หน้าเปิด
ต่อจากตอนที่แล้ว อายุมุก็พานางิกับจิฮารุมายังที่แห่งหนึ่ง นางิถามว่าที่นี่ที่ไหนอายุมุก็บอกเป็นที่ส่วนตัวของใครบางคนในเขานี้ที่เธอพบเมื่อวันก่อน และเธอก็เรียกมันว่าหมู่บ้านสายรุ้งดำ นางิถึงกับคิดตกใจที่ว่า"ดำ"มาโผล่มาซะงั้น
แต่นางิก็บอกเรื่องนั้นช่างมันเถอะและถามที่ส่วนตัวนี้จะช่วยการ์ตูนของเธอได้ยังไง อายุมุมบอกคนญี่ปุ่นมักจะมีเกี่ยวกับการอยู่วิเวกบนเขา นั้นคือเมื่อไรที่สูญสิ้นหนทาง เมื่อไรที่จิตใจอ่อนแอ เมื่อไรที่ต้องการวิชาลับของอาจารย์ คนญี่ปุ่นก็มักจะต้องมาฝึกบนเขา 98%ของปัญหาของคนญี่ปุ่นจะหาทางได้ด้วยตัวเองบนภูเขา ทั้งฮาราคิริ เกอิชา ฟูจิ แต่นางิก็บอกก่อนว่าพ่อของเธอเป็นคนอเมริกา(ใครยังไม่ได้ดูอนิเมะฮายาเตะ SS ล่าสุดคงมีงง)
อายุมุไม่สนแทบจะฟาดพัดกระดาษใส่นางิบอกไม่ต้องแบ่งแยกเลย บอกเทพแห่งภูเขากำลังอ่านอยู่รู้มั้ย ยังไงก็ต้องได้ผลในท้ายที่สุดต่อให้นางิเป็นลูกครึ่งอเมริกา และก็ถามเลยว่าแล้วนางิมีไอเดียอื่นที่จะเอาชนะลูกะรึเปล่า นางิก็คิดและบอกว่าเธอไม่รับประกันว่าจะชนะได้ในฐานะตัวละครหลักเลย นางิเลยโดนอายุมุใช้ท่าขยี้หัวด่าเลยว่า ไม่ได้!!!
นางิบอกก็ใช่ว่าตัวละครหลักจะชนะตลอดนิ แต่อายุมุบอกไม่ได้และถามว่ารู้มั้ยว่าความหมายของตัวละครหลักคืออะไร นางิบอกเธอเป็นตัวละครหลักของชีวิตของเธอและยังเป็นตัวหลักของเรื่อง อายุมุเห็นนางิพูดแบบนี้เลยเปรียบเทียบให้ระหว่าง นางิ ที่รวย เห็นแก่ตัว ผมทอง เจิดจ้า กับลูกะที่ จน กล้าหาญ สวย ขยัน แบบนี้แล้วใครกันแน่เป็นตัวละครหลักมากกว่ากัน นางิก็เลยพูดไม่ออก อายุมุบอกนางิหย่อนเกินไปแล้วที่คิดว่าฮายาเตะจะอยู่ด้วยแม้จะไม่มีติดหนี้แล้ว บอกเลยว่าคิดผิดแล้ว
แล้วอายุมุก็เล่าว่าเธอเคยมีนกแก้วชื่อรันจังอยู่ นางิก็งงว่ากำลังพูดอะไรกันแน่ อายุมุมบอกเธอเลี้ยงรันจังตั้งแต่เป็นลูกนก ทุกวันจะคอยให้อาหารและน้ำและทำความสะอาดกรงให้ รันจังก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่วันหนึ่งกรงมันเปิดออกเองแล้วรันจังก็บินหนีไปโดยไม่มองเธอเลย บินจากไปจนนกกระจอกข้างบ้านยังชำเลืองมอง แล้วรันจังก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย นางิก็เงียบอย่างงงๆ อายุมุบอกฮายาเตะก็เหมือนรันจังนั้นแหละ ถ้านางิเปิดแม้แต่ช่องเล็กๆฮายาเตะก็จะไม่มีวันกลับมาอีก นางิก็แอบคิดเลยว่าอายุมุเล่นเปรียบฮายาเตะเหมือนนกแก้วไปแล้ว
จิฮารุบอกแต่เรื่องที่นางิคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครหลักในชีวิตตัวเองนั้นก็เป็นการคิดที่ดี บอกคินนิคุแมนเองก็ยังไปภูเขาเพื่อทำให้ท่าคินนิคุไดรเวอร์สมบูรณ์แบบใช่มั้ยล่ะ ตัวละครหลักจำเป็นต้องไม่ใส่ใจไม่ว่าจะถูกมองยังไง นางิก็บอกเข้าใจแล้ว ถึงจะไม่มีเหตุผลแต่ก็เข้าใจ แม้แต่จิฮารุเองก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันเลยทำเอาอายุมุพูดไม่ออก
