หลับตานั่งกรรมฐานแล้วมองเห็นขาตัวเอง ทำให้สมาธิหลุด แก้อย่างไรดีครับ

กระทู้สนทนา
ผมกลับมานั่งกรรมฐานได้ซักพักใหญ่ๆ แล้ว แต่ไม่ได้นั่งถี่ อาจจะ 2 - 3 วันต่อครั้ง ครั้งละ 20 - 30 นาที
ช่วงหลังเป็นหลายครั้งเลยคือขณะนั่ง ใจเริ่มสงบได้นิดๆ หน่อยๆ มักจะมองเห็นช่วงแขนกับขาตัวเอง
แบบลางๆ ในใจ พอเห็นแล้วก็หลุดจากสมาธิกับมาฟุ้งต่อทุกที ไม่รู้จะแก้อย่างไรดี
ตอนที่เป็นแรกๆ ก็เข้าใจว่าสงสัยตาเราปิดไม่สนิท แต่หลังๆ เริ่มแน่ใจแล้วว่าตาเราปิดสนิท

สิ่งที่เห็นนี้คืออะไรครับใช่นิมิตหรือจิตสร้างภาพขึ้นมาเอง

ถามต่ออีกนิด แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เราเห็นคือนิมิตจริงๆ ไม่ใช่จินตนาการที่เราสร้างขึ้น
เพราะผมมักเห็นพวกแสงสีแปลกๆ แวบไปแวบมาอยู่เรื่อยๆ ช่วงแรกก็สนใจ
แต่ช่วงหลังเห็นอย่างไรก็ปล่อยไปไม่สนใจเฝ้ามองตาม  แต่ถ้าเห็นเป็นพวกกลุ่มควันขาวๆ ไม่มีกลิ่น
ไม่มีความร้อนหรือเย็นลอยม้วนหมุนไปมาเหมือนพายุหมุนเล็กๆ หมุนมาคลุมตัวเมื่อไหร่ เมื่อนั้นสมาธิหลุดทึกที
บางทีลืมตาขึ้นมาควันนั้นก็ยังอยู่อีกซักพัก
อันนี้แก้ไม่ได้จริงๆ  อยากถามเพื่อนสมาชิกว่ามีวิธีการตัดความรู้สึกไม่ให้สนใจหรือคิดตาม
หรือมีอุบายแบบไหนที่จะทำให้จิตไม่ซัดส่ายตามสิ่งที่ปรากฏครับ


อีกคำถามอาการขนลุก น้ำตาไหล นี่ถือเป็นปิติหรือเปล่าครับ
ส่วนใหญ่ผมมักจะขนลุกตอนตั้งจิตแผ่เมตตา เป็นบ่อยมากๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่