Chapter 7
ฉันเดินจนเกือบถึงหน้าหอกลาง ฉันก็เห็นฮยอนวูนั่งเหม่อๆอยู่ที่หน้าหอคนเดียว
“ลีฮยอนวู !!!!” ฉันตะโกนเรียกเค้าสุดเสียง
“เฮ้ อึนโซ” ฮยอนวูก็ตะโกนกลับมาเช่นกัน เสียงของเค้าก็ดังไม่แพ้ฉันเลย
ฉันบอกโบกมือให้เค้าพร้อมกับเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ทำไมมานั่งตากลมอีกแล้วละ บอกแล้วว่าเดี๋ยวนายจะป่วยเอานะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันก็บอกเธอแล้วเหมือนกัน ว่าฉันแข็งแรงนะ^^”
“อ่ะๆ แข็งแรงก็แข็งแรง แล้วจะคอยดูนะ”
“ฮ่าๆ วันนี้เธอเก่งมากเลย สุดยอดไปเลยนะ”
“ขอบใจนะ เป็นเพราะทุกคนให้กำลังใจ ฉันจึงทำออกมาได้นะ^^”
“ไม่หรอก มันคือความสามารถของเธอล้วนๆ”
“ฮ่าๆ อื้อๆ นี่ฮยอนวู ฉันขอถามนายหน่อยได้ไหม แบบว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรถามนิดหน่อย จะได้รึเปล่าละ”
“ถามมาซิ ฉันไม่มีความลับอะไรหรอก ถามมาได้”
“เอ่อ ... เปลี่ยนใจไม่ถามดีกว่า” ฉันคิดไปคิดมา ฉันไม่ควรจะถาม มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันควรจะรู้นี่นา ฉันอยากถามว่าทำไมต้องทำหน้าเครียดตอนรุ่นพี่ชินทักด้วย แต่ไม่เอาดีกว่ามันดูออกจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเกินไปหน่อย
“อ้าว อะไรละ มีอะไรก็ว่ามาเลย อย่ามาทำให้ฉันอยากรู้ แล้วก็หยุดแบบนี้ซิ”
“ไม่เอาละ ขอเป็นการบอกดีกว่าการถามละกันนะ”
“ ?? บอกอะไรหรอ” ฮยอนวูทำหน้า งง ใส่ฉัน
“คือฉันพอรู้มาบ้างว่านายรู้สึกเศร้าเพราะเรื่องอะไร แต่รู้รึเปล่า ถ้านายเศร้าหน่ะ คนรอบตัวนายจะเหี่ยวเฉาตามนายไปกันหมด ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเก็บเรื่องทุกข์ใจนั่นไว้เป็นบทเรียนเหมือนเก็บสะสมของรักหน่ะ เอาไว้ย้ำเตือนทั้งเรื่องดีและก็ไม่ดี ย้ำเตือนว่าสิ่งไหนที่ฉันควรทำและไม่ควรทำ ย้ำเตือนว่าสิ่งไหนที่ควรหลีกเลี่ยงและไม่เหลีกเลี่ยง แต่ฉันจะไม่ทำร้ายเพื่อนรอบข้างด้วยการเศร้าหมองตลอดเวลาหรอกนะ คนที่ให้กำลังใจนายเค้าจะเหนื่อยที่จะยืนอยู่เคียงข้างนาย เพราะฉะนั้น นายเก็บเรื่องเศร้านั้นไว้ในใจ แล้วก็เริ่มต้นใหม่ มองรอบตัวนายดูดีๆ จริงๆแล้ว มีแค่จุดเดียวเท่านั้นที่เป็นรอยด่าง นอกนั้นก็เป็นสีสันสวยงามเหมือนเดิม จุดนั้นมันจะหายไป ถ้านายเอาสีอื่นมาทาทับเข้าไปแทน ^^”
“ อ่า ...”
