หน้าเปิด
ต่อจากตอนที่แล้ว นางิที่ได้กำลังใจกลับมาก็เริ่มมุ่งมั่นปั่นต้นฉบับใหม่ตั้งแต่นับหนึ่ง นางิไม่รู้ว่าคราวนี้จะพอเอาชนะลุกะได้รึเปล่า ไม่รู้ว่าฮายาเตะจะกลับมาหาเธอมั้ย แต่เรื่องพวกนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญในตอนนี้ ตอนนี้สิ่งที่นางิคิดมีเพียงวาดๆๆๆเท่านั้นเพราะทุกอย่างนั้นเริ่มจากจุดนี้
ในที่สุดการร่างภาพหลักทุกหน้าก็เสร็จ ขนาดจิฮารุยังทึ่งที่นางิวาดใหม่ได้จริงๆแถมคุณภาพงานยังดีขึ้นอีกด้วย แต่กระนั้นก็ยังไม่ได้ลงหมึกและยังต้องทำพื้นหลังและต้องเอาไปพิมพ์รูปเล่มอีก เหลือเวลาอีกแค่สองวันจิฮารุถามเลยว่าจะทำได้เหรอ แต่นางิกลับตะโกนกลับบอกให้จิฮารุเงียบทำเอาจิฮารุถึงกับตกใจ นางิก็บอกว่า...
นางิ: ถ้าทำได้ก็ไม่จำเป็นต้องถาม ก็แค่ทำๆไปสิ
จิฮารุถึงกับพูดไม่ออกเลย นางิบอกคิดเรื่องอนาคตไปก็มีแต่ทำให้กังวลเปล่าๆ ไม่ว่ายังไงก็ต้องทุ่มทุกอย่างในปัจจุบันซะ ถ้าทำได้เส้นทางก็จะเปิดออกเอง จิฮารุเห็นแบบนี้ก็ถึงกับคิดเลยว่าบางอย่างในตัวนางิเปลี่ยนไปจริงๆ จิฮารุก็เลยเลิกขัดแล้วเริ่มคิดหาทางช่วยดีกว่า แต่ถึงยังไงหนทางที่จิฮารุคิดในตอนนี้ไม่ว่าจะยังไงยากที่จะหาทางทำให้เสร็จทันเวลาได้
ตอนนั้นเองผู้ช่วยเหลือคนใหม่ก็ปรากฎตัว นั้นก็คือ.... อายุมุ เข้ามาก็พูดเลยว่าจะไม่ขอให้เธอช่วยเลยเหรอ(แล้วงานพิเศษที่ร้านวาตารุล่ะ ลืมแล้วสิท่า) วินาทีนั้นทั้งนางิกับจิฮารุถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ พอหายอึ้งนางิก็โวยเลยบอกเธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแฮมสเตอร์ที่แม้แต่เรื่องวาดก็ยังทำไม่ได้เลย ยิ่งกว่านั้นยังสร้างปัญหาให้ที่แพร่เชื้อหวัดด้วย แต่อายุมุทำเป็นไม่รู้เรื่องๆที่เป็นหวัด(ก็หายสนิทแล้วนิ) และก็ยอมรับว่าเธอช่วยวาดอะไรให้ไม่ได้เลยแต่ถ้าเรื่องช่วยติดตั้งระบบที่จะช่วยให้นางิวาดได้อย่างมีประสิทธิภาพล่ะก็ทำได้ นางิกับจิฮารุถึงกับงงทันที
ว่าแล้วอายุมุก็ขนเอาทั้ง คอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ(ท่าทางสเปคจะแรง) เครื่องแสกน หน้าจอแบบ Tablet Drawing (ไม่ขอบอกว่ายี้ห้ออะไรล่ะกัน) แล้วทำการติดตั้งเซ็ตเครื่องให้เงียบๆ ทั้งนางิกับจิฮารุถึงกับงงจนจิฮารุถามเลยว่าอายุมุไปเอาของพวกนี้มาจากไหน อายุมุบอกเธอยืมมาจากใครบางคนที่ไม่ได้ใช้ของพวกนี้ แต่บอกแค่นี้นางิกับจิฮารุก็รู้ได้กันเองเลยว่าต้องมาจากอาจารย์อาชิบาชิแน่ๆ
