เรือเล็กควรออกจากฝั่ง
กับประโยคที่สะดุดหู สะดุดใจมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง
เพราะเนื้อหานั้นช่างเกี่ยวพันกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาไม่นานนี้
"ทะเลจะสร้างคน ด้วยอันตราย"
-------------------------------
คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ที่บริษัททัวร์เล็ก ๆ ของผม มีทัวร์กรุ๊ปออกกรุ๊ปหนึ่ง
ซึ่งทีมงานได้นัดกันมา "เคลียร์ทัวร์" กัน
ก่อนวางแผนงาน เจ้าแว่นไกด์รุ่นพี่ บอกกับสต๊าฟคนหนึ่งว่า
โดยกำหนดงานทั้งหมดในหน้าที่ไกด์ ให้เป็นหน้าที่ของสต๊าฟ "โดนัท"
ถึงเธอจะยิ้มรับกับงานใหม่ที่ถูกมอบหมายมาให้อย่างไม่ขาดสาย
แต่ก็ทำหน้างง ๆ เหมือนไม่เข้าใจว่าทำไม
จนผมต้องขอแทรกเพื่อทำความเข้าใจน้องเขา ด้วยการถามว่า
"รู้หรือเปล่า ว่าทำไมรอบนี้ เธอถึงได้รับหน้าที่ไกด์"
โดนัทนั่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มตอบว่า
"พี่ ๆ จะดันหนูขึ้นเป็นไกด์ใช่ไหมคะ"
ผมถามต่อว่า "รู้รึยัง ว่าทำไมคนถึงร่ำลือกันว่า แว่นเป็นไกด์ขี้เกียจ"
โดนัทหัวเราะพร้อมตอบกับว่า "พี่แว่นเป็นป๋าดันเหรอคะ"
"เธอเข้าใจถูกแค่ครึ่งเดียว ในครึ่งที่ว่า แว่นเป็นคนให้โอกาสเด็ก"
ผมท้าวความต่อว่า
"เมื่อหลายปีที่แล่ว พี่นำทัวร์ไปกับปูเป้
พี่ให้ปูเป้เป็นคนรับหน้าที่ของไกด์ทั้งหมด เหมือนที่แว่นจ่ายงานให้เรานั่นแหละ"
"รู้ไหมว่า ทริปนั้นเหมือนพี่ไม่ได้ทำอะไร
แต่พี่ต้องอ่านปูเป้ให้ขาด ว่าจะงานไหนที่ปูเป้จะพลาด
ต้องคอยโทร ฯ เช็คร้านอาหาร ว่าปูเป้โทร ฯ ไปคอนเฟิร์มร้านอาหารหรือยัง
ถ้ายัง พี่ต้องคอยโทร ฯ บอกปูเป้ ให้โทร ฯ ไปคอนเฟิร์มอาหารด้วย"
"พี่ต้องทำงานซ้อนหลังน้องตลอดเวลา
ลองคิดดูเองนะว่า การพี่จะโทร ฯ คอนเฟิร์มร้านอาหารเอง
กับการที่ต้องไล่เช็คงานทุกอย่างตลอดเวลาอย่างนี้ แบบไหนที่ไหนยากกว่า"
"เพราะมันเหมือนกับว่า เราไม่ได้ทำงานอะไรเลย
หลาย ๆ คนที่ไม่เคยมองมาข้างหลังภาพ ถึงเรียกไกด์แบบนี้ว่าไกด์ขี้เกียจไง"
--------------------------------------------
หาก "เรือเล็กควรออกจากฝั่ง"
พวกเราคือผู้ที่ผลักเรือเล็กให้ออกจากฝั่ง ไปสู่ "อันตราย" ที่รออยู่เบื้องหน้า
มันดูเหมือนกับว่า เราคือคุณครูคนหนึ่ง ที่คอยฝึกสอนเรือเล็กเหล่านี้
ซึ่งมันก็ "ถูกเพียงครึ่ง" เท่านั้น
เมื่อทรายอันไร้ค่าผ่านความกดดันร้อนแรงสูงลิบ หลอมจนเป็นแก้วใสมีราคา
และเมื่อเศษแก้วด้อยค่าผ่านความเจ็บปวด เพื่อกัดกร่อนเอาส่วนเกินออก จนแปรเปลี่ยนเป็นคริสตัลงดงามเฉิดฉาย
อาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ จึงไม่ใช่บุคคลใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่เป็น
อันตราย จากคลื่นลมโหมแรง ต่างหาก
ที่สรรค์สร้างคนให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างทรงคุณค่า
"ทะเลจะสร้างคน ด้วยอันตราย"
ประโยคสั้น ๆ ง่าย ๆ ที่ซ่อนความหมายไว้อย่างลุ่มลึก
และมีเพียงคนที่ยอมเจ็บปวดกับอันตรายจนมาถึงขอบฟ้าเท่านั้น ที่จะรู้สึกซาบซึ้งกินใจ
