Chapter 5
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ฉันก็กลับไปเรียนตามปกติ ฉันคิดไม่ตกเรื่องชมรมดนตรีสากล ปวดใจจนถึงตับกันเลยทีเดียว
“อึนโซ”
“หืม ??” เอ๊ะ ฮยอนวูทักฉันนี่นา
“วันนี้เธอดูเหม่อๆนะ O_O”
“เอ่อ เหอะๆ งั้นหรอ นิดหน่อยอ่านะ”
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”
“อ๋อเปล่าหรอก นายมีอะไรหรอ”
“ฉันอยากชวนเธอไปดูฉันเล่นบอลหน่ะ วันนี้มีแข่งกับรุ่นพี่ปี 2 ไปดูไหม^^”
“อื้อไปซิๆ”
ฮยอนวูชวนฉันหน้าตายิ้มแย้มให้ไปดูเค้าแข่งฟุตบอล เอาละลืมเรื่องดนตรีไปก่อน แล้วไปดูฮยอนวูดีกว่า
“อ่ะแฮ่ม ลีฮยอนวู นายไม่คิดจะชวนพวกเราบ้างหรอ” มินอาแกล้งฮยอนวู
“ทำไมละ พวกเธอต้องไปอยู่แล้วนี่ วันนี้แฟนเธอแข่งด้วย เธอจะไม่ไปได้ไงละจริงไหม ฉันชวนอึนโซ ให้อึนโซไปเป็นกองเชียร์ให้ฉันไงละ”
“ฮ่าๆๆๆ เข้าใจละยะ ได้เลย จริงๆถ้านายไม่ชวน ฉันจะชวนอยู่แล้วเชียว นายมาดักหน้าฉันทำไมกันนะ หาเรื่องเด่นต่อหน้าอึนโซเรื่อยเลยนะนายเนี๊ย อิอิ”
ฮยอนวูเลิกสนใจคำพูดของมินอาแล้วก็หันมาบอกกับฉันว่า เจอกันที่สนามฟุตบอล ฉันดีใจมากที่ฮยอนวู ชวนฉันคุยก่อน การเป็นเพื่อนของเราก็จะได้คืบหน้ามากขึ้น ^^
ฉันกับพวกเพื่อนๆเดินกันมาตามทางเพื่อไปสนามฟุตบอลตามที่นัดกันไว้ โอ้โห คนเยอะนะเนี๊ย ที่นั่งงี้ แออัดเป็นบ้าเลย เอาละ เราควรจะหาที่นั่งเหมาะๆเพื่อจะได้เห็นทุกคนชัดๆ โอ๊ะ ฉันเจอแล้ว นั่นไงๆ
“มินอา กึนยอง ชินเฮ ทางนี้ๆ”
“อะ อึนโซไปกันๆ เดี๋ยวมันจะเต็ม”
ฉันกับพวกเพื่อนๆรีบกลาดเข้าไปนั่งจับจองพื้นที่ เพื่อที่จะได้มองและเป็นกำลังใจให้พวกเค้าชัดๆ
“โอ๊ะ ฉันเห็นแทซองแล้ว ชองแทซอง !!” มินอาเรียกแทซองเสียงดัง และก็ดูเหมือนว่าจะได้ผลด้วย แทซองหันมาพร้อมกับรอยยิ้มและโบกมือให้มาทางพวกเรา แล้วไหนฮยอนวูละ อ๊ะ นั่นไง !! ฉันเจอแล้ว เค้ากำลังก้มหน้าก้มตาผูกเชือกรองเท้าอยู่เก้าอี้ในซุ้มนักกีฬา
“ลีฮยอนวู ลีฮยอนวู !!!” ฉันเรียกฮยอนวูเสียงดังเช่นกัน เพื่อให้ฮยอนวูรู้ว่าฉันมาดูแล้ว ฮยอนวูเงยหน้ามามองแล้วก็โบกมือพร้อมกับรอยยิ้มมาให้ฉันเช่นกัน มินอามองหน้าฉันแบบจับผิด
“ยุนอึนโซ เธอเรียกฮยอนวูเสียงดังเชียวนะ ดังยิ่งกว่าที่ฉันเรียกแทซองซะอีก *3*”
“เอ่อ อะไรกัน ฉันแค่อยากให้ฮยอนวูรู้ว่า เรามาแล้วแค่นั้นเอง”
ยัยมินอา เธอทำฉันใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยนะ ยัยบ้า
“อิอิ ฉันแค่ล้อเล่นน่า เขินหรอ เธอเขินละซิ><”
“พอเลยๆ การแข่งขันใกล้เริ่มรึยังน้า”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลยน่า”