“รู้รึเปล่า เวลานายยิ้มหน่ะ นายดูดีเป็นบ้าเลยนะ โลกนี้จะสดใส เก็บเรื่องนั้นไว้ซะนะ แล้วเริ่มต้นใหม่ เรื่องดีดีมีอีกเยอะแยะ เดี๋ยวฉันคนนี้จะช่วยนายเองนะ ลีฮยอนวู ฮ่าๆๆ”
“จริงหรอ ^^”
“อื้อ แน่นอน เชื่อมือฉันได้เลย ถ้านายลองทำตามสิ่งที่ฉันบอกรับรองว่านายจะไม่ได้ยินคำบ่นจากเพื่อนๆแน่ว่านายทำหน้าซังกะตาย แบบว่าหน้าบูดๆหน่ะ=3=”
“ฮ่าๆๆ ขอบใจนะ โอเค ฉันจะเก็บเรื่องนั้นเอาไว้ เหยียบมันให้มิดดินไปเลย”
“ถูกต้องแล้ว !!”
“วันนี้เธอคงเหนื่อยแย่เลยซินะ”
“นิดหน่อยหน่ะ เออนี่ เราเข้าไปกินไอศกรีมกันไหม^^”
“เอาซิ เธอกินมันทุกวันเลยนะ เดี๋ยวก็กลิ้งได้แทนเดินหรอกนะ” ฮยอนวูทำหน้าตาขี้เล่นใส่ฉัน
“เอาน่า นิดหน่อย เรื่องแค่นี้ลำไส้ของฉันสู้ตายอยู่แล้ว”
“โอเค งั้นไปกัน”
ฉันเดินนำฮยอนวูเข้ามาจนถึงหอกลาง ..
“ยัยอึนโซ ทางนี้ ทางนี้ !!”
มินอา เธอเรียกฉันซะทุกคนหันมาทั้งหอเลย ให้ตายซิ = = ฉันเลือกรสไอศกรีมกับ
ฮยอนวู ดูเหมือนว่าเค้าจะเลือกอยู่นานเลยนะ
“นี่ ลีฮยอนวู นายจะกินรสไหนละ เลือกซะนานเชียว”
“คิดไม่ออกแฮะ เอารสไหนดีละ เธอชอบรสไหนละ”
“ฉันกินทุกรสอ่ะ เอารสนี้ละกันนะ อัลมอนด์ อร่อยดี^^”
“อ่ะ ก็ได้ๆ”
ฮยอนวูบอกป้าที่ขายเพื่อให้เค้าตักใส่ถ้วยมาให้ หลังจากที่ฮยอนวูได้ไอศครีมมาแล้ว ฉันกับเค้าก็เดินไปนั่งที่โต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่
“นี่ ทำไมพวกเธอสองคนมาพร้อมกันละ” มินอาหยอกเล่นอีกตามเคย
“เจอกันด้านหน้าหน่ะ ก็เลยเข้ามาพร้อมกัน”
“อ๋องั้นหรอ นี่ๆ อึนโซ ฉันมีอะไรจะให้เธอดูแหละ ผู้ชายคนนี้เค้าสุดยอดไปเลยเธอว่าไหม”
“ฮึ่มมมม” แทซองทำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่ขัดมินอาที่กำลังพยายามยื่นนิตยาสารฉบับหนึ่งมาให้ฉัน
“ใครกันหรอ” ฉันพูดพร้อมกับหยิบนิตยสารที่มินอายื่นให้มาดู
อึก !!! ..... ฉันรู้สึกว่าไอศกรีมมันเป็นก้อน ไหลลงคอไม่สะดวก เหมือนมีอะไรติดอยู่
“อึนโซ เธอเป็นอะไรไหม” ฮยอนวูถามฉันพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ
“เอ่อ แฮะๆ ไม่เป็นไรพอดีว่า จู่ๆก็รู้สึกเหมือนสำลักไอศครีม = =”
นิตยสารที่มินอายื่นมาให้ โพสรูปพี่ชายของฉันเต็มหน้าเลย ผู้ชายที่มินอาพูดถึงก็คือ พี่อึนจุน พี่ชายของฉันเอง = = จริงๆแล้ว เรื่องของฉันที่บ้าน ไม่มีใครที่นี่รู้เลยซักคน
“อึนโซ เธอว่าเค้าเป็นไง เค้าเป็นช่างกล้องให้กับพวกนางแบบด้วยนะ หล่อสุดๆเลย เท่ห์ระเบิด!!”
