บ้านหนูอยู่ตรงที่น้ำท่วมไม่สูงมากนักยังพอเดินได้ แม่ปกติจะขายของที่ตลาดแต่เกือบเดือนแล้วที่ไม่ได้ขายของ
น้ำท่วมนานทำมาหากินกันไม่ได้เลย แต่คนก็ยังพอมีอาหารกินประทังกันไปได้
แต่หมา-แมวที่วัดเขตน้ำท่วมสูงๆที่ต้องเอาเรือเข้าไปน่ะไม่มีจะกินกันเลยนะคะ
หนูกับแม่ถ้าพอจะหาข้าวเหลือๆได้ก็จะเอาไปแบ่งให้เกือบทุกวัน ไปทุกวันไม่ไหวเดินทางลำบากและข้าวหายาก
หากเราจะขอแบ่งอาหารที่มาแจกก็จะโดนว่า เขาเอามาให้คนกินนะ แม่ก็เลยไม่เอ่ยปากในเรื่องนี้อีกเลย
แม้แต่แค่เศษๆอาหารที่ขอเอาไปให้ บางคนยังมองด้วยสายตารังเกียจ หนูไม่เข้าใจพวกนี้เลยหลายครั้งเดินผ่านเขาจะจับกลุ่มพูดให้หนูได้ยินนะ
แค่เศษข้าวความจริงมันไม่สำคัญกับพวกเขาแล้วด้วยซ้ำไป แต่มันสำคัญมากกับหมาแมวที่วัดนะ
ความเห็นอกเห็นใจกันก็พอมีแต่แม่กับหนูคงแย่หน่อยมองไปทางไหนเจอแต่แบบนี้
เมื่อวานรวบรวมข้าวได้นิดหน่อยพวกเราก็เอาไปให้หมาแมวที่วัดกิน แต่อาหารมันมีน้อยไม่พอทำให้เจอกับเหตุการณ์ไม่ดีเลย
ยังติดตาหนูอยู่ แม่ก็คงเหมือนกัน แม่ร้องไห้บอกว่าถ้าไม่มีข้าวมาให้กินแบบอิ่มๆกันทั้งหมดจะไม่เข้ามาอีกแล้ว
พวกเราถึงวัดจัดแจงเอาอาหารให้แมวๆก่อนเพราะต้องหนีไปนอนกันบนที่สูงกำแพง , ไม้พาดบนกำแพงไว้ให้แมวอยู่ มันอยู่แบบนั้นเป็นเดือนแล้วสงสารมันมาก แต่พื้นที่มีน้อยลงมาโดนหมากัดตายแน่
(หมายังพอว่ายน้ำไปโน่นนี่ขออาหารกินได้แต่แมวไปไหนไม่ได้เลย)
วางข้าวให้แมวกินกลุ่มละนิด เพราะต้องแบ่งๆกันไปเสร็จแล้วก็หันมาแบ่งให้หมาบ้าง
หันหลังให้ทางกลุ่มแมว ทำโน่นเก็บนี่เสร็จประมาณเกือบครึ่งชม.หรือ20นาทีไม่แน่ใจ แม่ก็เดินไปทางใกล้ๆกลุ่มแมว
ชามข้าวหมาชามแรก
ได้ยินเสียงแม่ร้อง " ว๊าย" หนูเดินไปดู
ภาพที่เห็นลูกแมวตัวเล็กสีขาวนอนอยู่และเลือดกระจายเต็ม กระเด็นติดถังและพื้นแบบเยอะมากและมีรอยลูกแมวดิ้นเป็นวงเลือดก่อนจะตาย
เราไม่ได้ยินเสียงอะไรสักนิดไม่มีเสียงกัด ไม่มีเสียงขู่ ไม่มีอะไรบอกหรือเตือนให้ช่วยมันเลยนะ
ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันมากมันเป็นพื้นที่เล็กมากแต่กลับไม่ได้ยินอะไรเลยอยู่ใกล้นิดเดียวช่วยมันไม่ได้เลย
นั่นแหละคือสิ่งที่แม่กับหนูเสียใจที่สุด
ถ้าหากมีข้าวอีกสักหยิบมือให้มัน มันคงไม่ตาย มันคงไม่มากินอาหารในชามหมามันคงเด็กและมันคงหิวมากจนลืม
ที่จะกลัวตาย
หนูน่ะคิดถึงข้าวที่เคยกินเหลือข้าวที่เราเคยทิ้งขว้าง
เรากลับออกมาแบบไม่พูดอะไรกันเลย แม่แค่บอกจะไม่มาอีกถ้าข้าวมีน้อยแบบนี้
นั่งเรือกลับออกมาพร้อมพี่น้องของแมวที่ตายอีกตัวนึง สีดำขี้เรื้อนทั้งตัว
อยากหาบ้านให้ลูกแมวตัวนี้เพศยังไม่ได้ดูเลยด้วยความตกใจภาพที่เห็น คงยากที่ใครจะรับเลี้ยง
แต่เพื่อว่ามันจะมีโอกาสบ้างสักนิดก็ยังดี
แมววัดสีเทาดำแบบไม่ดำมาก ดำไม่เข้ม ขนแหว่งน่าจะเป็นโรคผิวหนังอายุประมาณ2เดือนมั้งคะ
เพศต้องกลับไปดูอีกที
หนูเข้ากทม.ทุกวันอาทิตย์ไปส่งให้ได้นะคะ
ช่วยเมตตามันหน่อยเถอะค่ะมันเล็กที่สุดในวัด ไม่อดตาย ก็จะโดนกัดตายเหมือนพี่ของมัน