“พอๆ ดูกันเถอะๆ” ฉันรีบตัดบทจนมินอาต้องยอมแพ้ที่จะแกล้งฉันแล้วก็หันไปดูการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ นักกีฬาทุกคนกำลังวอร์มอัพร่างกายก่อนจะแข่ง รวมถึงฮยอนวูด้วย หลังจากนั้นไม่นาน เสียงนกหวีดเป่าดังพร้อมกับบอกว่าการแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ฮยอนวูเตะเก่งมากๆ เค้าเตะเข้าประตูไปหลายลูกเลย สาวๆกรี๊ดเค้ากันใหญ่ เก่งจริงๆเลย แถมเค้ายังยิ้มร่าตอนที่เตะเข้าด้วย ดูดีจริงๆเลยแฮะมุมนี้ ฉันมองเค้าเพลินๆ ฮยอนวูก็มองมาทางฉันแล้วก็ยกนิ้วโป้งให้ฉันพร้อมรอยยิ้ม ฉันก็ยกให้เค้ากลับพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน การแข่งขันจบลงพร้อมด้วยชัยชนะของนักเรียนปี 1 นั่นก็คือพวกเรานั้นเอง มินอาบอกพวกเราว่าจะอยู่รอแทซอง พวกเราก็เลยอยู่รอเป็นเพื่อนมินอา
หมับ !!
“ใครหน่ะ” มีใครมาจับไหล่ฉัน
“อึนโซ”
“อ้าว ฮยอนวู นายยังไม่กลับไปที่หออีกหรอ”
“ยังเลย ฉันเพิ่งเก็บของเสร็จ เป็นไงฉันเตะเจ๋งใช่ไหม^^”
“อื้อ นายเจ๋งมากเลยละ สุดยอดไปเลย เตะเข้าประตูตั้งหลายลูกแหนะ”
“พวกเราชนะได้เพราะนายจริงๆเลย ไอ้ฮยอนวูเท้าไฟ” แทซองพูดพร้อมกับเอามือคล้องคอของฮยอนวู
“เอาละ ไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จดีกว่า” แทซองชวนทุกคนไปกินไอศครีมที่ร้านในหอกลาง
พวกเราทั้ง 6 คนเดินไปที่หอกลาง คนเยอะมากเลยวันนี้ เยอะกว่าวันก่อนๆอีก สงสัยคนอื่นก็คงจะมาฉลองที่ชนะเหมือนกันนะ
“เอ๊ะ นั่นอะไรหน่ะ” มินอาพูดขึ้นมา พร้อมกับวิ่งไปดูประกาศอะไรบางอย่างบนบอร์ดที่มีนักเรียนคนอื่นๆกำลังมุงดูกันอยู่หนาแน่น
มีกระดาษแผ่นใหญ่ แปะเอาไว้บนบอร์ดที่หอกลางว่า นักเรียนหญิง ปี1 ชื่อว่า ยุนอึนโซ จะไปทดสอบเข้าชมรมดนตรีสากล พรุ่งนี้ในช่วงเวลาเย็น อยากให้ทุกคนไปให้กำลังใจเธอด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มันอะไรกันเนี๊ย ทำไมถึงต้องมาติดประกาศแบบนี้ แล้วฉันต้องไปทดสอบพรุ่งนี้แล้วหรอ ฉันไม่เห็นจะรู้ตัวเลย
“ยุนอึนโซ ให้ตายเหอะ พรุ่งนี้แล้วที่เธอต้องไปทดสอบ แถมยังมีคนมาติดประกาศแบบนี้ รับรองว่า พรุ่งนี้ห้องชมรมดนตรีต้องแตกแน่ๆ”
“อึนโซ นี่เธอจะเข้าชมรมดนตรีสากลหรอ” แทซองหันมาถามฉัน พร้อมทำสีหน้าหนักใจ
“เอ่อ ใช่แล้ว”
“พรุ่งนี้ คนต้องไปดูเธอเยอะแน่ะๆ เธอพร้อมรึยัง” เค้าถามต่อ
“ยังเลย ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เอ่อ เดี๋ยวนะ ฉันขอเวลาแปบนึง” ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากกลุ่มคนที่มามุงดูประกาศและเสียงฮือฮานั่น ฮยอนวูจับแขนฉัน พร้อมกับถามว่า ..
