ทริปนี้...ไม่ไกล...แต่ใหญ่มาก.

ความว่า.........



การเดินทางด้วยจักรยาน กลายเป็นเรื่องสนุกสำหรับเราสองคน
บางวัน เราก็แข่งกันว่า ใครไวกว่า บางวันเราก็แข่งกันว่า ใครไกลกว่า
ความที่รอบขาเราเริ่มไม่เท่ากัน เราเริ่มจะแยกกันปั่น
เขาไปกับเพื่อนๆขาแรง  ผมปั่นเดี่ยวไม่เกี่ยวกับใคร



แต่วันนี้ เหลือเราแค่สองคน บรรยากาศเป็นใจในวันพักผ่อน เล่นน้ำทะเล
ก็แล้ว กินอาหารมื้ออร่อยก็แล้ว ช็อปปิ้งกับแม่บ้านก็แล้ว มันจะเต็มอิ่มได้ไง
ถ้าสองเราไม่ได้ปั่นจักรยาน



งั้นเราจะปั่นจักรยานไปดูเรือกัน
จากที่พักเรา ไปเรือหลวงจักรีนฤเบศร  ราว  28  กม. เราเลือกเส้นทางปั่นริมทะเล
ตามคำแนะนำของ พี่วินมอเตอร์ไซค์

ทริปนี้ไม่ไกล ไม่ไว  แต่ใหญ่มาก  ผมไม่ได้ปั่นกับเขามานานพอควร
ทริปสุดท้ายของเขาคือ ปั่นไปลาวกับเพื่อนๆ ทริปสุดท้ายของผม ปั่นกลับบ้านเกิด
ผมปั่นตามหลังเขา เห็นความพัฒนาอยู่บ้าง กล้ามเนื้อดูดีขึ้น ท่าทางการปั่นดูดีขึ้น
อดอมยิ้มไม่ได้ เมื่อเขาแอ็ค ปล่อยมือตอนดื่มน้ำ  ว้าว.... พ่อยังทำไม่ได้เลย



ถึงจุดหมาย ดูเขาตื่นตาตื่นใจพอสมควร เขาคงจำไม่ได้ว่าเคยมาแล้วตอนยังเล็ก
สมัยที่แม่ยังต้องอุ้ม อารมณ์มันเลยเหมือนเพิ่งเคยมาครั้งแรก  
เห็นเขามอง....เห็นเขายิ้ม......... ทริปนี้ก็อิ่มใจแล้วสำหรับผม



“จุดหมาย อาจไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดของการเดินทาง
  ไปด้วยอะไร กับใคร ต่างหาก ที่อาจสำคัญกว่า”



มีความสุขกับการปั่นจักรยานนะครับ .... สวัสดีครับ