คุณญานีแสดงดีมาก ถ่ยทอดบทนี้ได้ดีจริงๆ ตอนพูดให้วันเฉลิมคิด ตอนบอกลายายปั้น ซึ้งมาก ......

คนไทยเป็นคนอ่อนไหวดูหนังดูละครที่มันโศกเศร้าผิดหวังมักจะร้องไห้น้ำตาซึม(สมัยก่อนยายผมฟังลิเกทางวิทยุตอนนางถูกไล่ออกจากพระนครยังร้องไห้ตามเลย)คิดว่า“สาวไทย”คงไม่มีปฎิหารย์ที่จะช่วยแล้วคงจะถ

ยายเราเสียไปแล้ว 14 ปี และมีรูปยายเป็นที่รูปเอาไว้หน้าศพตอนจัดงานศพ ตอนนี้รูปเก็บไว้ในบ้านแขวนที่ผนังบ้าน ปกติเราเดินไปดูรูปยายก็มีอาการปกติ เฉยๆ ไม่ร้องไห้ พอวันนึงเราเดินไปดูรูปยายแล้วอยู่ดีๆ ก็มีอ

แรงเงา “เจนี่” ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ เพียงแต่ ตัวละครสมทบรอบข้างเป็นที่กล่าวถึงมากกว่าหมดเลย ทั้ง นพนภา ผ.อ. หรือแม้กระทั่ง รัชนก ส่วน “ทองเนื้อเก้า”เวอร์ชั่นก่อนๆ ลำยอง นี่

ผิดกับลูกยายแลอีกคน เป็นบัวจม...จนลมหายใจสุดท้ายที่ข้างโบสถ์ // เอาอีกแล้วฉากเล็กๆสั้นๆ พี่น้องเจอกัน ทำเอาอกสะท้าน น้ำตาปริ่ม ...เอ็งไปอยู่ไหนมา ไปหางานทำ... ทำไมไม่กลับบ้านวะ... #ลำยอง #ลำดวน #ลำ

เราก็งงนะ

คือต้องขอเกรินก่อนว่า เราเกิดมาในครอบครัวใหญ่มีตายายลุงป้าน้าอาและพี่พี่ ลูกของลุงและน้า แต่ตัวเราเองเป็นลูกคนเดียว ในบ้านมีแม่และน้าครอบครัวเราอยู่กันแบบละแวกเดียวกันหมดคนโน้นบ้านนึง คนนี้บ้านหนึ่งแต

ยายปั้นยายแล คือมวยคู่เอกของเรื่องทองเนื้อเก้าจริงๆ รับส่งอารมณ์กันสุดยอดสงสารทั้งยายปั้น รวมทั้งยายแลที่กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองเลี้ยงลูกผิดๆ สองคนนี้ทำเราน้ำตาไหลเลยเหมือนได้นั่งดูคนทะเลาะกันจริงๆ ชอบส

จะว่าไปคุณพงพัฒน์น่าจะเป็นคนที่เข้าถึงทองเนื้อเก้ามากกว่าคนอื่นๆในฐานะผู้จัดแล้ว เพราะเค้าเคยแสดงเป็นวันเฉลิมเวอร์ชั่นแรก และในฐานะผู้จัดคุณภาพเบอร์ต้นๆของช่องสาม พงพัมนืก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ถ้าผมจะชมว่า