“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” สีหน้าเค้าแสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไรหรอก สบายมาก^^” ฉันยิ้มให้ฮยอนวู ทั้งๆที่ฉันทั้งตื่นเต้นและประหม่า
ไม่ได้การละ ฉันจะเอากีต้าร์มาจากไหน กีต้าร์อยู่ที่บ้านนี่นา ฉันจะเล่นกีต้าร์ได้ดี ก็ต่อเมื่อที่ฉันได้เล่นกับกีต้าร์ตัวโปรดของฉันเท่านั้น ทำไงดี ทำไงดี ... นึกออกละ พี่ชาย ต้องโทรบอกให้ใครคนใดคนนึงเอากีต้าร์มาให้ฉัน อืมม พี่จุนโซท่าจะเวิคสุด ว่าแล้วฉันก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพี่จุนโซ
ติ๊ดด ติ๊ดดด ติ๊ดดด ....
“ฮัลโหล”
“พี่จุนโซ พี่ค่ะ”
“อ้าวอึนโซ ว่าไง เป็นยังไงบ้างอยู่โรงเรียนหน่ะ” เสียงอันอ่อนโยนของพี่ชายฉันลอดผ่านมาทางโทรศัพท์ แต่วินาทีนี้ มันก็ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นไม่ได้มากนัก เพราะความประหม่าและตื่นเต้นของฉันมันเยอะจนล้นหัวใจไปหมดแล้ว
“ฉันอยากให้พี่ช่วยเอากีต้าร์ที่อยู่ในห้องมาให้ฉันที่โรงเรียนหน่อย ตอนนี้เลยนะคะ”
“กีต้าร์ตัวที่อยู่ในห้อง อ๋อ ตัวสีขาวที่อึนจุนซื้อให้ใช่ไหม”
“ใช่เลยค่ะ นั้นแหละ ตัวนั้นเลย พี่เอามาให้ตอนนี้เลยได้ไหม”
“ได้ซิ รอพี่แปบนึงนะพี่กำลังกลับบ้าน พอพี่ไปถึงโรงเรียนเธอ พี่จะโทรเรียกให้เธอออกมาเอานะ”
“โอเคค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ”
โอเค รอดพ้น ฉันจะได้เล่นกีต้าร์ของฉัน เป็นกีต้าร์ที่พี่อึนจุนซื้อให้ฉันก่อนที่ฉันจะไปอเมริกา เอาไว้เล่นแก้เหงาตอนที่ฉันอยู่คนเดียวที่นั่น หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ ฉันก็รีบเดินเข้าไปที่หอกลาง พวกเพื่อนๆนั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของหอ แต่ก็ไม่ใช่แค่พวก มินอาเท่านั้น ยังมีพวกซึงรี เพื่อนๆห้องเดียวกัน และอยู่หอ 3 เหมือนกันนั่งอยู่ด้วยอีกหลายสิบคนเลย
“เฮ้ อึนโซ มานี่ซิเร็วๆเข้า” ซึงรีเรียกฉัน
“อะไรอีกละ” ฉันเดินเข้าไปในกลุ่มและนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียว
“เธอกำลังจะไปทดสอบดนตรีพรุ่งนี้ใช่ไหม” ซึงรีถามขึ้น ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และดูจะตั้งใจฟังฉันมาก
“ใช่เลย ทำไมละ” ฉันถามแบบหน้าตาย เพราะรู้อยู่แล้วว่าฉันจะต้องตอบคำถามนี้จนกระทั่งถึงวันพรุ่งนี้ก่อนจะไปทดสอบจริงแน่ๆ
“ชื่อเสียงเธอกระฉ่อนเลยนะตอนนี้ รู้กันทั้งโรงเรียน รู้กันทุกหอแล้ว”
