ว่าด้วยเรื่องโรตี คนเชียงใหม่เข้ามาหน่อยคร้า

วันนี้ผ่านไปแถวโรงพักช้างเผือกที่เชียงใหม่  แวะซื้อโรตีเจ้าดั้งเดิมแต่คนทำไม่ใช่คนเดิมแล้ว  ชื่อร้านโรตี อมตรส  เมื่อก่อนตอน จขกท เด็กๆ ร้านนี้ยังเป็นแค่รถเข็นขายอยู่ตรงข้าม โรงเรียนวัดข่วงสิงห์ ตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน สมัยนั้นสักสามสิบปีก่อนที่บ้านยังไม่มีรถ พ่อต้องเดินจูงมือไปขึ้นรถแดงบ้างสามล้มบ้างเพื่อขึ้นรถไปโรงเรียนในเมือง ตอนนั้นเด็กมากๆโรตีใส่ไข่อันนึงกินไม่เคยหมดในความรู้สึกตอนนั้นเยอะมาก โรตีนุ่มๆไข่ฟูๆแต่ไม่มัน  เวลานวดแป้งเขาจะทำเป็นแผ่นกว้างมากๆ สมัยนี้ยังไม่เคยเห็นร้านไหนทำแผ่นกว้างขนาดนั้น จำได้ว่าเคยขอพ่อซื้อแป้งเป็นลูกๆแล้วกลับไปพยายามทำแบบคนขาย  คิดแล้วตลกตัวเอง  วันนี้ซื้อมากัดคำแรก คิดถึงอดีตวันที่พ่อเดินจูงมือ ไปโรงเรียน  พอซื้อโรตีเสร็จก่อนออกจากร้านมา จขกท บอกคนทำโรตี ซึ่งน่าจะเป็นลูกชาย  ว่า ดีใจจังที่ได้มากินรุ้ไหมกินแล้วคิดถึงตอนเป็นเด็ก ขอบคุณนะคะที่สืบทอดการทำโรตีอร่อยๆให้ทาน เหมือนสามสิบปีที่แล้ว คุณพ่อน้องคงดีใจ พี่ซื้อไปฝากพ่อให้พ่อดีใจที่ได้กินโรตีร้านน้องเหมือนกัน