“เอ่อ ใช่ๆ เค้าเท่ห์จริงๆ เนอะ = =’”
“นี่ฉันอ่านประวัติของเค้านะ เค้ามีพี่น้อง 3 คนละ มีพี่ชายคนโต มีน้องสาวคนเล็ก ดูเหมือนว่าเค้าจะเป็นลูกคนกลางนะ แล้วที่สำคัญ ฉันอิจฉายัยนั่นเป็นบ้าเลยละ ที่ได้เกิดมาเป็นน้องสาวของเทพบุตรสุดหล่อแบบ ยุนอึนจุนหน่ะ ><”
“อ้อ งั้นหรอ = =” ฉันตอบอะไรไม่ได้มาก รู้สึกกระอักกระอ่วงนิดๆ
“นี่ พอเหอะน่า ชมผู้ชายคนอื่นอยู่นั่นแหละ แฟนเธองอนหน้าเป็นก้นลิงแล้วนั้น เห็นไหมละ” ชินเฮปรามมินอาที่กำลังหลงไปกับรูปของพี่ชายฉัน
“นี่ ปาร์คชินเฮ เธอดูดีๆซิ เค้าหล่อจะตายไป”
“ใช่ ฉันเห็นด้วย เค้าหล่อสุดๆไปเลย เอาจริงๆแล้วฉันเจอเค้าก่อนเธอนะ เธอหน่ะแย่งเค้าไปจากมือฉัน”
“แหม๋ แค่รูปในหนังสือทำหวงไปได้ ถ้าฉันเจอตัวจริงนะ ฉันจะขอหอมซักฟอดนึง”
ยัยชินเฮ เธอไม่ได้ช่วยแต่กลับส่งเสริมซินะ
“พอได้แล้วน่ามินอา เลิกเพ้อเจ้อได้ละ เค้าดูรวยจะแย่ ดูประวัติซิ พี่ชายเค้าเป็นเจ้าของโรงแรม Maple โรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีเลยนะ แถมน้องสาวก็เรียนเมืองนอกอีก เป็นเศรษฐีที่ติดอันดับต้นๆของเกาหลีเลยนะ” กึนยองก็เหมือนจะช่วยหยุด แต่ก็ส่งเสริมนิดๆ นี่เธอจะพูดว่าพอแล้วขึ้นมาเพื่อให้ได้อะไรกันละเนี๊ย เฮ้ออออ ....
“พอได้แล้ว” รอบนี้แทซองพูดแฮะ
“=3= ทำไมอีกอ่ะ หึงหรอ” มินอาแกล้งแทซองเล่น
“เออใช่ ฉันหึง พอใจยัง” แทซองดูท่าจะโกรธจริงๆแฮะ ยัยมินอาหน้าจ๋อยไปเลย แทซองเดินออกไปจากกลุ่ม ดูเหมือนว่าเค้าจะเคืองมินอาจริงๆนะ
“มินอา ฉันว่าเธอตามไปง้อเค้าหน่อยดีกว่าไหม = =” ฉันเสนอความคิดที่จะทำให้แทซองใจเย็นขึ้น
“ฉันควรทำงั้นหรอ” มินอาพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
“อย่างยิ่งเลยละเพื่อน” ฉันพูดพร้อมกับสะกิดให้มินอาไปขอโทษและง้อแทซองซะ อย่ามาทะเลาะกันเพราะพี่ชายฉันเลยนะ มันทำให้ฉันรู้สึกผิด T.T
คืนนั้นดูเหมือนว่ามินอาจะกลับเข้าห้องมาเงียบๆ ฉันแอบเห็นเธอยิ้มแปลว่าทุกอย่างลงตัวแล้วซินะ แล้วฉันควรทำไงเรื่องครอบครัวฉันนะ ฉันควรบอกเพื่อนๆดีไหมว่าคนที่พวกเค้าพูดถึงวันนี้ คือพี่ชายฉัน รวมถึงตัวฉันด้วย ฉันควรบอกดีรึเปล่านะ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ... เอ๊ะ เสียงเหมือนมีคนแชทมา ใครกันนะดึกป่านนี้แล้ว
“นี่อึนโซ ... เธอนอนรึยัง”
= =ใครกัน
“คุณเป็นใครค่ะ” ฉันพิมพ์กลับไป นอนพิมพ์นี่มันเมื่อยแขนจริงๆเลยนะ