แต่เท่านี้อายุมุบอกเลยว่านางิก็จะสามารถส่งงานให้ทุกคนช่วยทำพื้นหลังให้ได้แล้ว นอกจากนี้อายุมุยังหาอาสาสมัครที่จะช่วยนางิ(แบบไม่เต็มใจ)ได้แล้วด้วยนั้นก็คือ อาซุมะมิยะ (เผื่อใครลืม ตัวประกอบแทบไร้บทที่ตอนนี้ทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยอาจารย์อาชิบาชิอยู่) ที่จะช่วยวาดพื้นหลังผ่านทางอินเตอร์เน็ตให้ได้(โดนบังคับให้นั่งหน้าจอช่วยงานแบบสดๆรออยู่แล้ว) อายุมุบอกเลยแบบนี้ก็ทำให้งานของนางิมีประสิทธิภาพแล้ว จิฮารุก็ยอมรับว่าถ้าทำแบบนี้ก็คงช่วยได้ เพียงแต่จิฮารุบอกเธอใช้ไม่เป็น อายุมุเลยถึงกับจ๋อยเลย
แต่ตอนนั้นเองก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาบอกว่าใช้ของพวกนี้ได้อยู่นั้นคือ คายุระ แต่นางิแปลกใจเพราะเห็นว่าไปช่วยลุกะแล้ว คายุระบอกลุกะวาดเสร็จแล้วก็เลยบอกช่วยพอแล้ว คายุระเลยคิดว่าควรจะมาช่วยนางิต่อ ลุกะเองก็อยากให้งานของนางิเสร็จแบบสมบูรณ์ให้สมน้ำสมเนื้อด้วย
เมื่อได้คายุระมาช่วยแบบนี้จิฮารุเลยถามว่าพอจะมีคอมอีกเครื่องมั้ยเพราะถ้าเธอได้เห็นคายุระใช้งานก็พอจะเรียนรู้ได้ อายุมุก็คิดว่ายังพอหาเครื่องอื่นที่ไหนได้อีก พอดีนั้นเองก็มีพัสดุส่งมาที่อพาร์ทเมนต์เป็นกล่องขนาดใหญ่ พอเปิดดูปรากฎว่าเป็นคอมพิวเตอร์พอดีแถมยังมีหน้าจอมาด้วย เลยแปลกใจกันใหญ่ว่าทำไม พอจิฮารุดูชื่อผู้ส่งมาก็เขียนแค่ว่า "เจ้าหญิงSตัวแม่แห่งอิเซะ" อายุมุก็งงๆว่าใครกันแต่จิฮารุรู้ทันทีว่าหมายถึงใครและบอกเลยว่าเท่านี้ของก็เตรียมพร้อมครบแล้ว ทำเอาอายุมุงงเลยว่าเอามาใช้เลยจะดีเหรอ จิฮารุบอกไม่เป็นไรแน่นอนเพราะเจ้าหญิงที่ว่าคนนั้นไม่ใช่คนอื่นไกลเลย (อาเธเน่เองแหละ แต่ถ้าใครสงสัยว่าฉายานี้หมายความว่าไงให้กลับไปอ่านตอนที่ 411 อีกรอบ)
นางิรู้สึกว่ามีหลายคนจริงๆที่คอยช่วยเธออยู่ทำให้เธอรู้สึกขอบคุณมากๆ และเมื่อเตรียมพร้อมแล้วนางิประกาศเลยว่าเหลือเวลาอีกแค่ 2 วัน หลังจากนี้ต่อให้ต้องตายก็จะทำให้เสร็จให้ได้ บอกให้เริ่มกันเลยกับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ทุกคนก็โฮร้องเรียกกำลังก่อนเริ่มกันทันที
สำหรับนางิที่อายุ 13 ปี ผู้ที่เคยใช้ชีวิตแบบสุขสบายมาตลอดด้วยทรัพย์สินเหลือล้นจนไม่เคยแม้แต่เข้าใจว่าการทำงานอย่างหนักนั้นเป็นเช่นไร แม้สุดท้ายนี้อาจจบลงอย่างเลวร้ายก็ตาม แต่ถึงกระนั้นนางิก็ยังไม่หยุด ไม่ยอมแพ้ การที่เธอได้เจอคุโรสุขณะออกเดินทางนั้นทำให้เธอได้รู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการ และทำให้คิดว่าถ้านั้นเป็นสิ่งที่เธอต้องการแล้วล่ะก็... ถ้างั้นแล้ว...
และแล้วเช้าวันงาน กองหนังสือโดจินหนึ่งตั้งก็อยู่ต่อหน้านางิเป็นที่เรียบร้อย นางิทำได้สำเร็จเขียนโดจินได้ทันขายวันงานทำให้เธอที่เพียงได้แตะกองโดจินของเธอกองนี้แล้วก็รู้สึกซาบซึ้งดีใจจนน้ำตาเล็ด จิฮารุบอกเลยนางิทำได้แล้ว นางิบอกเลยว่าใช่แต่กระนั้นก็ยังไม่จบ
นางิ: ถึงเวลาแล้ว
นางิ: ลุกะกำลังรออยู่
จบตอน
[Spoil] Hayate no Gotoku! - 425
ต่อจากตอนที่แล้ว นางิที่ได้กำลังใจกลับมาก็เริ่มมุ่งมั่นปั่นต้นฉบับใหม่ตั้งแต่นับหนึ่ง นางิไม่รู้ว่าคราวนี้จะพอเอาชนะลุกะได้รึเปล่า ไม่รู้ว่าฮายาเตะจะกลับมาหาเธอมั้ย แต่เรื่องพวกนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญในตอนนี้ ตอนนี้สิ่งที่นางิคิดมีเพียงวาดๆๆๆเท่านั้นเพราะทุกอย่างนั้นเริ่มจากจุดนี้
ในที่สุดการร่างภาพหลักทุกหน้าก็เสร็จ ขนาดจิฮารุยังทึ่งที่นางิวาดใหม่ได้จริงๆแถมคุณภาพงานยังดีขึ้นอีกด้วย แต่กระนั้นก็ยังไม่ได้ลงหมึกและยังต้องทำพื้นหลังและต้องเอาไปพิมพ์รูปเล่มอีก เหลือเวลาอีกแค่สองวันจิฮารุถามเลยว่าจะทำได้เหรอ แต่นางิกลับตะโกนกลับบอกให้จิฮารุเงียบทำเอาจิฮารุถึงกับตกใจ นางิก็บอกว่า...
นางิ: ถ้าทำได้ก็ไม่จำเป็นต้องถาม ก็แค่ทำๆไปสิ
จิฮารุถึงกับพูดไม่ออกเลย นางิบอกคิดเรื่องอนาคตไปก็มีแต่ทำให้กังวลเปล่าๆ ไม่ว่ายังไงก็ต้องทุ่มทุกอย่างในปัจจุบันซะ ถ้าทำได้เส้นทางก็จะเปิดออกเอง จิฮารุเห็นแบบนี้ก็ถึงกับคิดเลยว่าบางอย่างในตัวนางิเปลี่ยนไปจริงๆ จิฮารุก็เลยเลิกขัดแล้วเริ่มคิดหาทางช่วยดีกว่า แต่ถึงยังไงหนทางที่จิฮารุคิดในตอนนี้ไม่ว่าจะยังไงยากที่จะหาทางทำให้เสร็จทันเวลาได้
ตอนนั้นเองผู้ช่วยเหลือคนใหม่ก็ปรากฎตัว นั้นก็คือ.... อายุมุ เข้ามาก็พูดเลยว่าจะไม่ขอให้เธอช่วยเลยเหรอ(แล้วงานพิเศษที่ร้านวาตารุล่ะ ลืมแล้วสิท่า) วินาทีนั้นทั้งนางิกับจิฮารุถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ พอหายอึ้งนางิก็โวยเลยบอกเธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแฮมสเตอร์ที่แม้แต่เรื่องวาดก็ยังทำไม่ได้เลย ยิ่งกว่านั้นยังสร้างปัญหาให้ที่แพร่เชื้อหวัดด้วย แต่อายุมุทำเป็นไม่รู้เรื่องๆที่เป็นหวัด(ก็หายสนิทแล้วนิ) และก็ยอมรับว่าเธอช่วยวาดอะไรให้ไม่ได้เลยแต่ถ้าเรื่องช่วยติดตั้งระบบที่จะช่วยให้นางิวาดได้อย่างมีประสิทธิภาพล่ะก็ทำได้ นางิกับจิฮารุถึงกับงงทันที
ว่าแล้วอายุมุก็ขนเอาทั้ง คอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ(ท่าทางสเปคจะแรง) เครื่องแสกน หน้าจอแบบ Tablet Drawing (ไม่ขอบอกว่ายี้ห้ออะไรล่ะกัน) แล้วทำการติดตั้งเซ็ตเครื่องให้เงียบๆ ทั้งนางิกับจิฮารุถึงกับงงจนจิฮารุถามเลยว่าอายุมุไปเอาของพวกนี้มาจากไหน อายุมุบอกเธอยืมมาจากใครบางคนที่ไม่ได้ใช้ของพวกนี้ แต่บอกแค่นี้นางิกับจิฮารุก็รู้ได้กันเองเลยว่าต้องมาจากอาจารย์อาชิบาชิแน่ๆ
