ภาค2นะครับ  http://pantip.com/topic/31195599

เมื่อวานเราดราม่ากันอีก(รึเปล่า)  เพราะเพื่อนสนิทผมอีกคนดันส่งไรมาให้ในช่องแชท ของเฟสบุค  มันเปนข้อเขียนเรื่องราวที่แลดูน่าเปนห่วงสำหรับแฟนเก่าผมมาก ว่าเธอหายไปอย่างดื้อๆไม่มีมีใครตในกลุ่มติดต่อได้มันแปลกๆ เพราะเธอไปกับคนที่เพิ่งรู้จักกันและคุยที่ผมดูแล้วมีประวัติที่ไม่ค่อยดีนักเพราะติดการพนันและดูท่าจะโกหกเก่งพอตัว(คราวก่อนคนนี้โกหกเธอว่าจะไปนอนค้างที่วัดตอน2ทุ่ม  ผมเคยบวชมาพอรู้ว่า2ทุ่มวัดไม่ให้คนนอกเข้าล่ะ บางวัดปิดไฟเกลี้ยงเปนไปไม่ได้ที่จะไปขอนอนดื้อๆ) ผมเครียดแทบจะบ้า เพราะพยามโทรหาเธอแต่ก้อติดต่อไม่ได้ตามที่เพื่อนบอกจริงๆรึเธอเปนอันตรายตามข้อเขียนของเพื่อน จนเกือบตัดสินใจไปหาเธอถึงบ้านให้วงแตก(ที่บ้านแฟนเก่าไม่ชอบผมไงครับ)และตัดสินใจทำอะไรผิดๆบางอย่างด้วยอารมณ์   แต่สุดท้ายผมปรึกษาเพื่อนอีกคน  เพื่อนแนะนำว่าอย่าไปเลยรอดูท่าทีก่อน  แล้วตอน5ทุ่มแฟนเก่าผมโทรมา   ผมถามเธอเธอบอกผมว่าไปกับเพื่อนมา ก้อคงใครคนนั้นที่เข้ามาคุยและเธอรู้ว่าผมไม่ชอบเธอจึงเลี่ยงเอ่ยชื่อ  แล้วผมบอกถึงความเปนห่วงใยของทุกคนในกลุ่ม เธอบอกผมว่าแค่ผมห่วงเองรึเปล่าผมบอกเปล่านะทีแรกผมตั้งใจจะไม่คุยกับใคร  แต่เพราะเพื่อนมาบอกเรื่องเธอดูน่ากลัวมาผมจึงเครียดและตกใจจึงยอมคุย

ทันใดนั้นเองอยู่ดีๆประโยคนึงจากเธอก้อเอ่ยขึ้น  "พี่คิดไปเองคนเดียวอีกแล้ว ไม่มีใครคิดอะไรกับพี่เลย"  เท่านี้แหล่ะผมอึ้งและแวบในใจ  ทำไมเธอยังให้อภัยผมอีก  เธอให้อภัยผมอีกแล้ว นาทีนี้ผมรู้ตัวเลยว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างนึงแล้วเพื่อเธอก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป  ถึงแม้ตอนนี้เราจะไม่ได้เปนแฟนกันเราเลิกกันไป เราเปนเพื่อนกัน  แต่การที่ผู้หญิงคนนึงด่าคุณนะแต่ก้อให้อภัยคุณบ่อยๆที่คุณงี่เง่า บอกตรงว่าแค่นี้สำหรับผมมันก้อซาบซึ้งมากพอแล้ว ผมอยากจะดูแลเธอเท่าที่ผมทำได้เต็มที่   แล้วเธอพูดต่อว่าทำไมผมปิดมือถือทำไมผมผิดนัดที่ผมจะไปเยี่ยมเธอ  ถ้ามีอีกครั้งหน้าที่ผมผิดนัดเราคงไม่ต้องมาคุยกันอีก เท่านี้แหล่ะผมคิดว่าต้องทำอะไรแล้วผมก้อตัดสินใจเอ่ยกับเธอขึ้นมาว่า  "พี่ว่าพี่จะไปวัดสัก7วันพี่อยากจะไปสงบจิตใจแก้ไขให้ตัวเองดีขึ้น"  ผมตัดสินใจตอนนั้นทันทีว่าอารมณ์ผมยังไม่สงบ  ยังดราม่าแบบนี้น้ำขึ้นน้ำลง แบบนี้ผมควรจะเเฟดตัวเองออกมาก่อน ก่อนที่ทุกอย่างมันจะแย่ลงผมออกมาพักตัวเองชั่วครู่ เธอค่อนข้างงงๆพอสมควรที่ผมจะไปวัด  แล้วผมขอตัววางสายจากเธอไป

