กระทู้นี้อาจดูเป็นเด็กมีปัญหา ขาดความอบอุ่นก็ได้ แต่ขอเล่าด้วยเหตุผลนะครับ มิใช่ใจน้อยหรือผมไม่รักคุณพ่อแต่อย่างใด
ผมรู้สึกว่า ยิ่งโตขึ้นทุกวัน เริ่มเห็นพฤติกรรมต่างๆ การกระทำต่างๆ ของพ่อ ที่มีต่อผม และครอบครัวของผม พ่อเริ่มไม่มีบทบาทในครอบครัวขึ้นทุกวัน ในทางกลับกันนั้นนับวัน เห็นได้ชัดว่ามีเพียงแม่คนเดียวเท่านั้นที่คอยอุ่มชูผมทุกวันนี้ ผมกำลังศึกษามหาวิทยาลัยครับ พ่อนั้นเริ่มไม่รับผิดชอบเรื่องทางครอบครัว ไม่มีการแชร์ค่าใช้จ่ายในครอบครัวรวมถึงส่งตัวผมเรียนด้วย หรือจะเป็นพฤติกรรมทางหน้าที่การงานที่แย่ลงเรื่อยๆ ทั้งตัวผมเห็นเองและการที่แม่นั้นโทรมาปรับทุกข์อยู่บ่อยครั้ง ... ปัญหาภูมิหลังเยอะแยะมากมายที่ไม่สามารถเล่าได้
ซึ่งผมก็สามารถผ่านจุดนี้ไปได้นั่นแหละครับ แต่ก็ทำใจยอมรับลำบากว่า ที่พึ่งอีกฝ่ายอย่างพ่อของเราจะพึ่งพาไม่ได้อีกต่อไป (คือจะบอกยังไงดีศักยภาพของเขาอ่ะมีเป็นที่พึ่งพาได้เยอะแยะมากกมาย แต่เขาไม่เคยจะยื่นมือมานั่นเอง)
ผมรักพ่อผมมาก ผมรู้สึกว่าถ้าในกรณีเรารักผู้หญิงแล้วเค้าไม่รักไม่แคร์เราก็โอเค แต่.. สำหรับพ่อเมื่อเราทำดีไปตลอดแล้วเค้าไม่ดีตอบมาเลย ผมจะทำหน้ายังไงดี... ใครเคยเจอสถานการณ์แบบผมบ้างครับ
จะยอมรับได้อย่างไร เมื่อรู้ว่า "พ่อ" ไม่ได้รักเรา
ผมรู้สึกว่า ยิ่งโตขึ้นทุกวัน เริ่มเห็นพฤติกรรมต่างๆ การกระทำต่างๆ ของพ่อ ที่มีต่อผม และครอบครัวของผม พ่อเริ่มไม่มีบทบาทในครอบครัวขึ้นทุกวัน ในทางกลับกันนั้นนับวัน เห็นได้ชัดว่ามีเพียงแม่คนเดียวเท่านั้นที่คอยอุ่มชูผมทุกวันนี้ ผมกำลังศึกษามหาวิทยาลัยครับ พ่อนั้นเริ่มไม่รับผิดชอบเรื่องทางครอบครัว ไม่มีการแชร์ค่าใช้จ่ายในครอบครัวรวมถึงส่งตัวผมเรียนด้วย หรือจะเป็นพฤติกรรมทางหน้าที่การงานที่แย่ลงเรื่อยๆ ทั้งตัวผมเห็นเองและการที่แม่นั้นโทรมาปรับทุกข์อยู่บ่อยครั้ง ... ปัญหาภูมิหลังเยอะแยะมากมายที่ไม่สามารถเล่าได้
ซึ่งผมก็สามารถผ่านจุดนี้ไปได้นั่นแหละครับ แต่ก็ทำใจยอมรับลำบากว่า ที่พึ่งอีกฝ่ายอย่างพ่อของเราจะพึ่งพาไม่ได้อีกต่อไป (คือจะบอกยังไงดีศักยภาพของเขาอ่ะมีเป็นที่พึ่งพาได้เยอะแยะมากกมาย แต่เขาไม่เคยจะยื่นมือมานั่นเอง)
ผมรักพ่อผมมาก ผมรู้สึกว่าถ้าในกรณีเรารักผู้หญิงแล้วเค้าไม่รักไม่แคร์เราก็โอเค แต่.. สำหรับพ่อเมื่อเราทำดีไปตลอดแล้วเค้าไม่ดีตอบมาเลย ผมจะทำหน้ายังไงดี... ใครเคยเจอสถานการณ์แบบผมบ้างครับ