ผมรักเธอมาก แล้วเธอคิดยังไงกับผมกันแน่ครับ

ไม่เคยคิดเลยครับ ว่าวันนึงจะต้องมานั่งเล่าเรื่องตัวเองในพันทิพ
แต่ตอนนี้ อยากหาที่ระบายความอัดอั้นตันใจที่เก็บสะสมมาเกือบ 3 เดือน

ขออนุญาตพูดถึงตัวผมเองก่อนนะคับ ผมเรียนจบมาแล้ว 2 ปี
ตอนนี้ทำงานบริษัทเอกชน การงานมั่นคง ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีคับ
แต่รูปร่างหน้าตา ไม่ค่อยต้องตาใครเท่าไหร่
ผมไม่รู้ว่าเพราะอย่างหลังหรือเปล่า ที่ทำให้เธอไม่เคยมองผมเลย


เรื่องมีอยู่ว่าผมตามจีบรุ่นน้องอยู่คนนึงครับ
วันนั้นผมกลับไปทำธุระที่คณะ ครับ แล้วผมก็เจอเธอ
เธอเป็นคนน่ารักครับ อัธยาศัยดี เฟรนลี่ เข้ากับคนง่าย ผมเห็นผมก็ปิ๊งเลยครับ
ทำใจกล้า เข้าไปขอเบอร์ ขอเฟส ครับ เธอก็ให้ผมมา

เราคุยกันทุกวันครับ ผมทราบมาว่าเธอเพิ่งเลิกกับแฟนมาเมื่อไม่นานมานี้
แต่ผมไม่กังวลปัญหาเรื่องรีเทิร์นนะคับ ผมกังวลอย่างเดียวคือเธอยังทำใจไม่ได้

เวลาไปกินข้าวกันบางทีเธอก็ชอบทอดสายตาไปไกล ทำหน้าเศร้าๆ
พอผมเรียก เธอก็จะหันมายิ้มตาหยีให้ผม ผมก็ถามไม่ออกครับ

เราเจอกันบ่อย ไปรับไปส่งที่มหาลัย ไปทานข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยว
ทำแบบนี้บ่อยๆ จนคนนอกคิดว่าเราเป็นคนรักกัน
ผมก็เลยถือโอกาสขอเธอเป็นแฟนคับ แต่เธอยิ้มให้ผม แล้วก็ปฏิเสธผม
ผมก็ไม่ยอมแพ้ครับ เพราะรู้ว่าเธอไม่มีใคร
และใช่ว่าคนเราจะเจอคนที่มันใช่ได้บ่อยๆ
ผมก็ยังดูแล ยังทำทุกอย่างให้เธอเหมือนเดิม

ผมกล้าพูดว่าผมเป็นคนที่อยู่ใกล้เธอที่สุดแล้ว
แต่ยิ่งใกล้เธอ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอไม่เคยมองผมแบบคนรักเลย
ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่มีหวัง แต่ใจผมมันรักเธอไปหมดแล้ว
ผมอยากดูแลเธอ ไม่อยากให้ใครมาแย่งเธอไป

แล้วผมควรจะทำยังไงดีครับ
เพื่อนๆ ในพันทิพ คิดว่าการที่เธอยอมให้ผมใกล้เธอ
ยอมให้ผมดูแลเธอ นั่นแปลว่า ผมพอจะมีสิทธิ์มั้ยครับ
หรือแค่เธอไม่อยากทำลายความรู้สึกผม

ใครว่างๆ เคยรักเค้าข้างเดียวเหมือนกับผม แวะมาให้คำปรึกษาผมทีนะครับ