๐๐๐ เครื่องหมายวรรคตอนไทยโบราณ ใช้เมื่อเติมท้ายเมื่อจบบทหรือจบเล่ม พบได้ในหนังสือ หรือบทกลอนรุ่นเก่า๐๐๐

( ๏ )  ฟองมันหรือตาไก่  เป็นเครื่องหมายวรรคตอนที่นิยมใช้ในหนังสือไทยสมัยโบราณ ใช้เมื่อขึ้นต้นบท ตอน หรือเรื่อง ทั้งคำประพันธ์ร้อยกรองและร้อยแก้ว ...    ALT+0239


  (  ฯ  ๚ )   อังคั่นเดี่ยว (ขั้นเดี่ยว) : ใช้เขียนเมื่อจบประโยค หรือเป็นเครื่องหมายบอกวันเดือนทางจันทรคติ  อังคั่นคู่ (ขั้นคู่)  ใช้เขียนเมื่อจบข้อความใหญ่ หรือจบตอน  ...  ALT+0250

   (ฯะ    ๚ะ)   อังคั่นวิสรรชนีย์
อังคั่นคู่ หรือ คั่นคู่ หรือ ขั้นคู่ (๚) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนปรากฏในหนังสือไทยโบราณ ใช้ในบทกวีต่างๆ โดยมีไว้ใช้จบตอน นอกจากนี้ยังมีการใช้   อังคั่นคู่กับเครื่องหมายอื่น ได้แก่  ...
อังคั่นคู่วิสรรชนีย์ (๚ะ) แปลว่าจบบทกวี    ALT+0208
      
      โคมูตร (โค-มูด) หรือ เยี่ยววัว (๛) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนไทยโบราณ ใช้เมื่อเติมท้ายเมื่อจบบทหรือจบเล่ม พบได้ในหนังสือ หรือบทกลอน รุ่นเก่า         ALT+0251                                                                          
      อังคั่นวิสรรชนีย์โคมูตร (๚ะ๛) ..    ถ้าใช้คู่กับอังคั่นคู่และวิสรรชนีย์  ...ซึ่งหมายถึงจบบริบูรณ์.    ALT+0250,  ALT+0208, ALT+0251
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาจจะผิดพลาดบ้าง เพราะเคยทำได้ในเครื่องเก่า แต่เครื่องนี้ทำไม่ได้ มันเป็นรหัส ASCII

สองวันนี้คิดถึงความหลัง ขอเอากระทู้เก่ามาฝากยามห้องเงียบๆค่ะ
http://topicstock.pantip.com/rajdumnern/topicstock/P3553181/P3553181.html       ~.~ ห้องราชฯ ฤๅใกล้หมด........มนต์ขลัง ~.~