ตอนนี้แฟน (ต่างชาติ) ที่คบกันมาสองปีตัดสินใจที่จะไม่ใช้ชีวิตอยู้กับเราด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าตัดสินใจอะไรเพื่อเราทั้งคู่และเสียสละมาเยอะแล้วตอนนี้เค้าต้องการตัดสินใจที่จะทำเพื่อตัวเค้าเองและอนาคตของเค้าบ้าง เค้าอยากให้เราทำเหมือนกัน
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าเราเคยทำงานอยู่กับเค้าที่เมือง A แล้วเราจำเป็นต้องย้ายไปอีกเมืองนึงซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราไม่ได้รักเค้าจริงและพยายามไปอยู่ไกลแต่เค้าก็ยอมซื้อรถจากเงินที่เก็บมาทั้งหมดเพื่อที่จะขับมาหาอาทิตย์ละครั้งอยู่ด้วยกันครั้งละครี่งวัน....จนในที่สุดเราได้งานที่ตำแหน่งดีมากและกำลังจะกลับไปที่เมือง A เป็นจังหวะเดียวกับที่รถเค้าชนยุบจนต้องขายเป็นอะไหล่แต่เค้าไม่เป็นไร
ตั้งแต่เค้าเสียรถไปเค้าก็มีอาการและคำพูดแปลกๆไม่เหมือนเดิม (ตลอดเวลาคุยกันทางโทรศัพท์วันละครั้ง) ไม่ใช้คำพูดเดิมๆที่เคยเรียกเรา ถามคำตอบคำ .. แล้วก็ได้มารู้เมื่อสามวันก่อนว่าเค้าได้งานที่อเมริกาและกำลังเตรียมวีซ่า .... มันจุก อึ้ง ช็อค ตอนนั้นยังไม่ค่อยร้องไห้เพราะงงๆอยู่ เพระาเวลาเค้าหรือเราจะตัดสินใจอะไรโดยเฉพาะเรื่องใหญ่ที่จะกระทบชีวิตทั้งคู่ เราจะปรึกษากันเสมอ แต่คราวนี้ไม่มีมูล ไม่มีท่าที อยู่ดีๆก็โพล่งออกมา....เราพยายามบอกเค้าว่าเราจะกลับไปเมือง A ก็เพราะเค้าเป็นเหตุผลแรก และเหตุผลที่สองก็คือเรื่องงานที่ดีขึ้น เค้าบอกว่าอย่าพูดว่ามาเพราะเค้า เพราะถ้ามันเป็นตำแหน่งเดิมหรือตำแหน่งเล็กๆเราก็คงไม่กลับมา แล้วเค้าก็ตัดสินใจแล้ว อะไรก็หยุดเค้าไม่ได้ เค้าเสียสละมามากพอแล้ว เค้าไม่อยากตื่นมาเมื่ออายุ40 แล้วยังไม่มีอะไร เค้าจะไปเพื่อตัวเค้าและอนาคตของเค้าเอง จะไม่คิดถึงเรื่อง firlfriend หรือ relationship อะไรทั้งนั้น... เรารักเค้ามาก ทุ่มให้ทั้งหัวใจและความรู้สึกเพราะเราและเค้าแพลนที่จะแต่งงานกัน เค้าเป็นฝ่ายขอเราแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นมา ในหัวเราก็ไม่เคยคิดที่จะไม่มีเค้าอีกเลย คิดว่าคนนี้คนเดียว ที่จะเป็นครอบครัวเดียวกัน มีลูกที่น่ารักด้วยกัน ซึ่งเค้าเองก็พูดอยู่บ่อยครั้งว่าถ้าแต่งงานแล้วจะไม่หย่าเหมือนพ่อแม่ของเค้านะ เค้าพูดเองด้วยว่าลูกของเราจะต้องน่ารัก เพราะเป็น cocktail kid