“ฉันเอง ลี .. ฮยอน ..วู ^^”
เอ๊ะ ฮยอนวูหรอกเหรอ เค้าเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันนะ
“นายเองหรอ เอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันหน่ะ”
“ฉันแชทไปขอกึนยองมาหน่ะ”
“อ้อ งั้นหรอ มีอะไรรึเปล่า แชทมาซะดึกเชียว”
“อื่ม มีนิดหน่อย ^^ พรุ่งนี้เช้าเป็นวันว่างพอดีเลย ฉันจะไปเตะบอลตอนเช้า เค้ามีการวอร์มร่างกาย แล้วก็เตะซ้อมกันนิดหน่อย เป็นการซ้อมกันทุกเช้าวันหยุด เธอจะไปดูฉันไหม”
“อ้อ .. ได้ซิ ได้เลย งั้นเจอกันที่สนามนะ”
“โอเค แล้วเจอกันนะ^^”
“อื้อ ^^”
“ฝันดีนะ”
“อ่า .. ฝันดีนะ”
ให้ตายซิ ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายที่มันไม่คงที่ อากาศเริ่มร้อนทั้งๆที่แอร์ก็เย็น เปิดไว้ 25 องศาตามอุณหภูมิพอเหมาะของโลกแล้วนะ แต่ทำไมมีเหงื่อออกที่มือของฉันแบบนี้นะ ใจของฉันเต้นรัว รู้สึกหวิวๆ >< เฮ้อ นี่ขนาดแค่ส่งข้อความคุยกันนะ ถ้าเค้าโทรมา ฉันไม่สลบไปเลยหรอ O_O ดูเหมือนว่า ฉันจะเข้าใจความรู้สึกเวลาเราชอบใครซักคนเข้าแล้วละ
Link ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/31206708
Link ตอนที่ 2
http://pantip.com/topic/31210134
Link ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/31210845
Link ตอนที่ 4
http://pantip.com/topic/31212306
Link ตอนที่ 5
http://pantip.com/topic/31215758
Link ตอนที่ 6
http://pantip.com/topic/31216214
ขอบคุณมากนะคะผู้อ่าน + คอมเม้นทั้งหลาย ขอบคุณจริงๆจ้า
Destination Blue รักใสใสของยัยตัวแสบ ตอนที่ 7
ฉันเดินจนเกือบถึงหน้าหอกลาง ฉันก็เห็นฮยอนวูนั่งเหม่อๆอยู่ที่หน้าหอคนเดียว
“ลีฮยอนวู !!!!” ฉันตะโกนเรียกเค้าสุดเสียง
“เฮ้ อึนโซ” ฮยอนวูก็ตะโกนกลับมาเช่นกัน เสียงของเค้าก็ดังไม่แพ้ฉันเลย
ฉันบอกโบกมือให้เค้าพร้อมกับเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ทำไมมานั่งตากลมอีกแล้วละ บอกแล้วว่าเดี๋ยวนายจะป่วยเอานะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันก็บอกเธอแล้วเหมือนกัน ว่าฉันแข็งแรงนะ^^”
“อ่ะๆ แข็งแรงก็แข็งแรง แล้วจะคอยดูนะ”
“ฮ่าๆ วันนี้เธอเก่งมากเลย สุดยอดไปเลยนะ”
“ขอบใจนะ เป็นเพราะทุกคนให้กำลังใจ ฉันจึงทำออกมาได้นะ^^”
“ไม่หรอก มันคือความสามารถของเธอล้วนๆ”
