ตอนนี้ผมสับสนกับความรู้สึกของตัวเองมากครับ

ผมคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปี แต่ต้องเลิกกัน เพราะเธอบอกว่าผมไม่ใช่สำหรับเธอ
ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันบ่อยมาก เหตุเกิดจาการที่ผมและเธอไม่ค่อยจะเข้าใจกัน
ไม่มีใครยอมใครคือถ้าผมไม่ผิดก็จะไม่ง้อ ส่วนเธอก็ไม่ค่อยจะง้อผมเช่นกัน
เราทะเลาะกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมเองก็รู้สึกเบื่อหน่าย จนบางทีผมก็อยากจะไปสักที
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมทำไม่ได้ผมทิ้งเธอไม่ได้ เหมือนกับว่าผมแค่เหนื่อยกับการทะเลาะกันเฉยๆ
พอได้พักใจได้คิดได้ทบทวนผมรู้สึกว่ายังต้องการเธอ อาจจะเป็นเพราะผมยึดมั่นกับคำสัญญา
ว่าจะไม่ทิ้งเธอไปไหน หรือเป็นเพราะวผมรักเธอมากๆ ก็ได้ มันเป็นได้ทั้ง 2 อย่าง
ถึงขั้นที่ว่าเธอพยายามที่จะหยุดความสัมพันธ์กับผม แต่ผมก็พยายามที่จะยื้อไว้
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ผมได้ยอมแพ้และยอมปล่อยให้เธอไป ตอนนี้ผมกับเธอคบกันเป็นเพื่อน
แบบว่าดูแลกันไปตามประสาเพื่อนซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกถ้าเรากลับมารักกันเหมือนเดิมแต่เข้าใจกันมากขึ้น
ทะเลาะกันให้น้อยลงก็คงจะได้แต่อีกใจหนึ่งผมก็รู้สึกเหมือนกำลังโหยหาใครบางคนอยู่ เพียงแต่ผมไม่กล้า
เพราะผมกลัวว่าถ้าเธอเห็นผมมีคนใหม่แล้วมันจะทำให้เธอรู้สึกไม่ดี มันทำให้ผมสับสนมาก
ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพียงแค่อยากจะมาปรับทุกข์กับเพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่าน
เรื่องของผมอาจจะดูโง่ไปหน่อย แต่ผมก็ขอขอบคุณที่อ่านจนจบ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำปรึกษาของทุกท่านครับครับ