สงสัยค่ะ ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันเป็นการทำทานที่ยิ่งใหญ่ หรือเป็นการทำบาป ทำความลำบากให้กับตัวเองกันแน่
และยังเป็นการส่งเสริมให้คนที่มีนิสัยรักง่ายหน่ายเร็วทิ้งสัตว์เลี้ยงของตัวเองง่ายๆ หรือเปล่า เพราะการที่เห็นว่าทิ้งๆๆ..
แ้ล้วมีคนเก็บมาเลี้ยงต่อ ยิ่งได้ใจเอามาปล่อยหน้าบ้านคนอื่นเขาใหญ่ ทิ้งสัตว์เลี้ยงตัวเองไว้หน้าบ้านคนอื่นทุกปีๆ
ขอเล่าเท้าความสักหน่อย
ดิฉันยอมรับว่าเป็นคนไม่ชอบสุนัขเท่าไรนะคะ คือแพ้ขนสัตว์ค่ะ เวลาขนสัตว์ปลิวเข้าตา ตาจะเจ็บ
ดิฉันจะป่วยง่าย ดิฉันไม่ใช่คนที่เห็นแล้วจะเล่นกะสุนัขไปทุกตัว หรือจะทุ่มเทใจเพื่อสุนัขขนาดนั้น
ไม่กอดหมา ไม่เล่นแบบที่คนอื่นๆ เล่น วิธีแสดงความรักของดิฉันคือแค่ลูบหัวเฉยๆ ค่ะ
แต่เมื่อดิฉันลองได้รักแล้ว ดิฉันรักหมดใจค่ะ ถ้าตัวไหนที่ดิฉันรักจะรักมากค่ะ
เวลามันตายดิฉันตรอมใจเป็นเดือน ไม่เคยมีหมาตัวไหนมาแทนที่มันได้
ไม่เคยลืมมันเลย ในชีวิตนี้ดิฉันเคยรักหมาสุดชีวิตอยู่แค่ตัวเดียวค่ะ เป็นหมา 19 นิ้ว
หลังอาน หางกุด หูตั้ง สีขาว สลับดำ มันเหมือนผู้ชายผิวขาวที่สวมเสื้อคลุมสีดำ
ใส่ถุงเท้าขาว 4 ขาค่ะ เป็นหมาถูกทิ้ง และดิฉันเอามาเลี้ยง มันฉลาดมาก
เวลาดิฉันรอจะใส่บาตรพระ มันไปนิมนต์พระมาให้ดิฉันได้ด้วย
มันสนใจดิฉันคนเดียว ตาของมันมองแต่ดิฉันคนเดียวจริงๆ
ตัวนั้นคือหมาที่ดิฉันรัก รักที่สุด รักฝังใจไม่เคยลืม
แต่มันตายไปแล้วค่ะ... ตายเพราะดิฉันรักเกินไป มันป่วยนิดหน่อย
เป็นห่วงจัด ตามหมอมารักษา หมอให้ยามั่ว เพราะอยากได้ตังค์ มันน็อคยาและตายในไม่กี่วัน
ดิฉันโทษตัวเองจนทุกวันนี้ มันตายเพราะความหวังดีของดิฉันแท้ๆ
บ้านดิฉันเคยเลี้ยงหมาถึง 25 ตัวค่ะ และเป็นหมาที่เก็บมาเลี้ยงทั้งหมด
เพราะมันมีคนชอบเอามาปล่อยที่ถนนหน้าบ้าน
รถวิ่งผ่านไปมา เห็นแล้วทำใจไม่ได้ค่ะ ไม่อยากเห็นมันถูกรถชน
พอเอามาเลี้ยง ก็มีปัญหาแบบหมาๆทุกที
หมาทะเลาะกัน กัดกันเพื่อนบ้านหนวกหู ฯลฯ
ทุกปีๆ จะมีหมาถูกเอามาทิ้งหน้าบ้าน บางทีก็ 2 ตัว
บางทีก็ตัวเดียว บางทีก็เป็นพุดเดิ้ลแก่ตาบอดปลดประจำการ
ส่วนใหญ่จะเป็นลูกหมาทั้งนั้นที่มันเอามาปล่อย
ดิฉันแอบสงสัยค่ะ ว่าอีเจ้าของชั่วที่มันเอามาปล่อย มันใช่เจ้าเดียวกันหรือเปล่า
ทำไมชอบเอามาทิ้งแถวนี้อยู่เรื่อยๆ ถ้ามันไม่ใช่คนเดียวกัน ทำไมถึงได้เอามาปล่อยที่เดิมทุกๆปี
