คือเราแอบคนผู้ชายคนนึงมาจะ6ปีแล้วคะ ตั้งแต่เข้ามาม.1
เห็นแว๊บแรกแบบใช่เลย จะเรียกว่ารักครั้งแรกเลยก็ได้นะ
ผู้ชายคนนั้นเรียนอยู่ห้องคิง ใส่แว่น เรียบร้อย ไม่ค่อยพูด
แต่เราอยู่ห้องธรรมดา กลางๆ เป็นเด็กธรรมดาทั่วไป
ตอนแรกเราก็คิดว่าเราแค่ปลื้มเขาเฉยๆคะ แอบมองอยู่ห่างๆมาตลอด
ตอนเย็นก็ไปนั่งดูเขาเล่นบาส ฟินมาก~55555555
จนตอนม.3 เราก็ยังคงชอบเขาอยู่ แต่เขาไปมีแฟนเป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดในสายชั้น
รู้สึกว่าเทียบไม่ติดเลยคะ ทั้งคู่ป๊อบมากๆ สวยหล่อทั้งคู่เลย
ยิ่งตอนที่เขาแสดงละครเวทีด้วยกัน แสดงเป็นแฟนกันอีกด้วย
ฮึฮึ บอกเลยพอถึงฉากนั้นเรารีบเดินกลับบ้านเลยคะ (ทนดูไม่ได้5555)
จนจู่ๆม.4ผู้หญิงคนนั้นก็ย้ายไปเรียนนานาชาติ ทั้งคู่เลยเลิกกัน
เราก็เริ่มมีความหวังขึ้นอีกนิดนึง ^^ เข้าstepเดิมคะแอบมองต่อไป
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมเราไม่จีบเลยไรงี้ ก็เพราะว่า
ตอนนั้นเราเองก็ยังเด็กๆ อีกอย่างผู้ชายคนนั้นก็ดูยังเสียใจอยู่ เราเลยไม่อยากจีบ เพราะอยากให้เขาตั้งใจเรียนมากกว่า
ยิ่งเห็นเขาตั้งใจเรียนมากเท่าไหร่ มันก็เหมือนเป็นแรงผลักดันให้เราทำได้อย่างเขา^^
จนตอนนี้ม.6แล้วคะ เราสอบติดบางมดแล้ว ได้ข่าวมาว่าผู้ชายคนนั้นอยากเรียนหมอ
เรายิ่งไม่อยากไปทำให้เขาต้องคิดเรื่องอื่น อยากให้เขาอ่านหนังสือให้เต็มที่
แล้วทำตามความฝันของตัวเองให้ได้ (เขามีเกรดเฉลี่ยเป็นอันดับที่1จาก500กว่าคนของสายชั้นคะ)
ส่วนเราอ่ะหรอได้ที่ 74 ของสายชั้นคะ 555555555 แค่นี้ก็บุญละ
ตลอด5ปีที่ผ่านมา เราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะชอบใครได้นานขนาดนี้
ตอนนี้จะจบม.6แล้วคะ เลยคิดว่าวันสุดท้ายอยากจะสารภาพกับเขาสักทีว่าเราคิดยังไง
ไหนๆก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว คิดแล้วก็ใจหายคะ เสียใจด้วย
แค่อยากระบาย หวังว่าสักวันเราคงได้เจอกันอีก.....
ถ้าเรียนจบมหาลัยแล้วเราเองยังไม่มีใคร เราก็จะชอบเขาต่อไปคะ

ไว้เดี๋ยวสารภาพรักแล้วผลออกมาเป็นยังไง จะมาเล่าให้ฟังอีกทีนะคะ^^
*ที่จริงเราก็มีคนมาจีบเหมือนกัน อาจหวั่นไหวบ้างแต่พอเห็นหน้าเขาเราก็รักใครไม่ได้อีกแล้วคะ5555*