ความผิดพลาดที่ไม่เคยได้โอกาสแก้ตัว

สวัสดีคะทุกคน ขอรบกวนพื้นที่ของพันทิปมาระบายความผิดพลาดให้เพื่อนๆทุกคนได้อ่านนะคะ ... เราเจอกับผู้ชายคนนึงจากเฟซบุ๊คคะ ผู้ชายคนนี้อายุมากกว่าเรา 10 ปี ( เค้า 35 เรา 25 ) เราคุยกับเค้าได้ 1 เดือน เราก็ตัดสินใจคบกับเค้า ช่วงแรกนั้นที่เราเริ่มคุยกับเค้าเราอกหักจากคนเก่า เลิกรากันไปเพราะความที่ไม่เข้าใจกัน การเข้ามาของพี่คนนี้คือ การมาหยอดเราทุกวัน เเสดงความเป็นห่วงที่ดี เป็นที่ปรึกษาเราในทุกๆเรื่อง เราเองไม่เคยคบคนที่อายุเยอะขนาดพี่เค้าเลยคะ จนผ่านมาได้เดือนกว่าๆ ก็ตกลงเป็นแฟนกัน ด้วยระยะทาง ที่เราอยู่ฝั่งธนฯ พี่เค้า อยู่กลางใจเมืองเลยคะ และ ปัจจัยหลักคือ เรากำลังจะได้งานใหม่ ที่ใกล้กันพี่เค้ามากขึ้น พี่เค้าก็ต้องการจะให้เรามาอยู่ด้วยกันกับเค้าเพื่อจะมาดูแลเค้า ทำงานบ้าน ทำทุกอย่างในน่าที่แฟน จนสองเดือนผ่านไป เราเลยตัดสินใจมาคบกับเค้าจริงจัง เค้าบอกให้เราย้ายมาอยู่กับเค้าเถอะ จะได้ใกล้ที่ทำงาน จะได้ค่อยไปรับไปส่งเรา เราเองเป็นคนที่ไม่เคยเจอคนที่ดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้ บอกตรงๆว่ารักเค้าหมดใจเลยคะ เราป่วยก็มีพี่เค้าค่อยดูแล เราเศร้า เราท้อ ก็มีเค้าอยู่ข้างๆ จนผ่านมาเข้าเดือนที่ 4 พี่เข้าเหมือนต้องการความเป็นส่วนตัวในชีวิตมากขึ้น เค้าอยากมีโลกส่วนตัวที่เค้าเคยมี จนเค้าเอ่ยปากบอกกับเราว่า เค้าเบื่อ เค้าจะทำอะไรอย่างที่เค้าเคยทำก็ไม่ได้ อ่อ .. ลืมบอกคะ พี่เค้ามีลูกติด1คน ตัวเราเองก็เคยมีลูกมาแล้วเช่นกันคะ แต่ทางเราลูกเราจะอยู่กับทางบ้านสามีเก่า แต่ทางพี่เค้า ลูกจะมาหาเค้าทุก ส-อ คะ เวลาที่เค้าอยู่กับลูกพี่เค้าจะเหมือนไม่มีเราในชีวิตเลยคะ เค้าไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเรา ให้ความสำคัญกับลูกมากถึงมากที่สุดจนเรารู้สึกว่าไม่มีตัวตน แต่เราก็รักลูกเค้าเหมือนลูกตัวเอง เพราะลูกสาวเค้าน่ารักคะ เป็นเด็กเฟรนลี่มาก จนวันนึงจุดพลิกในชีวิตก็เกิดขึ้น เราทะเลาะกัน เรื่องที่เรายังคงคุยกับแฟนเก่าในเฟซบุ๊คอยู่ ความผิดนั้น พี่เค้ารับไม่ได้คะ  บอกให้เราเก็บของและย้ายออกภายใน2วัน เรามาจากฝั่งธน ย้ายออกมาโดยที่รู้ว่าถ้าออกมาคือเราจะกลับไปไม่ได้  เพื่อจะมาอยู๋กับเค้า เราอ้อนวอน ขอร้องและเอ่ยปากจะยุติเรื่องทั้งหมดด้วยการเลิกใช้โทรศัพท์ เลิกเล่นเฟซ เค้าพูดอยู่คำเดียวว่ารับไม่ได้ๆ  เราขอร้องอยู่สักพัก พี่เค้าก็พูดคำนึงออกมาที่ทำให้เราอยุดร้องขอทุกอย่างคือ ' พี่ไม่ได้รักเราแล้ว 'เราช็อคคะ  เราเก็บของ นอนร้องไห้อยู่บ้านเค้า1คืนเต็มๆ ตอนเช้าก็หอบหิ้วข้าวของเพื่อจะไปที่ทำงาน เค้าไม่แม้ที่จะเดินออกไปส่ง ไม่แม้ที่จะหิ้วของช่วย เราไม่มีที่อยู่คะในตอนนั้น เราต้องไปอาศัยที่ออฟฟิศอยู่ เราต้องหอบของและแมวที่เรารักอีก 1ตัว มานอนอยู่ที่ออฟฟิศ ทุกวันหลังจากที่เลิกกัน เราค่อยส่งข้อความหาเค้าส่งข้อความขอโทษ ทำทุกอย่างให้มันกลับมาเหมือนเดิม แต่เค้าก็ไม่เคยตอบคะ จนพี่สาวเราสงสารเรา ติดต่อกับทางนั้นให้เราตลอด เค้าพูดกับพี่สาวเราเสมอว่า ให้เราทำตัวดีๆแล้วเค้าจะกลับไป ผ่านมาได้ 7วัน เค้ามารับเราที่ออฟฟิศ บอกกับเราว่าหลังปีไหม่จะให้เรากลับไปอยู่กับเค้าคะ แต่พอเช้าวันต่อมา เค้าส่งข้อความมาขอโทษเรา ให้เราเลิกรอเค้า เราเองทั้งช็อค ทั้งผิดหวังคะ มันเเย่ไปหมด เราต้องมาอยู่คนเดียว เราต้องมาเสียใจกับความผิดที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง เราต้องมานั่งถามตัวเอง เราผิดจนไม่สามารถให้อภัยได้ขนาดนั้นเลยหรือ เราต้องมาเสียใจกลับการให้ความหวังของเค้า จากวันนั้น จนวันนี้ 11 วันแล้วคะ ตอนนี้เค้ามีคนอื่นไปเรียบร้อยแล้วคะ  เราเลิกติดต่อเค้า เลิกที่จะส่งแม้แต่ข้อความ ค่อยดูแลเอาใจใส่หัวใจตัวเอง  พยายามคิดว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพราะความผิดพลาดของตัวเองมานั่งทำตัวเองให้ดีขึ้น มานั่งตั้งใจทำงาน และคงไม่กล้าที่จะสร้างความผิดพลาดแบบนี้อีกคะ เข็ด = =