จดหมายจาก ด.ช. เฉย

ถึงเพื่อน ด.ช.เหลือง และ ด.ช.แดง ห้อง ท.8/1

สวัสดีเพื่อน เรา ด.ช.เฉย เพื่อนนายเองจำได้มั้ย รู้รึเปล่า ตั้งแต่พวกนายทะเลาะกัน การเรียนของพวกเราก็ตกลงมาเรื่อยๆ เมื่อก่อนห้องเราเป็น ห้องนักเรียนดีเด่น ยังนึกถึงวันที่แข่งกับ ห้อง ส. เพื่อให้ได้เป็นที่หนึ่งใน วิชา อาเซียน อยู่เลย สนุกน่าดูเลยเนอะ

เราทนไหว ตอนที่มีคนพาพวกมายึดตำแหน่งหัวหน้าชั้นเอาดื้อๆ โดยไม่ถามพวกเรา

เรายังทนไหว ตอนที่มีคนเผา โมเดลจำลอง CTW ของนายจิรา พวกเค้าคงไม่รู้ว่านายจิราต้องเหนื่อยขนาดไหนในการทำโมเดลอันนี้ นายคงไม่รู้ว่าเพื่อนเสียใจแค่ไหน

เราก็ยังไหว แม้ช่วงที่ผ่านมาในห้องของเราจะมีแต่เสียงทะเลาะ กันของพวกนาย จนการเรียนของเราเองก็ตกลงเรื่อยๆ

ล่าสุดก็มีคนว่าเราว่า ทำไมไม่ทำอะไรบ้าง ไม่รักคุณครู ไม่ทำประโยชน์กับห้องเลย

ที่เราอยู่เฉยๆ ก็เพราะตอนนายทะเลาะกันห้องของเรามันพังไปเรื่อยๆ น่ะสิ แปรงลบกระดานนายก็เผาทิ้ง ชอล์คนายก็แอบเอากลับบ้านไปเฉยๆ เก้าอี้นายก็เอาไปปีนกันจนมันพังเกือบหมด เราไม่อยากไปพังของพวกนั้นเพิ่มอีกแล้ว

ปล่อยเราอยู่ เฉยๆ ข้างห้องของเราเถอะ ให้เราซ่อมของที่พวกนายทำพังอยู่เงียบๆ เรายังต้องซ่อมเก้าอี้ หาแปรงลบกระดานอันใหม่ แล้วรวมเงินกันซื้อดอกไม้ไปให้คุณครูของเราที่ร้องไห้เงียบๆ อยู่นอกห้อง

ไม่เป็นไรยังไงพวกนายก็ยังเป็นเพื่อนของเรา นายจะว่าเราแย่ยังไงเราก็จะรับเอาไว้หวังว่าวันนึงพวกเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม

เฉย เพื่อนนายเอง