คือเรากับแฟนคบมาประมาณปีกว่าเเล้วอายุเราเท่าๆกันนะ อยู่ในวัยทำงาน...
ช่วงแรกๆคบกันมาได้ประมาณ 3 เดือนเค้าก้ไปคุยกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ตอนนั้นเราก้สงสัย เลยถามไป แล้วเค้าก้ไม่ยอมรับ โอเคเราก้ทำใจเชื่อ เวลาผ่านมา 2 เดือนได้ ผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาเคลียกับเรา เคลียไปเคลียมา เราก้ให้อภัยก้มาคบกันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ความเชื่อใจเราหายไปหมดเลย เราแอบระแวงห่างๆ แต่ก้ไม่ได้ไปจับผิดเค้านะ หลายครั้งที่เราชอบถามเค้าว่าเลิกกันมั้ย เค้าก้บอกว่าเค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราด้วยซ้ำ เค้าบอกว่ามีไรให้พูดให้ถาม แต่เราจำไงถามแล้วคำตอบก้ไม่รู้ว่าจะจริงรึป่าว (จะถามไปทำไมหล่ะ ช่ายป่ะคะ )
ด้วยความที่เราสองคนงานเยอะ อยู่ใกล้กันนะไม่ได้ไกลกันมากเลย แต่แทบจะไม่ได้เจอกันเลย แล้วเราก้เลิกงาน ไม่ค่อยเปนเวลา 2-3ทุ่ม บางทีเค้าก้หลับ เราก้น้อยใจน่ะ แค่อยากมีคนใส่ใจบ้างว่าถึงไหน กลับบ้านยัง กลับยังไง .. (เยอะมั้ย - -) ที่เราต้องทำก้คือถึงบ้านแล้วแชทไป บางวันถ้าไม่แชทไป ตอนเช้ามาก้ถามว่าไมไม่แชทมาบอกมั่งว่าถึงบ้านแล้ว - - (เราก้คิดน่ะ มันใช่ป่ะว่ะ กลับกลางคืนมาดูตอนเช้าว่าถึงบ้านยัง) เราก้เข้าใจนะ ว่าคนเพลียก้ง่วงก้นอน แต่เข้าใจช่ายป่ะว่าเปนใครก้คิดอารมณ์มาเต็มตลอดๆๆ
ล่าสุดเราก้คิดนะคิดอยู่นานเลยว่าพร้อมแล้ว เอาว่ะ!! เป็นไงเปนกัน ตัดใจ!! เราก้พิมข้อความที่เราอัดอั้นไป บลาๆๆ แล้วเราก้บอกประมาณว่าให้เราห่างๆกัน ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาคบกันใหม่ ซักพักใหญ่เค้าก้ตอบกลับมาว่าเสียใจและรู้สึกแย่มาก เราก้ทำใจเเข็งไม่ตอบไรกลับไป แต่ยอมรับเลยเราโครตเสียใจเลยเสียใจมาก ตอนตกเย็นเค้าแชทมาหาเรายาวมากพูดว่าไม่เข้าใจว่าทำไมเราคิดแบบนั้น เค้าเสียใจ และบอกว่าเค้าไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าจะเลิกเลย แล้วก้ขอให้เราเจอคนที่ดี และให้เราดูแลตัวเอง TT_TT เราเจ็บมากเลย คืนนั้นนอนไม่หลับเลยทำไงก้ไม่หลับ ตอนเช้าเราเลยตัดสินใจขอเจอกันอีกครั้งตอนเย็น เรากะว่าจะพูดอะไรดีๆให้เคลียๆกันไปจากไปด้วยดี แต่สุดท้ายพอมาเจอกันเราพูดคำนั้นไม่ออกแล้วก้กลับมาคุยกันแบบเดิมเหมือนไม่เกิดไรขึ้นเลย -*-
แล้วทุกอย่างก้กลับมาเปนแบบเดิมแถมคุยกันน้อยลงอีก แต่เราก็ไม่ได้คิดจะบอกเลิกเลยนะ เรื่อยๆ มันกลายเป็นชินชาไปแล้ว ตอนนี้เราสับสนมากอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เราเลิกไม่ได้อ่ะ เพื่อนๆว่าเราเยอะไปมั้ย เราควรทำไงดีต่อไปดี ...
