ก่อนอื่นต้องขอกล่าวก่อนนะครับที่ผมทำรีวิวนี้ขึ้นมา เพือให้เป็นข้อมุลสำหรับคนที่ต้องการไปเที่ยว ไม่ได้เน้นเรื่องรุปถ่าย ส่วนข้อมุลส่วนใหญ่จะเป้นข้อมุลทั่วไป หรือการเดินทาง แต่จะเน้นสำหรับ backpacker ทั้งหลายที่ต้องการเทียวด้วยตัวเอง ถ้าใครมีประสพการณ์หรือข้อมุลเพิ่มเติม ขอให้ช่วยแชร์กันด้วยครับ เพราะอยากจะให้คนไทย ได้มีโอกาสเดินทางหาประสพการณ์จากต่างประเทศมากขึ้น
หลังจากที่เช็คเอาท์ออกจาก homestay ที่ หมุ่บ้าน mai chau แล้ว ผมก็นั่ง มอไซด์ ออกมาที่ถนน หมายเลข 6 เพือจับรถโดยสาร ขึ้นเหนือต่อ
โดยมีจุดมุ่งหมาย มุ่งเข้าสุ่ดินแดนไทยดำ จุดที่จะไปมีอยุ่ สองเมืองคือ เมือง เซินลา ซึ่งเป็นเมืองเอก ของไทยดำ หรือ เมืองเดียนเบียนฟุ เมือก่อนชื่อเมืองแถน ซึ่งเป็นเมืองชายแดนเวียดนาม ลาว ถ้าใครมาจาก เมืองขัว ประเทศลาว ข้ามชายแดนมาเวียดนาม ต้องมา drop ที่เมืองนี้ก่อน เพือเดินทางต่อไปยังเมืองอื่นครับ เมื่อรถคันแรกผ่านมา เป็นรถไปเดียนเบียน ก็จับรถคันนี้เลย เรียกว่าคันไหนมาก่อน เอาคันนั้น ราคาค่ารถ 400,000 โดนค่านายหน้า เด็กมอไซด์ ที่พามาด้วย ไม่รุ้เท่าไร
เวลาขึ้นรถที่เวียดนาม ไม่จำเป็น ไม่ต้องให้ใครพามาขึ้นรถ หรือ พาไปหาโรงแรมให้นะครับ พวกนี้ จะไปรับค่าคอมซึ่งจะบวกเราอีกที่ เป็นเหมือนกันทั้งเวียดนาม กับ อินโดนีเซีย ที่พบมา แต่ที่หลังโหดกว่า
พอมาถึงเมืองเดียนเบียนตามรุปข้างล่าง ก็เย็นแล้วครับ นั่งรถ แปดชั่วโมงกว่า
นี่คือภาพถ่ายเมืองเดียนเบียนตอนเช้าครับ ด้านหลังแนวเขาก็คือ ประเทศลาว โรงแรมที่เมืองเดียนเบียนจะอยุ่รอบๆท่ารถ มีเยอะแยะ ไปลองหาดุ คุณภาพ ก็คือ เวียดนาม basic room ทั้งนั้น ส่วนใหญ่ราคา 200,000 ไม่มี อาหารเช้า เมืองนี้ เป็นเมืองใหม่ ทั้งเมืองมีแต่คนลาวกับคนเวียดนาม ผมแทบไม่พบคนไทยดำ เจ้าของถิ่นเลย ไปอยุ่นอกเมืองกัน หมด ส่วนอาหารเมืองนี้ ขอบอกว่าแย่ที่สุดที่เคยทานในเวียดนามมา
รุ้สึก ร้านอาหารส่วนใหญ่ถึงแม้จะเป้นอาหารเวียดนาม แต่กุ๊ก จะเป็นคนลาวครับ แล้วโรงแรม เล็กๆส่วนใหญ่เจ้าของก็คนลาว
[CR] มาดุกันครับว่าเงิน usd 1000 จากฮานอยจะไปได้ถึงไหน วันที 14/11
หลังจากที่เช็คเอาท์ออกจาก homestay ที่ หมุ่บ้าน mai chau แล้ว ผมก็นั่ง มอไซด์ ออกมาที่ถนน หมายเลข 6 เพือจับรถโดยสาร ขึ้นเหนือต่อ
โดยมีจุดมุ่งหมาย มุ่งเข้าสุ่ดินแดนไทยดำ จุดที่จะไปมีอยุ่ สองเมืองคือ เมือง เซินลา ซึ่งเป็นเมืองเอก ของไทยดำ หรือ เมืองเดียนเบียนฟุ เมือก่อนชื่อเมืองแถน ซึ่งเป็นเมืองชายแดนเวียดนาม ลาว ถ้าใครมาจาก เมืองขัว ประเทศลาว ข้ามชายแดนมาเวียดนาม ต้องมา drop ที่เมืองนี้ก่อน เพือเดินทางต่อไปยังเมืองอื่นครับ เมื่อรถคันแรกผ่านมา เป็นรถไปเดียนเบียน ก็จับรถคันนี้เลย เรียกว่าคันไหนมาก่อน เอาคันนั้น ราคาค่ารถ 400,000 โดนค่านายหน้า เด็กมอไซด์ ที่พามาด้วย ไม่รุ้เท่าไร
เวลาขึ้นรถที่เวียดนาม ไม่จำเป็น ไม่ต้องให้ใครพามาขึ้นรถ หรือ พาไปหาโรงแรมให้นะครับ พวกนี้ จะไปรับค่าคอมซึ่งจะบวกเราอีกที่ เป็นเหมือนกันทั้งเวียดนาม กับ อินโดนีเซีย ที่พบมา แต่ที่หลังโหดกว่า
พอมาถึงเมืองเดียนเบียนตามรุปข้างล่าง ก็เย็นแล้วครับ นั่งรถ แปดชั่วโมงกว่า
นี่คือภาพถ่ายเมืองเดียนเบียนตอนเช้าครับ ด้านหลังแนวเขาก็คือ ประเทศลาว โรงแรมที่เมืองเดียนเบียนจะอยุ่รอบๆท่ารถ มีเยอะแยะ ไปลองหาดุ คุณภาพ ก็คือ เวียดนาม basic room ทั้งนั้น ส่วนใหญ่ราคา 200,000 ไม่มี อาหารเช้า เมืองนี้ เป็นเมืองใหม่ ทั้งเมืองมีแต่คนลาวกับคนเวียดนาม ผมแทบไม่พบคนไทยดำ เจ้าของถิ่นเลย ไปอยุ่นอกเมืองกัน หมด ส่วนอาหารเมืองนี้ ขอบอกว่าแย่ที่สุดที่เคยทานในเวียดนามมา
รุ้สึก ร้านอาหารส่วนใหญ่ถึงแม้จะเป้นอาหารเวียดนาม แต่กุ๊ก จะเป็นคนลาวครับ แล้วโรงแรม เล็กๆส่วนใหญ่เจ้าของก็คนลาว