เหตุเกิดเมื่อประมาณเดือนตุลาคมค่ะ
พิมเดินทางไปทำงานด้วยการแว้นซ์รถมอเตอร์ไซค์วินเป็นประจำทุกวัน แต่วันนั้นแย่สุดๆค่ะ (ทอม)เจ้าของเสื้อวินเบอร์8นั้นเค้าไม่อยู่กลับไปต่างจังหวัด แฟนเค้า(เก๋)เลยมาขับแทนเพราะว่าเสียดายค่าเช่าเสื้อวิน คุณเก๋เธอก็ขับรถความเร็วแค่50 แต่ถึงทางแยกรถคันหน้าเบรคจะเลี้ยวขวากระทันหัน คุณเก๋เบรคไม่ทันค่ะ ชนไฟท้ายกระบะด้านขวา แถมยังบิดคันเร่งออกไปเลนส์ตรงข้ามอีก ทำให้ไปชนกับรถเก๋งมาชอีกคันที่วิ่งสวนมา ผลลัพท์ที่เกิดขึ้นคือ พิมกับเก๋ที่ขับวิน พุ่งชนรถมาช กระโปรงหน้า+บังโคลนด้านขวาของรถบุบไปเป็นแถบ ตอนนั้นพิมก็งงๆ มึนๆ ศรีษะปูดและมีเลือดออกเล็กน้อย แผลถลอกเต็มแขน+ขา กางเกงทำงานตัวเก่งขาด <-- เสียดายมากกกกกกก แต่คุณเก๋ไม่เป็นไรมากแค่ถลอกและฟกช้ำเล็กน้อยคงเป็นเพราะเธอใส่หมวกกันน๊อค
พิมถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด คุณหมอ+พยาบาลก็ทำแผลปกติ+เอ็กซ์เรย์ แล้วก็ให้กลับบ้าน ค่ารักษาพยาบาล 3,800 บาท พิมก็นั่งรถเมลล์กลับบ้านด้วยอาการมึนๆ นึกอยู่ว่าเสร็จแล้วหรอ??? แต่ก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ทานข้าวไปสักพักอาการเริ่มออกค่ะ คือ อาเจียร ปวดหัว ตัวร้อน
เวลาประมาณ 11.00 น. เจ้าของวินมอไซค์ขับรถมารับพิมไปโรงพักภูธร สมุทรปราการ ให้เซ็นต์เป็นพยาน <--พิมก็ยังนั่งรถไปกับเค้าด้วยอาการมึนๆ งงๆ
ไปถึงร้อยเวร พูดไรก็ไม่รู้ตอนนั้นปวดหัวมาก ในสน. มีเจ้าของรถมาช(เป็นข้าราชการในอบต.บางโปรง)และลูกน้องอีก 2 คนคุยกับเจ้าของวินและญาติของคุณเก๋ที่ขับวินกำลังคุยกันอยู่เสียงดัง ร้อยเวรก็เรียกให้พิมเซ็นต์เอกสาร พิมก็เซ็นต์แล้วก็รีบไปห้องน้ำอาเจียรเอามื้อเช้ามาหมดกระเพาะ กลับมาเค้าก็บอกเสร็จแร่ะกลับบ้านได้ หันไปเจอเด็กผู้ชายคนนึง เอ๊ะใครหว่า..หน้าคุ้นๆ นึกไป นึกมา ตูนเด็กแถวบ้านนี่นา<<- มาทำไมหว่า พิมเลยไปคุยกับตูน น้องบอกว่าเจ้าของวินให้มาเซ็นต์ยอมรับเป็นคนขับวินแทนคนขับที่แท้จริง เพราะคุณเก๋นั้นไม่มีใบขับขี่ รถก็ไม่ใช่ป้ายเหลือง บลาๆ ๆ
อ่าว.. พิมเซ็นต์เอกสารไปแล้วอ่ะ เลยเดินไปถามร้อยเวรที่เป็นเจ้าของคดีว่าคนขับไม่ใช่คนนี้ ร้อยเวรบอกไปเคลียร์กันเองง่ายกว่า พิมก็ถามต่อ"แล้วค่ารักษาพยาบาลของพิมต้องไปยื่นกับใคร คิดค่าเสียหายกับใคร ร้อยเวรบอกก็คนขับไง แล้วก็เดินเข้าห้องไป พิมก็ยืนมึนๆ งงๆ แล้วก็เดินทางกลับบ้านคิดอะไรไม่ออก ปวดหัวกับคลื่นไส้ <<ถึงบ้านก็อาบน้ำเช็ดตัว นอน>>