“ฮ่าๆ อื้อๆ นี่ฮยอนวู ฉันขอถามนายหน่อยได้ไหม แบบว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรถามนิดหน่อย จะได้รึเปล่าละ”
“ถามมาซิ ฉันไม่มีความลับอะไรหรอก ถามมาได้”
“เอ่อ ... เปลี่ยนใจไม่ถามดีกว่า” ฉันคิดไปคิดมา ฉันไม่ควรจะถาม มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันควรจะรู้นี่นา ฉันอยากถามว่าทำไมต้องทำหน้าเครียดตอนรุ่นพี่ชินทักด้วย แต่ไม่เอาดีกว่ามันดูออกจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเกินไปหน่อย
“อ้าว อะไรละ มีอะไรก็ว่ามาเลย อย่ามาทำให้ฉันอยากรู้ แล้วก็หยุดแบบนี้ซิ”
“ไม่เอาละ ขอเป็นการบอกดีกว่าการถามละกันนะ”
“ ?? บอกอะไรหรอ” ฮยอนวูทำหน้า งง ใส่ฉัน
“คือฉันพอรู้มาบ้างว่านายรู้สึกเศร้าเพราะเรื่องอะไร แต่รู้รึเปล่า ถ้านายเศร้าหน่ะ คนรอบตัวนายจะเหี่ยวเฉาตามนายไปกันหมด ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเก็บเรื่องทุกข์ใจนั่นไว้เป็นบทเรียนเหมือนเก็บสะสมของรักหน่ะ เอาไว้ย้ำเตือนทั้งเรื่องดีและก็ไม่ดี ย้ำเตือนว่าสิ่งไหนที่ฉันควรทำและไม่ควรทำ ย้ำเตือนว่าสิ่งไหนที่ควรหลีกเลี่ยงและไม่เหลีกเลี่ยง แต่ฉันจะไม่ทำร้ายเพื่อนรอบข้างด้วยการเศร้าหมองตลอดเวลาหรอกนะ คนที่ให้กำลังใจนายเค้าจะเหนื่อยที่จะยืนอยู่เคียงข้างนาย เพราะฉะนั้น นายเก็บเรื่องเศร้านั้นไว้ในใจ แล้วก็เริ่มต้นใหม่ มองรอบตัวนายดูดีๆ จริงๆแล้ว มีแค่จุดเดียวเท่านั้นที่เป็นรอยด่าง นอกนั้นก็เป็นสีสันสวยงามเหมือนเดิม จุดนั้นมันจะหายไป ถ้านายเอาสีอื่นมาทาทับเข้าไปแทน ^^”
“ อ่า ...”
“รู้รึเปล่า เวลานายยิ้มหน่ะ นายดูดีเป็นบ้าเลยนะ โลกนี้จะสดใส เก็บเรื่องนั้นไว้ซะนะ แล้วเริ่มต้นใหม่ เรื่องดีดีมีอีกเยอะแยะ เดี๋ยวฉันคนนี้จะช่วยนายเองนะ ลีฮยอนวู ฮ่าๆๆ”
“จริงหรอ ^^”
“อื้อ แน่นอน เชื่อมือฉันได้เลย ถ้านายลองทำตามสิ่งที่ฉันบอกรับรองว่านายจะไม่ได้ยินคำบ่นจากเพื่อนๆแน่ว่านายทำหน้าซังกะตาย แบบว่าหน้าบูดๆหน่ะ=3=”
“ฮ่าๆๆ ขอบใจนะ โอเค ฉันจะเก็บเรื่องนั้นเอาไว้ เหยียบมันให้มิดดินไปเลย”
“ถูกต้องแล้ว !!”
“วันนี้เธอคงเหนื่อยแย่เลยซินะ”
“นิดหน่อยหน่ะ เออนี่ เราเข้าไปกินไอศกรีมกันไหม^^”
“เอาซิ เธอกินมันทุกวันเลยนะ เดี๋ยวก็กลิ้งได้แทนเดินหรอกนะ” ฮยอนวูทำหน้าตาขี้เล่นใส่ฉัน
“เอาน่า นิดหน่อย เรื่องแค่นี้ลำไส้ของฉันสู้ตายอยู่แล้ว”
“โอเค งั้นไปกัน”
ฉันเดินนำฮยอนวูเข้ามาจนถึงหอกลาง ..
“ยัยอึนโซ ทางนี้ ทางนี้ !!”
