กลางคืนมันมาอีกแล้วค่ะ แย่ๆ 55555

ฟ้ามืดทีก็เริ่มส่งผลไม่ดีกับสภาวะจิตใจนะคะ
พยายามทำทุกทางที่จะไม่ให้คิดถึงเรื่องที่มันผ่านพ้นไปแล้ว
แต่ลงมือทำจริงๆมันยากกว่าเยอะเลย

บางที สิ่งที่ดีที่สุดน่าจะเป็นการยอมรับความจริง มีสติกับตัวเอง คิดถึงพ่อแม่ให้มากๆ
เราต้องอยู่ให้ได้ แค่ขาดคนๆเดียวไปจะเป็นอะไร

เห็นบรรยากาศเดิมๆก็เซ็งนะคะ ขนาดนั่งอยู่ในห้องของตัวเองยังเบื่อเลย
คิดถึงแต่อดีตเก่าๆ ที่บอกตัวเองว่าจะไม่กลับไปคิดถึงแล้วแท้ๆ

อีกฝ่ายเค้ายังไม่เห็นใยดีด้วยเลย ทำไมเราถึงต้องมาเศร้าคนเดียวด้วยนะ
คิดได้แบบนี้แล้ว แต่เอาจริงๆยังทำไม่ได้เลยค่ะ 555

ใครที่กำลังอารมณ์เดียวกันกับเราก็มาแชร์ความรู้สึกกันได้นะคะ มาอยู่เป็นเพื่อนกัน ^^
ช่วงนี้คงเวิ่นหน่อย หวังว่าจะไม่รำคาญกันนะคะ