Userนี้ผมยืมของเพื่อนมานะครับ
.
ตอนนี้ผมกำลังเรียนต่อภาษาเพื่อเตรียมความพร้อมในการเรียนต่อป.โทในปีหน้าที่ประเทศอังกฤษ
ปรกติผมเป็นคน ขี้อาย บ้างาน และติดเกมส์ เลยไม่สันทัดเรื่องความรักเท่าไหร่นัก
คือ....ผมก็เบญจเพศแล้ว แต่ผมยังไม่เคยมีแฟน สารภาพหรือจีบผญ.ซักครั้ง
ตอนแรกนั้นผมอาศัยอยู่กับโฮสแฟมิลี่ แต่ด้วยความที่บ้านของโฮสนั้นไกลจากที่เรียนและเสียค่าที่พักต่อเดือนในราคาที่สูง
ผมจึงย้ายมาอยู่ที่ผมอาศัยในปัจจุบัน เจ้าของบ้านเป็นคนไทย แกจะเปิดรับเฉพาะคนไทยเท่านั้น
เจ้าของบ้านนั้นก็อยู่บ้านอีกหลังหนึ่งที่อยู่ต่างเมือง ทำให้มีแต่นักเรียนไทยเท่านั้นที่อาศัยในบ้านนี้
ข้อดีก็คือใกล้กับที่เรียนของผมและราคาถูกกว่าเยอะ แต่ก็ข้อเสียคือ ด้วยที่มีแต่คนไทยอยู่ทำให้ใช้การเรียนรู้ภาษาอังกฤษช้าลง
ในช่วงแรกผมเป็นผช.คนเดียวในบ้านและห้องของผมนั้นอยู่ชั้นล่างสุดคนเดียวติดกับห้องนั่งเล่นและกินข้าว
ทำให้ผมมักจะได้คุยกับHousemateคนอื่นๆ และถูกเรียกใช้ทำธุระที่เหมาะกับผช.อย่างเราๆเสมอ
ปรกติบ้านที่อยู่นั้น มีคนย้ายเข้าๆออกๆอยู่เสมอ เพราะคอร์สของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป
บางคนก็อยู่นาน บางคนก็อยู่แค่แป๊บเดียว.....จนกระทั้งมีผญ.ที่กำลังจะเรียนป.โทคนนึงย้ายเข้ามา
ดูภายนอกเค้าก็เป็นคนที่หน้าตาดูน่ารักในระดับนึง
พอได้คุยกัน ทำให้ผมรู้ว่าเราอายุเท่ากัน เคยเรียนป.ตรี และคณะเดียวกันในมหาวิทยาลัยเดียวกัน
แต่...ผมยอมรับว่าไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน มันไม่มีความรู้สึกอะไรพิเศษในวันแรกๆที่ผมพบกับเธอ
จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน....ผมจำไม่ได้เหมือนกันว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปเมื่อไหร่
ผมชอบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอ ผมมักจะพูดเรื่องตลกในชีวิตของผม หรือเรื่องประจำวันของผมให้เธอฟังเสมอ
ผมมักจะกลับบ้านเร็วขึ้นเพื่อมาเจอกับเธอ นั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นทั้งก่อนและหลังรับประทานอาหารมื้อเย็น
ซึ่งคนในบ้านทุกคนมักจะทำและรับประทานอาหารเย็นด้วยกันเสมอ เธอเป็นคนที่ทำอาหารเก่ง
ส่วนผม...มีหน้าที่แค่ล้างจานกับเป็นลูกมือบ้างเท่านั้น (>.<)
ถึงแม้เราจะไม่ได้คุยกับแบบสองต่อสองก็ตาม เพราะก็มีhousemateคนอื่นๆด้วย ผมมักจะรู้อะไรหลายๆอย่างจากเธอ เช่น
แฟนเก่าเธอเป็นอย่างไร ผู้ชายในสเป็ค แนวเพลงที่ชอบ ทัศนคติในเรื่องต่างๆ ฯลฯ
ผมเริ่มมีความรู้สึกพิเศษๆกับเธอที่ผมเองก็ไม่สามารถอธิบายได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมมักจะเป็นห่วงเธอเป็นพิเศษ เช่น
เมื่อเธอออกไปข้างนอกแล้วกลับดึก หรือเมื่อเธอมีปัญหาอะไรก็ตาม จนกระทั่งวันนึง
หลังจากที่เรารับประทานมื้อเย็นกันเสร็จ เราก็นั่งคุยกันปรกติเหมือนทุกๆวัน
วันนั้นtopicที่คุยกันคือเรื่องความรัก ตามที่สาวๆในบ้านผมมักจะคุยกัน
ทุกคนต่างเล่าเรื่องประสบการณ์ของตน ทั้งpoppy loveสมัยมัธยม แฟนคนแรก บลาๆๆ.....จนกระทั่งมาถึงผม
เรื่องของผมเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ เพราะผมไม่เคยมีแฟน ถึงแอบชอบใครผมก็ไม่เคยทำอะไรให้คนๆนั้นรู้
เหมือนเรื่องมันจะจบแค่นั้น...จู่ๆเธอคนนั้นก็ถามผมขึ้นมาว่า "แล้วตอนนี้ล่ะมีคนที่ชอบหรือรักแล้วหรือยัง?"
