็นน้องคนนี้เดินผ่านมาอีกครั้ง
วันนี้ใส่เสื้อสีดำลายธงชาติ เขียนว่า Thailand
เธอยิ้มให้ผมอีกครั้ง แล้วผมยิ้มกลับ เธอทำท่าเขินอายอีกแล้ว วันนี้มาคนเดียวด้วย
แต่เพราะแถวยาวเหยียด และมันก็ใกล้ถึงคิวผมแล้ว กลัวว่าจะอดกินผมชะเง้อดูเธอ
เธอเดินไปเข้ารถห้องน้ำ น่าจะไปล้างหน้าหรือล้างมือมั้งเพราะแป๊บเดียว
แล้วเธอก็เดินกลับมา ส่งสายตาและยิ้มให้ผมอีกรอบ
แต่เพราะเหลืออีก3คิวก็ถึงผมแล้ว ผมคิดว่า เธอคงนั่งอยู่แถวหน้าเวทีนั่นแหละ
เวทีวันนั้นก็มีคนอยู่แค่นี้ มองหาเดี๋ยวก็เจอ ผมได้ขนมครกปุ๊บ ผมเดินหาเธอทั้ง2ฝั่ง
หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คาดว่าตอนที่ส่งสายตาให้ผมนั้น ขากลับ เธอกำลังกลับบ้านแล้ว
ผมแค้นใจกับตัวเอง ไอ้หรร่าาาเอ้ย ห่วงแต่ของแดรรกนะเมิง
หลังจากนั้นก็ไปเวทีนี้ทุกวัน ก็ไม่เจอเธออีกเลย
แม้กระทั่งวันที่ยิงแก๊สน้ำตา ผมก็ไปฟัง ไปดูที่เวที ก็ไม่เจอ
เจอแต่ตากบ กางเกงใน วิ่งไปวิ่งมา
และวันนั้น ลุงสุเทพบอกว่าวันที่9วันสุดท้าย ผมใจหาย
ผมทำใจว่าคงไม่เจอแล้วแหละ วันนี้ไปตอนกลางคืน เพราะกลางวันคนเยอะโคด
ไปฟังปราศัยก็หวังลึกๆว่าจะเจอน้องคนนั้นอีกในทุกครั้งที่ไปชุมนุม
แต่เมื่อตอน4ทุ่มวันนี้ ก็ได้ใจชื้นหน่อย ที่ลุงสุเทพบอกว่า อีก3วัน ผมยังหวังว่าน้องเขาน่าจะมาที่เวทีคปท.อีก
ยังมีเวลาอีก3วัน หวังลึกๆที่อยากจะเจออีกสักครั้ง (หรือยืดเยื้ออีกหน่อยก็ดีนะ)