ผ่านมาแล้วสามวัน วันแรกยังคงอึ้งๆงงๆ จึงไปทำงานได้ปกติ แต่เมื่อวานหยุดแล้วอยู่กับตัวเอง ... ร้องไห้ทั้งวัน เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวร้อง อยู่ตลอดเวลา ตื่นมาวันนี้ก็ร้องอีก ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มคิดอะไรในหัว
แพลนที่เราอยากกลับไปอยู่ใกล้ๆเค้า อยากเก็บเงินร่วมกันเพื่อสร้างอนาคต มันหายไปในพริบตา....เฝ้าคิดอยู่แค่ว่าเราไม่ชอบเมือง A และที่เรากลับไปก็เพื่อเค้าแต่ตอนนี้เค้าจะไปจากเราๆ จะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไงเพราะเราไม่ชอบและไม่อยากจะอยู่ที่เมืองนั้นอยู่แล้ว เพื่อนก็ไม่มี ทั้งบริษัทคนไทยก็ไม่มี แล้วยังไม่มีเค้าอีก.... คิด คิด คิด ซึ่งรู้ว่าเปลี่ยนใจเค้าไม่ได้อยู่แล้ว .. แต่เราล่ะ จะเอายังงไงดีกับชีวิต ... ลาออกแล้วจากที่ทำงานที่ทำอยู่ ต้องไปเริ่มที่ใหม่ปีหน้าซึ่งเซ็นสัญญาไปแล้วด้วย...ชั่งใจหลายร้อยรอบต่อวันทั้งเรื่องเค้าและเรื่องงาน คิดมากจนไม่รู้สึกหิวทั้งๆที่เป็นคนมีปัญหาเรื่องโรคกระเพาะ ... รู้ว่าเปลี่ยนใจเค้าไม่ได้ แต่ทำใจยาก และยังคงร้องไห้อย่างต่อเนื่อง ยังไม่รู้เลยว่าวันนี้จะไปทำงานได้ยังไง อยากร้องไห้ให้น้ำตามันแห้ง ร้องให้พอ แต่มันก็ไม่แห้งซักที น้ำคามันสามารถไหลออกมาได้ตลอดเวลา อยากเข้มแข็งแต่ทำไมมันทำยากจัง
ครั้งแรกกับพันทิป ขอกำลังใจจากชาวสมาชิก
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าเราเคยทำงานอยู่กับเค้าที่เมือง A แล้วเราจำเป็นต้องย้ายไปอีกเมืองนึงซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราไม่ได้รักเค้าจริงและพยายามไปอยู่ไกลแต่เค้าก็ยอมซื้อรถจากเงินที่เก็บมาทั้งหมดเพื่อที่จะขับมาหาอาทิตย์ละครั้งอยู่ด้วยกันครั้งละครี่งวัน....จนในที่สุดเราได้งานที่ตำแหน่งดีมากและกำลังจะกลับไปที่เมือง A เป็นจังหวะเดียวกับที่รถเค้าชนยุบจนต้องขายเป็นอะไหล่แต่เค้าไม่เป็นไร
ตั้งแต่เค้าเสียรถไปเค้าก็มีอาการและคำพูดแปลกๆไม่เหมือนเดิม (ตลอดเวลาคุยกันทางโทรศัพท์วันละครั้ง) ไม่ใช้คำพูดเดิมๆที่เคยเรียกเรา ถามคำตอบคำ .. แล้วก็ได้มารู้เมื่อสามวันก่อนว่าเค้าได้งานที่อเมริกาและกำลังเตรียมวีซ่า .... มันจุก อึ้ง ช็อค ตอนนั้นยังไม่ค่อยร้องไห้เพราะงงๆอยู่ เพระาเวลาเค้าหรือเราจะตัดสินใจอะไรโดยเฉพาะเรื่องใหญ่ที่จะกระทบชีวิตทั้งคู่ เราจะปรึกษากันเสมอ แต่คราวนี้ไม่มีมูล ไม่มีท่าที อยู่ดีๆก็โพล่งออกมา....