ซึงรี นายกำลังพยายามกดดันฉันอยู่ใช่ไหมเนี๊ย
“แล้วยังไงละ คิมซึงรี”
“เธอไม่กลัวบ้างหรอ”
“นี่พอเหอะนะ คิมซึงรี อึนโซจะปวดหัวตายเพราะนายนะ” ฮยอนวูขัด
“นี่ลีฮยอนวู ฉันว่านะ นายอย่ายุ่งกับยัยนี่ดีกว่า ไม่งั้นนายอาจจะขายหน้าได้ในวันพรุ่งนี้”
คิมซึงรี นี่นายอยากตายมากนักใช่ไหม
“เฮ้ คิมซึงรี เลิกพูดจาดูถูกอึนโซได้ละ อึนโซไม่ต้องไปฟังนะ ไร้สาระ” มินอาต่อว่าซึงรี จึงทำให้เค้าเบินหน้าหนีไปอีกทาง
ฮยอนวูจ้องมาทางฉันจนฉันรู้สึกได้ ฉันจึงมองเค้าตอบ เค้ายิ้มให้ฉันแล้วทำปากแบบไม่ออกเสียงประมาณว่า “เธอทำได้ ...” ฉันตีความออกมาได้แบบนี้ และฉันก็ดีใจมากที่
ฮยอนวูอยู่ข้างฉัน
หลังจากนั้นผ่านไปประมาณซัก 10 นาที พี่จุนโซก็โทรเข้ามือถือฉันให้ฉันออกไปเอากีต้าร์ ฉันจึงขอแยกตัวออกมาจากลุ่มแล้วเดินออกไปนอกหอที่พี่จอดรถรออยู่
“อึนโซ ทางนี้” พี่ชายฉันยืนพิงรถของเค้าอยู่ พร้อมกับกีต้าร์ของฉัน
“จะให้เอากีต้าร์มาโรงเรียนทำไมหรอ” พี่ชายฉันถามด้วยความสงสัย
“ฉันต้องเอามาทดสอบเข้าชมรมพรุ่งนี้หน่ะ”
“ทดสอบเข้า ชมรม ? ทดสอบทำไมละ ทำไมไม่เข้าได้เลยเหมือนโรงเรียนอื่นเค้าละ”
“อันนี้ฉันก็ไม่รู้อ่ะ เหมือนว่ามันจะเข้ายากมาก แต่ฉันก็ดันเลือกชมรมนี้ไปแล้วด้วย T^T จะเปลี่ยนใจตอนนี้ ก็ไม่ทันแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ก็แค่ทดสอบ เรื่องง่ายๆสำหรับเธออยู่แล้ว เธอเล่นกีต้าร์เก่งขั้นเทพ ถ้าเธอจับกีต้าร์เมื่อไหร่ พี่เชื่อว่าทุกคนจะต้องอ้าปากค้างตามๆกันแน่นอน”
“แต่ว่า .. ฉันรู้สึกประหม่านิดๆ”
“มันแน่นอนอยู่แล้วแหละ ขึ้นชื่อว่าทดสอบ ใครๆก็ประหม่าทั้งนั้น แล้ว มีใครเข้าไปดูได้บ้างละ”
“ก็มีพวกนักเรียนในโรงเรียนที่เข้าไปดูได้ พวกเพื่อนๆบอกฉันว่าพรุ่งนี้ห้องดนตรีต้องแตกเพราะคนที่ไปรอดูฉันแน่ๆ”
“ฮ่าๆๆ งั้นดีเลย ทุกคนจะได้รู้ไงว่าจริงๆแล้วน้องสาวพี่เก่งขนาดไหน มีความมั่นใจในตัวเองหน่อยนะยัยบ๊อง เธอมีดีกว่าคนอื่นเยอะแยะ เข้าใจไหม”
“^^ อื้อเข้าใจแล้ว ขอบคุณมากน่ะค่ะ”
“พี่ไปนะ เดี๋ยวอึนจุนมันจะด่าพี่เอา ฮ่าๆ”
“ฝากบอกพี่อึนจุนด้วยนะค่ะว่าคิดถึง”
“จ้าได้เลยๆ ดูแลตัวเองด้วยนะน้องรัก พรุ่งนี้ Fighting !! นะ”
“โอเค Fighting!!”
ฉันรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่ได้คุยกับพี่ชาย ใช่แล้ว ฉันควรจะมีความมั่นใจมากกว่านี้ จริงๆแล้วฉันเล่นกีต้าร์เก่งจะตายไป ฉันจะต้องกลัวอะไรอีกละ จริงไหม สู้ว้อย !!