เวลาประมาณ 17.30 น. ไม่ไหวแล้วค่ะ อาเจียรกับปวดหัวสุดฤทธิ์ เลยโทรบอกแม่ค่ะว่าจะไปโรงพยาบาล แม่ถามเยอะมากก็เลยเล่าให้ท่านฟังว่าประสบอุบัติเหตุมาเมื่อเช้า ท่านคงตกใจหยุดด่าไปชั่วขณะ555 และแม่ก็บอกค่ะว่า"พบกันที่โรงพยาบาล" (พิมอยู่กับแม่แค่ 2 คนค่ะ ,ญาติพี่น้องไม่มีค่ะ พ่อก็เลิกลาหย่าร้างกับแม่ไปตั้งแต่เกิด)
เวลาประมาณ 18.20 น. ถึงโรงพยาบาล ก็OPDเข้าโรงพยาบาลที่ทำประกันสังคมไว้ ตรวจนู้นนี่นั่น+ล้างแผลอีกครั้ง<- ทรมานมาก คุณหมอเวรตอนแรกก็จะไม่ให้แอดมิทนอนโรงพยาบาล แต่เห็นสภาพพิมที่อาเจียร+บาดแผล จึงสงสารมั้งเลยเมตตาให้อยู่ในความดูแลของแพทย์ที่นั่น
นอนพักในโรงพยาบาลอยู่ 3 วันค่ะ ผ่านไปอย่างทรมานคลื่นไส้ อาเจียรอยู่วันละหลายครั้ง แผลก็ปวด เขียวไปหลายแห่ง คุณหมอจึงส่งตัวไปทำMRI ผลตรวจออกมาไม่มีเลือดคั่งใดๆ แต่อาจเป็นผลข้างเคียงจากการที่ศรีษะกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แพทย์สั่งให้กลับบ้านได้และให้มาพบแพทย์ตามนัด ส่วนคุณเก๋ เธอคนนั้น..คนที่ขับรถพาฉันไปประสบอุบัติเหตุได้มาดูสภาพพิม 1 ครั้งเป็นเวลาไม่เกิน 2 นาที <- น้ำใจเธอยากแท้หยั่งถึง มาเขย่าแขนยืนข้างเตียง ถามว่า “เป็นไรมั้ย” พิมก็ตอบไปตามตรงค่ะ “เจ็บแผล ปวดหัวและก็มีอาเจียรบ้าง” เก๋ยิ้มให้เล็กน้อยแล้วก็กลับ
พิมก็วนๆ เวียนๆ เข้าออกโรงพยาบาลเป็นเวลาเกือบเดือน แฟน(ทอม)ของคุณเก๋ก็กลับมาขับวินปกติ พิมไปถามคุณเก๋กับ(ทอม)แฟนเธอเรื่องค่าใช้จ่ายที่มันเกินจากพรบ.ดูแล ซึ่งมันเป็นจำนวนเงินประมาณ 16,000 บาท ตอนแรกก็บอกว่าจะชดใช้ให้ ให้พิมเอาเอกสารค่าใช้จ่ายให้เค้า เค้าจะเอาใบเสร็จไปดำเนินการต่อให้เอง เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ หาตัวคนทั้งคู่ไม่เจอเลยค่ะ
ตูน น้องคนที่เจ้าของวินให้มาเซ็นต์ยอมรับเป็นคนขับวินแทนคนขับที่แท้จริง ได้รับใบแจ้งหนี้จากประกันภัยธนชาติ เป็นค่าซ่อมรถมาช จำนวนเงิน 20,000 บาท(หรือป่าวไม่แน่ใจค่ะ) แว้นซ์รถมาหาแม่พิม น้องมาร้องไห้บอก คุณเก๋กับ(ทอม)ไม่ยอมชดใช้ค่าใช้จ่ายใดๆ บอกไม่เกี่ยวกับเค้า อยากมาเป็นแพะก็รับผิดชอบไปเองตามที่เซ็นต์รับผิดที่โรงพัก
