คุณเคยมีความรักที่ตอนแรกคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นจริงไหมคะ

ยกมือๆ

เจอกับแฟนครั้งแรก เรามองเค้าเป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ร้องเพลงเพราะ เล่นดนตรีเก่ง
แถมเด็กกว่าเราตั้ง 3 ปี ไม่รู้เพราะเราชอบเค้าแต่แรกรึเปล่าเลยคิดว่าเค้าดูมีสเน่ห์มาก
แต่เราไม่ชอบคบแฟนที่เป็นคนแบบนี้เท่าไหร่ คือมันฝังใจว่าถ้าเป็นคนน่ารัก เล่นดนตรีเพลงเก่ง มักมีสาวๆห้อมล้อม
แล้วทำเราปวดหัว ซึ่งเราไม่ชอบการต้องมานั่งหึงหวงคอยตีหน้ายักษ์ว่านี่แฟนฉันอะไรแบบนี้
เราเลยพยายามไม่คิดอะไรกับเค้า

แต่หลังๆก็มีโอกาสคุยกันมากขึ้น พอยิ่งรู้นิสัยก็ยิ่งเผลอชอบ เพราะว่าความคิด และนิสัยหลายๆอย่างเหมือนเรามากกก
หายากมากๆเลย ขนาดเพื่อนสนิทเรายังไม่คิดเหมือนเราเท่านี้ บวกกับความคิดของเค้าที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเราซะอีก
ตอนนั้นชอบเค้ามากๆแล้ว แต่บอกตัวเองว่าชอบแบบเพื่อน เพราะเราตอนนั้นไม่ค่อยเชื่อมั่นในคำว่าแฟน และความรักเท่าไหร่
คิดว่าถ้าคบกันเป็นแฟนก็ต้องมีทะเลาะ มีเลิกกัน เป็นเพื่อนมันยั่งยืนกว่า

จนวันนึงเค้าบอกเราว่าเค้าชอบเราตั้งแต่เห็นครั้งแรก ตอนนั้นเราไม่เห็นเค้า และยังไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ
แล้วก็มานั่งรอที่ร้านตั้งหลายครั้งก็ไม่เคยเจอ (ตอนนั้นเป็นคลับอูคูเลเล่ของพี่แอปเปิ้ล @superappleshow ที่ภูเก็ต)
จนพี่เปิ้ลช่วยโทรตามเรามา ถึงได้เจอแล้วก็ได้เริ่มคุยกัน
ตอนแรกคิดว่าเค้าอำ แต่เค้าย้ำมากว่าเป็นเรื่องจริงแล้วก็ขอคบกับเรา... บอกว่าถ้าไม่ลองคบก็ไม่รู้หรอก
เค้าเชื่อว่าเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจ ขึ้นอยู่กับเราว่าจะปล่อยความรู้สึกนี้ผ่านไปเพราะความกลัว หรือว่าจะลองดูซักที
ตกลงก็เลยคบกันมาจนวันนี้ค่ะ happy ending ^^

เรื่องที่เราแอบชอบเค้านี่เราไม่เคยแสดงอาการเลย จนป่านนี้เค้าก็ยังไม่รู้
เค้ายังคงคิดว่าเค้าชอบเราก่อนแล้วก็จีบเราจนเราใจอ่อนอยู่เลย อิอิ
แต่นึกทีไรก็เผลอยิ้มทุกที เป็นครั้งแรก (และครั้งเดียวด้วยมั๊ง) ที่มีคนมาบอกเราว่าแอบชอบเราตั้งแต่เจอครั้งแรก
ตั้งแต่ยังไม่รู้จักกันเลย ... ><