Link ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/31206708
Link ตอนที่ 2
http://pantip.com/topic/31210134
Link ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/31210845
Link ตอนที่ 4
http://pantip.com/topic/31212306
Destination Blue รักใสใสของยัยตัวแสบ ตอนที่ 5
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ฉันก็กลับไปเรียนตามปกติ ฉันคิดไม่ตกเรื่องชมรมดนตรีสากล ปวดใจจนถึงตับกันเลยทีเดียว
“อึนโซ”
“หืม ??” เอ๊ะ ฮยอนวูทักฉันนี่นา
“วันนี้เธอดูเหม่อๆนะ O_O”
“เอ่อ เหอะๆ งั้นหรอ นิดหน่อยอ่านะ”
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”
“อ๋อเปล่าหรอก นายมีอะไรหรอ”
“ฉันอยากชวนเธอไปดูฉันเล่นบอลหน่ะ วันนี้มีแข่งกับรุ่นพี่ปี 2 ไปดูไหม^^”
“อื้อไปซิๆ”
ฮยอนวูชวนฉันหน้าตายิ้มแย้มให้ไปดูเค้าแข่งฟุตบอล เอาละลืมเรื่องดนตรีไปก่อน แล้วไปดูฮยอนวูดีกว่า
“อ่ะแฮ่ม ลีฮยอนวู นายไม่คิดจะชวนพวกเราบ้างหรอ” มินอาแกล้งฮยอนวู
“ทำไมละ พวกเธอต้องไปอยู่แล้วนี่ วันนี้แฟนเธอแข่งด้วย เธอจะไม่ไปได้ไงละจริงไหม ฉันชวนอึนโซ ให้อึนโซไปเป็นกองเชียร์ให้ฉันไงละ”
“ฮ่าๆๆๆ เข้าใจละยะ ได้เลย จริงๆถ้านายไม่ชวน ฉันจะชวนอยู่แล้วเชียว นายมาดักหน้าฉันทำไมกันนะ หาเรื่องเด่นต่อหน้าอึนโซเรื่อยเลยนะนายเนี๊ย อิอิ”
ฮยอนวูเลิกสนใจคำพูดของมินอาแล้วก็หันมาบอกกับฉันว่า เจอกันที่สนามฟุตบอล ฉันดีใจมากที่ฮยอนวู ชวนฉันคุยก่อน การเป็นเพื่อนของเราก็จะได้คืบหน้ามากขึ้น ^^
ฉันกับพวกเพื่อนๆเดินกันมาตามทางเพื่อไปสนามฟุตบอลตามที่นัดกันไว้ โอ้โห คนเยอะนะเนี๊ย ที่นั่งงี้ แออัดเป็นบ้าเลย เอาละ เราควรจะหาที่นั่งเหมาะๆเพื่อจะได้เห็นทุกคนชัดๆ โอ๊ะ ฉันเจอแล้ว นั่นไงๆ
“มินอา กึนยอง ชินเฮ ทางนี้ๆ”
“อะ อึนโซไปกันๆ เดี๋ยวมันจะเต็ม”
ฉันกับพวกเพื่อนๆรีบกลาดเข้าไปนั่งจับจองพื้นที่ เพื่อที่จะได้มองและเป็นกำลังใจให้พวกเค้าชัดๆ
“โอ๊ะ ฉันเห็นแทซองแล้ว ชองแทซอง !!” มินอาเรียกแทซองเสียงดัง และก็ดูเหมือนว่าจะได้ผลด้วย แทซองหันมาพร้อมกับรอยยิ้มและโบกมือให้มาทางพวกเรา แล้วไหนฮยอนวูละ อ๊ะ นั่นไง !! ฉันเจอแล้ว เค้ากำลังก้มหน้าก้มตาผูกเชือกรองเท้าอยู่เก้าอี้ในซุ้มนักกีฬา
“ลีฮยอนวู ลีฮยอนวู !!!” ฉันเรียกฮยอนวูเสียงดังเช่นกัน เพื่อให้ฮยอนวูรู้ว่าฉันมาดูแล้ว ฮยอนวูเงยหน้ามามองแล้วก็โบกมือพร้อมกับรอยยิ้มมาให้ฉันเช่นกัน มินอามองหน้าฉันแบบจับผิด
“ยุนอึนโซ เธอเรียกฮยอนวูเสียงดังเชียวนะ ดังยิ่งกว่าที่ฉันเรียกแทซองซะอีก *3*”
“เอ่อ อะไรกัน ฉันแค่อยากให้ฮยอนวูรู้ว่า เรามาแล้วแค่นั้นเอง”
ยัยมินอา เธอทำฉันใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยนะ ยัยบ้า
