1. เวลาเจริญกรรมฐานเอาจิตไปจับลมหายใจ
จับไปได้ซักพักหนึ่งจนจิตเริ่ม นิ่งขึ้น (ไม่ถึงกับนิ่งสนิท)
หลายครั้งจะรู้สึกว่าเปลือกตาเผยอขึ้นเล็กน้อย (ปิดไม่สนิท) มันเปิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ
ทำให้บางครั้งเห็นขาเราลางๆ ในความมืด ไม่ทราบว่าเป็นกันทุกท่านเลยหรือเปล่า
และเราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร
เพราะหลายครั้งผมรู้สึกเห็นขาตัวเองก็นึกแวบว่าตาเราเผยออีกแล้ว
ก็เป็นอันว่าจิตลืมลมหายใจไปชั่วขณะไปจับเอาภาพขาตัวเอง
ก็ต้องมาเริ่มภาวนาใหม่
2. จำเป็นต้องบริกรรมหรือไม่
โดยส่วนตัวผมมีความรู้สึกว่าถ้าเอาจิตจับลมหายใจอย่างเดียว
แล้วเฝ้าดูการเข้าออกของลมหายใจนั้นรู้สึกได้ว่าจิตสงบได้เร็วกว่า
3. ปิติจำเป็นต้องเกิดในระหว่างภาวนาเพียงอย่างเดียวหรือไม่และอาการเป็นอย่างไร
อาการซ่านกายระหว่างภาวนาผมเกิดเป็นบางครั้ง ไม่มาก
ส่วนใหญ่จะเกิดหนักๆ ตอนที่แผ่เมตตาหลังนั่งกรรมฐานเสร็จ
ขนาดที่ร่างกายซ่านไปทั้งตัว ความรู้สึกขนหัวตั้งไปหมด
เสียวแวบที่ท้องน้อย มือเย็น และบางครั้งมีน้ำตาซึม (ทั้งหมดเป็นความรู้สึกอิ่มเอมใจ)
และบางครั้งแค่คิดเรื่องที่เป็นกุศลในระหว่างวัน หรืออ่านหนังสือธรรมมะแล้วพบประโยคกินใจ
อาการแบบนี้ก็เกิดกับผม นี่เรียกปิติหรือเปล่าครับ
พวกอาการคันยุบๆยิบๆ หรือการโคลงตัวไปข้างหน้าข้างหลังบ้างแบบนี้ใช่ปิติหรือเปล่า
4. ควันขาวที่ปรากฏในจิต
เวลาที่หลับตาภาวนา สิ่งที่เห็นจะได้ไม่ได้เป็นสีดำสนิท
จะเป็นสีเทาลางๆ บาง แสงสว่างอุ่นๆ เล็กๆ แวบเข้ามาในจิตบ้าง
จุดสีกะพริบแวบๆ เหมือนหิ่งห้อยบ้าง หรือมีแสงสีแวววาวเหมือนแสงในดิสโก้ เทค
ปรากฏบ้าง ซึ่งผมก็พยายามไม่สนใจกับสิ่งเหล่านี้
แต่สิ่งที่สงสัยเป็นเรื่องของควันขาวๆ (เหมือนกับหมอก หรือควันธูป แต่ไม่มีกลิ่น)
ที่เมื่อภาวนาไปได้ไม่นานก็จะปรากฏสิ่งนี้ขึ้นมาให้เห็นเป็นประจำ บางครั้งกลุ่มควัน
ก็มีปริมาณมาก มาหมุนวนลอยอยู่รอบตัวเราเต็มไปหมด
บางครั้งก็มีปริมาณน้อยมาลอยรอบๆ ทางเข้าออกของลมหายใจ
บางทีก็ตกใจลืมตา ก็ยังเห็นควันนั้นลอยอยู่ในความมืดรอบตัว
หลายครั้งผมเลยเอาจิตไปจับกับควันนั้น และพยายามทำให้ควีนมันรวมเป็นกลุ่มเป็นก้อนเดียว
ไม่ให้ฟุ้งซึ่งวิธีนี้ถูกต้องหรือไม่ครับ
และข้อสงสัยคือควันเหล่านี้คืออะไร กิเลสใช่หรือไม่ครับ
หรือเป็นอาการปัญหาทางสายตาครับ
5. สายฟ้าวิ่งเข้าจิต
วันก่อนผมนั่งกรรมฐาน ในช่วงเวลานั้นท้องฟ้าด้านนอกฟ้าฝนเริ่มตั้งเค๊า (ตอนดึกๆ(
ฟ้าเริ่มแลบแปลบปลาบ (ไม่มีเสียงฟ้าร้องมากวนใจ) ฟ้ามันก็แลบไปเรื่อยๆ
แต่มีอยู่ 2 ครั้งที่จิตรู้สึกได้ว่า สายฟ้ามันแลบวิ่งตามลมหายใจเข้ามาที่ตัวของผม (จิต) ทั้งๆ ที่หลับตาอยู่
จนตกใจ และเกิดอาการกลัวขึ้นมา จนต้องเลิกไป อาการแบบนี้อันตรายหรือไม่ครับ
6. ความรู้สึกอิ่มเอิบหลังจากนั่งเสร็จรู้สึกถึงความเบาสบาย จิตโปร่งๆ บอกไม่ถูก
นี่เป็นตัวชี้วัดได้ว่า จิตเราได้เกิดกุศลขึ้นมาแล้วใช่ไหมครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาช่วยไขความกระจ่าง