จนหมาบ้านดิฉันเคยมีจำนวนถึง 25 ตัว ล้วนแต่เป็นหมาที่ถูกเอามาทิ้งทั้งนั้น
คือตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วค่ะ ทำไมจะต้องมาคอยตามล้างตามเช็ดให้ไอ่คนไม่รับผิดชอบพวกนี้ด้วย
ชอบเอามาปล่อยหน้าบ้านคนอื่น วัดก็มีทำไมไม่เอาไปปล่อย
ปล่อยตรงนี้ถ้าไม่มีใครเก็บโดนรถทับตายอย่างเดียว
ตอนนี่หมาบ้านดิฉันมี 13 ตัว ทะเลาะกันกัดกันจนต้องแยกบ้านให้มันอยู่ เจอกันมันฟัดกันเลือดนอง
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ดิฉันเจอลูกสุนัขอีก 5 ตัวค่ะ
ถูกปล้อยไว้ที่ถนนหน้าบ้านเหมือนเดิม
ว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะคะ แต่พอรู้มันเหมือนมีมนต์สะกดค่ะ เดินออกไปดู เจอสายตาซื่อๆ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา
เจอมันมอง มันตะกาย ต้องเก็บอีำกแล้วค่ะ พอเก็บเข้ามา ที่บ้านบอกไม่เอาแล้วนะ แค่นี้มันก็ทะเลาะกันจน
เอาไม่อยู่แล้ว
ที่บ้านเอาเจ้าหมาทั้ง 5 ไปไว้ที่สวนค่ะ
กะให้มันเป็นหมาเฝ้าสวน แต่ไปๆมาๆ ทุกคนคิดมากค่ะ พอเอาไปเลี้ยงที่สวน
เลี้ยงลำบา่ก สวนอยู่ติดกะตลาดนัดรถเยอะ เอาไปไว้ที่สวนไม่ได้ถึงวัน ต้องไปเอากลับตอนกลางคืนค่ะ
ทุกคนคิดมากกันหมด กลัวโดนรถทับ งูหลามกิน ฯลฯ
สุดท้ายตอนนี้มีหมา 18 ตัว เยอะอีกแล้ว เฮ่ออออออออออ....
ตั้งใจจะจบแค่ 13 ตัวนะคะ เลิกเลี้ยงแล้ว เพราะมีบางอย่างที่อยากจะทำ
และอาจไม่ได้อยู่ดุแลพวกมันอีกแล้วตลอดชีวิต แต่...
มันมาอีกแล้วค่ะ มีเหตุให้ดิฉันต้องเก็บอีกแล้ว
เจ้าหมา 5 ตัว เป็นพันธุ์ไทยหลังอาน 3 ตัว อีก 2 ตัวธรรมดา
พอจับอาบน้ำถึงได้เห็น
ทุกตัว มี 20 นิ้วค่ะ ตำราไทยโบราณเขาว่า คนเลี้ยงจะโชคดี หมานำโชค
เป็นหมาฉลาด รักเจ้าของ เพื่อนตาย หมาประเสริฐ ฯลฯ
กลัวจริงๆ ค่ะ ปีหน้า ถ้ามีคนเอาหมามาปล่อยหน้าบ้านอีก จะทำไง
ไม่อยากเก็บแล้วนะคะ จะจัดการกะพวกชุ่ยชอบทิ้งหมาไว้หน้าบ้านคนอื่น
ยังไง วัดก็มีทำไมไม่เอาไปปล่อย
จะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ก็ได้ยินเสียงลูกหมาร้อง
กลัวมากๆ ค่ะ
เราจะมีวิธีจัดการกับพวกชอบปล่อยสุนัขไว้หน้าบ้านคนอื่นยังไงดีคะ
การเก็บสุนัขถูกเจ้าของทิ้งมาเลี้ยงเป็นการทำทานที่ยิ่งใหญ่จริงป่าวคะ
และยังเป็นการส่งเสริมให้คนที่มีนิสัยรักง่ายหน่ายเร็วทิ้งสัตว์เลี้ยงของตัวเองง่ายๆ หรือเปล่า เพราะการที่เห็นว่าทิ้งๆๆ..
