[กระทู้รวมกันเฉพาะกิจ] เรื่องเล่าน่ารักๆ ของพ่อณเดชน์ที่ไม่อยากเก็บเอาไว้กรี๊ดคนเดียว

เห่นโล้วววววววววว!

ห่างหายจากการตั้งกระทู้ที่นี่ไปนานมาก เข้ามาก็มะงมมะงาหราเลยทีเดียว หน้าตาพี่พันเปลี่ยนไปเยอะอะ...เยอะจนป้างง
แต่ก็งมหาทางจนตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาได้ล่ะนะ

เกริ่นกันได้ที่ละ...เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

ที่ตัดสินใจมาตั้งกระทู้เกี่ยวกับบักแบร์วันนี้เพราะมีเรื่องที่มันน่ารักมากๆ ของบักแบร์ (ไม่ได้สนิทกับน้อง ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวจนสามารถเรียกชื่อน้องอย่างสนิทสนม...แต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้มันเหมาะที่จะเรียกว่า "บักแบร์" จริงๆ)

เหตุการณ์ที่จะเล่านี้ผ่านมาได้พักใหญ่ๆ แต่ก็ลังเลอยู่นานว่าจะเล่าดีไม่เล่าดี
เพราะมันอาจส่งผลกระทบกับบักแบร์ของเราไม่มากก็น้อย
เพราะงั้นเลยตัดสินใจว่าปล่อยเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ไว้จนถึงเที่ยงคืนวันนี้เท่านั้น แล้วจะมาลบเนื้อหาออก
ต้องบอกก่อนว่าไม่ได้ตั้งใจสร้างกระแสหรือว่าทำให้เรื่องมันดูยุ่งยาก แต่ถ้าอ่านจบแล้วทุกคนน่าจะเข้าใจเองว่าทำไม

เอาล่ะ...ร่ายมาซะยาวที่บอกว่าจะเข้าเรื่องก็ยังไม่ได้เข้าซักทีนั่นแหละ งั้นเริ่มเลยแล้วกัน

ลบโลด!

ปล. ไม่ได้เป็นคนเจอเหตุการณ์เหล่านี้โดยตรง แต่รู้จักกับทุกคนที่เอ่ยชื่อมาในเหตุการณ์นี้เพราะงั้นนี่ไม่ได้ใส่สีตีไข่แต่อย่างใด
อาจมีบางบทสนทนาที่อาจจะไม่ได้เป๊ะทุกคำพูด แต่เนื้อหาไม่ผิดจากนี้แน่นอน

ปล. อีกที ใึครมีเรื่องราวฟินๆ เกี่ยวกับณเดชน์ก็เอามาแบ่งปันกันในกระทู้นี้ได้นะ...อยากอ่านเรื่องราวจากคนอื่นบ้างว่าจะน่ารักขนาดไหน