สวัสดีครับ ผมขออนุญาตกลับมารีวิวร้านอาหารในเมืองหรือประเทศที่สาม ที่ผมได้มีโอกาสเดินทางไปเยือนในรอบปีที่ผ่านมา มานำเสนอครับ หลังจากปล่อยกระทู้ ร้านอาหารดีๆ ในญี่ปุ่นและในมอสโกไปแล้ว ร้านอาหารที่ผมเลือกจะนำเสนอในวันนี้ อยู่ที่เขตบริหารพิเศษมาเก๊า สาธารณรัฐประชาชนจีนครับ
ผมไปมานานแล้วพอสมควร แต่ยังจำรายละเอียดการเดินทางครั้งนี้ได้ดีครับ บินโดยไทยสไมล์ในราคาที่เป็นมิตรมาก แถมได้นั่งในแถวที่ 35 ซึ่งเป็นแถวต่อจากชั้นธุรกิจซึ่งยังคงมีระยะห่างระหว่างที่นั่งเท่ากันอยู่ทำให้การเดินทางเกือบสามชั่วโมงบนเครื่อง เป็นไปด้วยความสะดวกสบายครับ
ที่พักของผมตลอดสามคืนในมาเก๊า ผมเลือกโรงแรม Royal hotel ซึ่งยืนยันว่าตนเองเป็นโรงแรมห้าดาว ความจริงก็เกือบใช่ครับ แต่เมื่อพิจารณาโดยสัมพัทธ์กับโรงแรมดังๆ ย่านริมอ่าว หรือโรงแรมสุดหรูในแถบโคไทสตริปแล้ว คงต้องบอกว่าที่นี่เป็นได้แค่สี่ดาวครึ่ง แต่ก็มีข้อดีของที่นี่คือความเงียบสงบ เดินเท้าเพียงสิบห้านาทีถึงเชนาโดสแควร์ และข้างหลังโรงแรมก็เป็นทางขึ้นไปยังป้อมประภาคารเกียครับ
ความจริงแล้วคนไทยไปมาเก๊ามักจะใช้เป็นทางผ่าน อย่างมากก็เที่ยวหนึ่งวันแล้วข้ามไปยังจูไห่หรือฮ่องกงต่อ ทำให้ไม่ค่อยมีใครได้ลงลรายละเอียด ผมซึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่ฮ่องกงอยู่เกือบเดือนในช่วงหนึ่ง เลยตัดสินใจว่าหนนี้ขออยู่มาเก๊าตะลอนทานตะลอนเที่ยวอย่างเต็มที่แทนครับ
ถ้าเริ่มต้นการรับประทานในมาเก๊า ผมคงจะเริ่มจากย่อมเยาแล้วขยับแพงขึ้นเรื่อยๆ ไปจนถึงร้านสุดหรูสามดาวมิชลินบนยอดตึกครับ แต่ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ ขอเริ่มประเดิมโดยร้านสามดาวมิชลินก่อนเลย อิ่มแล้วคาอยไปทานร้านอาหารง่ายๆ แห่งอื่นในมาเก๊าแทนครับ
ร้านแรกนี้คงเป็นร้านที่ทุกท่านรอคอย นั่นก็คือ Robuchon Au Dome ยืนยันความอร่อยโดยสามดาวมิชลิน ความจริงโรบูชงเองแกก็เก็บแต้มดาวมิชลินจากร้านสาขาที่ตั้งอยู่ในประเทศต่างๆ ทั่วโลก รวมทั้งสิ้น 28 ดาวในหลายทวีป ครับ
[CR] Come Dine with Me พาไปชิมร้านอาหารหลากหลายที่มาเก๊า (รวมทั้งร้านสามดาวมิชลิน) ครับ
ผมไปมานานแล้วพอสมควร แต่ยังจำรายละเอียดการเดินทางครั้งนี้ได้ดีครับ บินโดยไทยสไมล์ในราคาที่เป็นมิตรมาก แถมได้นั่งในแถวที่ 35 ซึ่งเป็นแถวต่อจากชั้นธุรกิจซึ่งยังคงมีระยะห่างระหว่างที่นั่งเท่ากันอยู่ทำให้การเดินทางเกือบสามชั่วโมงบนเครื่อง เป็นไปด้วยความสะดวกสบายครับ
ที่พักของผมตลอดสามคืนในมาเก๊า ผมเลือกโรงแรม Royal hotel ซึ่งยืนยันว่าตนเองเป็นโรงแรมห้าดาว ความจริงก็เกือบใช่ครับ แต่เมื่อพิจารณาโดยสัมพัทธ์กับโรงแรมดังๆ ย่านริมอ่าว หรือโรงแรมสุดหรูในแถบโคไทสตริปแล้ว คงต้องบอกว่าที่นี่เป็นได้แค่สี่ดาวครึ่ง แต่ก็มีข้อดีของที่นี่คือความเงียบสงบ เดินเท้าเพียงสิบห้านาทีถึงเชนาโดสแควร์ และข้างหลังโรงแรมก็เป็นทางขึ้นไปยังป้อมประภาคารเกียครับ
ความจริงแล้วคนไทยไปมาเก๊ามักจะใช้เป็นทางผ่าน อย่างมากก็เที่ยวหนึ่งวันแล้วข้ามไปยังจูไห่หรือฮ่องกงต่อ ทำให้ไม่ค่อยมีใครได้ลงลรายละเอียด ผมซึ่งเคยใช้ชีวิตอยู่ฮ่องกงอยู่เกือบเดือนในช่วงหนึ่ง เลยตัดสินใจว่าหนนี้ขออยู่มาเก๊าตะลอนทานตะลอนเที่ยวอย่างเต็มที่แทนครับ
ถ้าเริ่มต้นการรับประทานในมาเก๊า ผมคงจะเริ่มจากย่อมเยาแล้วขยับแพงขึ้นเรื่อยๆ ไปจนถึงร้านสุดหรูสามดาวมิชลินบนยอดตึกครับ แต่ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ ขอเริ่มประเดิมโดยร้านสามดาวมิชลินก่อนเลย อิ่มแล้วคาอยไปทานร้านอาหารง่ายๆ แห่งอื่นในมาเก๊าแทนครับ
ร้านแรกนี้คงเป็นร้านที่ทุกท่านรอคอย นั่นก็คือ Robuchon Au Dome ยืนยันความอร่อยโดยสามดาวมิชลิน ความจริงโรบูชงเองแกก็เก็บแต้มดาวมิชลินจากร้านสาขาที่ตั้งอยู่ในประเทศต่างๆ ทั่วโลก รวมทั้งสิ้น 28 ดาวในหลายทวีป ครับ