สาวน้อยในปั๊มแก้ส *

บ่ายๆเย็นๆร้อนๆ เวลาเลิกงาน

,,

หลังจากเสียงออกหมดเวลาทำงานดังขึ้น ,, ภายใต้นาฬิกาในจิตใจที่แต่ละคนตั้งเวลาไว้ไม่เท่ากัน ,, เสียงสแกนนิ้วดังถี่เป็นจักรเย็บผ้าจึงดังขึ้น ,, ไม่รอช้า กลัวตกเทรน ,, รีบเอานิ้วไปแปะเครื่องและคว้ารถไขเข้าไปในกุญแจ และตรงดิ่งกลับเคหะสถานทันที

ตามสติที่ตั้งโปรแกรมไว้ว่าจะต้องเติมแก๊ส ,, เมื่อถึงปั๊มแก๊สจึงเลี้ยวเข้าไปตามเดิม ,, จอดรถ ดับเครื่อง ,, และใช้ภาษามือ บอกพนักงานลูกครึ่งชาวต่างชาติเป็นสัญลักษณ์ของการเติมแก๊ส ,, และก็ยืนแอ๊คหน้าคล้าย หมาก ปริญ อยู่ข้างรถ ,, รู้สึกเหมือนมีคนมาข้างๆจึงแหงะไปมอง

เด็กสาวในชุดพละเก่าๆ ดูจากทรงผมและชุด น่าจะอยู่ในวัยมัดยมต้น ,, ผิวพรรณที่หมองคล้ำและหน้าตาที่เปื้อนไปด้วยเม็ดเหงื่อ บวกกับกระเป๋าสะพายข้างไนกี้ใบใหญ่ ขนาดเกือบเท่าตัวเธอ ,, ทำให้สาวน้อยดูงงมาก ว่าจะมาไม้ไหน ,, ในใจคิดว่า คงเป็นลูกไม้เดิมๆ ,, ขอแบ่งตังค์เราใช้แน่นอน

" ขอโทษนะคะพี่ หนูขอรบกวนเวลาพี่นิดนึงนะคะ " สาวน้อยยิงตรงมาที่เราแบบไม่ทันให้ตั้งการ์ท ,, พยักหน้ารับคำเธอไป อย่างน้อยก็เป็นการค่าเวลา ,, สาวน้อยเปิดกระเป๋าสะพายใบใหญ่ของเธอ(ซึ่งคาดคะเนจากสายตาน่าจะหนักพอตัว) และงัดของบางอย่างออกมาทันที

" นี่เป็นผ้าเช็ดหน้าในกล่องกระดาษสาแบบเจ็ดสีเจ็ดลายนะคะ ชิ้นต่อไปเป็นผ้าอเนกประสงค์นะคะ รองแก้วรองจานได้ค่ะ ,, อันนี้เป็นตุ๊กตายัดไส้ดอกไม้หอม วางไว้ในรถไล่ความชื้นและส่งกลิ่นหอมของดอกไม้นะคะ ,, อันนี้เป็นกล่องกระดาษทิชชู่กระดาษสานะคะ มีกลิ่นหอม ,, และอีกอันที่หนูไมไ่ด้นำเสนอคือสมุดโน๊ตกระดาษสาในแพ๊ดเกจสามเล่มนะคะ ,, บลาๆๆ " ,, สาวน้อยนักการตลาดตั้งใจพูดแนะนำสินค้าของเธออย่างฉะฉาน ,, ถึงแม้มันจะอดูออกว่าเป็นการท่องมาก็ตาม ,, โดยของทั้งหมดนั้นอยู่ในมือเธอตลอดไม่มีการวางแต่อย่างใด ,, เหงื่อที่ไหลอาบใบหน้าของเธอ พร้อมใจกันไหลออกมาอย่างพรั่งพรู ,, ด้วยความที่เห็นในความตั้งใจของเธอและความสงสาร จึงสนใจกับสินค้าของเธอ ,, และตั้งใจว่าจะซื้อแน่นอน