ผมยอมรับเลยว่าผมเป็นคนตีหน้าไม่เป็น ปกปิดความลับไม่เก่ง อาการหลายๆอย่างมันจะออกมาทางสีหน้า และท่าทาง
ถึงแม้ผมจะไม่ตอบ แต่ทุกคนก็รู้ได้ว่าผมกำลังมีคนที่ผมแอบชอบอยู่
อาจเป็นเพราะด้วยบุคลิกของผม เป็นคนดูเหมือนไม่คิดอะไร ทำตัวไร้สาระ+ตลก+แกล้งทุกคนที่อยู่ในบ้านเป็นประจำ
ทุกคนจึงรุมถามผมหลากหลายคำถามที่เป็นลักษณะ yes/no question ถึงแม้ผมจะไม่ตอบและพยายามบ่ายเบี่ยง
ด้วยความที่ผมปกปิดความลับไม่เก่ง...ทำให้ผมรู้สึกว่าได้ว่าคนในบ้านทุกคน "น่าจะ"รู้ว่าผมกำลังแอบชอบใคร รวมถึงตัวของเธอเองด้วย
เพียงแต่ผมไม่แน่ใจ100%เท่านั้น หลักจากวันนั้นผมมักจะโดน housemateคนอื่นๆแซวเรื่องของผมลับหลังเธอเสมอ
หลังจากวันนั้น เวลาผ่านไปหลายเดือน จนHousemateคนอื่นที่รู้เรื่องราวของผม กลับไปประเทศไทยเกือบหมดเหลือแค่คนเดียว
เธอเริ่มมีท่าทีที่เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับผม จากปรกติ เราคุยกันตลอดคุยเรื่องสนุกๆกันตลอด
แต่ตอนนี้ ผมมีความรู้สึกว่าเธอมีท่าทีไม่อยากคุยกับผม หลายๆอย่างผมรู้สึกได้ด้วยตัวเอง
บางครั้งผมถามสารทุกข์สุขดิบปรกติหรือถามกิจวัตรประจำวันของเธอตามปรกติ...เธอตอบเพียงแค่คำสองคำ หรือบางครั้งไม่ตอบเลย
บรรยากาศระหว่างผมและเธอเปลี่ยนไป เธอพยายามหลักเลี่ยงในการคุยกับผมสองต่อสองเสมอ ผมก็ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า
บางครั้งที่คนในบ้านมานั่งรวมแล้วคุยๆกัน เธอมักจะแสดงท่าทาง หรือคำพูดว่า เบื่อ รังเกียจ หรือไม่ชอบ ผมเสมอ
ถึงแม้มันจะดูเป็นการแซวขำๆก็ตาม
ผมไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกของเธอจริงๆที่มีต่อผมหรือเปล่า...
ผมทำได้แค่ทนเก็บความรู้สึกของผมเอาไว้ อีก2เดือนกว่าๆ ผมก็จะกลับประเทศไทยแล้ว
แต่ผมต้องเจอหน้าเธอทุกๆวัน ความรู้สึกกดดันทุกๆวัน
ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้ เพราะอะไรหลายๆอย่าง
ผมเพียงแค่อยากมีที่ระบายความรู้สึกของผมบ้าง
ผมไม่ได้ต้องการให้เธอมาเห็นก็ได้
ผมยอมรับว่ายังมีความรู้สึกดีๆพิเศษให้เธอเสมอ ผมเพียงแค่อยากให้ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอเหมือนในตอนแรกๆก็พอ
My special housemate
.