พอพวกนางิเข้ามาในกระท่อม นางิก็บอกว่าการเอาชนะลูกะก็ยังยากอยู่ดี ไม่มีแม้แต่วิธีอะไรเลย ทันทีนั้นอายุมุก็เอากองกระดาษกองโตมาวางตึ่งบนโต๊ะจนนางิตกใจ อายุมุบอกแค่มาบนเขาแล้วจะเขียนการ์ตูนดีขึ้นแบบนั้นนักวาดการ์ตูนทุกคนคงไปปีนเขาแอลป์กันแล้ว อายุมุบอกเลยว่าจากนี้นางิจะต้องไม่ทำอะไรอื่นนอกจากวาดการ์ตูนนอกจากกินกับนอน บอกเลยว่าไม่ต้องห่วงเธอจะเตรียมอาหารกับกระดาษมาให้
แต่ที่นางิต้องทำนั้นไม่ใช่เรื่องภาพแต่ทำแค่เรื่องการเขียนเนมและเขียนเรื่อง นางิก็งง อายุมุบอกถึงจะมือสมัครเล่นอย่างเธอก็บอกได้ว่าภาพของนางินั้นสู้ลูกะไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และไม่มีทางลดช่องว่างเรื่องภาพได้ในเวลาอันสั้นด้วย แต่กับการแต่งเรื่องนั้นต่างกัน นางิยังสามารถแต่งเรื่องที่สนุกอย่างน่าอัศจรรย์ได้อย่างแท้จริงอยู่ อายุมุจึงบอกให้นางิเชื่อสิ่งนั้นและทุ่มทั้งหมดไปกับการเขียนเรื่อง เชื่อในปาฎิหารย์ นางิแอบคิดเลยว่าตกลงชัยชนะของเธอก็ยังต้องพึ่งปาฎิหารย์งั้นเหรอ แต่นางิบอกอายุมุเองก็บอกไม่ได้สักหน่อยว่าการ์ตูนจะดีหรือไม่ดีแล้วจะให้เธอทำยังไง อายุมุบอกถ้าเรื่องนั้นก็ง่ายมากเพราะเธอได้เรียกผู้ช่วยที่เพอร์เฟ็คมาให้แล้ว
ตอนนั้นเองอาชิบาชิ นักเขียนการ์ตูนมืออาชีพที่นางิเคยไปรบกวนก็โผล่มาเพราะได้ยินว่าถ้ามาแล้วจะได้กินนาเบะผักภูเขาที่นี่ อายุมุก็บอกอาชิบาชิมาจริงๆด้วยดีใจจัง อาชิบาชิบอกเขาปฎิเสธคำขอของอายุยุไม่ได้หรอก นางิถึงกับคิดเลยว่าอาชิบาชิไปสนิทกับอายุมุจนเรียกชื่อเล่นว่าอายุยุได้เลยเชียวเหรอ
แต่ยังไงซะนางิกับจิฮารุก็ต่อว่าอายุมุว่าทำไมถึงไปรบกวนมือโปรด้วยคิดบ้างรึเปล่า อายุมุบอกนางิว่าเธอไม่อยากให้ลูกะขโมยฮายาเตะไป ดังนั้นเธอจะใช้ทุกอย่างที่มีกำจัดสิ่งที่ขวางทางเธอให้หมด เธอจะใช้ทุกสิ่งที่จำเป็น ถ้ามันช่วยทำให้นางิชนะได้ต่อให้เธอต้องเรียกมืออาชีพเบสบอลมาในเกมแข่งเบสบอลก็ตาม นางิกับจิฮารุกิคิดเลยว่าแบบนี้อายุมุกำลังเป็นนางร้ายที่กำลังเอาจริงชัดๆ ว่าแล้วอายุมุก็ขอให้อาชิบาชิช่วยอ่านการ์ตูนของนางิดูหน่อยระหว่างที่เธอกำลังไปทำนาเบะ อาชิบาชิก็ตกลง
เพราะอาชิบาชิมาทำให้นางิเริ่มนึกถึงเมื่อตอนที่เธอไปหาอาจารย์อาชิบาชิเพื่อให้ดูการ์ตูนของเธอให้หน่อย พออาชิบาชิเห็นการ์ตูนของนางิก็ทำหน้ากลุ้มใจจนเธอหนีไปโดยที่อาชิบาชิยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย แต่ตอนนี้อาชิบาชิกลับต้องมาอ่านการ์ตูนของเธออีกครั้ง แต่ตอนนั้นอาชิบาชิก็มาพูดกับนางิว่า...