แ้ล้วมีคนเก็บมาเลี้ยงต่อ ยิ่งได้ใจเอามาปล่อยหน้าบ้านคนอื่นเขาใหญ่ ทิ้งสัตว์เลี้ยงตัวเองไว้หน้าบ้านคนอื่นทุกปีๆ
ขอเล่าเท้าความสักหน่อย
ดิฉันยอมรับว่าเป็นคนไม่ชอบสุนัขเท่าไรนะคะ คือแพ้ขนสัตว์ค่ะ เวลาขนสัตว์ปลิวเข้าตา ตาจะเจ็บ
ดิฉันจะป่วยง่าย ดิฉันไม่ใช่คนที่เห็นแล้วจะเล่นกะสุนัขไปทุกตัว หรือจะทุ่มเทใจเพื่อสุนัขขนาดนั้น
ไม่กอดหมา ไม่เล่นแบบที่คนอื่นๆ เล่น วิธีแสดงความรักของดิฉันคือแค่ลูบหัวเฉยๆ ค่ะ
แต่เมื่อดิฉันลองได้รักแล้ว ดิฉันรักหมดใจค่ะ ถ้าตัวไหนที่ดิฉันรักจะรักมากค่ะ
เวลามันตายดิฉันตรอมใจเป็นเดือน ไม่เคยมีหมาตัวไหนมาแทนที่มันได้
ไม่เคยลืมมันเลย ในชีวิตนี้ดิฉันเคยรักหมาสุดชีวิตอยู่แค่ตัวเดียวค่ะ เป็นหมา 19 นิ้ว
หลังอาน หางกุด หูตั้ง สีขาว สลับดำ มันเหมือนผู้ชายผิวขาวที่สวมเสื้อคลุมสีดำ
ใส่ถุงเท้าขาว 4 ขาค่ะ เป็นหมาถูกทิ้ง และดิฉันเอามาเลี้ยง มันฉลาดมาก
เวลาดิฉันรอจะใส่บาตรพระ มันไปนิมนต์พระมาให้ดิฉันได้ด้วย
มันสนใจดิฉันคนเดียว ตาของมันมองแต่ดิฉันคนเดียวจริงๆ
ตัวนั้นคือหมาที่ดิฉันรัก รักที่สุด รักฝังใจไม่เคยลืม
แต่มันตายไปแล้วค่ะ... ตายเพราะดิฉันรักเกินไป มันป่วยนิดหน่อย
เป็นห่วงจัด ตามหมอมารักษา หมอให้ยามั่ว เพราะอยากได้ตังค์ มันน็อคยาและตายในไม่กี่วัน
ดิฉันโทษตัวเองจนทุกวันนี้ มันตายเพราะความหวังดีของดิฉันแท้ๆ
บ้านดิฉันเคยเลี้ยงหมาถึง 25 ตัวค่ะ และเป็นหมาที่เก็บมาเลี้ยงทั้งหมด
เพราะมันมีคนชอบเอามาปล่อยที่ถนนหน้าบ้าน
รถวิ่งผ่านไปมา เห็นแล้วทำใจไม่ได้ค่ะ ไม่อยากเห็นมันถูกรถชน
พอเอามาเลี้ยง ก็มีปัญหาแบบหมาๆทุกที
หมาทะเลาะกัน กัดกันเพื่อนบ้านหนวกหู ฯลฯ
ทุกปีๆ จะมีหมาถูกเอามาทิ้งหน้าบ้าน บางทีก็ 2 ตัว
บางทีก็ตัวเดียว บางทีก็เป็นพุดเดิ้ลแก่ตาบอดปลดประจำการ
ส่วนใหญ่จะเป็นลูกหมาทั้งนั้นที่มันเอามาปล่อย
ดิฉันแอบสงสัยค่ะ ว่าอีเจ้าของชั่วที่มันเอามาปล่อย มันใช่เจ้าเดียวกันหรือเปล่า
ทำไมชอบเอามาทิ้งแถวนี้อยู่เรื่อยๆ ถ้ามันไม่ใช่คนเดียวกัน ทำไมถึงได้เอามาปล่อยที่เดิมทุกๆปี
