โปรดช่วยฉันที ใครรู้ตักหมอหรือสถานที่รักษาโรคซึมเศร้าบ้าง เคยรักษาแล้วไม่หายขาด ตอนนี้มีปัญหารุมเร้ารู้สึกสิ้นหวัง

มีใครที่เคนเป็นแล้วหายขาดไหม รักษาที่ไหนคะ ฉันกลัวว่าตัวเองจะตายก่อนได้ทดแทนพระคุณพ่อแม่ มันท้อแท้ สิ้นหวังอย่างบอกไม่ถูก คิดอยากจะตายอยู่ตลอด เคยรักษาเมื่อ 1 ปีก่อนอาการดีขึ้นแต่ผลข้างเคียงเยอะมากจนเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิต เช่น เดิาเซ เดินเหมือนหุ่นยนต์ ท้องผูก อ้วนขึ้น พูดติดๆ ฉันเริ่มเป็นตอนทำงานแรกๆก็ดี มีเพื่อนเฮฮา พอเริ่มมีแฟนเพื่อนๆก็ห่างหายกันไป กลายเป็นอยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่มีเพื่อน อยู่บ้านพักก็มีปัญหาคือเขาเอาเปรียบเรา ของที่แช่ในตู้เย็นถ้าพวกเจาจะใช้ เขาจะเอาของที่เราแช่ออกมาไว้นอกตู้เย็น ของสดก็เน่าหมด ตะโกนคุยกันบ้าง บาางครั้งจัดงานเลี้ยงในบ้าน เราก็นอนอยู่ในห้องคนเดียวเพราะเขาไม่ชวนเลย เราทีแต่แฟนคนเดียวที่เป็นเพื่อน ทำานมีปัญหาบางครั้งเราบ่นให้เขาฟัง เขาก็มักจะเปลี่ยนเรื่องคุย เหมือนเขาไม่อยากฟัง เราก็เจ้าใจนะ เพราะเขาทำงานก็เครียดอยู่แล้ว เราอยู่คนละจังหวัด แต่โทคุยกันทุกวัน ก่อนนอนก็คุย เขาดูปกติเหมือนไม่มีอะไร 4 ทุ่มเขาก็บังคับให้เราเข้านอน เป็นแบบนี้ทุกวัน เราคิดว่าเราเจอคนไม่ดีหลายคน แต่เราดีใจที่แฟนเราเป็นคนดี เขาก็เป็นคนนึงที่ทำให้เรามีกำลังใจ อาการซึมเศร้าก็หายไปบางช่วงนะ ช่วงหลังเราเครียดเรื่องงานกับสังคมความเป็นอยู่ บางครั้งก็มีทะเลาะกับแฟนบ้าง เราตัดสินใจไปรักษา หมอให้ยามากิน เราไม่ได้บอกใครว่าเราเป็นเพราะเราเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นอะไร จากคนร่าเริงกลายเป็นเบื่อ ไม่อยากคุยกะใคร แม่ก็ทักว่าเราไม่ร่าเริง เข้ากับคนไม่ได้ บอกให้หาเพื่อนบ้าง เราก็ทำไม่ได้ เริ่มหาข้อมูลว่าตัวเองเป็นอะไร ก็เลยลองไปหาหมออดู เรารักษากินยามันก็ดีขึ้น กินยา 3 เดือน แฟนมารู้เห็นเรากินยา เขาก็ดูซึมๆไป แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการรังเกียจ เพียงแต่เขาโกรธที่เราไม่บอกเจาแอบไปหาหมอคนเดียว แต่ที่เราไม่บอกเพราะกลัวเขาจะเป็นทุกข์ไปด้วย ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันเราย้ายมาอยู่ที่บ้านแฟน อาการดีขึ้น จนคิดว่าตัวเองหายแล้ว ไม่กินยาแล้ว จนกระทั้ง 2 เดือนที่แล้ว เราจับได้ว่าแฟนแอบคุยกับผู้หญิงในเฟสบุค เราเสียใจร้องไห้จนทุกวันนี้ก็ยังร้อวไห้ เราเหมือนหมดหวังในชีวิต เราเคยคิดว่าเขาเป้นคนดี เราตะรักและดูแลกัน แต่งงานมีลูก สุดท้ายวันนี้เราเหลือรักแท้คือพ่อแม่ ทุกวันนี้ทุกครั้งที่คิดอยากตาย เรานึกถึงพ่อแม่ไว้ โรคที่เราเคยเป้นมันกลับมาทำร้ายเราหนักเป้นร้อยเท่า เราเบื่อ หมดความหวัง ท้อแท้ ไม้รู้ว่าชีวิตจะอยุ่ไปทำไม มันเหมือนมืดมน เราไม่มีใคร ไม่มีเพื่อนเดินอยู่ลำพัง ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้วเราจะทำยังไง เราคิดได้นะว่าเราต้องทำเพื่อตัวเอง แต่เราทำไม่ได้ เอาชนะความท้อแท้นี้ไม้ได้เลย เราอยากรักษาให้หายขาด แม้วันนี้เราจะเดินคนเดียว แต่ก้จะเดินต่อไป คิดแค่ว่าเราต้องดีขึ้น เราต้องหายและกลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง เป้นกำลังใจให้ด้วยนะคะ เรามองไม่เห้นใครสักคนที่จะมานั่งฟังเรื่องราวนี้ และขอบคุณมากนะคดที่อ่านจนจบ