อ่าว!!! แล้วตูล่ะ .. พิมก็แวะไปถามเค้าทั้งคู่ก่อนไปทำงาน ถามถึงเรื่องเงินกับเอกสารใบเสร็จของพิม เค้าก็โยนกระดาษมาให้ชุดนึง มีสำเนาบัตรประชาชนของตูน+สำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของรถ(ทอม)และสำเนาพรบ. แล้วกับใบเสร็จ2 ใบ <อีก 3 ใบหายค่ะ> พร้อมกับคำพูดที่ว่า "อยากได้ก็ไปฟ้องร้องเอาเอง เรื่องมาก" นี่พิมกลายเป็นคนผิดไปแล้วหรอ
ทนทำงานไม่ไหวจึงรีบลางานไปโรงพัก เจ้าหน้าที่ที่นั่นใจดีมากๆ บอกให้ใจเย็นๆ นั่งรอร้อยเวรที่รับคดีในวันนั้น รอประมาณ 45 นาที<- ท่านคงติดงานมั้ง.. ก็มานั่งฟังพิมอธิบายดังรายละเอียดด้านบน ร้อยเวรนั้นก็ถามว่ามีเบอร์คนขับรถมั้ย นาทีนั้น.. แม่ค่ะ โทรขอความช่วยเหลือจากแม่ให้หาเบอร์ให้ เพราะ 2คนนั้นพยายามไม่อยากเห็นหน้าพิม เบอร์ไม่ให้ หน้าก็ไม่มอง (. . ) เศร้า ( . .)
รออีกประมาณ30 นาที ได้เบอร์(ทอม)แล้วค่ะ ร้อยเวรบอกให้โทรไป .. เออ โทรก็โทร
(ทอม) : ฮัลโล ครับ
พิม : ขอโทษค่ะ นี่เบอร์พี่ทอมหรือป่าวค่ะ
(ทอม) : ครับ ใครครับ
พิม : พิมค่ะ
(ทอม) : พิมไหนครับ ผมรู้จักหรือป่าว
พิม : รู้จักค่ะ คนที่แฟนพี่พาไปประสบอุบัติเหตุอ่ะค่ะ
(ทอม) : เออ!! มีไร
พิม : อ่อ มีค่ะ,พอดีมาแจ้งความเอกสารใบเสร็จหาย และก็จะขอเอกสารของพี่กับแฟนด้วยอ่ะค่ะ
(ทอม) : เอาเควี้ยไรอีก กูไม่มีเควี้ยไรให้หรอกนะ
กัดไม่เลิกนะ XXXด่าพิมแบบ 3 เสต็ป
พิม : เอ่อ.. น้ำตาซึม(ด่าตูทำไมว่ะ ยังไม่ได้ด่าไรให้เลย)
จังหวะนั้นร้อยเวรของคดีควักมือให้เอาโทรศัพท์ให้เค้าคุย
ร้อยเวร : เฮ้ย! คุณ ,ไม่ให้ความร่วมมือกับตำรวจหรอ
(ทอม) : XXX พูดไรไม่รู้ ไม่ได้ยินอ่ะ
เถียงกันไป เถียงกันมา เสียงร้อยเวรดังมาก คนทั้งโรงพักหันมาตรงพิมเป็นตาเดียวกัน
ร้อยเวร : อย่างนี้ก็เท่ากับให้การเท็จ จะเอาไง ก็เคลียร์ กูรื้อคดีใหม่ได้นะ
ทุกอย่างเงียบไป ร้อยเวรบอกให้พิมกลับไปเคลียร์กับเค้าที่วินรถมอเตอร์ไซค์ เค้าจะรออยู่ที่นั่น
พิมก็ยกมือไหว้ขอบคุณ ร้อยเวรบอกให้รีบกลับไปเคลียร์ (ทอม)เค้ารออยู่
พิมก็เลยขอเบอร์โทรศัพท์ร้อยเวร >> แต่ร้อยเวรไม่ให้เบอร์ค่ะ <<-เอ่อ.. แค่จะเอาไว้โทรถามในเรื่องคดีเฉยๆ ไม่ได้จะโทรไปจีบ คิดไปไหนเนี่ยคุณตำรวจ ( . .!)
พิมยอมลงทุนนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน มุ่งหน้าที่วินมอเตอร์ไซค์
** ไปถึง ไม่เจอค่ะ ไม่พบคนทั้งคู่/ ทอมกับคุณเก๋ ไม่ได้มาที่วินเลย <- อ่าว.. ยังไงละทีนี้
พยายามดักพบทั้งคู่เป็นเวลา1 อาทิตย์ และแล้วก็ได้พบทั้งคู่ค่ะ ที่ร้านขายของ(ของญาติคุณเก๋)
พิม : โห.. หาตัวพวกพี่นี่ยากจัง ไม่เจอพวกพี่เลย พิมจะมาขอเอกสารค่ะ
ทอม : เอกสารไร ให้ไปหมดแล้ว ไม่มีแล้วนี่
คุณเก๋ : จะมาเอาเควี้ยไรอีก นี่ตามไม่เลิกนะ
พิม : อ่าว.. พี่ มาหา,มาถามดีๆ นะค่ะ
ทอม : หาทำไมและจะถามอะไร ไม่มีไรจะคุยด้วย
พิม : ต้องมีค่ะ แฟนพี่ไงค่ะพานู๋ไปโดนรถชน ค่าใช้จ่ายมันมีนะค่ะ
คุณเก๋ : เออ.. แล้วไง ตัวกระเด็นไปโดนเองนี่ ไปโรงบาลเอง จ่ายเองสิ ไม่เกี่ยวไรกับกู xxxxxx <- คำด่าอีกยาวมาก
ทอม : ให้แฟนปลอมเป็นตำรวจหรอ เกือบเนียนนะน้อง หลอกพี่ยากนะครับ ไม่ได้-ตังค์กูหรอก
ญาติคุณเก๋ : ตามมาด่าอีกเป็นชุด
พิม : เอ่อ.. ขอกูพูดบ้าง พากูไปถูกรถชนแล้วจะไม่รับผิดชอบหรอ จะพาใครไปเจ็บหรือตาย ได้สบายเลยหรอ
คุณเก๋ : หน้าตาก็ดีนะอีพิม การศึกษาก็มี จะมาเอาเปรียบคนอย่างกูหรอ อีดอX อีเควี้ย xxx<- คำด่าอีกยาว
พิมก็ยืนตัวสั่น นี่มาให้เค้าด่าหรอ จะเข้าไปตบก็กลัวจะสู้ไม่ได้ คนฝั่งนั้นเยอะกว่า ..สักพัก คุณป้าจากไหนก็มาบอก "กลับไปก่อนนะนู๋" อีพวกนี้มันมีตังค์แต่มันไม่จ่ายหรอก ญาติมันเป็นตำรวจ
บอกตรงๆ ค่ะ ทั้งงงและแค้น คนไม่มีพวกไม่มีญาติพี่น้อง นี่มันอยู่ยากจริงๆ พิมอยากได้ความยุติธรรมคืนค่ะ จะไปโรงพักก็ยังไม่ได้ไป จึงขอเล่าสู่กันฟังก่อน ณ. ห้องของพันทิป ** ขอผู้รู้ ผู้เคยประสบเหตุ หรือผู้มีเจตนาดีสงสารผู้หญิงตาดำๆ ได้โปรดช่วยเหลือพิมด้วยนะค่ะ ต้องทำยังไงดีค่ะกับคนประเภทนี้
ปล.ขอบพระคุณทุกท่านที่ผ่านมาและสละเวลาอ่านนะค่ะ เรื่องมันยาวมาก “ขอบคุณค่ะ”
ซ้อนวินแล้วประสบอุบัติเหตุ วินไม่รับผิดชอบ "ช่วยด้วยค่ะ"