“อิอิ ฉันแค่ล้อเล่นน่า เขินหรอ เธอเขินละซิ><”
“พอเลยๆ การแข่งขันใกล้เริ่มรึยังน้า”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลยน่า”
“พอๆ ดูกันเถอะๆ” ฉันรีบตัดบทจนมินอาต้องยอมแพ้ที่จะแกล้งฉันแล้วก็หันไปดูการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ นักกีฬาทุกคนกำลังวอร์มอัพร่างกายก่อนจะแข่ง รวมถึงฮยอนวูด้วย หลังจากนั้นไม่นาน เสียงนกหวีดเป่าดังพร้อมกับบอกว่าการแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ฮยอนวูเตะเก่งมากๆ เค้าเตะเข้าประตูไปหลายลูกเลย สาวๆกรี๊ดเค้ากันใหญ่ เก่งจริงๆเลย แถมเค้ายังยิ้มร่าตอนที่เตะเข้าด้วย ดูดีจริงๆเลยแฮะมุมนี้ ฉันมองเค้าเพลินๆ ฮยอนวูก็มองมาทางฉันแล้วก็ยกนิ้วโป้งให้ฉันพร้อมรอยยิ้ม ฉันก็ยกให้เค้ากลับพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน การแข่งขันจบลงพร้อมด้วยชัยชนะของนักเรียนปี 1 นั่นก็คือพวกเรานั้นเอง มินอาบอกพวกเราว่าจะอยู่รอแทซอง พวกเราก็เลยอยู่รอเป็นเพื่อนมินอา
หมับ !!
“ใครหน่ะ” มีใครมาจับไหล่ฉัน
“อึนโซ”
“อ้าว ฮยอนวู นายยังไม่กลับไปที่หออีกหรอ”
“ยังเลย ฉันเพิ่งเก็บของเสร็จ เป็นไงฉันเตะเจ๋งใช่ไหม^^”
“อื้อ นายเจ๋งมากเลยละ สุดยอดไปเลย เตะเข้าประตูตั้งหลายลูกแหนะ”
“พวกเราชนะได้เพราะนายจริงๆเลย ไอ้ฮยอนวูเท้าไฟ” แทซองพูดพร้อมกับเอามือคล้องคอของฮยอนวู
“เอาละ ไปเลี้ยงฉลองกับความสำเร็จดีกว่า” แทซองชวนทุกคนไปกินไอศครีมที่ร้านในหอกลาง
พวกเราทั้ง 6 คนเดินไปที่หอกลาง คนเยอะมากเลยวันนี้ เยอะกว่าวันก่อนๆอีก สงสัยคนอื่นก็คงจะมาฉลองที่ชนะเหมือนกันนะ
“เอ๊ะ นั่นอะไรหน่ะ” มินอาพูดขึ้นมา พร้อมกับวิ่งไปดูประกาศอะไรบางอย่างบนบอร์ดที่มีนักเรียนคนอื่นๆกำลังมุงดูกันอยู่หนาแน่น
มีกระดาษแผ่นใหญ่ แปะเอาไว้บนบอร์ดที่หอกลางว่า นักเรียนหญิง ปี1 ชื่อว่า ยุนอึนโซ จะไปทดสอบเข้าชมรมดนตรีสากล พรุ่งนี้ในช่วงเวลาเย็น อยากให้ทุกคนไปให้กำลังใจเธอด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มันอะไรกันเนี๊ย ทำไมถึงต้องมาติดประกาศแบบนี้ แล้วฉันต้องไปทดสอบพรุ่งนี้แล้วหรอ ฉันไม่เห็นจะรู้ตัวเลย
“ยุนอึนโซ ให้ตายเหอะ พรุ่งนี้แล้วที่เธอต้องไปทดสอบ แถมยังมีคนมาติดประกาศแบบนี้ รับรองว่า พรุ่งนี้ห้องชมรมดนตรีต้องแตกแน่ๆ”
“อึนโซ นี่เธอจะเข้าชมรมดนตรีสากลหรอ” แทซองหันมาถามฉัน พร้อมทำสีหน้าหนักใจ
“เอ่อ ใช่แล้ว”
“พรุ่งนี้ คนต้องไปดูเธอเยอะแน่ะๆ เธอพร้อมรึยัง” เค้าถามต่อ
“ยังเลย ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เอ่อ เดี๋ยวนะ ฉันขอเวลาแปบนึง” ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากกลุ่มคนที่มามุงดูประกาศและเสียงฮือฮานั่น ฮยอนวูจับแขนฉัน พร้อมกับถามว่า ..