จนหมาบ้านดิฉันเคยมีจำนวนถึง 25 ตัว ล้วนแต่เป็นหมาที่ถูกเอามาทิ้งทั้งนั้น
คือตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วค่ะ ทำไมจะต้องมาคอยตามล้างตามเช็ดให้ไอ่คนไม่รับผิดชอบพวกนี้ด้วย
ชอบเอามาปล่อยหน้าบ้านคนอื่น วัดก็มีทำไมไม่เอาไปปล่อย
ปล่อยตรงนี้ถ้าไม่มีใครเก็บโดนรถทับตายอย่างเดียว
ตอนนี่หมาบ้านดิฉันมี 13 ตัว ทะเลาะกันกัดกันจนต้องแยกบ้านให้มันอยู่ เจอกันมันฟัดกันเลือดนอง
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ดิฉันเจอลูกสุนัขอีก 5 ตัวค่ะ
ถูกปล้อยไว้ที่ถนนหน้าบ้านเหมือนเดิม
ว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะคะ แต่พอรู้มันเหมือนมีมนต์สะกดค่ะ เดินออกไปดู เจอสายตาซื่อๆ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา
เจอมันมอง มันตะกาย ต้องเก็บอีำกแล้วค่ะ พอเก็บเข้ามา ที่บ้านบอกไม่เอาแล้วนะ แค่นี้มันก็ทะเลาะกันจน
เอาไม่อยู่แล้ว
ที่บ้านเอาเจ้าหมาทั้ง 5 ไปไว้ที่สวนค่ะ
กะให้มันเป็นหมาเฝ้าสวน แต่ไปๆมาๆ ทุกคนคิดมากค่ะ พอเอาไปเลี้ยงที่สวน
เลี้ยงลำบา่ก สวนอยู่ติดกะตลาดนัดรถเยอะ เอาไปไว้ที่สวนไม่ได้ถึงวัน ต้องไปเอากลับตอนกลางคืนค่ะ
ทุกคนคิดมากกันหมด กลัวโดนรถทับ งูหลามกิน ฯลฯ
สุดท้ายตอนนี้มีหมา 18 ตัว เยอะอีกแล้ว เฮ่ออออออออออ....
ตั้งใจจะจบแค่ 13 ตัวนะคะ เลิกเลี้ยงแล้ว เพราะมีบางอย่างที่อยากจะทำ
และอาจไม่ได้อยู่ดุแลพวกมันอีกแล้วตลอดชีวิต แต่...
มันมาอีกแล้วค่ะ มีเหตุให้ดิฉันต้องเก็บอีกแล้ว
เจ้าหมา 5 ตัว เป็นพันธุ์ไทยหลังอาน 3 ตัว อีก 2 ตัวธรรมดา
พอจับอาบน้ำถึงได้เห็น
ทุกตัว มี 20 นิ้วค่ะ ตำราไทยโบราณเขาว่า คนเลี้ยงจะโชคดี หมานำโชค
เป็นหมาฉลาด รักเจ้าของ เพื่อนตาย หมาประเสริฐ ฯลฯ
กลัวจริงๆ ค่ะ ปีหน้า ถ้ามีคนเอาหมามาปล่อยหน้าบ้านอีก จะทำไง
ไม่อยากเก็บแล้วนะคะ จะจัดการกะพวกชุ่ยชอบทิ้งหมาไว้หน้าบ้านคนอื่น
ยังไง วัดก็มีทำไมไม่เอาไปปล่อย
จะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ก็ได้ยินเสียงลูกหมาร้อง
กลัวมากๆ ค่ะ
เราจะมีวิธีจัดการกับพวกชอบปล่อยสุนัขไว้หน้าบ้านคนอื่นยังไงดีคะ