ผมไม่ขอ tag เรื่องการเมืองนะครับเพราะประเด็นหลักผมไม่ได้อยู่ที่การเมืองครับ แต่เป็นเรื่องสภาวะจิตใจของมนุษย์มากกว่าครับ

ผมได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนทรรศนะกับรุ่นพี่คนหนึ่งเรื่องการเมือง ซึ่งเขามองว่าทักษิณนั้นเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายทั้งหมด ซี่งผมก็ได้โต้แย้งไปว่าเราจะโทษเขาคนเดียวไม่ได้หรอก ซึ่งพอคุยกันไปคุยกันมา บทสนทนามาลงเอยแบบในรูปนี้เลยครับ



และตอนท้ายบทหลังจากนั้นก็คุยกันไปต่ออีกสักพักนึงแล้วก็มาจบที่ตรงนี้ครับ



จริงๆผมอยากพิมพ์ไปต่อว่าถ้าแน่จริงก็ลงมือเลยสิครับ อย่าเก่งแต่ในคีย์บอร์ด แต่กลัวว่าบทสนทนามันจะรุนแรงไปเลยระงับไว้ก่อนครับ คือคิดต่างทางการเมืองผมก็เคยเจอนะครับ แต่ผมมองว่าความคิดอย่างนี้ค่อนข้างน่ากลัวทีเดียวครับ ปกติรุ่นพี่ของผมคนนี้ค่อนข้างเป็นคนมีเหตุผลทีเดียวครับ หน้าที่การงานก็ดี แต่เจออย่างนี้ผมกลัวที่จะผิดใจกับเขาจริงๆครับ

เพิ่มเติมนะครับ ขอย้ำนะครับว่าที่ผมเอามาลงนี่ไม่ได้เพราะว่าไม่พอใจที่เขาคิดไม่เหมือนผมนะครับ แต่เหมือนความคิดของเขามีแต่คำว่า ฆ่า ฆ่า แล้วก็ฆ่า อยู่ในหัวตลอดเวลา นี่คือสิ่งที่ผมกังวลครับ เพราะเขาไม่เหมือนรุ่นพี่คนเดิมที่ผมเคยรู้จักเลยครับ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ใจดีจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้อ่ะครับ