พิมเดินทางไปทำงานด้วยการแว้นซ์รถมอเตอร์ไซค์วินเป็นประจำทุกวัน แต่วันนั้นแย่สุดๆค่ะ (ทอม)เจ้าของเสื้อวินเบอร์8นั้นเค้าไม่อยู่กลับไปต่างจังหวัด แฟนเค้า(เก๋)เลยมาขับแทนเพราะว่าเสียดายค่าเช่าเสื้อวิน คุณเก๋เธอก็ขับรถความเร็วแค่50 แต่ถึงทางแยกรถคันหน้าเบรคจะเลี้ยวขวากระทันหัน คุณเก๋เบรคไม่ทันค่ะ ชนไฟท้ายกระบะด้านขวา แถมยังบิดคันเร่งออกไปเลนส์ตรงข้ามอีก ทำให้ไปชนกับรถเก๋งมาชอีกคันที่วิ่งสวนมา ผลลัพท์ที่เกิดขึ้นคือ พิมกับเก๋ที่ขับวิน พุ่งชนรถมาช กระโปรงหน้า+บังโคลนด้านขวาของรถบุบไปเป็นแถบ ตอนนั้นพิมก็งงๆ มึนๆ ศรีษะปูดและมีเลือดออกเล็กน้อย แผลถลอกเต็มแขน+ขา กางเกงทำงานตัวเก่งขาด <-- เสียดายมากกกกกกก แต่คุณเก๋ไม่เป็นไรมากแค่ถลอกและฟกช้ำเล็กน้อยคงเป็นเพราะเธอใส่หมวกกันน๊อค
พิมถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด คุณหมอ+พยาบาลก็ทำแผลปกติ+เอ็กซ์เรย์ แล้วก็ให้กลับบ้าน ค่ารักษาพยาบาล 3,800 บาท พิมก็นั่งรถเมลล์กลับบ้านด้วยอาการมึนๆ นึกอยู่ว่าเสร็จแล้วหรอ??? แต่ก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ทานข้าวไปสักพักอาการเริ่มออกค่ะ คือ อาเจียร ปวดหัว ตัวร้อน
เวลาประมาณ 11.00 น. เจ้าของวินมอไซค์ขับรถมารับพิมไปโรงพักภูธร สมุทรปราการ ให้เซ็นต์เป็นพยาน <--พิมก็ยังนั่งรถไปกับเค้าด้วยอาการมึนๆ งงๆ
ไปถึงร้อยเวร พูดไรก็ไม่รู้ตอนนั้นปวดหัวมาก ในสน. มีเจ้าของรถมาช(เป็นข้าราชการในอบต.บางโปรง)และลูกน้องอีก 2 คนคุยกับเจ้าของวินและญาติของคุณเก๋ที่ขับวินกำลังคุยกันอยู่เสียงดัง ร้อยเวรก็เรียกให้พิมเซ็นต์เอกสาร พิมก็เซ็นต์แล้วก็รีบไปห้องน้ำอาเจียรเอามื้อเช้ามาหมดกระเพาะ กลับมาเค้าก็บอกเสร็จแร่ะกลับบ้านได้ หันไปเจอเด็กผู้ชายคนนึง เอ๊ะใครหว่า..หน้าคุ้นๆ นึกไป นึกมา ตูนเด็กแถวบ้านนี่นา<<- มาทำไมหว่า พิมเลยไปคุยกับตูน น้องบอกว่าเจ้าของวินให้มาเซ็นต์ยอมรับเป็นคนขับวินแทนคนขับที่แท้จริง เพราะคุณเก๋นั้นไม่มีใบขับขี่ รถก็ไม่ใช่ป้ายเหลือง บลาๆ ๆ
อ่าว.. พิมเซ็นต์เอกสารไปแล้วอ่ะ เลยเดินไปถามร้อยเวรที่เป็นเจ้าของคดีว่าคนขับไม่ใช่คนนี้ ร้อยเวรบอกไปเคลียร์กันเองง่ายกว่า พิมก็ถามต่อ"แล้วค่ารักษาพยาบาลของพิมต้องไปยื่นกับใคร คิดค่าเสียหายกับใคร ร้อยเวรบอกก็คนขับไง แล้วก็เดินเข้าห้องไป พิมก็ยืนมึนๆ งงๆ แล้วก็เดินทางกลับบ้านคิดอะไรไม่ออก ปวดหัวกับคลื่นไส้ <<ถึงบ้านก็อาบน้ำเช็ดตัว นอน>>