“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” สีหน้าเค้าแสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไรหรอก สบายมาก^^” ฉันยิ้มให้ฮยอนวู ทั้งๆที่ฉันทั้งตื่นเต้นและประหม่า
ไม่ได้การละ ฉันจะเอากีต้าร์มาจากไหน กีต้าร์อยู่ที่บ้านนี่นา ฉันจะเล่นกีต้าร์ได้ดี ก็ต่อเมื่อที่ฉันได้เล่นกับกีต้าร์ตัวโปรดของฉันเท่านั้น ทำไงดี ทำไงดี ... นึกออกละ พี่ชาย ต้องโทรบอกให้ใครคนใดคนนึงเอากีต้าร์มาให้ฉัน อืมม พี่จุนโซท่าจะเวิคสุด ว่าแล้วฉันก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพี่จุนโซ
ติ๊ดด ติ๊ดดด ติ๊ดดด ....
“ฮัลโหล”
“พี่จุนโซ พี่ค่ะ”
“อ้าวอึนโซ ว่าไง เป็นยังไงบ้างอยู่โรงเรียนหน่ะ” เสียงอันอ่อนโยนของพี่ชายฉันลอดผ่านมาทางโทรศัพท์ แต่วินาทีนี้ มันก็ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นไม่ได้มากนัก เพราะความประหม่าและตื่นเต้นของฉันมันเยอะจนล้นหัวใจไปหมดแล้ว
“ฉันอยากให้พี่ช่วยเอากีต้าร์ที่อยู่ในห้องมาให้ฉันที่โรงเรียนหน่อย ตอนนี้เลยนะคะ”
“กีต้าร์ตัวที่อยู่ในห้อง อ๋อ ตัวสีขาวที่อึนจุนซื้อให้ใช่ไหม”
“ใช่เลยค่ะ นั้นแหละ ตัวนั้นเลย พี่เอามาให้ตอนนี้เลยได้ไหม”
“ได้ซิ รอพี่แปบนึงนะพี่กำลังกลับบ้าน พอพี่ไปถึงโรงเรียนเธอ พี่จะโทรเรียกให้เธอออกมาเอานะ”
“โอเคค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ”
โอเค รอดพ้น ฉันจะได้เล่นกีต้าร์ของฉัน เป็นกีต้าร์ที่พี่อึนจุนซื้อให้ฉันก่อนที่ฉันจะไปอเมริกา เอาไว้เล่นแก้เหงาตอนที่ฉันอยู่คนเดียวที่นั่น หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ ฉันก็รีบเดินเข้าไปที่หอกลาง พวกเพื่อนๆนั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของหอ แต่ก็ไม่ใช่แค่พวก มินอาเท่านั้น ยังมีพวกซึงรี เพื่อนๆห้องเดียวกัน และอยู่หอ 3 เหมือนกันนั่งอยู่ด้วยอีกหลายสิบคนเลย
“เฮ้ อึนโซ มานี่ซิเร็วๆเข้า” ซึงรีเรียกฉัน
“อะไรอีกละ” ฉันเดินเข้าไปในกลุ่มและนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียว
“เธอกำลังจะไปทดสอบดนตรีพรุ่งนี้ใช่ไหม” ซึงรีถามขึ้น ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และดูจะตั้งใจฟังฉันมาก
“ใช่เลย ทำไมละ” ฉันถามแบบหน้าตาย เพราะรู้อยู่แล้วว่าฉันจะต้องตอบคำถามนี้จนกระทั่งถึงวันพรุ่งนี้ก่อนจะไปทดสอบจริงแน่ๆ
“ชื่อเสียงเธอกระฉ่อนเลยนะตอนนี้ รู้กันทั้งโรงเรียน รู้กันทุกหอแล้ว”
ซึงรี นายกำลังพยายามกดดันฉันอยู่ใช่ไหมเนี๊ย
“แล้วยังไงละ คิมซึงรี”
“เธอไม่กลัวบ้างหรอ”
“นี่พอเหอะนะ คิมซึงรี อึนโซจะปวดหัวตายเพราะนายนะ” ฮยอนวูขัด
