สวัสดีครับทุกคนในห้องนี้ ไม่คิดเลยว่าจะได้มาตั้งกระทู้ที่นี่ เคยตั้งกระทู้แต่ห้องรัชดา ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีครับ เหตุการณ์มันเกิดมาได้เดือนกว่าๆแล้วครับ
ผมคบกับแฟนเก่า มาได้ 6ปีกว่าๆ ตั้งแต่เรียนจบ ทำงานมาด้วยกัน
จนถึงตอนนี้ ผมเป็นฝ่ายเห็นแก่ตัวมากๆ ที่เวลารู้สึกเบื่อหรือ เริ่มรำคาญอะไรที่มันซ้ำซากจำเจ(แฟนเก่าขี้หึงและขี้ระแวงมาก) (ผมไม่ได้หล่ออะไรเลย ขี้เหล่มาก) ผมก็จะเป็นคนออกห่างจากเธอ กลับมานอนบ้าน พอรู้สึกดีก็กลับไปหาเธอ เป็นอย่างนี้อยู่สอง สามครั้งครับ แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม ในตอนที่ผมห่างออกมา เธอก็ยังทำเหมือนๆทุกครั้ง คอยโทรหาตลอด ตามง้อผมตลอด แต่ผมกลับไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเธอที่ต้องอยู่ในห้องคนเดียวเลย ครั้งนี้ มีผู้หญิงคนนึงได้เข้ามาในชีวิตผม ขอไม่พูดเรื่องนี้นะครับเดี๋ยวจะยาว ผมก็ลองคบดู
แล้วมันก็มีเหตุที่ทำให้แฟนเก่าผมต้องมารับรู้เรื่องนี้ เธอก็ยังตามง้อผมเหมือนเดิม
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนคืนนึง เธอโทรหาผมตอนดึก แล้วถามสั้นๆว่า จะเลือกเขาใช่ไหม
ผมไม่ได้ตอบ ได้แต่เงียบ เขาก็พูดกลับมาว่า ถ้าเงียบแสดงว่าใช่ งั้นแค่นี้นะ
จากวันนั้นเธอไม่เคยโทรหาผมอีกเลย
จนมาถึงเมื่อวาน วันที่ผมตัดสินใจที่จะอยู่กับคนใหม่ มันลำบากมาก ที่ต้องมาเริ่มจาก 0 ทุกอย่าง เงินในกระเป๋ารวมกัน ใช้ชีวิตคงไม่ถึง 3 วัน มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
ได้แต่คิดถึงแฟนเก่า ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนที่คอยช่วยเหลือ และคอยอยู่เคียงข้างผม ไม่หนีไปไหนก็มีแต่เธอ ผมสำนึกผิดได้!
ผมอยากกอดเธอจัง ทุกครั้งที่เราต่างลำบาก เราก็กอดแล้วร้องไห้ด้วยกัน วันที่ผมไม่สบาย เธอก็พาผมไปหาหมอ คอยป้อนข้าวป้อนน้ำ จะหาคู่ชีวิตดีๆแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก ผมคิดไม่ออกจริงๆ
ผมจึงเข้าไปลองคุยกับเขาในเฟส เขาก็บอกไม่ได้โกรธอะไรผมแล้ว เรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นะ ผมก็เลยชวนเธอไปกินข้าว แต่เย็นวันนั้นเธอเลิกงานค่ำ
และวันนี้ ตอนสายๆเขาต้องกลับบ้าน คงไม่ว่างอีกหลายวัน เอาไว้วันหน้าก็แล้วกัน
จนเมื่อเช้านี้ก่อนมาทำงาน ผมคิดถึงเธอมาก เลยอยากจะไปเห็นหน้าอีกครั้ง ก็เลยไปหาเขาที่หอ
แต่สิ่งที่เห็น หน้าห้อง กลับมีรองเท้าผู้ชายอยู่ข้างๆ รองเท้าเธอ !
