สวัสดีครับเพื่อนๆ ห้องถนนนักเขียนมาติดตามกันต่อนะครับคราวนี้ลงให้อ่านกัน 2 ตอนเลยนะครับ
เพราะต่อเนื่องกัน ตอนที่ 6,7
http://pantip.com/topic/31136884 (ตอนที่ 1)
http://pantip.com/topic/31142154 (ตอนที่ 2)
http://pantip.com/topic/31150660 (ตอนที่ 3)
http://pantip.com/topic/31165661 (ตอนที่ 4)
http://pantip.com/topic/31174498 (ตอนที่ 5)
Vampire Bangkok แวมไพร์ แบ็งค๊อก
ความกระหาย
หลังจากข้าได้กลายเป็นแวมไพร์ ความกระหายของข้า ทำให้ผู้สร้างข้าทึ่ง
ท่านสอนในสิ่งที่ข้ายังไม่รู้ สอนข้าให้รู้เรื่องราวของโลกแวมไพร์ ประวัติศาสน์ที่ซ้อนเล้น
และเรื่องของตัวข้าเอง
ขณะที่แวมไพร์หนุ่มกำลังดูดเลือดที่คอของเหยื่ออย่างเมามัน
"เอาละ พอละ ลูกเอย"
เขาถอดเขี้ยวออกจากคอของเหยื่อ และมองไปที่ผู้สร้างของเขา
"ตอนที่เจ้าดื่มนะ เจ้าต้องหยุดไว้ก่อนถึงวาระแห่งความตาย เจ้าต้องไม่ดื่มจนหยดสุดท้าย
ไม่อย่างนั้นมันจะดึงเจ้าเข้าสู่ความตาย"
ชายหนุ่มแวมไพร์ทิ้งร่างของเหยื่อกองลงกับพื้น
"เคารพเหยื่อของเจ้าด้วยซิ"
ชายหนุ่มแวมไพร์ยกเท้าขึ้นกระทึบลงไปที่หัวของเหยื่อจนคอหัก
"เลือดเขาที่เราดูดเข้าไปในตัว มันเต็มไปด้วยชีวิต ชีวิตเขา ความรอบรู้ ความวุ่นวายต่างๆ "
สติข้ากระเจิดกระเจิง เหมือนเด็กแรกเกิด และสำหรับอิทธิฤทธ์ใหม่ๆ
สร้างความปราบปลื้มและพึงพอใจให้กับข้ามาก
"ไปเถอะ เราอยู่ที่นี่นานพอแล้ว"
"แต่เรายังไม่ได้คุยกับใครเลย"
"ชีวิตแวมไพร์ ต้องเป็นชีวิตที่รอบคอบ เราต้องซ่อนตัว"
Vampire Bangkok แวมไพร์ แบ็งค๊อก (ตอนที่ 6 - 7 )
เพราะต่อเนื่องกัน ตอนที่ 6,7
http://pantip.com/topic/31136884 (ตอนที่ 1)
http://pantip.com/topic/31142154 (ตอนที่ 2)
http://pantip.com/topic/31150660 (ตอนที่ 3)
http://pantip.com/topic/31165661 (ตอนที่ 4)
http://pantip.com/topic/31174498 (ตอนที่ 5)
Vampire Bangkok แวมไพร์ แบ็งค๊อก
ความกระหาย
หลังจากข้าได้กลายเป็นแวมไพร์ ความกระหายของข้า ทำให้ผู้สร้างข้าทึ่ง
ท่านสอนในสิ่งที่ข้ายังไม่รู้ สอนข้าให้รู้เรื่องราวของโลกแวมไพร์ ประวัติศาสน์ที่ซ้อนเล้น
และเรื่องของตัวข้าเอง
ขณะที่แวมไพร์หนุ่มกำลังดูดเลือดที่คอของเหยื่ออย่างเมามัน
"เอาละ พอละ ลูกเอย"
เขาถอดเขี้ยวออกจากคอของเหยื่อ และมองไปที่ผู้สร้างของเขา
"ตอนที่เจ้าดื่มนะ เจ้าต้องหยุดไว้ก่อนถึงวาระแห่งความตาย เจ้าต้องไม่ดื่มจนหยดสุดท้าย
ไม่อย่างนั้นมันจะดึงเจ้าเข้าสู่ความตาย"
ชายหนุ่มแวมไพร์ทิ้งร่างของเหยื่อกองลงกับพื้น
"เคารพเหยื่อของเจ้าด้วยซิ"
ชายหนุ่มแวมไพร์ยกเท้าขึ้นกระทึบลงไปที่หัวของเหยื่อจนคอหัก
"เลือดเขาที่เราดูดเข้าไปในตัว มันเต็มไปด้วยชีวิต ชีวิตเขา ความรอบรู้ ความวุ่นวายต่างๆ "
สติข้ากระเจิดกระเจิง เหมือนเด็กแรกเกิด และสำหรับอิทธิฤทธ์ใหม่ๆ
สร้างความปราบปลื้มและพึงพอใจให้กับข้ามาก
"ไปเถอะ เราอยู่ที่นี่นานพอแล้ว"
"แต่เรายังไม่ได้คุยกับใครเลย"
"ชีวิตแวมไพร์ ต้องเป็นชีวิตที่รอบคอบ เราต้องซ่อนตัว"