ข้อสงสัยกับสิ่งที่เกิดในขณะกรรมฐานครับ
จับไปได้ซักพักหนึ่งจนจิตเริ่ม นิ่งขึ้น (ไม่ถึงกับนิ่งสนิท)
หลายครั้งจะรู้สึกว่าเปลือกตาเผยอขึ้นเล็กน้อย (ปิดไม่สนิท) มันเปิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ
ทำให้บางครั้งเห็นขาเราลางๆ ในความมืด ไม่ทราบว่าเป็นกันทุกท่านเลยหรือเปล่า
และเราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร
เพราะหลายครั้งผมรู้สึกเห็นขาตัวเองก็นึกแวบว่าตาเราเผยออีกแล้ว
ก็เป็นอันว่าจิตลืมลมหายใจไปชั่วขณะไปจับเอาภาพขาตัวเอง
ก็ต้องมาเริ่มภาวนาใหม่
2. จำเป็นต้องบริกรรมหรือไม่
โดยส่วนตัวผมมีความรู้สึกว่าถ้าเอาจิตจับลมหายใจอย่างเดียว
แล้วเฝ้าดูการเข้าออกของลมหายใจนั้นรู้สึกได้ว่าจิตสงบได้เร็วกว่า
3. ปิติจำเป็นต้องเกิดในระหว่างภาวนาเพียงอย่างเดียวหรือไม่และอาการเป็นอย่างไร
อาการซ่านกายระหว่างภาวนาผมเกิดเป็นบางครั้ง ไม่มาก
ส่วนใหญ่จะเกิดหนักๆ ตอนที่แผ่เมตตาหลังนั่งกรรมฐานเสร็จ
ขนาดที่ร่างกายซ่านไปทั้งตัว ความรู้สึกขนหัวตั้งไปหมด
เสียวแวบที่ท้องน้อย มือเย็น และบางครั้งมีน้ำตาซึม (ทั้งหมดเป็นความรู้สึกอิ่มเอมใจ)
และบางครั้งแค่คิดเรื่องที่เป็นกุศลในระหว่างวัน หรืออ่านหนังสือธรรมมะแล้วพบประโยคกินใจ
อาการแบบนี้ก็เกิดกับผม นี่เรียกปิติหรือเปล่าครับ
พวกอาการคันยุบๆยิบๆ หรือการโคลงตัวไปข้างหน้าข้างหลังบ้างแบบนี้ใช่ปิติหรือเปล่า
4. ควันขาวที่ปรากฏในจิต
เวลาที่หลับตาภาวนา สิ่งที่เห็นจะได้ไม่ได้เป็นสีดำสนิท
จะเป็นสีเทาลางๆ บาง แสงสว่างอุ่นๆ เล็กๆ แวบเข้ามาในจิตบ้าง
จุดสีกะพริบแวบๆ เหมือนหิ่งห้อยบ้าง หรือมีแสงสีแวววาวเหมือนแสงในดิสโก้ เทค
ปรากฏบ้าง ซึ่งผมก็พยายามไม่สนใจกับสิ่งเหล่านี้
แต่สิ่งที่สงสัยเป็นเรื่องของควันขาวๆ (เหมือนกับหมอก หรือควันธูป แต่ไม่มีกลิ่น)
ที่เมื่อภาวนาไปได้ไม่นานก็จะปรากฏสิ่งนี้ขึ้นมาให้เห็นเป็นประจำ บางครั้งกลุ่มควัน
ก็มีปริมาณมาก มาหมุนวนลอยอยู่รอบตัวเราเต็มไปหมด
บางครั้งก็มีปริมาณน้อยมาลอยรอบๆ ทางเข้าออกของลมหายใจ
บางทีก็ตกใจลืมตา ก็ยังเห็นควันนั้นลอยอยู่ในความมืดรอบตัว
หลายครั้งผมเลยเอาจิตไปจับกับควันนั้น และพยายามทำให้ควีนมันรวมเป็นกลุ่มเป็นก้อนเดียว
ไม่ให้ฟุ้งซึ่งวิธีนี้ถูกต้องหรือไม่ครับ
และข้อสงสัยคือควันเหล่านี้คืออะไร กิเลสใช่หรือไม่ครับ
หรือเป็นอาการปัญหาทางสายตาครับ
5. สายฟ้าวิ่งเข้าจิต
วันก่อนผมนั่งกรรมฐาน ในช่วงเวลานั้นท้องฟ้าด้านนอกฟ้าฝนเริ่มตั้งเค๊า (ตอนดึกๆ(
ฟ้าเริ่มแลบแปลบปลาบ (ไม่มีเสียงฟ้าร้องมากวนใจ) ฟ้ามันก็แลบไปเรื่อยๆ
แต่มีอยู่ 2 ครั้งที่จิตรู้สึกได้ว่า สายฟ้ามันแลบวิ่งตามลมหายใจเข้ามาที่ตัวของผม (จิต) ทั้งๆ ที่หลับตาอยู่
จนตกใจ และเกิดอาการกลัวขึ้นมา จนต้องเลิกไป อาการแบบนี้อันตรายหรือไม่ครับ
6. ความรู้สึกอิ่มเอิบหลังจากนั่งเสร็จรู้สึกถึงความเบาสบาย จิตโปร่งๆ บอกไม่ถูก
นี่เป็นตัวชี้วัดได้ว่า จิตเราได้เกิดกุศลขึ้นมาแล้วใช่ไหมครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาช่วยไขความกระจ่าง