เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ตื่นมาสายๆเพราะเสียงคุยกันหน้าบ้านเลยลงมาดู
ถึงกับงงและเงิบ เพราะเราเจอกับร้านขายของ
เป็นร้านขายอาหารตามสั่ง+ของทอด ตั้งอยู่หน้าบ้านค่ะ
มีครบทั้งโต๊ะ ร่ม เตาแก๊ส ผ้าใบกันแดดแถมมีโต๊ะสำหรับลูกค้านั่งกินด้วย
ลองนึกภาพตามนะคะ
ถนนหน้าบ้านรถสวนกันแบบเบียดๆได้ ร้านกินที่ถนนมาครึ่งนึง
ที่ตั้งของร้านอยู่หน้าบ้านฝั่งตรงข้าม แต่ร้านตรงกับประตูรั้วบ้านเราพอดี
เจ้าของร้านไม่ได้อยู่บ้านฝั่งที่ตั้งขายของนะบ้านเค้าอยู่ถัดเข้าไปข้างในซอยอีก
บ้านตรงข้ามบ้านเราไม่มีคนอยู่ เลยถือวิสาสะว่ามาขายได้
(ทั้งที่เดินไปอีกไม่ถึง100เมตร จะเป็นสนามเด็กเล่นและส่วนกลางของหมู่บ้าน
ตรงนั้นสามารถตั้งขายได้เลย คนเยอะด้วย)
เราก็งง เห้ยยยย!!! มาตั้งขายของกันอย่างงี้เลยหรอ??
ตั้งมาได้ไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่? เพราะอาทิตย์ที่ผ่านมาเราไม่อยู่บ้าน จำได้ว่าวัน ส. อา. ก่อนยังปกติดี
เราขึ้นมาถามน้อง ถึงรู้ว่าตั้งอย่างนี้มาอาทิตย์นึงละ ตั้งแต่ที่เราไม่อยู่บ้านน่ะแหละ
ตั้งร้านช่วงสายๆ แล้วเก็บเย็น
บ้านเราจะออกไปทำงานแต่เ้ช้า กลับค่ำ เลยไม่รู้ว่ามีร้านมาตั้ง
แต่ส. อา. ก็จะมีธุระเข้า ออกกันตลอด
เราเลยออกไปถ่ายรูปเก็บไว้ ไปยืนถ่ายๆๆมันทุกมุมเลย
เจ้าของร้านถามว่าถ่ายไปทำไม เราตอบไปว่า
ถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐานเผื่อมีปัญหาขวางทางรถเข้าออกค่ะ
เงียบกันทั้งร้าน...
พอดีวันนั้นพ่อแม่เราออกไปธุระแต่เ้ช้า บ่ายๆกลับมา
เราออกมาดูว่าถอยรถได้มั้ย เจ้าของร้านไม่มีการขยับของให้เลย พ่อเราก็ถอยๆอย่างทุลักทุเล
จนเราต้องพูดว่า ถอยไม่ได้หรอ ร้านขวางหรอ ช่วยขยับของหน่อยได้มั้ยคะ ถึงได้มาขยับให้
เข้าบ้านมาเล่าให้พ่อแม่ฟังทั้งหมด
ว่าตั้งร้านมาหลายวันแล้วนะเราออกไปถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ยังไม่ได้ว่าอะไรเค้า
กลายเป็นว่าเราถูกพ่อแม่เอ็ดอีก ว่าเราไปหาเรื่องเค้าทำไม
เป็นเพื่อนบ้านกัน เดี๋ยวเค้ามาแกล้งบ้านเรานะ ให้เค้าทำมาหากินไปเถอะ
ทำมาหากินไม่ว่านะ แต่มาตั้งร้านหน้าบ้านคนอื่นงี้ใ่ช่หรอ ควรเกรงใจบ้างป่ะ
ทำไมไม่ตั้งหน้าบ้านตัวเอง หรือไปตั้งตรงสนามส่วนกลาง
ที่เราทำแค่ออกไปถ่ายรูปยังไม่ได้ด่า แค่อยากให้เค้ารู้ว่าเราไม่พอใจ
รบกวนเราแล้วนะ ทั้งขวางทาง เสียงดัง ทิ้งขยะหน้าบ้าน
ยิ่งตอนเย็นๆนี่ยิ่งหนัก แดดร่มลมตก คนพากันมาสั่งอาหาร คุยกันเสียงดัง
มานั่งตรงบ้านเราด้วย กินๆเสร็จก็กองขยะทิ้งไว้หน้าบ้านเราน่ะแหละ
เรื่องเกิดวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ยังมาตั้งขายเหมือนเดิม
พ่อแม่เราจะออกไปข้างนอกเอารถออกก็ลำบาก
เพราะโต๊ะที่ลูกค้านั่งกินมันขวาง คือเค้าก็ขยับๆให้นะ
เราออกไปยืนดูว่าถอยได้มั้ย ปิดประตูรั้วเสร็จ
ยังไม่ทันจะเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเค้าแขวะกันว่า
...มีรถหลายคันก็ลำบากนะ จะต้องคอยขับไปไหนมาไหน...