เวลาประมาณ 17.30 น. ไม่ไหวแล้วค่ะ อาเจียรกับปวดหัวสุดฤทธิ์ เลยโทรบอกแม่ค่ะว่าจะไปโรงพยาบาล แม่ถามเยอะมากก็เลยเล่าให้ท่านฟังว่าประสบอุบัติเหตุมาเมื่อเช้า ท่านคงตกใจหยุดด่าไปชั่วขณะ555 และแม่ก็บอกค่ะว่า"พบกันที่โรงพยาบาล" (พิมอยู่กับแม่แค่ 2 คนค่ะ ,ญาติพี่น้องไม่มีค่ะ พ่อก็เลิกลาหย่าร้างกับแม่ไปตั้งแต่เกิด)
เวลาประมาณ 18.20 น. ถึงโรงพยาบาล ก็OPDเข้าโรงพยาบาลที่ทำประกันสังคมไว้ ตรวจนู้นนี่นั่น+ล้างแผลอีกครั้ง<- ทรมานมาก คุณหมอเวรตอนแรกก็จะไม่ให้แอดมิทนอนโรงพยาบาล แต่เห็นสภาพพิมที่อาเจียร+บาดแผล จึงสงสารมั้งเลยเมตตาให้อยู่ในความดูแลของแพทย์ที่นั่น
นอนพักในโรงพยาบาลอยู่ 3 วันค่ะ ผ่านไปอย่างทรมานคลื่นไส้ อาเจียรอยู่วันละหลายครั้ง แผลก็ปวด เขียวไปหลายแห่ง คุณหมอจึงส่งตัวไปทำMRI ผลตรวจออกมาไม่มีเลือดคั่งใดๆ แต่อาจเป็นผลข้างเคียงจากการที่ศรีษะกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แพทย์สั่งให้กลับบ้านได้และให้มาพบแพทย์ตามนัด ส่วนคุณเก๋ เธอคนนั้น..คนที่ขับรถพาฉันไปประสบอุบัติเหตุได้มาดูสภาพพิม 1 ครั้งเป็นเวลาไม่เกิน 2 นาที <- น้ำใจเธอยากแท้หยั่งถึง มาเขย่าแขนยืนข้างเตียง ถามว่า “เป็นไรมั้ย” พิมก็ตอบไปตามตรงค่ะ “เจ็บแผล ปวดหัวและก็มีอาเจียรบ้าง” เก๋ยิ้มให้เล็กน้อยแล้วก็กลับ
พิมก็วนๆ เวียนๆ เข้าออกโรงพยาบาลเป็นเวลาเกือบเดือน แฟน(ทอม)ของคุณเก๋ก็กลับมาขับวินปกติ พิมไปถามคุณเก๋กับ(ทอม)แฟนเธอเรื่องค่าใช้จ่ายที่มันเกินจากพรบ.ดูแล ซึ่งมันเป็นจำนวนเงินประมาณ 16,000 บาท ตอนแรกก็บอกว่าจะชดใช้ให้ ให้พิมเอาเอกสารค่าใช้จ่ายให้เค้า เค้าจะเอาใบเสร็จไปดำเนินการต่อให้เอง เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ หาตัวคนทั้งคู่ไม่เจอเลยค่ะ
ตูน น้องคนที่เจ้าของวินให้มาเซ็นต์ยอมรับเป็นคนขับวินแทนคนขับที่แท้จริง ได้รับใบแจ้งหนี้จากประกันภัยธนชาติ เป็นค่าซ่อมรถมาช จำนวนเงิน 20,000 บาท(หรือป่าวไม่แน่ใจค่ะ) แว้นซ์รถมาหาแม่พิม น้องมาร้องไห้บอก คุณเก๋กับ(ทอม)ไม่ยอมชดใช้ค่าใช้จ่ายใดๆ บอกไม่เกี่ยวกับเค้า อยากมาเป็นแพะก็รับผิดชอบไปเองตามที่เซ็นต์รับผิดที่โรงพัก
