มีเรื่องครอบครัวคนรู้จักมาแชร์ ขอความคิดเห็นค่ะ ว่ามีความรู้สึกอย่างไรกับเรื่องๆนี้
.
.
.
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เมื่อ30กว่าปีก่อน เล่าเรื่องช่วงชีวิตของ เด็กหญิงคนหนึ่ง ชื่อน้องพริม(ในช่วงอายุ1-5ขวบ) น้องพริมเกิดขึ้นมาในครวบครัวที่มีทั้ง พ่อ แม่ และมีคนรอบข้างรักมากมาย
คุณพ่อน้องพริมรักน้องมาก เรียนจบปวช.เปิดร้านเป็นช่างซ่อมไฟฟ้าเล็กๆ มีลูกน้อง2-3คน กิจการพอถูไถได้ แต่เป็นคนที่สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และชอบไปเที่ยวคาราโอเกะ และคาเฟ่ที่มีสาวๆ ปล่อยภรรยาเลี้ยงน้องพริมในวัยแบเบาะซะส่วนใหญ่ จนบางทั้งแม่ต้องไปตามตัวกลับบ่อยครั้ง หนักๆเข้าก็เอาน้องที่แบเบาะไปวางทิ้งไว้กลางวงเหล้าพ่อน้องพริม
คุณแม่ของน้องพริมเป็นคนจนจบป.4 ลูกชาวนาภาคกลาง ทำอาชีพเป็นแม่บ้านทำความสะอาด เป็นคนขยันและสร้างตัว จนมีเงินเก็บมากมาย
ทุกๆปีน้องพริมจะมีงานเลี้ยงพระวันเกิดของน้อง และพอวันเกิดก็จัดอย่างดี อาหารเต็มโต๊ะ(เลี้ยงทั้งเด็กข้างบ้านไม่ต่ำกว่า10คน เป็นลูกๆคนรู้จักพ่อแม่น้องพริม และมีเลี้ยงผู้ใหญ่ด้วย) ของเล่นมีมากมายเป็นตะกร้าๆ ชีวิตของน้องดูเหมือนจะมีความสุขดี พ่อแม่และเพื่อนบ้านชอบพาน้องไปเที่ยวละปิกนิคที่สวน และต่างจังหวัดเป็นประจำ แต่ด้วยความที่พ่อของน้องเป็นคนสํามะเลเทเมา ทำให้ทะเลาะกับแม่น้องพริมบ่อย และสุดท้ายทั้งคู่ได้เลิกลากันไป ตอนน้องพริม5ขวบ โดยที่แม่ขนของหนีพ่อของน้องไป
(ต่อไปนี้เป็นเรื่องของน้อง ช่วงอายุระหว่าง5-8ขวบ) และน้องพริมก็ต้องไปถูกฝากไว้อยู่บ้านญาติฝั่งคุณแม่ บ้านนู้นที บ้านนี้ที หลายบ้านมาก (ไม่ต่ำกว่า5บ้าน) โดนที่ถูกเลี้ยงกับทางญาติแบบทิ้งๆขว้างๆ ไม่ได้รับการเอ็นดูเท่าไร เนื่องด้วยเป็นญาติซึ่งเป็นพี่น้องต่างบิดาของคุณแม่ น้องพริมไม่ได้รับความรักจากทางญาติ เห็นเพียงเป็นเด็กและคอยใช้ให้ทำงานบ้านอยู่ตลอด(เป็นความเข้าใจดีว่าไปอยู่บ้านคนอื่นควรช่วยทำงานบ้าน) โดยไม่ได้เรียนอนุบาล น้องเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย พูดจามีคะขาทุกคำ ยิ้มเก่ง เป็นเด็กร่าเริง น้องพริมชอบถูกใช้ให้ดูให้เลี้ยงเด็กแบเบาะลูกญาติๆ(ซึ่งอายุน้องยังไม่สมควรใช้ให้เลี้ยง) และมักจะถูกญาติๆตีอยู่เสมอ รวมทั้งเด็กวัยรุ่นซึ่งเป็นญาติ น้องจึงเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก(เพราะแสดงออกมาก็ผิด พอถามให้เหตุผลก็ว่าเถียง) น้องเลยกลายเป็นคนเงียบๆ และไม่ร่าเริง ชอบโดนถูกว่าๆหน้าหักบ่อยๆเพราะไม่ต่อยยิ้ม และเหมือนมีเรื่องเครียดตลอดเวลา .....
