คือตอนนี้อยู่ปี1 ที่มหาลัยแถวๆสนามบินสุวรรณภูมิ อยู่คณะและสาขาที่ชอบอยู่พอสมควร เรื่องเรียนไม่มีปัญหา มีปัญหาเรื่องเพื่อนมากที่สุด เพระตอนแรกมีเพื่อนจากห้องเดียวกันมาเรียนด้วยกันก็เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน แต่สรุปว่า พอเขาได้เพื่อนใหม่เขาไม่เคยสนใจเราเลย เราต้องโทรไป ทักแชตไปหาตลอด แล้วเขาก็ไปไหนมาไหนกับเพื่อนใหม่ ไม่เคยชวนเรา จนเราตัดสินใจห่างจากเขามา พอมาทำกิจกรรมก็เป็นหลีดให้สาขา ก็ปรากฏว่าเริ่มเห็นความหวังรางๆ ว่าน่าจะมีเพื่อนแล้ว แต่สรุปพอจบงานก็เหมือนเดิมเขาสนิทสมกันหมด ยกเว้นเรา คือแบบว่าเราก็คุยหรือไปไหนมาไหนด้วยกันก็ปกติ แต่พอนานๆเราเริ่มรู้สึกเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมาย พอตอนนี้ผ่านมาเข้าสู่เทอมที่สอง สรุปว่าเราอยู่ตัวคนเดียว ยังโชคดีที่มีพวกพี่หรัสที่พอให้เราได้คลายความเหงา แต่ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าเราเข้าไปยุ่งกับพวกพี่ๆเขามากเกินไป สรุปเราไม่มีใครเลย นอกตากพ่อกับแม่ นานๆก็จะได้กลับไปหาสักที โดยส่วนตัวก็เป็นคนที่คุยกับคนพอได้ ใครชวนทำไรไปไหนก็ถ้าไม่ใช่เรื่องเสียหายก็ไป ก็อัธยาสัยได้ดีในระดับหนึ่งแต่ถ้าไม่รู้จักใครก็จะเงียบๆ
ตอนนี้ก็คิดอยู่ว่าควรจะทำไงดี ตอนนี้คิดไว้ว่าลองหาดูอีก ถ้าเจอก็จะเรียนต่อไป แต่ถ้าไม่เจอก็อาจจะลองเอาเรื่องซิ่วมาคิดอีกที
จะซิ่วเพราะไม่มีเพื่อนควรทำหรือไม่
ตอนนี้ก็คิดอยู่ว่าควรจะทำไงดี ตอนนี้คิดไว้ว่าลองหาดูอีก ถ้าเจอก็จะเรียนต่อไป แต่ถ้าไม่เจอก็อาจจะลองเอาเรื่องซิ่วมาคิดอีกที