ตอนนี้ผมกำลังเรียนต่อภาษาเพื่อเตรียมความพร้อมในการเรียนต่อป.โทในปีหน้าที่ประเทศอังกฤษ
ปรกติผมเป็นคน ขี้อาย บ้างาน และติดเกมส์ เลยไม่สันทัดเรื่องความรักเท่าไหร่นัก
คือ....ผมก็เบญจเพศแล้ว แต่ผมยังไม่เคยมีแฟน สารภาพหรือจีบผญ.ซักครั้ง
ตอนแรกนั้นผมอาศัยอยู่กับโฮสแฟมิลี่ แต่ด้วยความที่บ้านของโฮสนั้นไกลจากที่เรียนและเสียค่าที่พักต่อเดือนในราคาที่สูง
ผมจึงย้ายมาอยู่ที่ผมอาศัยในปัจจุบัน เจ้าของบ้านเป็นคนไทย แกจะเปิดรับเฉพาะคนไทยเท่านั้น
เจ้าของบ้านนั้นก็อยู่บ้านอีกหลังหนึ่งที่อยู่ต่างเมือง ทำให้มีแต่นักเรียนไทยเท่านั้นที่อาศัยในบ้านนี้
ข้อดีก็คือใกล้กับที่เรียนของผมและราคาถูกกว่าเยอะ แต่ก็ข้อเสียคือ ด้วยที่มีแต่คนไทยอยู่ทำให้ใช้การเรียนรู้ภาษาอังกฤษช้าลง
ในช่วงแรกผมเป็นผช.คนเดียวในบ้านและห้องของผมนั้นอยู่ชั้นล่างสุดคนเดียวติดกับห้องนั่งเล่นและกินข้าว
ทำให้ผมมักจะได้คุยกับHousemateคนอื่นๆ และถูกเรียกใช้ทำธุระที่เหมาะกับผช.อย่างเราๆเสมอ
ปรกติบ้านที่อยู่นั้น มีคนย้ายเข้าๆออกๆอยู่เสมอ เพราะคอร์สของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป
บางคนก็อยู่นาน บางคนก็อยู่แค่แป๊บเดียว.....จนกระทั้งมีผญ.ที่กำลังจะเรียนป.โทคนนึงย้ายเข้ามา
ดูภายนอกเค้าก็เป็นคนที่หน้าตาดูน่ารักในระดับนึง
พอได้คุยกัน ทำให้ผมรู้ว่าเราอายุเท่ากัน เคยเรียนป.ตรี และคณะเดียวกันในมหาวิทยาลัยเดียวกัน
แต่...ผมยอมรับว่าไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน มันไม่มีความรู้สึกอะไรพิเศษในวันแรกๆที่ผมพบกับเธอ
จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน....ผมจำไม่ได้เหมือนกันว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปเมื่อไหร่
ผมชอบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอ ผมมักจะพูดเรื่องตลกในชีวิตของผม หรือเรื่องประจำวันของผมให้เธอฟังเสมอ
ผมมักจะกลับบ้านเร็วขึ้นเพื่อมาเจอกับเธอ นั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นทั้งก่อนและหลังรับประทานอาหารมื้อเย็น
ซึ่งคนในบ้านทุกคนมักจะทำและรับประทานอาหารเย็นด้วยกันเสมอ เธอเป็นคนที่ทำอาหารเก่ง
ส่วนผม...มีหน้าที่แค่ล้างจานกับเป็นลูกมือบ้างเท่านั้น (>.<)
ถึงแม้เราจะไม่ได้คุยกับแบบสองต่อสองก็ตาม เพราะก็มีhousemateคนอื่นๆด้วย ผมมักจะรู้อะไรหลายๆอย่างจากเธอ เช่น
แฟนเก่าเธอเป็นอย่างไร ผู้ชายในสเป็ค แนวเพลงที่ชอบ ทัศนคติในเรื่องต่างๆ ฯลฯ
ผมเริ่มมีความรู้สึกพิเศษๆกับเธอที่ผมเองก็ไม่สามารถอธิบายได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมมักจะเป็นห่วงเธอเป็นพิเศษ เช่น
เมื่อเธอออกไปข้างนอกแล้วกลับดึก หรือเมื่อเธอมีปัญหาอะไรก็ตาม จนกระทั่งวันนึง
หลังจากที่เรารับประทานมื้อเย็นกันเสร็จ เราก็นั่งคุยกันปรกติเหมือนทุกๆวัน
วันนั้นtopicที่คุยกันคือเรื่องความรัก ตามที่สาวๆในบ้านผมมักจะคุยกัน
ทุกคนต่างเล่าเรื่องประสบการณ์ของตน ทั้งpoppy loveสมัยมัธยม แฟนคนแรก บลาๆๆ.....จนกระทั่งมาถึงผม
เรื่องของผมเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ เพราะผมไม่เคยมีแฟน ถึงแอบชอบใครผมก็ไม่เคยทำอะไรให้คนๆนั้นรู้
เหมือนเรื่องมันจะจบแค่นั้น...จู่ๆเธอคนนั้นก็ถามผมขึ้นมาว่า "แล้วตอนนี้ล่ะมีคนที่ชอบหรือรักแล้วหรือยัง?"