" พี่สนใจตุ๊กตาหอมๆนี่ครับ ตัวเท่าไหร่ " เราแสดงเจตจำนง
" พี่ฟังราคาแล้วอย่าเพิ่งตกใจนะคะ ราคานี้ ครึ่งหนึ่งหักเข้ากลุ่มแม่บ้านที่ทำผลิตภัณท์นี้นะคะ ,, ทุกชิ้นราคาเดียวค่ะ ,, ๑๙๙บาทค่ะ "

ล้วงกระเป๋าเสื้อตัวเองซึ่งเป็นที่เก็บตังค์ ,, ควักออกมาได้ ๓๘๐บาทไทย ,, ค่าเติมแก้ส๓๐๐ เหลือเงิน๘๐บาท ,, ซึ่งนั่นเป็นเงินที่ติดตัวอยู่ในตอนนั้น แค่นั้น ,, เอาละ กูอายเด็กละ

" น้องครับ พี่สนใจของของน้องนะ แต่พี่มีเงินติดตัวอยู่แค่๘๐บาท เพราะพี่เติมแก็สไปหมด ,, น้องมีของอะไรที่ราคาแปดสิบบาทมั้ย " แสดงความหน้าด้านออกไปตรงๆ ,, " ไม่มีค่ะ " ,, คำตอบเสียงเงียบๆ บวกรอยยิ้มแหยๆที่พยายามฝืนยิ้มกลางแดดทำให้รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

" เอางี้ครับ พี่ให้เลยละกัน ไม่เอาของ " เราเสนอช่องทาง ,, ใจจริงก็กลัวว่าน้องจะคิดว่า มองเค้าเป็นขอทานหรือเปล่า ถึงต้องทำแบบนี้ ,, แต่ในวินาทีนั้น นี่คือทางที่ดีที่สุดที่จะช่วยสาวน้อยคนนี้ ,, " ไม่เป็นไรค่ะ " คำตอบที่เราคาดคิดไว้ในหัว เธอตอบพร้อมรอยยิ้มแห้งๆ และเดินออกจากปั๊มไป

,,

เสียงพนักงานชาวต่างชาติตะโกนบอกเป็นภาษาคล้ายๆว่าเสดแล้ว และยื่นขวดน้ำของแถมให้เรา ,, ยืนถือขวดน้ำอยู่ในมือ ความคิดบางอย่างผุดออกมา

,,

หนุ่มออฟฟิตตัวดำฟันเหยิน เดินถือขวดน้ำดื่มเดินไปมาอยุ่หน้าปั๊ม ,, สายตาสอดส่องเหมือนกำลังมองหาใครบางคน ,, แต่ไม่พบ ,, ความตั้งใจเพียงแค่ ,, อยากจะทำให้ใครบางคน

บรรเทาความเหนื่อยลงด้วยน้ำขวดนั้นที่เค้าถืออยู่

,,

พี่ไม่รุ้ว่าเราเรียนแอคติ้งจากสถาบันไหน ,, พี่ไม่รุ้ว่าเราเข้าคอสแต่งหน้าทำผมกับสมศักดิ์ชลาชลหรือไม่ ,, พี่ไม่รุ้ว่าเราใช้เวลาท่องพรีเซนต์ขายของของเรานานเท่าใด ,, แต่ที่แน่ๆ

น้องเจ๋งมาก และใจน้องสุดยอดกว่าเด็กที่งอมือเท้าทำหน้าเป้นส้นมือขอเงินพ่อแม่ซะอีก

,,

คนเรา คุณค่าไม่ได้วัดกันที่ของนอกกายที่เอาไว้โชว์ *

,,

ปฺล.สู่กันฟังครับ เหตุการณ์เมื่อเย็นวานของผม
ปล.2 ไม่รู้แบบนี้จะแท้กห้องไหนดี - -