อาชิบาชิ: การ์ตูนของเธอ... ก็ดีนะ
นางิแปลกใจ อาชิบาชิบอกเขาไม่เคยมีโอกาสได้พูดแต่การ์ตูนของนางิที่เอาให้ดูวันก่อนอาจจะดูยังใช้ไม่ได้แต่ก็มีความเป็นตัวของตัวเองและค่อนข้างดี นางิก็ถามว่าจริงเหรอ อาชิบาชิบอกเขาไม่โกหกหรอกจึงบอกให้นางิพยายามก็แล้วกัน นางิก็ตกลงทันที
จิฮารุถามอายุมุว่าเป็นอย่างที่เธอคิดรึเปล่า แต่อายุมุบอกไม่รู้ว่าจิฮารุพูดถึงอะไรแต่ยังไงก็จำเป็นต้องเชื่อในตัวเองก่อนจะเริ่มทำอะไรไม่ใช่เหรอ การเชื่อมั่นใจตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าไม่เชื่อตัวเองแล้วก็ไม่มีทางชนะได้ ตอนนี้นางิเลยกลับมามีกำลังใจเต็มเปี่ยมและเริ่มอย่างที่อายุมุบอกทันที
แต่ปัญหาคือ อายุมุถามจิฮารุว่าแล้วนาเบะผักภูเขามันทำกันยังไง ส่วนอาชิบาชิก็โทรบอกอาซุมามิยะด้วยว่าเขาคงจะไม่กลับไปพักหนึ่งนะแน่นอนว่าเจอตะคอกถามทันที
จบตอน
[Spoil] Hayate no Gotoku! - 394
ต่อจากตอนที่แล้ว อายุมุก็พานางิกับจิฮารุมายังที่แห่งหนึ่ง นางิถามว่าที่นี่ที่ไหนอายุมุก็บอกเป็นที่ส่วนตัวของใครบางคนในเขานี้ที่เธอพบเมื่อวันก่อน และเธอก็เรียกมันว่าหมู่บ้านสายรุ้งดำ นางิถึงกับคิดตกใจที่ว่า"ดำ"มาโผล่มาซะงั้น
แต่นางิก็บอกเรื่องนั้นช่างมันเถอะและถามที่ส่วนตัวนี้จะช่วยการ์ตูนของเธอได้ยังไง อายุมุมบอกคนญี่ปุ่นมักจะมีเกี่ยวกับการอยู่วิเวกบนเขา นั้นคือเมื่อไรที่สูญสิ้นหนทาง เมื่อไรที่จิตใจอ่อนแอ เมื่อไรที่ต้องการวิชาลับของอาจารย์ คนญี่ปุ่นก็มักจะต้องมาฝึกบนเขา 98%ของปัญหาของคนญี่ปุ่นจะหาทางได้ด้วยตัวเองบนภูเขา ทั้งฮาราคิริ เกอิชา ฟูจิ แต่นางิก็บอกก่อนว่าพ่อของเธอเป็นคนอเมริกา(ใครยังไม่ได้ดูอนิเมะฮายาเตะ SS ล่าสุดคงมีงง)
อายุมุไม่สนแทบจะฟาดพัดกระดาษใส่นางิบอกไม่ต้องแบ่งแยกเลย บอกเทพแห่งภูเขากำลังอ่านอยู่รู้มั้ย ยังไงก็ต้องได้ผลในท้ายที่สุดต่อให้นางิเป็นลูกครึ่งอเมริกา และก็ถามเลยว่าแล้วนางิมีไอเดียอื่นที่จะเอาชนะลูกะรึเปล่า นางิก็คิดและบอกว่าเธอไม่รับประกันว่าจะชนะได้ในฐานะตัวละครหลักเลย นางิเลยโดนอายุมุใช้ท่าขยี้หัวด่าเลยว่า ไม่ได้!!!