เนื่องด้วยจขกท.ติดธุระ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าต่อค่ะ
เด็กจะมีปัญหาด้านอารมณ์ไหม เรื่องราวของ เด็กหญิง คนหนึ่ง
.
.
.
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เมื่อ30กว่าปีก่อน เล่าเรื่องช่วงชีวิตของ เด็กหญิงคนหนึ่ง ชื่อน้องพริม(ในช่วงอายุ1-5ขวบ) น้องพริมเกิดขึ้นมาในครวบครัวที่มีทั้ง พ่อ แม่ และมีคนรอบข้างรักมากมาย
คุณพ่อน้องพริมรักน้องมาก เรียนจบปวช.เปิดร้านเป็นช่างซ่อมไฟฟ้าเล็กๆ มีลูกน้อง2-3คน กิจการพอถูไถได้ แต่เป็นคนที่สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และชอบไปเที่ยวคาราโอเกะ และคาเฟ่ที่มีสาวๆ ปล่อยภรรยาเลี้ยงน้องพริมในวัยแบเบาะซะส่วนใหญ่ จนบางทั้งแม่ต้องไปตามตัวกลับบ่อยครั้ง หนักๆเข้าก็เอาน้องที่แบเบาะไปวางทิ้งไว้กลางวงเหล้าพ่อน้องพริม
คุณแม่ของน้องพริมเป็นคนจนจบป.4 ลูกชาวนาภาคกลาง ทำอาชีพเป็นแม่บ้านทำความสะอาด เป็นคนขยันและสร้างตัว จนมีเงินเก็บมากมาย
ทุกๆปีน้องพริมจะมีงานเลี้ยงพระวันเกิดของน้อง และพอวันเกิดก็จัดอย่างดี อาหารเต็มโต๊ะ(เลี้ยงทั้งเด็กข้างบ้านไม่ต่ำกว่า10คน เป็นลูกๆคนรู้จักพ่อแม่น้องพริม และมีเลี้ยงผู้ใหญ่ด้วย) ของเล่นมีมากมายเป็นตะกร้าๆ ชีวิตของน้องดูเหมือนจะมีความสุขดี พ่อแม่และเพื่อนบ้านชอบพาน้องไปเที่ยวละปิกนิคที่สวน และต่างจังหวัดเป็นประจำ แต่ด้วยความที่พ่อของน้องเป็นคนสํามะเลเทเมา ทำให้ทะเลาะกับแม่น้องพริมบ่อย และสุดท้ายทั้งคู่ได้เลิกลากันไป ตอนน้องพริม5ขวบ โดยที่แม่ขนของหนีพ่อของน้องไป
(ต่อไปนี้เป็นเรื่องของน้อง ช่วงอายุระหว่าง5-8ขวบ) และน้องพริมก็ต้องไปถูกฝากไว้อยู่บ้านญาติฝั่งคุณแม่ บ้านนู้นที บ้านนี้ที หลายบ้านมาก (ไม่ต่ำกว่า5บ้าน) โดนที่ถูกเลี้ยงกับทางญาติแบบทิ้งๆขว้างๆ ไม่ได้รับการเอ็นดูเท่าไร เนื่องด้วยเป็นญาติซึ่งเป็นพี่น้องต่างบิดาของคุณแม่ น้องพริมไม่ได้รับความรักจากทางญาติ เห็นเพียงเป็นเด็กและคอยใช้ให้ทำงานบ้านอยู่ตลอด(เป็นความเข้าใจดีว่าไปอยู่บ้านคนอื่นควรช่วยทำงานบ้าน) โดยไม่ได้เรียนอนุบาล น้องเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย พูดจามีคะขาทุกคำ ยิ้มเก่ง เป็นเด็กร่าเริง น้องพริมชอบถูกใช้ให้ดูให้เลี้ยงเด็กแบเบาะลูกญาติๆ(ซึ่งอายุน้องยังไม่สมควรใช้ให้เลี้ยง) และมักจะถูกญาติๆตีอยู่เสมอ รวมทั้งเด็กวัยรุ่นซึ่งเป็นญาติ น้องจึงเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก(เพราะแสดงออกมาก็ผิด พอถามให้เหตุผลก็ว่าเถียง) น้องเลยกลายเป็นคนเงียบๆ และไม่ร่าเริง ชอบโดนถูกว่าๆหน้าหักบ่อยๆเพราะไม่ต่อยยิ้ม และเหมือนมีเรื่องเครียดตลอดเวลา .....
เนื่องด้วยจขกท.ติดธุระ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าต่อค่ะ