0946612675 นก lovebook642@gmail.com
หมา-แมววัด พื้นที่น้ำท่วมไม่มีอาหารมาเกือบเดือนแล้ว
น้ำท่วมนานทำมาหากินกันไม่ได้เลย แต่คนก็ยังพอมีอาหารกินประทังกันไปได้
แต่หมา-แมวที่วัดเขตน้ำท่วมสูงๆที่ต้องเอาเรือเข้าไปน่ะไม่มีจะกินกันเลยนะคะ
หนูกับแม่ถ้าพอจะหาข้าวเหลือๆได้ก็จะเอาไปแบ่งให้เกือบทุกวัน ไปทุกวันไม่ไหวเดินทางลำบากและข้าวหายาก
หากเราจะขอแบ่งอาหารที่มาแจกก็จะโดนว่า เขาเอามาให้คนกินนะ แม่ก็เลยไม่เอ่ยปากในเรื่องนี้อีกเลย
แม้แต่แค่เศษๆอาหารที่ขอเอาไปให้ บางคนยังมองด้วยสายตารังเกียจ หนูไม่เข้าใจพวกนี้เลยหลายครั้งเดินผ่านเขาจะจับกลุ่มพูดให้หนูได้ยินนะ
แค่เศษข้าวความจริงมันไม่สำคัญกับพวกเขาแล้วด้วยซ้ำไป แต่มันสำคัญมากกับหมาแมวที่วัดนะ
ความเห็นอกเห็นใจกันก็พอมีแต่แม่กับหนูคงแย่หน่อยมองไปทางไหนเจอแต่แบบนี้
เมื่อวานรวบรวมข้าวได้นิดหน่อยพวกเราก็เอาไปให้หมาแมวที่วัดกิน แต่อาหารมันมีน้อยไม่พอทำให้เจอกับเหตุการณ์ไม่ดีเลย
ยังติดตาหนูอยู่ แม่ก็คงเหมือนกัน แม่ร้องไห้บอกว่าถ้าไม่มีข้าวมาให้กินแบบอิ่มๆกันทั้งหมดจะไม่เข้ามาอีกแล้ว
พวกเราถึงวัดจัดแจงเอาอาหารให้แมวๆก่อนเพราะต้องหนีไปนอนกันบนที่สูงกำแพง , ไม้พาดบนกำแพงไว้ให้แมวอยู่ มันอยู่แบบนั้นเป็นเดือนแล้วสงสารมันมาก แต่พื้นที่มีน้อยลงมาโดนหมากัดตายแน่
(หมายังพอว่ายน้ำไปโน่นนี่ขออาหารกินได้แต่แมวไปไหนไม่ได้เลย)
วางข้าวให้แมวกินกลุ่มละนิด เพราะต้องแบ่งๆกันไปเสร็จแล้วก็หันมาแบ่งให้หมาบ้าง
หันหลังให้ทางกลุ่มแมว ทำโน่นเก็บนี่เสร็จประมาณเกือบครึ่งชม.หรือ20นาทีไม่แน่ใจ แม่ก็เดินไปทางใกล้ๆกลุ่มแมว
ชามข้าวหมาชามแรก
ได้ยินเสียงแม่ร้อง " ว๊าย" หนูเดินไปดู
ภาพที่เห็นลูกแมวตัวเล็กสีขาวนอนอยู่และเลือดกระจายเต็ม กระเด็นติดถังและพื้นแบบเยอะมากและมีรอยลูกแมวดิ้นเป็นวงเลือดก่อนจะตาย
เราไม่ได้ยินเสียงอะไรสักนิดไม่มีเสียงกัด ไม่มีเสียงขู่ ไม่มีอะไรบอกหรือเตือนให้ช่วยมันเลยนะ
ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันมากมันเป็นพื้นที่เล็กมากแต่กลับไม่ได้ยินอะไรเลยอยู่ใกล้นิดเดียวช่วยมันไม่ได้เลย
นั่นแหละคือสิ่งที่แม่กับหนูเสียใจที่สุด
ถ้าหากมีข้าวอีกสักหยิบมือให้มัน มันคงไม่ตาย มันคงไม่มากินอาหารในชามหมามันคงเด็กและมันคงหิวมากจนลืม
ที่จะกลัวตาย
หนูน่ะคิดถึงข้าวที่เคยกินเหลือข้าวที่เราเคยทิ้งขว้าง
เรากลับออกมาแบบไม่พูดอะไรกันเลย แม่แค่บอกจะไม่มาอีกถ้าข้าวมีน้อยแบบนี้
นั่งเรือกลับออกมาพร้อมพี่น้องของแมวที่ตายอีกตัวนึง สีดำขี้เรื้อนทั้งตัว
อยากหาบ้านให้ลูกแมวตัวนี้เพศยังไม่ได้ดูเลยด้วยความตกใจภาพที่เห็น คงยากที่ใครจะรับเลี้ยง
แต่เพื่อว่ามันจะมีโอกาสบ้างสักนิดก็ยังดี
แมววัดสีเทาดำแบบไม่ดำมาก ดำไม่เข้ม ขนแหว่งน่าจะเป็นโรคผิวหนังอายุประมาณ2เดือนมั้งคะ
เพศต้องกลับไปดูอีกที
หนูเข้ากทม.ทุกวันอาทิตย์ไปส่งให้ได้นะคะ
ช่วยเมตตามันหน่อยเถอะค่ะมันเล็กที่สุดในวัด ไม่อดตาย ก็จะโดนกัดตายเหมือนพี่ของมัน
0946612675 นก lovebook642@gmail.com