แต่เท่านี้อายุมุบอกเลยว่านางิก็จะสามารถส่งงานให้ทุกคนช่วยทำพื้นหลังให้ได้แล้ว นอกจากนี้อายุมุยังหาอาสาสมัครที่จะช่วยนางิ(แบบไม่เต็มใจ)ได้แล้วด้วยนั้นก็คือ อาซุมะมิยะ (เผื่อใครลืม ตัวประกอบแทบไร้บทที่ตอนนี้ทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยอาจารย์อาชิบาชิอยู่) ที่จะช่วยวาดพื้นหลังผ่านทางอินเตอร์เน็ตให้ได้(โดนบังคับให้นั่งหน้าจอช่วยงานแบบสดๆรออยู่แล้ว) อายุมุบอกเลยแบบนี้ก็ทำให้งานของนางิมีประสิทธิภาพแล้ว จิฮารุก็ยอมรับว่าถ้าทำแบบนี้ก็คงช่วยได้ เพียงแต่จิฮารุบอกเธอใช้ไม่เป็น อายุมุเลยถึงกับจ๋อยเลย
แต่ตอนนั้นเองก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาบอกว่าใช้ของพวกนี้ได้อยู่นั้นคือ คายุระ แต่นางิแปลกใจเพราะเห็นว่าไปช่วยลุกะแล้ว คายุระบอกลุกะวาดเสร็จแล้วก็เลยบอกช่วยพอแล้ว คายุระเลยคิดว่าควรจะมาช่วยนางิต่อ ลุกะเองก็อยากให้งานของนางิเสร็จแบบสมบูรณ์ให้สมน้ำสมเนื้อด้วย
เมื่อได้คายุระมาช่วยแบบนี้จิฮารุเลยถามว่าพอจะมีคอมอีกเครื่องมั้ยเพราะถ้าเธอได้เห็นคายุระใช้งานก็พอจะเรียนรู้ได้ อายุมุก็คิดว่ายังพอหาเครื่องอื่นที่ไหนได้อีก พอดีนั้นเองก็มีพัสดุส่งมาที่อพาร์ทเมนต์เป็นกล่องขนาดใหญ่ พอเปิดดูปรากฎว่าเป็นคอมพิวเตอร์พอดีแถมยังมีหน้าจอมาด้วย เลยแปลกใจกันใหญ่ว่าทำไม พอจิฮารุดูชื่อผู้ส่งมาก็เขียนแค่ว่า "เจ้าหญิงSตัวแม่แห่งอิเซะ" อายุมุก็งงๆว่าใครกันแต่จิฮารุรู้ทันทีว่าหมายถึงใครและบอกเลยว่าเท่านี้ของก็เตรียมพร้อมครบแล้ว ทำเอาอายุมุงงเลยว่าเอามาใช้เลยจะดีเหรอ จิฮารุบอกไม่เป็นไรแน่นอนเพราะเจ้าหญิงที่ว่าคนนั้นไม่ใช่คนอื่นไกลเลย (อาเธเน่เองแหละ แต่ถ้าใครสงสัยว่าฉายานี้หมายความว่าไงให้กลับไปอ่านตอนที่ 411 อีกรอบ)
นางิรู้สึกว่ามีหลายคนจริงๆที่คอยช่วยเธออยู่ทำให้เธอรู้สึกขอบคุณมากๆ และเมื่อเตรียมพร้อมแล้วนางิประกาศเลยว่าเหลือเวลาอีกแค่ 2 วัน หลังจากนี้ต่อให้ต้องตายก็จะทำให้เสร็จให้ได้ บอกให้เริ่มกันเลยกับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ทุกคนก็โฮร้องเรียกกำลังก่อนเริ่มกันทันที
สำหรับนางิที่อายุ 13 ปี ผู้ที่เคยใช้ชีวิตแบบสุขสบายมาตลอดด้วยทรัพย์สินเหลือล้นจนไม่เคยแม้แต่เข้าใจว่าการทำงานอย่างหนักนั้นเป็นเช่นไร แม้สุดท้ายนี้อาจจบลงอย่างเลวร้ายก็ตาม แต่ถึงกระนั้นนางิก็ยังไม่หยุด ไม่ยอมแพ้ การที่เธอได้เจอคุโรสุขณะออกเดินทางนั้นทำให้เธอได้รู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการ และทำให้คิดว่าถ้านั้นเป็นสิ่งที่เธอต้องการแล้วล่ะก็... ถ้างั้นแล้ว...
และแล้วเช้าวันงาน กองหนังสือโดจินหนึ่งตั้งก็อยู่ต่อหน้านางิเป็นที่เรียบร้อย นางิทำได้สำเร็จเขียนโดจินได้ทันขายวันงานทำให้เธอที่เพียงได้แตะกองโดจินของเธอกองนี้แล้วก็รู้สึกซาบซึ้งดีใจจนน้ำตาเล็ด จิฮารุบอกเลยนางิทำได้แล้ว นางิบอกเลยว่าใช่แต่กระนั้นก็ยังไม่จบ
นางิ: ถึงเวลาแล้ว
นางิ: ลุกะกำลังรออยู่
จบตอน