ผมยอมรับเลยว่าผมเป็นคนตีหน้าไม่เป็น ปกปิดความลับไม่เก่ง อาการหลายๆอย่างมันจะออกมาทางสีหน้า และท่าทาง
ถึงแม้ผมจะไม่ตอบ แต่ทุกคนก็รู้ได้ว่าผมกำลังมีคนที่ผมแอบชอบอยู่
อาจเป็นเพราะด้วยบุคลิกของผม เป็นคนดูเหมือนไม่คิดอะไร ทำตัวไร้สาระ+ตลก+แกล้งทุกคนที่อยู่ในบ้านเป็นประจำ
ทุกคนจึงรุมถามผมหลากหลายคำถามที่เป็นลักษณะ yes/no question ถึงแม้ผมจะไม่ตอบและพยายามบ่ายเบี่ยง
ด้วยความที่ผมปกปิดความลับไม่เก่ง...ทำให้ผมรู้สึกว่าได้ว่าคนในบ้านทุกคน "น่าจะ"รู้ว่าผมกำลังแอบชอบใคร รวมถึงตัวของเธอเองด้วย
เพียงแต่ผมไม่แน่ใจ100%เท่านั้น หลักจากวันนั้นผมมักจะโดน housemateคนอื่นๆแซวเรื่องของผมลับหลังเธอเสมอ
หลังจากวันนั้น เวลาผ่านไปหลายเดือน จนHousemateคนอื่นที่รู้เรื่องราวของผม กลับไปประเทศไทยเกือบหมดเหลือแค่คนเดียว
เธอเริ่มมีท่าทีที่เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับผม จากปรกติ เราคุยกันตลอดคุยเรื่องสนุกๆกันตลอด
แต่ตอนนี้ ผมมีความรู้สึกว่าเธอมีท่าทีไม่อยากคุยกับผม หลายๆอย่างผมรู้สึกได้ด้วยตัวเอง
บางครั้งผมถามสารทุกข์สุขดิบปรกติหรือถามกิจวัตรประจำวันของเธอตามปรกติ...เธอตอบเพียงแค่คำสองคำ หรือบางครั้งไม่ตอบเลย
บรรยากาศระหว่างผมและเธอเปลี่ยนไป เธอพยายามหลักเลี่ยงในการคุยกับผมสองต่อสองเสมอ ผมก็ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า
บางครั้งที่คนในบ้านมานั่งรวมแล้วคุยๆกัน เธอมักจะแสดงท่าทาง หรือคำพูดว่า เบื่อ รังเกียจ หรือไม่ชอบ ผมเสมอ
ถึงแม้มันจะดูเป็นการแซวขำๆก็ตาม
ผมไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกของเธอจริงๆที่มีต่อผมหรือเปล่า...
ผมทำได้แค่ทนเก็บความรู้สึกของผมเอาไว้ อีก2เดือนกว่าๆ ผมก็จะกลับประเทศไทยแล้ว
แต่ผมต้องเจอหน้าเธอทุกๆวัน ความรู้สึกกดดันทุกๆวัน
ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้ เพราะอะไรหลายๆอย่าง
ผมเพียงแค่อยากมีที่ระบายความรู้สึกของผมบ้าง
ผมไม่ได้ต้องการให้เธอมาเห็นก็ได้
ผมยอมรับว่ายังมีความรู้สึกดีๆพิเศษให้เธอเสมอ ผมเพียงแค่อยากให้ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอเหมือนในตอนแรกๆก็พอ