คนแรกที่รัก...ตั้งแต่เมื่อลืมตา...
ไม่ว่าวันเวลาผ่านไปเท่าไหร่ก็รักเธอ
อาจไม่สมบูรณ์...อาจดูไม่เลิศเลอ
ก็ไม่ทำให้ความรักนี้ของเราน้อยลงไป...
คุ้นกันใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ นี่คือเพลงประกอบละครทองเนื้อเก้า ที่นำเอาหนูน้อยวันเฉลิม รวมทั้ง (เดาเอานะคะ) น่าจะเป็นเสียงของวันเฉลิมคนโตที่รับบทบาทโดยพระเอกฮ๊อตฮิตของยุคนี้ คุณเจมส์ จิรายุ
คุณพงษ์พัฒน์ ผู้กำกับละครเรื่องนี้ก็ทำละครออกมาได้ดีมากค่ะ นี่เป็นละครไม่กี่เรื่องที่นักแสดงไม่จำเป็นจะต้องบอกว่า “ช่วยติดตามด้วยนะคะ ละครมีคติ มีแง่คิดสอนใจ” เพราะไม่ว่าใครดู ก็ต้องรู้สึกได้ ถึงเรื่องราวที่ละครได้สะท้อนชีวิตจริงของคนในสังคม
ไม่ค่ะไม่...(สั่นหัวไปมาซ้ายขวา 180 องศาถ้วน)
ดิฉันไม่ได้ตั้งกระทู้มาเพื่ออวยละคร เพียงแต่ว่าช่วงนี้ มองไปทางไหน รู้สึกมองไปทางไหนก็มีแต่กระแส แม่รักลูก ลูกรักแม่ ฟีเวอร์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องละครทองเนื้อเก้าอย่างที่ได้กล่าวมาแล้วข้าวต้น รวมไปถึง คดีการเสียชีวิตของนักกีฬายิงปืนทีมชาติ ที่พัวพันไปถึงสาเหตุ และเหตุจูงใจในการฆ่า นั้นก็คือ ความรักที่มีต่อลูก
กอร์ปกับกระทู้ในห้อง ศาลาประชาคม ห้องสวนลุมพินี และห้องอื่นๆ ประปรายที่มาเล่า มาระบาย เรื่องราวปัญหาของครอบครัว ระหว่าง พ่อ แม่ ลูก
ยิ่งมาเจอบทบาทของหนูวันเฉลิมที่รักแม่อย่างไม่มีเงื่อนไข รักมากจนสงสาร พอสงสารเข้ามากๆ ดิฉันก็มีคำถามว่า แล้วแม่ล่ะ ทำไมแม่บางคนถึงพูดแต่ปากว่ารักลูก แต่...
ดิฉันเชื่อว่ามีแม่หลายๆ คนที่ให้กำเนิดลูก และเลี้ยงลูกให้เติบโตมาอย่างดี อย่างมีคุณภาพ ให้ความรัก ความเข้าใจ และความอบอุ่นเท่าที่ลูกคนหนึ่งพึงได้รับ แม้กระทั้งในครอบครัวที่ดูไม่สมบูรณ์ ครอบครัวที่มีความจำกัดทางด้านฐานะทางสังคม ฐานะทางเศรษฐกิจ ฯลฯ ก็ไม่ได้ทำให้พ่อ หรือแม่ที่ดี ปฏิบัติต่อลูกด้อยลงไป
แต่หากคุณมองกันดีๆ แค่กวาดตาไปรอบๆ ข้างบ้านเรา ในซอยบ้านเรา ในหมู่บ้านเรา คุณอาจจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติ ที่จะมีเด็กที่ถูกเลี้ยงโดยคนแก่ ไม่ว่าจะเป็นปู่ย่า ตายาย ก็ตาม หรือแม้กระทั้งเด็กวัยรุ่นๆ ที่ขี่มอเตอร์ไซค์เป็นอาชีพ ( ฮ่าๆๆ) เด็กแว้นน่ะค่ะ เด็กที่ชอบยกพวกตีกันตามป้ายรถเมล์ตามข่าว เด็กที่ชอบโพสต์รูปวาบหวิวของตัวเองลงในเพจ เด็กที่มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร เด็กที่ต้องไปทำแท้งเนื่องมาจากการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร ฯลฯ
ใครเป็นพ่อ เป็นแม่ของเด็กเหล่านี้??....
เวลาดิฉันอ่านกระทู้พันทิบ กระทู้ที่ลูกๆ มาระบายเกี่ยวกับพ่อแม่ตัวเอง บ้างก็จะได้รับคำปลอบใจที่เป็นเหตุเป็นผล แต่บ่อยๆ ก็จะเห็นความเห็นประมาณว่า “ ท่านให้กำเนิดมา บุญคุณนี้ทดแทนยังไงก็ไม่หมด”
เราเติบโตมาในสังคมที่ถูกสอนมาให้คิดเหมือนวันเฉลิม ให้รักพ่อรักแม่อย่างไม่มีเงือนไข และถึงแม้จะไม่ถูกสอนมาให้รักพ่อแม่ ดิฉันก็เชื่อว่ามนุษย์อย่างเราย่อมรักผู้ให้กำเนิดแน่นอน จะไม่คิดทรยศ หรือทำร้ายผู้ให้กำเนิด และผู้มีพระคุณ ถึงแม่เราจะได้ยินข่าวการทำร้ายร่างกายคนในครอบครัวอยู่เรื่อยๆ แต่ดิฉันก็เชื่ออย่างนั้น
และสิ่งที่ทำให้ดิฉันตั้งกระทู้นี้ก็คือ สังคมของเราลืมเน้นย้ำอะไรไปหรือเปล่า?....
เราลืมที่จะปลูกฝังและเน้นย้ำในเรื่องความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก “เน้นและย้ำ” ในทางปฏิบัติ ไม่ใช่รักแต่เพียงความรู้สึก ไม่ใช่รักเพราะต้องรัก ไม่ใช่รักเพราะเค้าเกิดมาแล้ว ต้องรักและรับผิดชอบ แต่อยากให้รักและปฏิบัติ
รักตั้งแต่เค้ายังไม่เกิด คือ ถ้าไม่พร้อมก็ต้องคุมกำเนิด ผู้หญิงก็กินยาคุม ใส่ห่วงคุมกำเนิด หรือไม่ก็พกถุงยางอนามัยเลยค่ะ
ไม่ต้องอาย อายทำไมคะ ถ้าเราไม่ทำ ติดโรคมาก็เรา ท้องมาก็เรา คิดให้เยอะๆ นะคะ
ส่วนคุณผู้ชาย ไม่ต้องถึงขนาดไปทำหมันหรอกค่ะ (ฮ่าๆๆ) แค่พกถุงยางก็น่าจะเพียงพอ และถ้าเป็นไปได้ ขออย่าเที่ยวหลับนอนกับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก หรือคู่ของเราดีกว่าค่ะ
อยากให้รักเค้าตั้งแต่เค้ายังไม่มีตัวตน อยากให้รักเค้าตั้งแต่เราทุกคนยังไม่มีแฟน ยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีเพศสัมพันธ์ อยากให้เราปลูกฝังสังคมของเราให้คิดถึงอนาคตของเด็กน้อยที่กำลังจะมาเกิดกับเรา เค้าจะอยู่อย่างไรในสังคมที่เข้าใจยากอย่างทุกวันนี้ เพราะหากคุณเกิดเหนื่อยกับภาระการเลี้ยงคนหนึ่งคนแค่เพียงนาทีเดียว แค่เพียงนาทีเดียว เด็กน้อยคนนั้นก็จะไปรับสิ่งที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิต และเด็กน้อยคนนั้นก็จะกลายเป็นคนที่เติบโตมากับความคิดไม่ดีๆ ที่แทรกซึมอยู่ในตัวเค้าเอง และเพราะเราคือที่พึ่งของเค้า เราคือทุกอย่างของเรา ถึงแม้เค้าโตมาจะติดเพื่อนบ้าง ติดแฟนบ้าง ติดเกมส์บ้าง แต่เรากับเค้าก็แทบจะคือคนเดียวกัน เค้าเกิดมาจากตัวเรา ขออย่าผลักไสไล่ส่งเค้า เพียงเพราะเค้าใช้ชีวิตตามธรรมชาติในวัยของเค้า
จะมีเด็กน้อยสักกี่คนที่เป็นทองเนื้อเก้าได้อย่างหนูน้อยวันเฉลิม เด็กก็คือเด็กค่ะ เค้าต้องการการอบรมสั่งสอน เค้าต้องการความรักและความอบอุ่น อย่ายัดเยียดให้เค้าต้องมาเข้าใจอะไรยากๆ ที่เราเองเกิดมาจนค่อนชีวิตก็ยังไม่เข้าใจเลย
มองไปรอบๆ ตัวเรา เพื่อนบ้าน ญาติพี่น้อง เพื่อนร่วมงาน คนขับรถที่ใช้ถนนร่วมกับเรา และสุดท้ายมองตัวเราเองด้วย ใครก็ตามที่ชอบสร้างปัญหา สร้างความไม่สบายใจให้คนรอบข้าง คนที่ทำร้ายร่างกายคนอื่น คนที่ขโมย ฉ้อโกงของๆ คนอื่น คนเหล่านี้ก็มีพ่อมีแม่เหมือนกันกับเรา คนเหล่านี้ล้วนแต่เคยเป็นเด็กน้อยๆ ในอ้อมกอดของพ่อแม่ เป็นคนที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่คล้ายๆ กัน
คงไม่มีใครอยากเห็นลูกของตัวเองสร้างปัญหาให้สังคม ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เสียหายทางร่างกายและทรัพย์สิน หรือแม้กระทั้งชีวิต เรามาช่วยกันตระหนักถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของคำว่า พ่อ และ แม่ นะคะ เราจะรักเค้าและปฏิบัติกับเค้าให้สมกับที่เค้าเกิดมาในครอบครัวเรา ที่เค้าเกิดมาเติมเต็มครอบครัวเรา โดยที่เราไม่ต้องบอกเค้าให้รักเรา หรือตอบแทนเรา เพราะความรักของเรา รักอย่างมีแบบแผน รักที่ทุ่มเทให้เค้าเพื่อให้แน่ใจว่าเค้าได้รับสิ่งที่จำเป็นในชีวิตอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งพึงได้รับ จะทำให้เค้ารักเราอย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน และเค้าจะไม่มีวันทิ้งเราไปไหน ไม่ต้องมีใครมาบอกให้เค้าอดทนกับเราเรา เพราะความรักที่เราเฝ้ามอบและปฏิบัติต่อเค้า จะทำให้เค้ารักและเข้าใจเรา ผู้เป็น “พ่อ” และ “แม่” อย่างเราเอง
ปล. เจ้าของกระทู้ ยังไม่มีลูกค่ะ แต่ก็ซ้อมรักเด็กไว้แล้ว (ฮ่าๆๆ)
รัก แม่ และ ลูก (พ่อด้วยค่ะ)
ไม่ว่าวันเวลาผ่านไปเท่าไหร่ก็รักเธอ
อาจไม่สมบูรณ์...อาจดูไม่เลิศเลอ
ก็ไม่ทำให้ความรักนี้ของเราน้อยลงไป...
คุ้นกันใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ นี่คือเพลงประกอบละครทองเนื้อเก้า ที่นำเอาหนูน้อยวันเฉลิม รวมทั้ง (เดาเอานะคะ) น่าจะเป็นเสียงของวันเฉลิมคนโตที่รับบทบาทโดยพระเอกฮ๊อตฮิตของยุคนี้ คุณเจมส์ จิรายุ
คุณพงษ์พัฒน์ ผู้กำกับละครเรื่องนี้ก็ทำละครออกมาได้ดีมากค่ะ นี่เป็นละครไม่กี่เรื่องที่นักแสดงไม่จำเป็นจะต้องบอกว่า “ช่วยติดตามด้วยนะคะ ละครมีคติ มีแง่คิดสอนใจ” เพราะไม่ว่าใครดู ก็ต้องรู้สึกได้ ถึงเรื่องราวที่ละครได้สะท้อนชีวิตจริงของคนในสังคม
ไม่ค่ะไม่...(สั่นหัวไปมาซ้ายขวา 180 องศาถ้วน)
ดิฉันไม่ได้ตั้งกระทู้มาเพื่ออวยละคร เพียงแต่ว่าช่วงนี้ มองไปทางไหน รู้สึกมองไปทางไหนก็มีแต่กระแส แม่รักลูก ลูกรักแม่ ฟีเวอร์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องละครทองเนื้อเก้าอย่างที่ได้กล่าวมาแล้วข้าวต้น รวมไปถึง คดีการเสียชีวิตของนักกีฬายิงปืนทีมชาติ ที่พัวพันไปถึงสาเหตุ และเหตุจูงใจในการฆ่า นั้นก็คือ ความรักที่มีต่อลูก
กอร์ปกับกระทู้ในห้อง ศาลาประชาคม ห้องสวนลุมพินี และห้องอื่นๆ ประปรายที่มาเล่า มาระบาย เรื่องราวปัญหาของครอบครัว ระหว่าง พ่อ แม่ ลูก
ยิ่งมาเจอบทบาทของหนูวันเฉลิมที่รักแม่อย่างไม่มีเงื่อนไข รักมากจนสงสาร พอสงสารเข้ามากๆ ดิฉันก็มีคำถามว่า แล้วแม่ล่ะ ทำไมแม่บางคนถึงพูดแต่ปากว่ารักลูก แต่...
ดิฉันเชื่อว่ามีแม่หลายๆ คนที่ให้กำเนิดลูก และเลี้ยงลูกให้เติบโตมาอย่างดี อย่างมีคุณภาพ ให้ความรัก ความเข้าใจ และความอบอุ่นเท่าที่ลูกคนหนึ่งพึงได้รับ แม้กระทั้งในครอบครัวที่ดูไม่สมบูรณ์ ครอบครัวที่มีความจำกัดทางด้านฐานะทางสังคม ฐานะทางเศรษฐกิจ ฯลฯ ก็ไม่ได้ทำให้พ่อ หรือแม่ที่ดี ปฏิบัติต่อลูกด้อยลงไป
แต่หากคุณมองกันดีๆ แค่กวาดตาไปรอบๆ ข้างบ้านเรา ในซอยบ้านเรา ในหมู่บ้านเรา คุณอาจจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติ ที่จะมีเด็กที่ถูกเลี้ยงโดยคนแก่ ไม่ว่าจะเป็นปู่ย่า ตายาย ก็ตาม หรือแม้กระทั้งเด็กวัยรุ่นๆ ที่ขี่มอเตอร์ไซค์เป็นอาชีพ ( ฮ่าๆๆ) เด็กแว้นน่ะค่ะ เด็กที่ชอบยกพวกตีกันตามป้ายรถเมล์ตามข่าว เด็กที่ชอบโพสต์รูปวาบหวิวของตัวเองลงในเพจ เด็กที่มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร เด็กที่ต้องไปทำแท้งเนื่องมาจากการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร ฯลฯ
ใครเป็นพ่อ เป็นแม่ของเด็กเหล่านี้??....
เวลาดิฉันอ่านกระทู้พันทิบ กระทู้ที่ลูกๆ มาระบายเกี่ยวกับพ่อแม่ตัวเอง บ้างก็จะได้รับคำปลอบใจที่เป็นเหตุเป็นผล แต่บ่อยๆ ก็จะเห็นความเห็นประมาณว่า “ ท่านให้กำเนิดมา บุญคุณนี้ทดแทนยังไงก็ไม่หมด”
เราเติบโตมาในสังคมที่ถูกสอนมาให้คิดเหมือนวันเฉลิม ให้รักพ่อรักแม่อย่างไม่มีเงือนไข และถึงแม้จะไม่ถูกสอนมาให้รักพ่อแม่ ดิฉันก็เชื่อว่ามนุษย์อย่างเราย่อมรักผู้ให้กำเนิดแน่นอน จะไม่คิดทรยศ หรือทำร้ายผู้ให้กำเนิด และผู้มีพระคุณ ถึงแม่เราจะได้ยินข่าวการทำร้ายร่างกายคนในครอบครัวอยู่เรื่อยๆ แต่ดิฉันก็เชื่ออย่างนั้น
และสิ่งที่ทำให้ดิฉันตั้งกระทู้นี้ก็คือ สังคมของเราลืมเน้นย้ำอะไรไปหรือเปล่า?....