อ่าว!!! แล้วตูล่ะ .. พิมก็แวะไปถามเค้าทั้งคู่ก่อนไปทำงาน ถามถึงเรื่องเงินกับเอกสารใบเสร็จของพิม เค้าก็โยนกระดาษมาให้ชุดนึง มีสำเนาบัตรประชาชนของตูน+สำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของรถ(ทอม)และสำเนาพรบ. แล้วกับใบเสร็จ2 ใบ <อีก 3 ใบหายค่ะ> พร้อมกับคำพูดที่ว่า "อยากได้ก็ไปฟ้องร้องเอาเอง เรื่องมาก" นี่พิมกลายเป็นคนผิดไปแล้วหรอ
ทนทำงานไม่ไหวจึงรีบลางานไปโรงพัก เจ้าหน้าที่ที่นั่นใจดีมากๆ บอกให้ใจเย็นๆ นั่งรอร้อยเวรที่รับคดีในวันนั้น รอประมาณ 45 นาที<- ท่านคงติดงานมั้ง.. ก็มานั่งฟังพิมอธิบายดังรายละเอียดด้านบน ร้อยเวรนั้นก็ถามว่ามีเบอร์คนขับรถมั้ย นาทีนั้น.. แม่ค่ะ โทรขอความช่วยเหลือจากแม่ให้หาเบอร์ให้ เพราะ 2คนนั้นพยายามไม่อยากเห็นหน้าพิม เบอร์ไม่ให้ หน้าก็ไม่มอง (. . ) เศร้า ( . .)
รออีกประมาณ30 นาที ได้เบอร์(ทอม)แล้วค่ะ ร้อยเวรบอกให้โทรไป .. เออ โทรก็โทร
(ทอม) : ฮัลโล ครับ
พิม : ขอโทษค่ะ นี่เบอร์พี่ทอมหรือป่าวค่ะ
(ทอม) : ครับ ใครครับ
พิม : พิมค่ะ
(ทอม) : พิมไหนครับ ผมรู้จักหรือป่าว
พิม : รู้จักค่ะ คนที่แฟนพี่พาไปประสบอุบัติเหตุอ่ะค่ะ
(ทอม) : เออ!! มีไร
พิม : อ่อ มีค่ะ,พอดีมาแจ้งความเอกสารใบเสร็จหาย และก็จะขอเอกสารของพี่กับแฟนด้วยอ่ะค่ะ
(ทอม) : เอาเควี้ยไรอีก กูไม่มีเควี้ยไรให้หรอกนะ
พิม : เอ่อ.. น้ำตาซึม(ด่าตูทำไมว่ะ ยังไม่ได้ด่าไรให้เลย)
จังหวะนั้นร้อยเวรของคดีควักมือให้เอาโทรศัพท์ให้เค้าคุย
ร้อยเวร : เฮ้ย! คุณ ,ไม่ให้ความร่วมมือกับตำรวจหรอ
(ทอม) : XXX พูดไรไม่รู้ ไม่ได้ยินอ่ะ
เถียงกันไป เถียงกันมา เสียงร้อยเวรดังมาก คนทั้งโรงพักหันมาตรงพิมเป็นตาเดียวกัน
ร้อยเวร : อย่างนี้ก็เท่ากับให้การเท็จ จะเอาไง ก็เคลียร์ กูรื้อคดีใหม่ได้นะ
ทุกอย่างเงียบไป ร้อยเวรบอกให้พิมกลับไปเคลียร์กับเค้าที่วินรถมอเตอร์ไซค์ เค้าจะรออยู่ที่นั่น
พิมก็ยกมือไหว้ขอบคุณ ร้อยเวรบอกให้รีบกลับไปเคลียร์ (ทอม)เค้ารออยู่
พิมก็เลยขอเบอร์โทรศัพท์ร้อยเวร >> แต่ร้อยเวรไม่ให้เบอร์ค่ะ <<-เอ่อ.. แค่จะเอาไว้โทรถามในเรื่องคดีเฉยๆ ไม่ได้จะโทรไปจีบ คิดไปไหนเนี่ยคุณตำรวจ ( . .!)
พิมยอมลงทุนนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน มุ่งหน้าที่วินมอเตอร์ไซค์
** ไปถึง ไม่เจอค่ะ ไม่พบคนทั้งคู่/ ทอมกับคุณเก๋ ไม่ได้มาที่วินเลย <- อ่าว.. ยังไงละทีนี้
พยายามดักพบทั้งคู่เป็นเวลา1 อาทิตย์ และแล้วก็ได้พบทั้งคู่ค่ะ ที่ร้านขายของ(ของญาติคุณเก๋)
พิม : โห.. หาตัวพวกพี่นี่ยากจัง ไม่เจอพวกพี่เลย พิมจะมาขอเอกสารค่ะ
ทอม : เอกสารไร ให้ไปหมดแล้ว ไม่มีแล้วนี่
คุณเก๋ : จะมาเอาเควี้ยไรอีก นี่ตามไม่เลิกนะ
พิม : อ่าว.. พี่ มาหา,มาถามดีๆ นะค่ะ
ทอม : หาทำไมและจะถามอะไร ไม่มีไรจะคุยด้วย
พิม : ต้องมีค่ะ แฟนพี่ไงค่ะพานู๋ไปโดนรถชน ค่าใช้จ่ายมันมีนะค่ะ
คุณเก๋ : เออ.. แล้วไง ตัวกระเด็นไปโดนเองนี่ ไปโรงบาลเอง จ่ายเองสิ ไม่เกี่ยวไรกับกู xxxxxx <- คำด่าอีกยาวมาก
ทอม : ให้แฟนปลอมเป็นตำรวจหรอ เกือบเนียนนะน้อง หลอกพี่ยากนะครับ ไม่ได้-ตังค์กูหรอก
ญาติคุณเก๋ : ตามมาด่าอีกเป็นชุด
พิม : เอ่อ.. ขอกูพูดบ้าง พากูไปถูกรถชนแล้วจะไม่รับผิดชอบหรอ จะพาใครไปเจ็บหรือตาย ได้สบายเลยหรอ
คุณเก๋ : หน้าตาก็ดีนะอีพิม การศึกษาก็มี จะมาเอาเปรียบคนอย่างกูหรอ อีดอX อีเควี้ย xxx<- คำด่าอีกยาว
พิมก็ยืนตัวสั่น นี่มาให้เค้าด่าหรอ จะเข้าไปตบก็กลัวจะสู้ไม่ได้ คนฝั่งนั้นเยอะกว่า ..สักพัก คุณป้าจากไหนก็มาบอก "กลับไปก่อนนะนู๋" อีพวกนี้มันมีตังค์แต่มันไม่จ่ายหรอก ญาติมันเป็นตำรวจ
บอกตรงๆ ค่ะ ทั้งงงและแค้น คนไม่มีพวกไม่มีญาติพี่น้อง นี่มันอยู่ยากจริงๆ พิมอยากได้ความยุติธรรมคืนค่ะ จะไปโรงพักก็ยังไม่ได้ไป จึงขอเล่าสู่กันฟังก่อน ณ. ห้องของพันทิป ** ขอผู้รู้ ผู้เคยประสบเหตุ หรือผู้มีเจตนาดีสงสารผู้หญิงตาดำๆ ได้โปรดช่วยเหลือพิมด้วยนะค่ะ ต้องทำยังไงดีค่ะกับคนประเภทนี้
ปล.ขอบพระคุณทุกท่านที่ผ่านมาและสละเวลาอ่านนะค่ะ เรื่องมันยาวมาก “ขอบคุณค่ะ”