...ทำงานสุจริตไม่เดือดร้อนใคร... ไม่ใ่ช่ที่ของตัวเองสักหน่อย...
คือแทบจะออกไปพังร้าน พยายามควบคุมสติ ไม่ออกไปมีเรื่อง
(ปกตินี่ เราออกไปปี๊ดๆๆ เคลียร์แล้วนะ เป็นคนใจร้อนขี้โมโหมากก)
เราพยายามคิดว่าเออ หรือชั้นไม่มีน้ำใจวะ?
ควรจะสนับสนุนการทำมาหากินของเพื่อนบ้านป่ะ?
หรือเราไม่สิทธิ์ไปว่าจริงเพราะตรงนั้นมันก็ไม่ใช่เขตของเราคะ?
ไม่รู้จะทำไงดี พ่อว่าคงขายได้ไม่เกินเดือนหรอก เดี๋ยวคงเกรงใจเราบ้างหรือไม่ก็ร้านเจ๊งไปเอง
เราว่าถ้าเกรงใจเค้าคงย้ายที่แล้วแหละ
ได้แต่รออออ ขอให้เจ๊งเร็วๆ
เพื่อนบ้านมาตั้งร้านขายของตรงข้ามหน้าบ้าน ไม่รู้จะทำไงดี
ถึงกับงงและเงิบ เพราะเราเจอกับร้านขายของ
เป็นร้านขายอาหารตามสั่ง+ของทอด ตั้งอยู่หน้าบ้านค่ะ
มีครบทั้งโต๊ะ ร่ม เตาแก๊ส ผ้าใบกันแดดแถมมีโต๊ะสำหรับลูกค้านั่งกินด้วย
ลองนึกภาพตามนะคะ
ถนนหน้าบ้านรถสวนกันแบบเบียดๆได้ ร้านกินที่ถนนมาครึ่งนึง
ที่ตั้งของร้านอยู่หน้าบ้านฝั่งตรงข้าม แต่ร้านตรงกับประตูรั้วบ้านเราพอดี
เจ้าของร้านไม่ได้อยู่บ้านฝั่งที่ตั้งขายของนะบ้านเค้าอยู่ถัดเข้าไปข้างในซอยอีก
บ้านตรงข้ามบ้านเราไม่มีคนอยู่ เลยถือวิสาสะว่ามาขายได้
(ทั้งที่เดินไปอีกไม่ถึง100เมตร จะเป็นสนามเด็กเล่นและส่วนกลางของหมู่บ้าน
ตรงนั้นสามารถตั้งขายได้เลย คนเยอะด้วย)
เราก็งง เห้ยยยย!!! มาตั้งขายของกันอย่างงี้เลยหรอ??
ตั้งมาได้ไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่? เพราะอาทิตย์ที่ผ่านมาเราไม่อยู่บ้าน จำได้ว่าวัน ส. อา. ก่อนยังปกติดี
เราขึ้นมาถามน้อง ถึงรู้ว่าตั้งอย่างนี้มาอาทิตย์นึงละ ตั้งแต่ที่เราไม่อยู่บ้านน่ะแหละ
ตั้งร้านช่วงสายๆ แล้วเก็บเย็น
บ้านเราจะออกไปทำงานแต่เ้ช้า กลับค่ำ เลยไม่รู้ว่ามีร้านมาตั้ง
แต่ส. อา. ก็จะมีธุระเข้า ออกกันตลอด
เราเลยออกไปถ่ายรูปเก็บไว้ ไปยืนถ่ายๆๆมันทุกมุมเลย
เจ้าของร้านถามว่าถ่ายไปทำไม เราตอบไปว่า
ถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐานเผื่อมีปัญหาขวางทางรถเข้าออกค่ะ
เงียบกันทั้งร้าน...
