จากใจจริงครับ
หลังจากผมกังวล เรื่องความรุนแรงจะต่อเนื่องหรือไม่ ตั้งแต่ 30 พฤศจิกายน เป็นต้นมา จนเมื่อวานนี้ (2 ธันวาคม) ผมไม่ได้ไปร่วม ชุมนุมกับใคร และไม่เคยไป (ผมกลัว) ตั้งแต่ พ.ค. 35 สมัยเป็น วัยรุ่น ประกาศเคอร์ฟิว ยังแกล้ง ขับแมงกะไซค์ ขับจากพระประแดง มุ่งหน้าสู่ คลองสาน ก็มีด่านตรวจทหาร โบกให้หยุด ตรงแยกบุคคโล ถามว่าจะไปใหน ผมก็บอกว่า จะไป หาน้า ที่ป่วย ตรงที่น้ำสี่พระยา ก็ได้ยินเสียงพูดว่า แม๊ ไม่กลัวตายรึ แล้วก็ตบท้ายว่า ไปแล้ว อย่าออกมาอีกนะ
ผมรู้สึกว่า ตลอดระยะทาง จากบุคคโล ถึงท่าน้ำคลองสาน จาก 1 กิโลเมตรกว่า เป็น สิบๆ กิโลเมตร รถไม่มีวิ่งสวนสักคัน
สุแมวสักตัว ก็ไม่มีวิ่งข้ามถนน ผมถึงได้รับรู้ถึงความกลัว กลัวความมืดมิด กลัวความเงียบ เพราะเคยเห็นตลอดจากเมืองที่ไม่เคยหลับนอน คุณจะตื่นกี่โมง ก็จะรู้ว่า เมืองไม่เคยหลับเลย ...............อันนี้เป็นเสน่ห์ ของเมืองไทยเรา
.......................มาวันนี้ ผมเห็นเพื่อนๆผม จับมือกับตำรวจ และได้เดินเข้าไปยังที่เขาฝ่าฟัน มา 2 วัน ได้ อย่างไร้ความรุนแรง อย่างไร้ความเจ็บกาย ผมดีใจ ยิ่งเห็นภาพการจับมือกันกับตำรวจ น้ำตาผมคลอเบ้า ผมรู้สิกชุ่มใจ เพราะ เลือดเนื้อเชื้อไข ของความเป็นไทย ยังอ่อนโยนอยู่เสมอ ไม่ได้หายไปดังที่หลายคนเข้าใจ
จิตและวิญญาณ ความเป็นสยามมินทร์ ยังมีอยู่ แม้นเห็นต่าง กัน ก็ยอมกันบ้าง สยามเมืองยิ้ม ยังไม่หายจากสยามประเทศ
จากใจจริง
หลังจากผมกังวล เรื่องความรุนแรงจะต่อเนื่องหรือไม่ ตั้งแต่ 30 พฤศจิกายน เป็นต้นมา จนเมื่อวานนี้ (2 ธันวาคม) ผมไม่ได้ไปร่วม ชุมนุมกับใคร และไม่เคยไป (ผมกลัว) ตั้งแต่ พ.ค. 35 สมัยเป็น วัยรุ่น ประกาศเคอร์ฟิว ยังแกล้ง ขับแมงกะไซค์ ขับจากพระประแดง มุ่งหน้าสู่ คลองสาน ก็มีด่านตรวจทหาร โบกให้หยุด ตรงแยกบุคคโล ถามว่าจะไปใหน ผมก็บอกว่า จะไป หาน้า ที่ป่วย ตรงที่น้ำสี่พระยา ก็ได้ยินเสียงพูดว่า แม๊ ไม่กลัวตายรึ แล้วก็ตบท้ายว่า ไปแล้ว อย่าออกมาอีกนะ
ผมรู้สึกว่า ตลอดระยะทาง จากบุคคโล ถึงท่าน้ำคลองสาน จาก 1 กิโลเมตรกว่า เป็น สิบๆ กิโลเมตร รถไม่มีวิ่งสวนสักคัน
สุแมวสักตัว ก็ไม่มีวิ่งข้ามถนน ผมถึงได้รับรู้ถึงความกลัว กลัวความมืดมิด กลัวความเงียบ เพราะเคยเห็นตลอดจากเมืองที่ไม่เคยหลับนอน คุณจะตื่นกี่โมง ก็จะรู้ว่า เมืองไม่เคยหลับเลย ...............อันนี้เป็นเสน่ห์ ของเมืองไทยเรา
.......................มาวันนี้ ผมเห็นเพื่อนๆผม จับมือกับตำรวจ และได้เดินเข้าไปยังที่เขาฝ่าฟัน มา 2 วัน ได้ อย่างไร้ความรุนแรง อย่างไร้ความเจ็บกาย ผมดีใจ ยิ่งเห็นภาพการจับมือกันกับตำรวจ น้ำตาผมคลอเบ้า ผมรู้สิกชุ่มใจ เพราะ เลือดเนื้อเชื้อไข ของความเป็นไทย ยังอ่อนโยนอยู่เสมอ ไม่ได้หายไปดังที่หลายคนเข้าใจ
จิตและวิญญาณ ความเป็นสยามมินทร์ ยังมีอยู่ แม้นเห็นต่าง กัน ก็ยอมกันบ้าง สยามเมืองยิ้ม ยังไม่หายจากสยามประเทศ