นางิบอกก็ใช่ว่าตัวละครหลักจะชนะตลอดนิ แต่อายุมุบอกไม่ได้และถามว่ารู้มั้ยว่าความหมายของตัวละครหลักคืออะไร นางิบอกเธอเป็นตัวละครหลักของชีวิตของเธอและยังเป็นตัวหลักของเรื่อง อายุมุเห็นนางิพูดแบบนี้เลยเปรียบเทียบให้ระหว่าง นางิ ที่รวย เห็นแก่ตัว ผมทอง เจิดจ้า กับลูกะที่ จน กล้าหาญ สวย ขยัน แบบนี้แล้วใครกันแน่เป็นตัวละครหลักมากกว่ากัน นางิก็เลยพูดไม่ออก อายุมุบอกนางิหย่อนเกินไปแล้วที่คิดว่าฮายาเตะจะอยู่ด้วยแม้จะไม่มีติดหนี้แล้ว บอกเลยว่าคิดผิดแล้ว
แล้วอายุมุก็เล่าว่าเธอเคยมีนกแก้วชื่อรันจังอยู่ นางิก็งงว่ากำลังพูดอะไรกันแน่ อายุมุมบอกเธอเลี้ยงรันจังตั้งแต่เป็นลูกนก ทุกวันจะคอยให้อาหารและน้ำและทำความสะอาดกรงให้ รันจังก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่วันหนึ่งกรงมันเปิดออกเองแล้วรันจังก็บินหนีไปโดยไม่มองเธอเลย บินจากไปจนนกกระจอกข้างบ้านยังชำเลืองมอง แล้วรันจังก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย นางิก็เงียบอย่างงงๆ อายุมุบอกฮายาเตะก็เหมือนรันจังนั้นแหละ ถ้านางิเปิดแม้แต่ช่องเล็กๆฮายาเตะก็จะไม่มีวันกลับมาอีก นางิก็แอบคิดเลยว่าอายุมุเล่นเปรียบฮายาเตะเหมือนนกแก้วไปแล้ว
จิฮารุบอกแต่เรื่องที่นางิคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครหลักในชีวิตตัวเองนั้นก็เป็นการคิดที่ดี บอกคินนิคุแมนเองก็ยังไปภูเขาเพื่อทำให้ท่าคินนิคุไดรเวอร์สมบูรณ์แบบใช่มั้ยล่ะ ตัวละครหลักจำเป็นต้องไม่ใส่ใจไม่ว่าจะถูกมองยังไง นางิก็บอกเข้าใจแล้ว ถึงจะไม่มีเหตุผลแต่ก็เข้าใจ แม้แต่จิฮารุเองก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันเลยทำเอาอายุมุพูดไม่ออก
พอพวกนางิเข้ามาในกระท่อม นางิก็บอกว่าการเอาชนะลูกะก็ยังยากอยู่ดี ไม่มีแม้แต่วิธีอะไรเลย ทันทีนั้นอายุมุก็เอากองกระดาษกองโตมาวางตึ่งบนโต๊ะจนนางิตกใจ อายุมุบอกแค่มาบนเขาแล้วจะเขียนการ์ตูนดีขึ้นแบบนั้นนักวาดการ์ตูนทุกคนคงไปปีนเขาแอลป์กันแล้ว อายุมุบอกเลยว่าจากนี้นางิจะต้องไม่ทำอะไรอื่นนอกจากวาดการ์ตูนนอกจากกินกับนอน บอกเลยว่าไม่ต้องห่วงเธอจะเตรียมอาหารกับกระดาษมาให้
แต่ที่นางิต้องทำนั้นไม่ใช่เรื่องภาพแต่ทำแค่เรื่องการเขียนเนมและเขียนเรื่อง นางิก็งง อายุมุบอกถึงจะมือสมัครเล่นอย่างเธอก็บอกได้ว่าภาพของนางินั้นสู้ลูกะไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และไม่มีทางลดช่องว่างเรื่องภาพได้ในเวลาอันสั้นด้วย แต่กับการแต่งเรื่องนั้นต่างกัน นางิยังสามารถแต่งเรื่องที่สนุกอย่างน่าอัศจรรย์ได้อย่างแท้จริงอยู่ อายุมุจึงบอกให้นางิเชื่อสิ่งนั้นและทุ่มทั้งหมดไปกับการเขียนเรื่อง เชื่อในปาฎิหารย์ นางิแอบคิดเลยว่าตกลงชัยชนะของเธอก็ยังต้องพึ่งปาฎิหารย์งั้นเหรอ แต่นางิบอกอายุมุเองก็บอกไม่ได้สักหน่อยว่าการ์ตูนจะดีหรือไม่ดีแล้วจะให้เธอทำยังไง อายุมุบอกถ้าเรื่องนั้นก็ง่ายมากเพราะเธอได้เรียกผู้ช่วยที่เพอร์เฟ็คมาให้แล้ว
ตอนนั้นเองอาชิบาชิ นักเขียนการ์ตูนมืออาชีพที่นางิเคยไปรบกวนก็โผล่มาเพราะได้ยินว่าถ้ามาแล้วจะได้กินนาเบะผักภูเขาที่นี่ อายุมุก็บอกอาชิบาชิมาจริงๆด้วยดีใจจัง อาชิบาชิบอกเขาปฎิเสธคำขอของอายุยุไม่ได้หรอก นางิถึงกับคิดเลยว่าอาชิบาชิไปสนิทกับอายุมุจนเรียกชื่อเล่นว่าอายุยุได้เลยเชียวเหรอ
แต่ยังไงซะนางิกับจิฮารุก็ต่อว่าอายุมุว่าทำไมถึงไปรบกวนมือโปรด้วยคิดบ้างรึเปล่า อายุมุบอกนางิว่าเธอไม่อยากให้ลูกะขโมยฮายาเตะไป ดังนั้นเธอจะใช้ทุกอย่างที่มีกำจัดสิ่งที่ขวางทางเธอให้หมด เธอจะใช้ทุกสิ่งที่จำเป็น ถ้ามันช่วยทำให้นางิชนะได้ต่อให้เธอต้องเรียกมืออาชีพเบสบอลมาในเกมแข่งเบสบอลก็ตาม นางิกับจิฮารุกิคิดเลยว่าแบบนี้อายุมุกำลังเป็นนางร้ายที่กำลังเอาจริงชัดๆ ว่าแล้วอายุมุก็ขอให้อาชิบาชิช่วยอ่านการ์ตูนของนางิดูหน่อยระหว่างที่เธอกำลังไปทำนาเบะ อาชิบาชิก็ตกลง
เพราะอาชิบาชิมาทำให้นางิเริ่มนึกถึงเมื่อตอนที่เธอไปหาอาจารย์อาชิบาชิเพื่อให้ดูการ์ตูนของเธอให้หน่อย พออาชิบาชิเห็นการ์ตูนของนางิก็ทำหน้ากลุ้มใจจนเธอหนีไปโดยที่อาชิบาชิยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย แต่ตอนนี้อาชิบาชิกลับต้องมาอ่านการ์ตูนของเธออีกครั้ง แต่ตอนนั้นอาชิบาชิก็มาพูดกับนางิว่า...
อาชิบาชิ: การ์ตูนของเธอ... ก็ดีนะ
นางิแปลกใจ อาชิบาชิบอกเขาไม่เคยมีโอกาสได้พูดแต่การ์ตูนของนางิที่เอาให้ดูวันก่อนอาจจะดูยังใช้ไม่ได้แต่ก็มีความเป็นตัวของตัวเองและค่อนข้างดี นางิก็ถามว่าจริงเหรอ อาชิบาชิบอกเขาไม่โกหกหรอกจึงบอกให้นางิพยายามก็แล้วกัน นางิก็ตกลงทันที
จิฮารุถามอายุมุว่าเป็นอย่างที่เธอคิดรึเปล่า แต่อายุมุบอกไม่รู้ว่าจิฮารุพูดถึงอะไรแต่ยังไงก็จำเป็นต้องเชื่อในตัวเองก่อนจะเริ่มทำอะไรไม่ใช่เหรอ การเชื่อมั่นใจตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าไม่เชื่อตัวเองแล้วก็ไม่มีทางชนะได้ ตอนนี้นางิเลยกลับมามีกำลังใจเต็มเปี่ยมและเริ่มอย่างที่อายุมุบอกทันที
แต่ปัญหาคือ อายุมุถามจิฮารุว่าแล้วนาเบะผักภูเขามันทำกันยังไง ส่วนอาชิบาชิก็โทรบอกอาซุมามิยะด้วยว่าเขาคงจะไม่กลับไปพักหนึ่งนะแน่นอนว่าเจอตะคอกถามทันที
จบตอน