วางสายจากเธอผมส่งไลน์ไปหาพี่สาวที่เมืองนอก ผมถูกพี่สาวตำหนิอย่างรุนแรงถึงสิ่งที่ผมเปน  ผมยอมรับผิดนะไม่แก้ตัว  ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นดราม่าทั้งวัน มันหายได้ด้วยโทรศัพท์เพียงสายเดียวจากแฟนเก่าตัวเอง ในระหว่างคุยพี่สาว ผมแวบขึ้นมาว่าผมอยากจะซื้อรถ พี่สาวผมก้อด่าอีกว่ามาคิดอะไรตอนนี้อย่าเพิ่งเบยทำให้เค้าสบายใจก่อน  คิดในหัวตลอดเวลาเรื่องซื้อรถในระหว่างคุยกับพี่สาวโดยผมยื่นเงื่อนไขว่าถ้าผมหาค่าดาวน์รถได้ล่ะ ผ่อนได้ ผมอยากให้พี่ช่วยเรื่องผ่านไฟนนซ์ แล้วหลังจากนั้นพี่ก้อขอตัวไปทำงาน โดยที่ยังไม่ได้ตกลงอะไรกับผมตามที่ผมเสนอเรื่องซื้อรถ  ผมรู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว ผมต้องทำให้ได้ แล้วผมก้อมานั่งกินข้าวต่อแล้ว ตัดสินใจเปิดเวบone2car   หาข้อมูลเจอในราคาและเงื่อนไขที่เหมาะสมได้แล้ว  ว่าแต่ผมจะหาทางซื้อรถได้อย่างไร ผมจะไปเอาเงินจากไหน  บอกตรงๆตอนนี้ผมรู้สึกว่าอยากทำอะไรให้เปนความก้าวหน้าของตัวเองจริงๆและผมคิดว่าผมควรมีรถขับผมอยากขับรถ แฟนเก่าผมเคยถามผมว่ามีรถไหมเธออยากให้วันหยุดเรามีรถแล้วไปเที่ยวกัน ผมเองก้ออยากจะทำนะ

ต้องขอบคุณน้องสนิทผมคนนึงที่ยังเชื่อมั่นว่าผมทำได้ผมทิ้งขยะในใจเอามันออกมาได้  มันแย้งกับความคิดของแฟนเก่าและเพื่อสนิทอีก2คนที่คิดแบบคนรู้จักอาหารปลาซากุระว่า  ถ้ากินปุ๊บปลาต้องโตปั๊บ  ถ้าจะให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองไง  เพียงแค่ครั้ง2ครั้งมันจะเห็นผลแบบชัดเจนดีเว่อร์อย่างที่เพื่อนสนิทและแฟนเก่าผมคิด  ตรงนี้มันคือจุดใหญ่ที่เปนความขัดแย้งของเรา เพราะแฟนเก่าผม มองผมว่าให้โอกาสผมแล้วแต่ผมยังไม่ดีขึ้นเลย ภายใน1เดือนทันที่ให้โอกาส ในขณะที่ผมรู้ว่าการดีขึ้นในด้านนิสัยและการใชีชีวิตของใครสักคนมันต้องใช้ระยะเวลานับ2-3เดือนในการปรากฏผลจะแค่ครั้ง2ครั้งมานั่งวัดไมได้ ทำให้ผมยังคืนดีกับเธอไม่ได้ตามที่ใจผมต้องการเพราะเราคิดต่างกัน

--  ผมตัดสินใจไปวัดเพราะผมต้องการหายจากสิ่งที่ผมเปน ผมไม่ต้องการเสียคนที่ผมรักมากไปไม่ว่าวันนี้เขาจะเปนเพื่อนรึแฟนผม ผมรู้สึกสงสารแฟนเก่าตัวเอง

--  ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะซื้อรถให้ตัวเองทั้งที่ตัวเองยับขับไม่เปน  ทั้งที่ที่ตอนนี้ผมจะให้วิธีไหนให้ผมหารายได้เข้ามากๆรมทั้งคนค้ำด้วย แต่ผมตัดสินใจว่าผมจะไปหัดขับรถและต้องซื้อรถ

--  ผมสงสารเเธอแฟนเก่าผมมากเลยคิดว่าอยากทำให้เธอมีความสุขที่สุดตือการต้องมทำให้ตัวผมเองหายทิ้งขยะได้เอานิสัยและความคิดแย่ๆออก ก่อนที่ผมจะไม่เหลือใครในชีวิต ผมตัดสินใจสู้จริงๆ

--  ผมตั้งใจว่ากลับมาจากวัดรอบนี้ผมต้องง้อเพื่อนรักผมที่งอนผมไปอีกครั้งให้กลับมาดีเหมือนเดิม ตอนนี้เพื่อนโกรธผมหนักถึงขั้นบลอคเฟสบลอคเบอร์  และผมตั้งใจว่าจะทำเวบขายสินค้าพร้อมหาโปรดักส์ให้เพื่อน  พร้อมขายได้เลยฟรีๆเวบนึงที่ยังทำค้างไว้ให้เสร็จเปนของขวัญ ช่วยเพื่อนสนิทคนนี้แบ่งเบารายได้ภาระของแฟน

ขอบคุณทุกคนเลยะครับ  ในทุกกำลังใจ ขอขมากรรมตรงนี้ด้วยแล้วกันจะไปวัดล่ะวันรุ่งขึ้น