มินอา เธอเรียกฉันซะทุกคนหันมาทั้งหอเลย ให้ตายซิ = = ฉันเลือกรสไอศกรีมกับ
ฮยอนวู ดูเหมือนว่าเค้าจะเลือกอยู่นานเลยนะ
“นี่ ลีฮยอนวู นายจะกินรสไหนละ เลือกซะนานเชียว”
“คิดไม่ออกแฮะ เอารสไหนดีละ เธอชอบรสไหนละ”
“ฉันกินทุกรสอ่ะ เอารสนี้ละกันนะ อัลมอนด์ อร่อยดี^^”
“อ่ะ ก็ได้ๆ”
ฮยอนวูบอกป้าที่ขายเพื่อให้เค้าตักใส่ถ้วยมาให้ หลังจากที่ฮยอนวูได้ไอศครีมมาแล้ว ฉันกับเค้าก็เดินไปนั่งที่โต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่
“นี่ ทำไมพวกเธอสองคนมาพร้อมกันละ” มินอาหยอกเล่นอีกตามเคย
“เจอกันด้านหน้าหน่ะ ก็เลยเข้ามาพร้อมกัน”
“อ๋องั้นหรอ นี่ๆ อึนโซ ฉันมีอะไรจะให้เธอดูแหละ ผู้ชายคนนี้เค้าสุดยอดไปเลยเธอว่าไหม”
“ฮึ่มมมม” แทซองทำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่ขัดมินอาที่กำลังพยายามยื่นนิตยาสารฉบับหนึ่งมาให้ฉัน
“ใครกันหรอ” ฉันพูดพร้อมกับหยิบนิตยสารที่มินอายื่นให้มาดู
อึก !!! ..... ฉันรู้สึกว่าไอศกรีมมันเป็นก้อน ไหลลงคอไม่สะดวก เหมือนมีอะไรติดอยู่
“อึนโซ เธอเป็นอะไรไหม” ฮยอนวูถามฉันพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ
“เอ่อ แฮะๆ ไม่เป็นไรพอดีว่า จู่ๆก็รู้สึกเหมือนสำลักไอศครีม = =”
นิตยสารที่มินอายื่นมาให้ โพสรูปพี่ชายของฉันเต็มหน้าเลย ผู้ชายที่มินอาพูดถึงก็คือ พี่อึนจุน พี่ชายของฉันเอง = = จริงๆแล้ว เรื่องของฉันที่บ้าน ไม่มีใครที่นี่รู้เลยซักคน
“อึนโซ เธอว่าเค้าเป็นไง เค้าเป็นช่างกล้องให้กับพวกนางแบบด้วยนะ หล่อสุดๆเลย เท่ห์ระเบิด!!”
“เอ่อ ใช่ๆ เค้าเท่ห์จริงๆ เนอะ = =’”
“นี่ฉันอ่านประวัติของเค้านะ เค้ามีพี่น้อง 3 คนละ มีพี่ชายคนโต มีน้องสาวคนเล็ก ดูเหมือนว่าเค้าจะเป็นลูกคนกลางนะ แล้วที่สำคัญ ฉันอิจฉายัยนั่นเป็นบ้าเลยละ ที่ได้เกิดมาเป็นน้องสาวของเทพบุตรสุดหล่อแบบ ยุนอึนจุนหน่ะ ><”
“อ้อ งั้นหรอ = =” ฉันตอบอะไรไม่ได้มาก รู้สึกกระอักกระอ่วงนิดๆ
“นี่ พอเหอะน่า ชมผู้ชายคนอื่นอยู่นั่นแหละ แฟนเธองอนหน้าเป็นก้นลิงแล้วนั้น เห็นไหมละ” ชินเฮปรามมินอาที่กำลังหลงไปกับรูปของพี่ชายฉัน
“นี่ ปาร์คชินเฮ เธอดูดีๆซิ เค้าหล่อจะตายไป”
“ใช่ ฉันเห็นด้วย เค้าหล่อสุดๆไปเลย เอาจริงๆแล้วฉันเจอเค้าก่อนเธอนะ เธอหน่ะแย่งเค้าไปจากมือฉัน”
“แหม๋ แค่รูปในหนังสือทำหวงไปได้ ถ้าฉันเจอตัวจริงนะ ฉันจะขอหอมซักฟอดนึง”
ยัยชินเฮ เธอไม่ได้ช่วยแต่กลับส่งเสริมซินะ
“พอได้แล้วน่ามินอา เลิกเพ้อเจ้อได้ละ เค้าดูรวยจะแย่ ดูประวัติซิ พี่ชายเค้าเป็นเจ้าของโรงแรม Maple โรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีเลยนะ แถมน้องสาวก็เรียนเมืองนอกอีก เป็นเศรษฐีที่ติดอันดับต้นๆของเกาหลีเลยนะ” กึนยองก็เหมือนจะช่วยหยุด แต่ก็ส่งเสริมนิดๆ นี่เธอจะพูดว่าพอแล้วขึ้นมาเพื่อให้ได้อะไรกันละเนี๊ย เฮ้ออออ ....