“นี่ลีฮยอนวู ฉันว่านะ นายอย่ายุ่งกับยัยนี่ดีกว่า ไม่งั้นนายอาจจะขายหน้าได้ในวันพรุ่งนี้”
คิมซึงรี นี่นายอยากตายมากนักใช่ไหม
“เฮ้ คิมซึงรี เลิกพูดจาดูถูกอึนโซได้ละ อึนโซไม่ต้องไปฟังนะ ไร้สาระ” มินอาต่อว่าซึงรี จึงทำให้เค้าเบินหน้าหนีไปอีกทาง
ฮยอนวูจ้องมาทางฉันจนฉันรู้สึกได้ ฉันจึงมองเค้าตอบ เค้ายิ้มให้ฉันแล้วทำปากแบบไม่ออกเสียงประมาณว่า “เธอทำได้ ...” ฉันตีความออกมาได้แบบนี้ และฉันก็ดีใจมากที่
ฮยอนวูอยู่ข้างฉัน
หลังจากนั้นผ่านไปประมาณซัก 10 นาที พี่จุนโซก็โทรเข้ามือถือฉันให้ฉันออกไปเอากีต้าร์ ฉันจึงขอแยกตัวออกมาจากลุ่มแล้วเดินออกไปนอกหอที่พี่จอดรถรออยู่
“อึนโซ ทางนี้” พี่ชายฉันยืนพิงรถของเค้าอยู่ พร้อมกับกีต้าร์ของฉัน
“จะให้เอากีต้าร์มาโรงเรียนทำไมหรอ” พี่ชายฉันถามด้วยความสงสัย
“ฉันต้องเอามาทดสอบเข้าชมรมพรุ่งนี้หน่ะ”
“ทดสอบเข้า ชมรม ? ทดสอบทำไมละ ทำไมไม่เข้าได้เลยเหมือนโรงเรียนอื่นเค้าละ”
“อันนี้ฉันก็ไม่รู้อ่ะ เหมือนว่ามันจะเข้ายากมาก แต่ฉันก็ดันเลือกชมรมนี้ไปแล้วด้วย T^T จะเปลี่ยนใจตอนนี้ ก็ไม่ทันแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ก็แค่ทดสอบ เรื่องง่ายๆสำหรับเธออยู่แล้ว เธอเล่นกีต้าร์เก่งขั้นเทพ ถ้าเธอจับกีต้าร์เมื่อไหร่ พี่เชื่อว่าทุกคนจะต้องอ้าปากค้างตามๆกันแน่นอน”
“แต่ว่า .. ฉันรู้สึกประหม่านิดๆ”
“มันแน่นอนอยู่แล้วแหละ ขึ้นชื่อว่าทดสอบ ใครๆก็ประหม่าทั้งนั้น แล้ว มีใครเข้าไปดูได้บ้างละ”
“ก็มีพวกนักเรียนในโรงเรียนที่เข้าไปดูได้ พวกเพื่อนๆบอกฉันว่าพรุ่งนี้ห้องดนตรีต้องแตกเพราะคนที่ไปรอดูฉันแน่ๆ”
“ฮ่าๆๆ งั้นดีเลย ทุกคนจะได้รู้ไงว่าจริงๆแล้วน้องสาวพี่เก่งขนาดไหน มีความมั่นใจในตัวเองหน่อยนะยัยบ๊อง เธอมีดีกว่าคนอื่นเยอะแยะ เข้าใจไหม”
“^^ อื้อเข้าใจแล้ว ขอบคุณมากน่ะค่ะ”
“พี่ไปนะ เดี๋ยวอึนจุนมันจะด่าพี่เอา ฮ่าๆ”
“ฝากบอกพี่อึนจุนด้วยนะค่ะว่าคิดถึง”
“จ้าได้เลยๆ ดูแลตัวเองด้วยนะน้องรัก พรุ่งนี้ Fighting !! นะ”
“โอเค Fighting!!”
ฉันรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่ได้คุยกับพี่ชาย ใช่แล้ว ฉันควรจะมีความมั่นใจมากกว่านี้ จริงๆแล้วฉันเล่นกีต้าร์เก่งจะตายไป ฉันจะต้องกลัวอะไรอีกละ จริงไหม สู้ว้อย !!
Link ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/31206708
Link ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/31210134
Link ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/31210845
Link ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/31212306