ควรจะรักต่อไปดีมั้ย...ขอความเห็นหน่อยค่ะ
ช่วงแรกๆคบกันมาได้ประมาณ 3 เดือนเค้าก้ไปคุยกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ตอนนั้นเราก้สงสัย เลยถามไป แล้วเค้าก้ไม่ยอมรับ โอเคเราก้ทำใจเชื่อ เวลาผ่านมา 2 เดือนได้ ผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาเคลียกับเรา เคลียไปเคลียมา เราก้ให้อภัยก้มาคบกันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ความเชื่อใจเราหายไปหมดเลย เราแอบระแวงห่างๆ แต่ก้ไม่ได้ไปจับผิดเค้านะ หลายครั้งที่เราชอบถามเค้าว่าเลิกกันมั้ย เค้าก้บอกว่าเค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราด้วยซ้ำ เค้าบอกว่ามีไรให้พูดให้ถาม แต่เราจำไงถามแล้วคำตอบก้ไม่รู้ว่าจะจริงรึป่าว (จะถามไปทำไมหล่ะ ช่ายป่ะคะ )
ด้วยความที่เราสองคนงานเยอะ อยู่ใกล้กันนะไม่ได้ไกลกันมากเลย แต่แทบจะไม่ได้เจอกันเลย แล้วเราก้เลิกงาน ไม่ค่อยเปนเวลา 2-3ทุ่ม บางทีเค้าก้หลับ เราก้น้อยใจน่ะ แค่อยากมีคนใส่ใจบ้างว่าถึงไหน กลับบ้านยัง กลับยังไง .. (เยอะมั้ย - -) ที่เราต้องทำก้คือถึงบ้านแล้วแชทไป บางวันถ้าไม่แชทไป ตอนเช้ามาก้ถามว่าไมไม่แชทมาบอกมั่งว่าถึงบ้านแล้ว - - (เราก้คิดน่ะ มันใช่ป่ะว่ะ กลับกลางคืนมาดูตอนเช้าว่าถึงบ้านยัง) เราก้เข้าใจนะ ว่าคนเพลียก้ง่วงก้นอน แต่เข้าใจช่ายป่ะว่าเปนใครก้คิดอารมณ์มาเต็มตลอดๆๆ
ล่าสุดเราก้คิดนะคิดอยู่นานเลยว่าพร้อมแล้ว เอาว่ะ!! เป็นไงเปนกัน ตัดใจ!! เราก้พิมข้อความที่เราอัดอั้นไป บลาๆๆ แล้วเราก้บอกประมาณว่าให้เราห่างๆกัน ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาคบกันใหม่ ซักพักใหญ่เค้าก้ตอบกลับมาว่าเสียใจและรู้สึกแย่มาก เราก้ทำใจเเข็งไม่ตอบไรกลับไป แต่ยอมรับเลยเราโครตเสียใจเลยเสียใจมาก ตอนตกเย็นเค้าแชทมาหาเรายาวมากพูดว่าไม่เข้าใจว่าทำไมเราคิดแบบนั้น เค้าเสียใจ และบอกว่าเค้าไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าจะเลิกเลย แล้วก้ขอให้เราเจอคนที่ดี และให้เราดูแลตัวเอง TT_TT เราเจ็บมากเลย คืนนั้นนอนไม่หลับเลยทำไงก้ไม่หลับ ตอนเช้าเราเลยตัดสินใจขอเจอกันอีกครั้งตอนเย็น เรากะว่าจะพูดอะไรดีๆให้เคลียๆกันไปจากไปด้วยดี แต่สุดท้ายพอมาเจอกันเราพูดคำนั้นไม่ออกแล้วก้กลับมาคุยกันแบบเดิมเหมือนไม่เกิดไรขึ้นเลย -*-
แล้วทุกอย่างก้กลับมาเปนแบบเดิมแถมคุยกันน้อยลงอีก แต่เราก็ไม่ได้คิดจะบอกเลิกเลยนะ เรื่อยๆ มันกลายเป็นชินชาไปแล้ว ตอนนี้เราสับสนมากอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เราเลิกไม่ได้อ่ะ เพื่อนๆว่าเราเยอะไปมั้ย เราควรทำไงดีต่อไปดี ...