“พอได้แล้ว” รอบนี้แทซองพูดแฮะ
“=3= ทำไมอีกอ่ะ หึงหรอ” มินอาแกล้งแทซองเล่น
“เออใช่ ฉันหึง พอใจยัง” แทซองดูท่าจะโกรธจริงๆแฮะ ยัยมินอาหน้าจ๋อยไปเลย แทซองเดินออกไปจากกลุ่ม ดูเหมือนว่าเค้าจะเคืองมินอาจริงๆนะ
“มินอา ฉันว่าเธอตามไปง้อเค้าหน่อยดีกว่าไหม = =” ฉันเสนอความคิดที่จะทำให้แทซองใจเย็นขึ้น
“ฉันควรทำงั้นหรอ” มินอาพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
“อย่างยิ่งเลยละเพื่อน” ฉันพูดพร้อมกับสะกิดให้มินอาไปขอโทษและง้อแทซองซะ อย่ามาทะเลาะกันเพราะพี่ชายฉันเลยนะ มันทำให้ฉันรู้สึกผิด T.T
คืนนั้นดูเหมือนว่ามินอาจะกลับเข้าห้องมาเงียบๆ ฉันแอบเห็นเธอยิ้มแปลว่าทุกอย่างลงตัวแล้วซินะ แล้วฉันควรทำไงเรื่องครอบครัวฉันนะ ฉันควรบอกเพื่อนๆดีไหมว่าคนที่พวกเค้าพูดถึงวันนี้ คือพี่ชายฉัน รวมถึงตัวฉันด้วย ฉันควรบอกดีรึเปล่านะ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ... เอ๊ะ เสียงเหมือนมีคนแชทมา ใครกันนะดึกป่านนี้แล้ว
“นี่อึนโซ ... เธอนอนรึยัง”
= =ใครกัน
“คุณเป็นใครค่ะ” ฉันพิมพ์กลับไป นอนพิมพ์นี่มันเมื่อยแขนจริงๆเลยนะ
“ฉันเอง ลี .. ฮยอน ..วู ^^”
เอ๊ะ ฮยอนวูหรอกเหรอ เค้าเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันนะ
“นายเองหรอ เอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันหน่ะ”
“ฉันแชทไปขอกึนยองมาหน่ะ”
“อ้อ งั้นหรอ มีอะไรรึเปล่า แชทมาซะดึกเชียว”
“อื่ม มีนิดหน่อย ^^ พรุ่งนี้เช้าเป็นวันว่างพอดีเลย ฉันจะไปเตะบอลตอนเช้า เค้ามีการวอร์มร่างกาย แล้วก็เตะซ้อมกันนิดหน่อย เป็นการซ้อมกันทุกเช้าวันหยุด เธอจะไปดูฉันไหม”
“อ้อ .. ได้ซิ ได้เลย งั้นเจอกันที่สนามนะ”
“โอเค แล้วเจอกันนะ^^”
“อื้อ ^^”
“ฝันดีนะ”
“อ่า .. ฝันดีนะ”
ให้ตายซิ ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายที่มันไม่คงที่ อากาศเริ่มร้อนทั้งๆที่แอร์ก็เย็น เปิดไว้ 25 องศาตามอุณหภูมิพอเหมาะของโลกแล้วนะ แต่ทำไมมีเหงื่อออกที่มือของฉันแบบนี้นะ ใจของฉันเต้นรัว รู้สึกหวิวๆ >< เฮ้อ นี่ขนาดแค่ส่งข้อความคุยกันนะ ถ้าเค้าโทรมา ฉันไม่สลบไปเลยหรอ O_O ดูเหมือนว่า ฉันจะเข้าใจความรู้สึกเวลาเราชอบใครซักคนเข้าแล้วละ
Link ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/31206708
Link ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/31210134
Link ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/31210845
Link ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/31212306
Link ตอนที่ 5 http://pantip.com/topic/31215758
Link ตอนที่ 6 http://pantip.com/topic/31216214
ขอบคุณมากนะคะผู้อ่าน + คอมเม้นทั้งหลาย ขอบคุณจริงๆจ้า