เราลืมที่จะปลูกฝังและเน้นย้ำในเรื่องความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก “เน้นและย้ำ” ในทางปฏิบัติ ไม่ใช่รักแต่เพียงความรู้สึก ไม่ใช่รักเพราะต้องรัก ไม่ใช่รักเพราะเค้าเกิดมาแล้ว ต้องรักและรับผิดชอบ แต่อยากให้รักและปฏิบัติ
รักตั้งแต่เค้ายังไม่เกิด คือ ถ้าไม่พร้อมก็ต้องคุมกำเนิด ผู้หญิงก็กินยาคุม ใส่ห่วงคุมกำเนิด หรือไม่ก็พกถุงยางอนามัยเลยค่ะ
ไม่ต้องอาย อายทำไมคะ ถ้าเราไม่ทำ ติดโรคมาก็เรา ท้องมาก็เรา คิดให้เยอะๆ นะคะ
ส่วนคุณผู้ชาย ไม่ต้องถึงขนาดไปทำหมันหรอกค่ะ (ฮ่าๆๆ) แค่พกถุงยางก็น่าจะเพียงพอ และถ้าเป็นไปได้ ขออย่าเที่ยวหลับนอนกับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก หรือคู่ของเราดีกว่าค่ะ
อยากให้รักเค้าตั้งแต่เค้ายังไม่มีตัวตน อยากให้รักเค้าตั้งแต่เราทุกคนยังไม่มีแฟน ยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีเพศสัมพันธ์ อยากให้เราปลูกฝังสังคมของเราให้คิดถึงอนาคตของเด็กน้อยที่กำลังจะมาเกิดกับเรา เค้าจะอยู่อย่างไรในสังคมที่เข้าใจยากอย่างทุกวันนี้ เพราะหากคุณเกิดเหนื่อยกับภาระการเลี้ยงคนหนึ่งคนแค่เพียงนาทีเดียว แค่เพียงนาทีเดียว เด็กน้อยคนนั้นก็จะไปรับสิ่งที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิต และเด็กน้อยคนนั้นก็จะกลายเป็นคนที่เติบโตมากับความคิดไม่ดีๆ ที่แทรกซึมอยู่ในตัวเค้าเอง และเพราะเราคือที่พึ่งของเค้า เราคือทุกอย่างของเรา ถึงแม้เค้าโตมาจะติดเพื่อนบ้าง ติดแฟนบ้าง ติดเกมส์บ้าง แต่เรากับเค้าก็แทบจะคือคนเดียวกัน เค้าเกิดมาจากตัวเรา ขออย่าผลักไสไล่ส่งเค้า เพียงเพราะเค้าใช้ชีวิตตามธรรมชาติในวัยของเค้า
จะมีเด็กน้อยสักกี่คนที่เป็นทองเนื้อเก้าได้อย่างหนูน้อยวันเฉลิม เด็กก็คือเด็กค่ะ เค้าต้องการการอบรมสั่งสอน เค้าต้องการความรักและความอบอุ่น อย่ายัดเยียดให้เค้าต้องมาเข้าใจอะไรยากๆ ที่เราเองเกิดมาจนค่อนชีวิตก็ยังไม่เข้าใจเลย
มองไปรอบๆ ตัวเรา เพื่อนบ้าน ญาติพี่น้อง เพื่อนร่วมงาน คนขับรถที่ใช้ถนนร่วมกับเรา และสุดท้ายมองตัวเราเองด้วย ใครก็ตามที่ชอบสร้างปัญหา สร้างความไม่สบายใจให้คนรอบข้าง คนที่ทำร้ายร่างกายคนอื่น คนที่ขโมย ฉ้อโกงของๆ คนอื่น คนเหล่านี้ก็มีพ่อมีแม่เหมือนกันกับเรา คนเหล่านี้ล้วนแต่เคยเป็นเด็กน้อยๆ ในอ้อมกอดของพ่อแม่ เป็นคนที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่คล้ายๆ กัน
คงไม่มีใครอยากเห็นลูกของตัวเองสร้างปัญหาให้สังคม ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เสียหายทางร่างกายและทรัพย์สิน หรือแม้กระทั้งชีวิต เรามาช่วยกันตระหนักถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของคำว่า พ่อ และ แม่ นะคะ เราจะรักเค้าและปฏิบัติกับเค้าให้สมกับที่เค้าเกิดมาในครอบครัวเรา ที่เค้าเกิดมาเติมเต็มครอบครัวเรา โดยที่เราไม่ต้องบอกเค้าให้รักเรา หรือตอบแทนเรา เพราะความรักของเรา รักอย่างมีแบบแผน รักที่ทุ่มเทให้เค้าเพื่อให้แน่ใจว่าเค้าได้รับสิ่งที่จำเป็นในชีวิตอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งพึงได้รับ จะทำให้เค้ารักเราอย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน และเค้าจะไม่มีวันทิ้งเราไปไหน ไม่ต้องมีใครมาบอกให้เค้าอดทนกับเราเรา เพราะความรักที่เราเฝ้ามอบและปฏิบัติต่อเค้า จะทำให้เค้ารักและเข้าใจเรา ผู้เป็น “พ่อ” และ “แม่” อย่างเราเอง
ปล. เจ้าของกระทู้ ยังไม่มีลูกค่ะ แต่ก็ซ้อมรักเด็กไว้แล้ว (ฮ่าๆๆ)