เราพยายามบอกเค้าว่าเราจะกลับไปเมือง A ก็เพราะเค้าเป็นเหตุผลแรก และเหตุผลที่สองก็คือเรื่องงานที่ดีขึ้น เค้าบอกว่าอย่าพูดว่ามาเพราะเค้า เพราะถ้ามันเป็นตำแหน่งเดิมหรือตำแหน่งเล็กๆเราก็คงไม่กลับมา แล้วเค้าก็ตัดสินใจแล้ว อะไรก็หยุดเค้าไม่ได้ เค้าเสียสละมามากพอแล้ว เค้าไม่อยากตื่นมาเมื่ออายุ40 แล้วยังไม่มีอะไร เค้าจะไปเพื่อตัวเค้าและอนาคตของเค้าเอง จะไม่คิดถึงเรื่อง firlfriend หรือ relationship อะไรทั้งนั้น... เรารักเค้ามาก ทุ่มให้ทั้งหัวใจและความรู้สึกเพราะเราและเค้าแพลนที่จะแต่งงานกัน เค้าเป็นฝ่ายขอเราแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นมา ในหัวเราก็ไม่เคยคิดที่จะไม่มีเค้าอีกเลย คิดว่าคนนี้คนเดียว ที่จะเป็นครอบครัวเดียวกัน มีลูกที่น่ารักด้วยกัน ซึ่งเค้าเองก็พูดอยู่บ่อยครั้งว่าถ้าแต่งงานแล้วจะไม่หย่าเหมือนพ่อแม่ของเค้านะ เค้าพูดเองด้วยว่าลูกของเราจะต้องน่ารัก เพราะเป็น cocktail kid
ผ่านมาแล้วสามวัน วันแรกยังคงอึ้งๆงงๆ จึงไปทำงานได้ปกติ แต่เมื่อวานหยุดแล้วอยู่กับตัวเอง ... ร้องไห้ทั้งวัน เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวร้อง อยู่ตลอดเวลา ตื่นมาวันนี้ก็ร้องอีก ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มคิดอะไรในหัว
แพลนที่เราอยากกลับไปอยู่ใกล้ๆเค้า อยากเก็บเงินร่วมกันเพื่อสร้างอนาคต มันหายไปในพริบตา....เฝ้าคิดอยู่แค่ว่าเราไม่ชอบเมือง A และที่เรากลับไปก็เพื่อเค้าแต่ตอนนี้เค้าจะไปจากเราๆ จะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไงเพราะเราไม่ชอบและไม่อยากจะอยู่ที่เมืองนั้นอยู่แล้ว เพื่อนก็ไม่มี ทั้งบริษัทคนไทยก็ไม่มี แล้วยังไม่มีเค้าอีก.... คิด คิด คิด ซึ่งรู้ว่าเปลี่ยนใจเค้าไม่ได้อยู่แล้ว .. แต่เราล่ะ จะเอายังงไงดีกับชีวิต ... ลาออกแล้วจากที่ทำงานที่ทำอยู่ ต้องไปเริ่มที่ใหม่ปีหน้าซึ่งเซ็นสัญญาไปแล้วด้วย...ชั่งใจหลายร้อยรอบต่อวันทั้งเรื่องเค้าและเรื่องงาน คิดมากจนไม่รู้สึกหิวทั้งๆที่เป็นคนมีปัญหาเรื่องโรคกระเพาะ ... รู้ว่าเปลี่ยนใจเค้าไม่ได้ แต่ทำใจยาก และยังคงร้องไห้อย่างต่อเนื่อง ยังไม่รู้เลยว่าวันนี้จะไปทำงานได้ยังไง อยากร้องไห้ให้น้ำตามันแห้ง ร้องให้พอ แต่มันก็ไม่แห้งซักที น้ำคามันสามารถไหลออกมาได้ตลอดเวลา อยากเข้มแข็งแต่ทำไมมันทำยากจัง