"เรือเล็กควรออกจากฝั่ง" กับหนึ่งประโยคสั้น ๆ ที่มีความหมายโดนใจ
เรือเล็กควรออกจากฝั่ง
กับประโยคที่สะดุดหู สะดุดใจมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง
เพราะเนื้อหานั้นช่างเกี่ยวพันกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาไม่นานนี้
"ทะเลจะสร้างคน ด้วยอันตราย"
-------------------------------
คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ที่บริษัททัวร์เล็ก ๆ ของผม มีทัวร์กรุ๊ปออกกรุ๊ปหนึ่ง
ซึ่งทีมงานได้นัดกันมา "เคลียร์ทัวร์" กัน
ก่อนวางแผนงาน เจ้าแว่นไกด์รุ่นพี่ บอกกับสต๊าฟคนหนึ่งว่า
โดยกำหนดงานทั้งหมดในหน้าที่ไกด์ ให้เป็นหน้าที่ของสต๊าฟ "โดนัท"
ถึงเธอจะยิ้มรับกับงานใหม่ที่ถูกมอบหมายมาให้อย่างไม่ขาดสาย
แต่ก็ทำหน้างง ๆ เหมือนไม่เข้าใจว่าทำไม
จนผมต้องขอแทรกเพื่อทำความเข้าใจน้องเขา ด้วยการถามว่า
"รู้หรือเปล่า ว่าทำไมรอบนี้ เธอถึงได้รับหน้าที่ไกด์"
โดนัทนั่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มตอบว่า
"พี่ ๆ จะดันหนูขึ้นเป็นไกด์ใช่ไหมคะ"
ผมถามต่อว่า "รู้รึยัง ว่าทำไมคนถึงร่ำลือกันว่า แว่นเป็นไกด์ขี้เกียจ"
โดนัทหัวเราะพร้อมตอบกับว่า "พี่แว่นเป็นป๋าดันเหรอคะ"
"เธอเข้าใจถูกแค่ครึ่งเดียว ในครึ่งที่ว่า แว่นเป็นคนให้โอกาสเด็ก"
ผมท้าวความต่อว่า
"เมื่อหลายปีที่แล่ว พี่นำทัวร์ไปกับปูเป้
พี่ให้ปูเป้เป็นคนรับหน้าที่ของไกด์ทั้งหมด เหมือนที่แว่นจ่ายงานให้เรานั่นแหละ"
"รู้ไหมว่า ทริปนั้นเหมือนพี่ไม่ได้ทำอะไร
แต่พี่ต้องอ่านปูเป้ให้ขาด ว่าจะงานไหนที่ปูเป้จะพลาด
ต้องคอยโทร ฯ เช็คร้านอาหาร ว่าปูเป้โทร ฯ ไปคอนเฟิร์มร้านอาหารหรือยัง
ถ้ายัง พี่ต้องคอยโทร ฯ บอกปูเป้ ให้โทร ฯ ไปคอนเฟิร์มอาหารด้วย"
"พี่ต้องทำงานซ้อนหลังน้องตลอดเวลา
ลองคิดดูเองนะว่า การพี่จะโทร ฯ คอนเฟิร์มร้านอาหารเอง
กับการที่ต้องไล่เช็คงานทุกอย่างตลอดเวลาอย่างนี้ แบบไหนที่ไหนยากกว่า"
"เพราะมันเหมือนกับว่า เราไม่ได้ทำงานอะไรเลย
หลาย ๆ คนที่ไม่เคยมองมาข้างหลังภาพ ถึงเรียกไกด์แบบนี้ว่าไกด์ขี้เกียจไง"
--------------------------------------------
หาก "เรือเล็กควรออกจากฝั่ง"
พวกเราคือผู้ที่ผลักเรือเล็กให้ออกจากฝั่ง ไปสู่ "อันตราย" ที่รออยู่เบื้องหน้า
มันดูเหมือนกับว่า เราคือคุณครูคนหนึ่ง ที่คอยฝึกสอนเรือเล็กเหล่านี้
ซึ่งมันก็ "ถูกเพียงครึ่ง" เท่านั้น
เมื่อทรายอันไร้ค่าผ่านความกดดันร้อนแรงสูงลิบ หลอมจนเป็นแก้วใสมีราคา
และเมื่อเศษแก้วด้อยค่าผ่านความเจ็บปวด เพื่อกัดกร่อนเอาส่วนเกินออก จนแปรเปลี่ยนเป็นคริสตัลงดงามเฉิดฉาย
อาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ จึงไม่ใช่บุคคลใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่เป็น อันตราย จากคลื่นลมโหมแรง ต่างหาก
ที่สรรค์สร้างคนให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างทรงคุณค่า
"ทะเลจะสร้างคน ด้วยอันตราย"
ประโยคสั้น ๆ ง่าย ๆ ที่ซ่อนความหมายไว้อย่างลุ่มลึก
และมีเพียงคนที่ยอมเจ็บปวดกับอันตรายจนมาถึงขอบฟ้าเท่านั้น ที่จะรู้สึกซาบซึ้งกินใจ