น้ำตาผมค่อยๆไหล ดีที่ผมใส่หมวกกันน็อคไว้ ไม่งั้นคงอายคนแถวนั้น
ได้แต่เดินออกมาห่างๆ แล้วโทรหาเขา เขาก็รับแล้วบอกกับผมว่าอยู่กับแฟนใหม่ แล้ว มีอะไรค่อยคุยกันนะ ก็เลยกลับมาทำงาน ทำอะไรไม่ถูกอีกครับ
จะระบายกับคนที่ทำงาน ก็กลัวจะร้องไห้อีก ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ทำใจไม่ได้จริงๆ
สมควรแล้วใช่ไหม ที่ต้องเจอแบบนี้ กับคนเห็นแก่ตัวโง่ๆอย่างผม
ขอโทษนะครับถ้าพิมพ์ตกหล่น เว้นวรรคไม่ถูก เล่นในมือถือน่ะครับ
ปล.แค่อยากระบาย T_T
กระทู้ระบาย ของผู้ชายเห็นแก่ตัว
ผมคบกับแฟนเก่า มาได้ 6ปีกว่าๆ ตั้งแต่เรียนจบ ทำงานมาด้วยกัน
จนถึงตอนนี้ ผมเป็นฝ่ายเห็นแก่ตัวมากๆ ที่เวลารู้สึกเบื่อหรือ เริ่มรำคาญอะไรที่มันซ้ำซากจำเจ(แฟนเก่าขี้หึงและขี้ระแวงมาก) (ผมไม่ได้หล่ออะไรเลย ขี้เหล่มาก) ผมก็จะเป็นคนออกห่างจากเธอ กลับมานอนบ้าน พอรู้สึกดีก็กลับไปหาเธอ เป็นอย่างนี้อยู่สอง สามครั้งครับ แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม ในตอนที่ผมห่างออกมา เธอก็ยังทำเหมือนๆทุกครั้ง คอยโทรหาตลอด ตามง้อผมตลอด แต่ผมกลับไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเธอที่ต้องอยู่ในห้องคนเดียวเลย ครั้งนี้ มีผู้หญิงคนนึงได้เข้ามาในชีวิตผม ขอไม่พูดเรื่องนี้นะครับเดี๋ยวจะยาว ผมก็ลองคบดู
แล้วมันก็มีเหตุที่ทำให้แฟนเก่าผมต้องมารับรู้เรื่องนี้ เธอก็ยังตามง้อผมเหมือนเดิม
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนคืนนึง เธอโทรหาผมตอนดึก แล้วถามสั้นๆว่า จะเลือกเขาใช่ไหม
ผมไม่ได้ตอบ ได้แต่เงียบ เขาก็พูดกลับมาว่า ถ้าเงียบแสดงว่าใช่ งั้นแค่นี้นะ
จากวันนั้นเธอไม่เคยโทรหาผมอีกเลย
จนมาถึงเมื่อวาน วันที่ผมตัดสินใจที่จะอยู่กับคนใหม่ มันลำบากมาก ที่ต้องมาเริ่มจาก 0 ทุกอย่าง เงินในกระเป๋ารวมกัน ใช้ชีวิตคงไม่ถึง 3 วัน มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
ได้แต่คิดถึงแฟนเก่า ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนที่คอยช่วยเหลือ และคอยอยู่เคียงข้างผม ไม่หนีไปไหนก็มีแต่เธอ ผมสำนึกผิดได้!
ผมอยากกอดเธอจัง ทุกครั้งที่เราต่างลำบาก เราก็กอดแล้วร้องไห้ด้วยกัน วันที่ผมไม่สบาย เธอก็พาผมไปหาหมอ คอยป้อนข้าวป้อนน้ำ จะหาคู่ชีวิตดีๆแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก ผมคิดไม่ออกจริงๆ
ผมจึงเข้าไปลองคุยกับเขาในเฟส เขาก็บอกไม่ได้โกรธอะไรผมแล้ว เรายังเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นะ ผมก็เลยชวนเธอไปกินข้าว แต่เย็นวันนั้นเธอเลิกงานค่ำ
และวันนี้ ตอนสายๆเขาต้องกลับบ้าน คงไม่ว่างอีกหลายวัน เอาไว้วันหน้าก็แล้วกัน
จนเมื่อเช้านี้ก่อนมาทำงาน ผมคิดถึงเธอมาก เลยอยากจะไปเห็นหน้าอีกครั้ง ก็เลยไปหาเขาที่หอ
แต่สิ่งที่เห็น หน้าห้อง กลับมีรองเท้าผู้ชายอยู่ข้างๆ รองเท้าเธอ !
น้ำตาผมค่อยๆไหล ดีที่ผมใส่หมวกกันน็อคไว้ ไม่งั้นคงอายคนแถวนั้น
ได้แต่เดินออกมาห่างๆ แล้วโทรหาเขา เขาก็รับแล้วบอกกับผมว่าอยู่กับแฟนใหม่ แล้ว มีอะไรค่อยคุยกันนะ ก็เลยกลับมาทำงาน ทำอะไรไม่ถูกอีกครับ
จะระบายกับคนที่ทำงาน ก็กลัวจะร้องไห้อีก ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ทำใจไม่ได้จริงๆ
สมควรแล้วใช่ไหม ที่ต้องเจอแบบนี้ กับคนเห็นแก่ตัวโง่ๆอย่างผม
ขอโทษนะครับถ้าพิมพ์ตกหล่น เว้นวรรคไม่ถูก เล่นในมือถือน่ะครับ
ปล.แค่อยากระบาย T_T