พอดีวันนั้นพ่อแม่เราออกไปธุระแต่เ้ช้า บ่ายๆกลับมา
เราออกมาดูว่าถอยรถได้มั้ย เจ้าของร้านไม่มีการขยับของให้เลย พ่อเราก็ถอยๆอย่างทุลักทุเล
จนเราต้องพูดว่า ถอยไม่ได้หรอ ร้านขวางหรอ ช่วยขยับของหน่อยได้มั้ยคะ ถึงได้มาขยับให้
เข้าบ้านมาเล่าให้พ่อแม่ฟังทั้งหมด
ว่าตั้งร้านมาหลายวันแล้วนะเราออกไปถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ยังไม่ได้ว่าอะไรเค้า
กลายเป็นว่าเราถูกพ่อแม่เอ็ดอีก ว่าเราไปหาเรื่องเค้าทำไม
เป็นเพื่อนบ้านกัน เดี๋ยวเค้ามาแกล้งบ้านเรานะ ให้เค้าทำมาหากินไปเถอะ
ทำมาหากินไม่ว่านะ แต่มาตั้งร้านหน้าบ้านคนอื่นงี้ใ่ช่หรอ ควรเกรงใจบ้างป่ะ
ทำไมไม่ตั้งหน้าบ้านตัวเอง หรือไปตั้งตรงสนามส่วนกลาง
ที่เราทำแค่ออกไปถ่ายรูปยังไม่ได้ด่า แค่อยากให้เค้ารู้ว่าเราไม่พอใจ
รบกวนเราแล้วนะ ทั้งขวางทาง เสียงดัง ทิ้งขยะหน้าบ้าน
ยิ่งตอนเย็นๆนี่ยิ่งหนัก แดดร่มลมตก คนพากันมาสั่งอาหาร คุยกันเสียงดัง
มานั่งตรงบ้านเราด้วย กินๆเสร็จก็กองขยะทิ้งไว้หน้าบ้านเราน่ะแหละ
เรื่องเกิดวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ยังมาตั้งขายเหมือนเดิม
พ่อแม่เราจะออกไปข้างนอกเอารถออกก็ลำบาก
เพราะโต๊ะที่ลูกค้านั่งกินมันขวาง คือเค้าก็ขยับๆให้นะ
เราออกไปยืนดูว่าถอยได้มั้ย ปิดประตูรั้วเสร็จ
ยังไม่ทันจะเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเค้าแขวะกันว่า
...มีรถหลายคันก็ลำบากนะ จะต้องคอยขับไปไหนมาไหน...
...ทำงานสุจริตไม่เดือดร้อนใคร... ไม่ใ่ช่ที่ของตัวเองสักหน่อย...
คือแทบจะออกไปพังร้าน พยายามควบคุมสติ ไม่ออกไปมีเรื่อง
(ปกตินี่ เราออกไปปี๊ดๆๆ เคลียร์แล้วนะ เป็นคนใจร้อนขี้โมโหมากก)
เราพยายามคิดว่าเออ หรือชั้นไม่มีน้ำใจวะ?
ควรจะสนับสนุนการทำมาหากินของเพื่อนบ้านป่ะ?
หรือเราไม่สิทธิ์ไปว่าจริงเพราะตรงนั้นมันก็ไม่ใช่เขตของเราคะ?
ไม่รู้จะทำไงดี พ่อว่าคงขายได้ไม่เกินเดือนหรอก เดี๋ยวคงเกรงใจเราบ้างหรือไม่ก็ร้านเจ๊งไปเอง
เราว่าถ้าเกรงใจเค้าคงย้ายที่แล้วแหละ
ได้แต่รออออ ขอให้เจ๊งเร็วๆ